นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 513

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและกำลังจะเอ่ยปากพูด ทันใดนั้นเขาก็ได้กลิ่นแปลกประหลาดที่ทำให้ตนเองหมดสติลงไป

ในที่สุดมิเชลก็หลอกล่ออีกฝ่ายให้เข้ามาติดกับดักที่วางไว้จนสำเร็จ ฮ่อหยุนเฉิงเองก็เริ่มครุ่นคิดได้ถึงความคิดร้ายของอีกฝ่ายแต่กลับไม่ทันการเอาเสียแล้ว

มิเชลมองดูร่างที่ล้มหมดสติลงไปของชายตรงหน้า เธอย่อตัวลงตรงหน้าชายหนุ่มและช้อนหน้าคมขึ้นมามองพลางยิ้มออกมาด้วยความสะใจ และในทันใดนั้นเองเหล่าบอดี้การ์ดสามสี่คนก็พากันเดินออกมาจากมุมมืดและในมือของพวกเขาก็ถือเครื่องแปลงเสียงอยู่ด้วย

นี่ถือเป็นกับดักที่พวกเขาตั้งใจขบคิดและล่อลวงฮ่อหยุนเฉิงมายังที่นี่

มิเชลแกล้งหลอกว่าถูกผู้ไม่ประสงค์ดีจับตัวมา แท้จริงแล้วเธอให้เหล่าบอดี้การ์ดของเธอโทรหาฮ่อหยุนเฉิงเพื่อโกหกฝ่ายชาย เธอซื้อตั๋วเครื่องบินเพื่อบินกลับฝรั่งเศสแล้วแต่เธอจะกลับไปที่นั่นก็ต่อเมื่อเธอได้สานสัมพันธ์กับฮ่อหยุนเฉิงแบบที่เธอวาดหวังไว้เท่านั้น เพราะฉะนั้นฮ่อหยุนเฉิงจะต้องแต่งงานกับเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น แม้แต่ซูฉิงก็ไม่มีวันจะได้กล้ำกรายมาเป็นผู้หญิงของฮ่อหยุนเฉิงอีกต่อไป

"เอาโทรศัพท์ของเขาไปทิ้งที่ชานเมือง ห้ามให้ซูฉิงรู้เด็ดขาดว่าเขาอยู่ที่ไหน"

มิเชลออกคำสั่งกับบอดี้การ์ดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

คนที่เธอต้องการและอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยมีเพียงแค่ฮ่อหยุนเฉิงคนเดียวเท่านั้น

เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงกว่าฮ่อหยุนเฉิงจะรู้สึกตัวขึ้นมา เขาค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมองรอบกายอย่างช้าๆ สิ่งแรกที่ปรากฏที่เด่นชัดในสายตาคือเพดานของห้องไม้ แต่เขากลับไม่มีแรงที่จะลุกขึ้น ไม่มีแรงแม้แต่จะขยับมือเลยด้วยซ้ำ

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงอ่อนโยนดังขึ้นบริเวณใบหูของเขา "หยุนเฉิง ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว"

หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินเสียงของมิเชลแล้วนั้นความทรงจำต่างๆก็พากันหลั่งไหลเข้ามา ในตอนนี้เขารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง และยิ่งเห็นว่ามิเชลไม่ได้เป็นอะไร อีกทั้งหญิงสาวยังใส่ชุดวาบหวิวที่มองทะลุเข้าไปเห็นชุดชั้นในสีดำนั้นแล้ว ยิ่งทำให้ฮ่อหยุนเฉิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

เขาเอ่ยปากถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม แววตาคมจ้องไปยังร่างของมิเชลด้วยแววตาไม่พอใจ "มิเชล คุณกำลังจะทำอะไร"

มิเชลยกยิ้มแผ่วเบา เส้นผมสีทองค่อยๆเคลื่อนใกล้เข้ามา ปลายนิ้วมือยาวลูบไล้ไปทั่วใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิง ร่างสวยตรงหน้าทั่งร่างหอมฟุ้งไปด้วยกลิ่นน้ำหอม

"หยุนเฉิง คุณห้ามโทษว่าเป็นความผิดของฉันนะ ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้คุณจะกลับไปฝรั่งเศสกับฉันได้อย่างไรใช่ไหม?"

"คุณกำลังพูดบ้าอะไร?"

มิเชลมองคนตรงหน้าด้วยแววตารักใคร่และส่งยิ้มพิมพ์ใจให้อีกฝ่ายโดยไม่มีท่าทีโกรธแต่อย่างใด เธอคุกเข่าลงตรงหน้าฝ่ายชายและใช้สองมือประคองใบหน้าของเขาและพูดขึ้นว่า

"หยุนเฉิง คุณไม่รู้หรอกว่าฉันชอบคุณมากขนาดไหน ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบคุณฉันก็รู้สึกง่าคุณคือคนที่ฉันตามหามาทั้งชีวิต แต่ทำไมคุณต้องคอยเอาแต่ปฎิเสธฉันด้วยล่ะ? คบกับฉันมันไม่ดีตรงไหนเหรอ? เพราะฉะนั้นฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพาคุณกลับไปฝรั่งเศสกับฉัน ถ้าเราสองคนได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ฉันเชื่อว่าสักวันคุณจะต้องชอบฉันแน่นอน"

เมื่อได้ยินดังนั้นสายตาของฮ่อหยุนเฉิงก็เผยความตระหนกตกใจและความไม่เข้าใจออกมา เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมิเชลถึงยังดื้อและดึงดันทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ ทั้งๆที่เขาก็พูดให้อีกฝ่ายเข้าใจอย่างชัดเจนแล้วแท้ๆ

"มิเชลคุณตั้งสติและฟังให้ดีนะ! ฉันเคยบอกคุณไปเลยไม่ใช่เหรอ ฉันมีซูฉิงอยู่แล้ว และเราสองคนก็กำลังจะแต่งงานกัน!"

เมื่อมิเชลได้ยินชื่อของซูฉิงจากปากของฮ่อหยุนเฉิง เธอก็มีใบหน้าเลือดเย็นขึ้นทันที "แล้วมันเกี่ยวกันยังไงล่ะ อีกไม่นานคุณก็ไม่ใช่คนของเธออีกต่อไปแล้ว"

ณ บัดนี้ ฮ่อหยุนเฉิงมีอาการโกรธจนถึงขีดสุดเป็นที่เรียบร้อย เขาคิดไม่ถึงเลยว่ามิเชลจะเป็นคนแบบนี้ ดูวิธีที่หญิงสาวใช้บีบบังคับเขาให้ยอมจำนนให้กับเธอสิ ถ้าเขารู้ตั้งแต่แรกเขาคงจะไม่ออกตามหาผู้หญิงคนนี้！