นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 444

ที่นั่น เธอได้เจอถังรั่วอิงอีกครั้ง ถังรั่วอิงนั้นดูซูบเซียวกว่าครั้งที่แล้วที่เจอกันมาก แต่ว่าตอนที่เห็นสวีว่านเอ๋อร์ เธอก็มีสติขึ้นมา

"ในที่สุดเธอก็มาแล้ว เมื่อไหร่จะช่วยฉันออกไป"

ถังรั่วอิงมองสวีหว่านเอ่อร์อย่างกระตือรือร้น ตอนนี้เธอคิดว่าสวีหว่านเอ๋อร์เป็นคนเดียวที่ช่วยเธอได้ ขอเพียงแค่ให้เธอออกไปจากที่นี่ได้ จะให้เธอได้อะไรก็ได้"

"ใจร้อนไปทำไม "สวีหว่านเอ๋อร์ยิ้ม ยังคงทำท่าทีนิ่งสบายอารมณ์ ;จากนั้นเธอก็หยิบเอากุญแจออกมาจากกระเป๋า ค่อยๆ ส่งใส่มือถังรั่วอิง

"คืนนี้ช่วงเวลาหนึ่งทุ่มถึงสองทุ่มเป็นช่วงเปลี่ยนกะของผู้คุม คนในนี้ฉันได้ติดต่อให้ทางโล่งแล้ว แต่ว่าประตูข้างนอกก็ยังมีการเปลี่ยนกะของเจ้าหน้าที่ผู้คุม เมื่อถึงตอนนั้นเธอไขกุญแจดอกนี้แล้วหลบกล้องวงจรปิดออกมาได้แล้วให้เดินไปทางทิศตะวันตก กระโดดข้ามกำแพง จะมีคนของฉันไปรอรับเธอที่นั่น"

"ได้ ได้ "ถังรั่วอิงรีบพยักหน้าที แล้วรีบชักมือกลับมา แล้วกำกุญแจที่อยู่ในมือแน่น รู้สึกว่าเธอมีความหวังอีกครั้ง

แต่ทันใดนั้นเองสวีหว่านเอ๋อร์ก็จับมือของเธอ "กุญแจให้เธอแล้ว แต่ว่าเธอจะต้องรับปากฉัน ว่าจะบอกฉัน ไม่งั้นฉันจะให้เธอออกไปได้ยังไง ฉันก็สามารถทำให้เธอกลับมาได้เหมือนกัน เข้าใจมั้ย"

ถังรั่วอิงอึ้งอยู่สักพัก ก็รีบพยักหน้าตกลง "ขอแค่เธอช่วยฉันออกไปจากคุกได้ ฉันจะบอกเธอทุกอย่าง รู้อะไรมาก็จะบอกหมดเลย!"

สวีหว่านเอ๋อร์ได้ยินเธอรับประกันอย่างนั้นแล้วก็ยิ้มได้ใจออกมา แล้วก็ปล่อยมือของเธอแล้วก็หันหลังเดินออกไปจากเรือนจำ

ถังรั่วอิงถึงได้ถอนหายใจโล่ง เธอแบมือออกมองดูกุญแจที่อยู่ในมือ แล้วก็ยิ้มออกมาเหมือนคนป่วย

รอจนมาถึงช่วงค่ำ ถังรั่วอิงก็ทำตามที่สวีหว่านเอ๋อร์บอก คำนวณเวลาว่าถึงช่วงเปลี่ยนกะของผู้คุมก็เอากุญแจออกมาไขประตู ก็ค่อยๆ เดินออกไป แล้วก็ปิดเข้าไปเหมือนเดิม

เธออยู่ที่นี่นานแล้ว และก็รู้ว่าตำแหน่งกล้องวงจรปิดอยู่ตรงไหน สุดท้ายแล้วถังรั่วอิงก็มาถึงตำแหน่งที่สวีหว่านเอ๋อร์ได้สำเร็จ ตรงนั้นเป็นมุมที่อับ มีห้องบังอยู่ ผู้คุมที่เปลี่ยนกะจะไม่มาถึงที่ตรงนี้

หลังจากที่เธอกระโดดข้ามกำแพงไปแล้ว ก็เห็นรถคันสีขาวจอดอยู่ตรงหน้า ถังรั่วอิงก็รีบวิ่งเข้าไปเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งเบาะหลังและเบาะข้างๆ กลับพบว่าเป็นสวีหว่านเอ๋อร์นั่งอยู่  และเธอกำลังนั่งหลับตาพิงเบาะรถอยู่

หลังจากได้ยินเสียง สวีหว่านเอ๋อร์ก็เอ่ยขึ้น:"ออกมาแล้วหรอ ลุงสวี ออกรถเถอะ"

ลุงคนขับรถพยักหน้า แล้วค่อยๆ ขับรถออกไป แสงไฟจากไฟถนนข้างนอกค่อยๆ ขยับๆ ไปเรื่อยๆ ถังรั่วอิงมองวิวนอกหน้าต่าง ก็เหมือนได้ความรู้สึกเหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง แต่สวีหว่านเอ๋อร์จะพาเธอไปที่ไหนนั้นก็ไม่รู้ได้เลย

"พวกเราจะไปไหนหรอ"

"ถึงแล้วเดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง"

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถก็ได้ขับมาจอดที่เขตชานเมือง ถังรั่วอิงลงจากรถอย่างงงๆ ผลปรากฏว่าถูกสวีหว่านเอ๋อร์ฉุดแขนให้เดินตามเข้ามาข้างในวิลล่า ภายในบ้านเต็มไปด้วยฝุ่น ดูก็รู้ว่าไม่มีคนมาพักอยู่นานแล้ว

"ที่นี่คือที่ไหน"

สวีหว่านเอ๋อร์ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินคำถามของถังรั่วอิง และยังกอดอกมองเธอ"ฉันได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอแล้ว งั้นตอนนี้เธอน่าจะบอกฉันได้แล้ว ว่าตอนที่หยุนเฉิงกับถังถังถูกจับตัวไปรายละเอียดเป็นยังไง เธอน่าจะรู้นะว่าฉันไม่ใช่แม่พระ"

"เธอ--"

ถังรั่วอิงก็หรี่ตาลง ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมสวีหว่านเอ๋อร์ถึงได้พามาที่นี่ ถ้าหากเธอไม่เล่าเรื่องของฮ่อหยุนเฉิงกับถังถัง งั้นวันนี้เธอก็จะตายอย่างไร้สาเหตุ