นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 451

หลิวเสี่ยงหนิงจ้องมองดูสร้อยเส้นนั้นด้วยความรู้สึกประหลาดใจ ครั้งที่แล้วเธอก็ถูกนายหน้าคนกลางพาไปเจรจากันที่ผับบาร์และได้พบกับคุณฉิน ซึ่งชายคนนี้ก็ได้แสดงท่าทีใกล้ชิดเธอเกินกว่าปกติ

หลิวเสี่ยงหนิงเป็นคนโผ่งผางและตรงไปตรงมา เมื่อเธอเห็นว่าสิ่งใดไม่ถูกต้องเธอก็จะพูดออกมาโดยไม่แคร์ใคร เพราะในความจริงแล้วเธอก็ไม่ได้อยากจะใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้ชายมากเกินกว่าเพื่อนร่วมงาน หลังจากที่ฉินชั่งเซียวเลิกตามรังควานเธอไปได้สองวัน ในวันนี้เธอเองก็คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะตามมาหาเธอถึงโรงพยาบาล

สถานการณ์และการปรากฏตัวของชายตรงหน้ากำลังทำให้เธออึดอัดและไม่เป็นตัวของตัวเองเป็นอย่างมาก

"ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงของคุณฉิน แต่ว่าฉัน…"หลิวเสี่ยวหนิงลังเลใจที่จะพูดออกมา ในตอนนี้เธอกำลังคิดหาวิธีปฎิเสธฉินชั่งเซียว เธอตัดสินเงยหน้าขึ้นและจ้องไปทางเฉินจุนเหยียนเพื่อขอความช่วยเหลือ

เฉินจุนเหยียนเองก็รู้เรื่องราวของฉินชั่งเซียวมาพอสมควร เพราะในวันที่ไปผับเขาเห็นฉินชั่งเซียวกำลังลงมือซ้อมผู้หญิงคนหนึ่งอยู่

แต่เขาคาดไม่ถึงว่าฉินชั่วเซียวจะหลงใหลในตัวหลิวเสี่ยวหนิง

เมื่อสายตาคมประสายสายตาเข้ากับดวงหน้าหวานที่กำลังร้องขอความช่วยเหลือ เฉินจุนเหยียนจึงเดินตรงไปข้างหน้า และยื่นมือไปแตะบนไหล่ข้างซ้ายของฉินชั่วเซียวพลางพูดว่า "คุณฉิน ตอนนี้เสี่ยวหนิงกำลังพักผ่อนอยู่และที่นี่ก็เป็นห้องพักผู้ป่วย ไม่ใช่สถานที่ที่คุณจะมาวุ่นวาย ฉันคิดว่าคุณเคยรีบกลับไป ถ้าเกิดว่าเรื่องนี้มันแพร่สะพัดออกไปมันคงจะไม่ดีต่อทุกคน "

เมื่อฉินชั่งเซียวได้ยินดังนั้นดวงตาเข้มก็เต็มไปด้วยความโกรธ เฉินจุนเหยียนมันเป็นใครถึงกล้ามาสั่งเขา ไม่ว่าเขาจะไปโผล่ตัวอยู่ที่ไหนมันก็จะมาคอยขวางและแส่เรื่องของเขาอยู่เสมอ

ฉินชั่งเซียวเหลือบสายตามองเฉินจุนเหยียนเพียงหางตาและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน "เฉินจุนเหยียน ฉันชักจะแปลกใจแล้วสิ ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนมักจะเจอกับนายที่นั่นหรือนายกำลังแอบติดตามฉันอยู่งั้นเหรอ? แม้กระทั่งฉันมาเยี่ยมเสี่ยวหนิงฉันก็ยังเจอนายที่นี่ นายเป็นอะไรกับเสี่ยวหนิงงั้นเหรอ เป็นพ่อแม่เธอหรือเป็นแฟนของเธอ? ถ้าไม่ใช่ทั้งสองอย่างตามที่ฉันพูดไปนายก็ควรอย่าเอาตัวเข้ามายุ่งเรื่องของฉัน นายต่างหากที่ควรออกไป"

หลิวเสี่ยวหนิงขมวดคิ้วหมุ่น เธออยากจะเอ่ยปากโต้กลับอีกฝ่ายที่พูดจาไม่น่ารักกับเฉินจุนเหยียน แต่เขากลับชิงพูดตัดหน้าเธอซะก่อน "เสี่ยวหลิว ฉันว่าเธอควรบอกให้คุณฉินออกไปล้างปากให้สะอาดก่อน เพราะห้องพักผู้ป่วยไม่ใช่ใครที่ไหนก็จะเข้ามาได้ตามอำเภอใจ"

"นาย!"

เมื่อฉินชั่งเซียวได้ยินประโยคนั้นก็เกิดบันดาลโทสะขึ้นมาอย่างหนัก เขาจ้องมองเฉินจุนเหยียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยไฟแค้นและกำหมัดแน่น แต่เฉินจุนเหยียนเองก็หาเกรงกลัวไม่ เขามองสบตาคมนั้นกลับไปอย่างไม่มีใครยอมใคร

ผู้จัดการส่วนตัวของเฉินจุนเหยียนรีบเดินเข้ามายับยั้งเหตุการณ์ร้อนระอุ หญิงสาวร่างเล็กจัดการดึงแขนของฉินชั่งเซียวให้ออกไปจากห้องพักผู้ป่วย "คุณฉินคะ ตอนนี้พี่หลิวต้องการพักผ่อน คุณควรกลับไปก่อนนะคะ

การไล่ฉินชั่งเซียวกลับไปนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย กว่าผู้จัดการร่างเล็กจะเจรจาให้อีกฝ่ายกลับไปได้ก็เล่นเอาเหนื่อยแทบแย่ เธอพยายามหลอกล่อคุณฉินให้ออกไป และเมื่อเธอสามารถพาอีกฝ่ายออกมาจากห้องพักผู้ป่วยได้แล้วเธอก็ได้จัดการลงกลอนประตูห้องทันที

สีหน้าพะอืดพะอมของหลิวเสี่ยวหนิงกำลังส่งยิ้มอ่อนๆมาทางเฉินจุนเหยียนพลางเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มที่ให้การช่วยเหลือ "ขอบคุณพี่เฉินที่ช่วยฉัน"

"ไม่เป็นไร"

เฉินจุนเหยียนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พลางเดินเข้าไปนั่งข้างๆเตียงของหลิวเสี่ยงหนิง "อันที่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก แต่ฉันคิดไม่ถึงว่าฉินชั่งเซียวจะหลงใหลในตัวเธอจนตามมาถึงที่นี่ ฉันรู้ดีว่าพวกนักแสดงหน้าใหม่ถูกพาไปที่ผับบาร์เพื่อทานข้าวและดึงดูดนักลงทุนมาร่วมงานมันเป็นเรื่องปกติ แต่ทางที่ดีเธอควรจะเว้นระยะห่างกับผู้ชายคนนี้ให้มากๆ เขาเป็นคนที่มีฐานะร่ำรวยและเจ้าชู้ประตูดินอยู่พอตัว"