นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 453

อู๋ชิงหร่านถูกใครบางคนหลอกมาใช่หรือไม่?

ซูซานอดเม้มริมฝีปากไม่ได้เธอรู้สึกว่าสิ่งที่เธอเพิ่งพูดไปนั้นมันเหมือนเรื่องตลกมากขึ้นเรื่อยๆ และนักออกแบบชุดก็ต่างพากันมองชุดของห้องเสื้อซูซานกับชุดของห้องเสื้อลีโอเพื่อเปรียบเทียบความเหมือน แต่ชุดทั้งสองชุดตรงหน้าก็ประจักษ์ต่อสายตาทุกคนว่ามันต่างกันและไม่มีจุดเหมือนกันเลยด้วยซ้ำ สิ่งนี้จึงทำให้บรรดานักออกแบบมองกลับมายังซูซานด้วยความผิดหวังและต่างพากันส่ายหัวให้กับความบุ่มบ่ามของเธอ

ซูซานรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก เธอทั้งเขินอายและหงุดหงิดในคราวเดียวกัน

ท่านประธานในพิธีเอ่ยปากถามเธอขึ้นอีกครั้ง "คุณหนูซูซาน ชุดที่คุณออกแบบไม่เหมือนกับชุดที่ห้องเสื้อลีโอออกแบบ เมื่อซูซานได้ยินดังนั้นเธอทำได้เพียงก้มหัวต่ำและไม่กล้าสบตากับใคร เธอทำได้เพียงแค่ส่งยิ้มแห้งๆกลับไปยังทุกคน และ ขณะที่เธอก้มศีรษะลงเธอก็ค่อยๆหันหลังเดินออกไปด้านข้างเวทีอย่างเงียบๆ หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทรหาอู๋ชิงหร่านอย่างเงียบ ๆ

เมื่ออู๋ชิงหร่านเห็นคนที่โทรมา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ เธอคิดว่าซูซานโทรหาเธอเพื่อประกาศข่าวดีกับเธอว่าซูฉิงถูกตัดสิทธิ์จากการแข่งขันการออกแบบครั้งนี้

เธอรับสายด้วยน้ำเสียงที่เร่งรีบ "คุณหนูซูซาน คุณเป็นอย่างไรบ้าง ซูฉิงโดนตัดสิทธิ์แล้วใช่ไหม?"

"ตัดสิทธิ์บ้าอะไรล่ะ!?"

ทันทีที่ซูซานได้ยินสิ่งนี้ความโกรธที่พยายามระงับไว้ก็พุ่งทะยานออกมาทันที เธอไม่รู้ว่าอู๋ชิงหร่านทำผิดพลาดอย่างไร หรือเป็นไปได้ที่อีกฝ่ายถ่ายรูปแบบชุดของห้องเสื้อลีโอมาผิด เธอจึงพยายามลดเสียงพูดลงเพื่อไม่ให้ใครได้ยินการสนทนาของเธอกับปลายสาย

เธอมองย้อนกลับไปอย่างระมัดระวังและพบว่าเหล่าบรรดานักออกแบบคนอื่นๆกำลังให้ความสนใจกับการจัดแสดงบนเวที เธอจึงรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย ซูซานจึงพูดกระซิบกระซาบกับอู๋อันหร่านผ่านทางโทรศัพท์ทันที "คุณกำลังทำบ้าอะไรอยู่? คุณได้รับแบบร่างชุดที่ผิดมาใช่หรือไม่? ทำไมชุดที่ห้องเสื้อลีโอออกแบบมาในวันนี้ไม่เหมือนแบบชุดกับที่คุณเอามาให้ฉันแม้แต่นิดเดียว！"

"เป็นไปได้ยังไงกัน?" เมื่อได้ยินเรื่องนี้อู๋อันหร่านก็ร้อนใจขึ้นมาเช่นกัน ใบหน้าของเธอตกตะลึงไปชั่วขณะเธอจำได้ว่าคามิลวางแบบร่างไว้บนโต๊ะ...

"แบบชุดที่ฉันได้มามันคือชุดนี้จริงๆ" จนถึงตอนนี้อู๋ชิงหร่านยังคงไม่คิดว่าคามิลที่ดูไร้เดียงสาจะกล้าโกหกเธอ "ฉันแน่ใจว่ามันคือชุดนี้แน่ๆ"

"คุณหนูซูซาน" ซูซานกำลังจะเอ่ยปากตอกกลับอีกฝ่าย แต่เมื่อเธอได้ยินเสียงเรียกจากทางข้างหลัง เธอตกใจและปฏิกิริยาแรกของเธอคือวางสายแล้วมองย้อนกลับไปด้วยความตื่นตระหนก

คนที่เรียกเธอคือท่านประธานการออกแบบ และเมื่อเห็นซูซานมองย้อนกลับไป เธอก็พูดย้ำซูซานอีกครั้ง "คุณหนูซูซาน กรุณาอธิบายเกี่ยวกับงานออกแบบเมื่อสักครู่ของคุณ"

ซูซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอรีบเก็บโทรศัพท์ของเธอและเดินไปบนเวทีด้วยท่าทางสงบเสงี่ยม เธอเผยยิ้มกว้างและเอื้อมมือไปหยิบชุดเดรสที่ถูกแขวนไว้ขึ้นมา

"ชุดนี้เป็นแรงบันดาลใจที่ฉันได้รับขณะดูละครอเมริกันเรื่องนึง..."

ซูซานพูดอธิบายถึงผลงานชุดของเธอได้อย่างฉะฉาน และพูดคุยเกี่ยวกับทุกอย่างตั้งแต่แรงบันดาลใจในการออกแบบไปจนถึงรายละเอียดต่างๆของชุดนี้ หากซูฉิงจุดใต้ต่ำตอที่แท้จริงของชุดนี้ เธอคงจะเชื่อสิ่งที่ซูซานพูดออกมาอย่างสนิทใจ

หลังจากที่ซูซานพูดอธิบายทุกอย่างจบกลับได้เห็นสีหน้าของเหล่าดีไซเนอร์ที่เปลี่ยนไป คนส่วนใหญ่ต่างพากันแสดงอาการลังเลและแปลกใจออกมา

ซูซานดูสับสนและมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า เธอจึงเหลือบมองไปที่ชุดอีกครั้ง

เธอพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?

คามิลและซูฉิงพวกเธอมองหน้ากันด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ คามิลหันศีรษะและแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจกับสิ่งที่ซูซานกำลังอธิบาย เธอจึงยกมือขึ้นเพื่อถามคำถามกับคนบนเวที

"ฉันขอเวลานอกสักครู่!"