นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 512

หลายวันที่ผ่านมานี้เขาล้วนไม่ได้พบกับมิเชลเลย ฮ่อหยุนเฉินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เห็นทีว่าหญิงสาวคงจะคิดได้และตัดสินใจกลับไปที่ฝรั่งเศสแล้ว หรือไม่เธอก็คงจะช็อปปิ้งอยู่ที่ไหนสักที่ แต่ก็เป็นการดีแล้วที่หญิงสาวไม่มาวุ่นวายกับเขาอีก

ในตอนนี้ราวกับทุกๆอย่างกำลังกลับสู่สภาพที่ควรจะเป็น ความสัมพันธ์ของฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิงก็กำลังเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ และนับวันยิ่งใกล้วันที่ทั้งสองคนจะได้หมั้นหมายกันเข้ามาเรื่อยๆ ดังนั้นในช่วงนี้ฮ่อหยุนเฉิงจึงค่อนข้างยุ่งและต้องจัดการเรื่องต่างๆเยอะแยะมากมาย

นอกจากจะต้องเข้าไปประชุมและจัดการเอกสารในบริษัทแล้ว เขายังต้องพาซูฉิงไปลองชุดแต่งงานและลองแหวนแต่งงาน ในตอนนี้ชีวิตของเขาล้วนวนเวียนอยู่กับเรื่องของซูฉิงเพียงคนเดียวเท่านั้น

ในวันนี้ขณะที่ทั้งสองคนกำลังเดินออกมาจากร้านขายเครื่องประดับนั้นเอง ซูฉิงเอื้อมมือมาคว้าแขนของฮ่อหยุนเฉิงไว้พลางพูดด้วยรอยยิ้มสวยว่า "อีกไม่กี่วันก็จะถึงพิธีแต่งงานแล้ว แต่ในสองสามวันมานี้บริษัทนายกำลังวุ่นอยู่กับการติดต่อธุรกิจไม่ใช่เหรอ นายไม่ต้องมาตามดูแลฉันหรอก นายไปทำธุระของนายให้เสร็จเถอะ"

"เธอไม่ต้องกังวลนะ เรื่องที่บริษัทฉันจัดการเรียบร้อยหมดแล้ว และในตอนนี้ข่าวเรื่องการแต่งงานของเราใครๆต่างก็พากันทราบดี เพราะฉะนั้นถ้าฉันตามติดเธอไปทุกที่แบบนี้มันก็ถือเป็นเรื่องปกติทั่วไป"

ชายหนุ่มลูบมือลงบนบ่าของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา ชายหนุ่มหญิงสาวประสานสายตาเข้าหากันและต่างฝ่ายต่างส่งรอยยิ้มหวานหยดย้อย และในขณะนั้นเองจู่ๆฮ่อหยุนเฉิงก็ได้รับสายโทรศัพท์จากบอดี้การด์ส่วนตัวของมิเชล

"ท่านประธาน แย่แล้วครับ คุณมิเชลหายตัวไป!" เสียงตะโกนดังลั่นจากบอดี้การ์ดของมิเชลทำให้ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วเป็นปม และหันไปสบตากับซูฉิง

เดิมทีเขารู้สึกว่าตนเองไม่ควรเข้าไปก้าวก่ายเรื่องพวกนี้แล้ว แต่ในเมื่ออีกฝ่ายได้โทรมารายงานเขาขนาดนี้แล้วจะให้เขาทำใจดำไม่สนใจก็เห็นทีจะเป็นการใจร้ายเกินไป และยิ่งมิเชลเองไม่ได้คุ้นเคยกับที่นี่เพราะไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอนของเธอ ถึงแม้ว่าตัวเขาจะไม่ได้ชอบพอหญิงสาวแต่เขาก็คงทำใจดำปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้

ซูฉิงเองก็ได้ยินเสียงดังของอีกฝ่ายที่ดังลอดลำโพงโทรศัพท์ออกมา คิ้วคมขมวดเป็นปมพลางเอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวล "มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น นายลองซักถามเขาสักหน่อยสิ"

ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าพลางเอ่ยถามข้อมูลจากปลายสายต่อทันที "มันเกิดอะไรขึ้น เธอหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"ประมาณสองชั่วโมงก่อน ในตอนนั้นฉันกำลังจะส่งอาหารเข้าไปให้ท่านหญิง แต่เคาะประตูห้องเท่าไหร่ก็ไม่มีใครเปิดออกมา ฉันเลยโทรให้พนักงานมาเปิดห้องให้แต่กลับพบว่าในห้องไม่มีคนอยู่ จากการตรวจสอบกล้องวงจรปิดพบว่าท่านหญิงรับโทรศัพท์คนบางคนและถูกนำตัวออกไป ฉันรู้แค่เบอร์โทรศัพท์ของท่านประธานฮ่อเท่านั้นจึงโทรมาขอความช่วยเหลือ ท่านประธานช่วยฉันตามหาท่านหญิงหน่อยเถอะ!"

เสียงของบอดี้การ์ดคนสนิทเต็มไปด้วยความร้อนใจและน่าสงสารในทีเดียวกัน ฮ่อหยุนเฉิงตวัดคิ้วคมและวางสายจากบอดี้การ์ดของมิเชล จากนั้นต่อสายหาบอดี้การ์ดของตนทันที "ท่านหญิงมิเชลหายตัวไป นายรีบจัดคนไปหาให้ทั่วเมือง A!"

เมื่อสั่งการเสร็จฮ่อหยุนเฉิงยัดโทรศัพท์กลับไปยังกระเป๋าเสื้อดังเดิม ชายหนุ่มเหลือบเห็นสีหน้าไม่สบายใจของซูฉิงก็จับมือเธอขึ้นมาบีบเบาๆ "มิเชลเป็นถึงหญิงสูงศักดิ์ ตอนนี้เธอหายตัวไป ฉันจึงจำเป็นต้องช่วยรักษาความปลอดภัยให้กับเธอ ไม่เช่นนั้นจะถือเป็นการไม่ช่วยเหลือเพื่อนของฉัน"

ซูฉิงพยัหน้าตอบรับด้วยความเข้าใจ "ฉันเข้าใจดี งั้นตอนนี้พวกเราไม่ต้องไปเดินช็อปปิ้งกันแล้ว การตามหาคนเป็นเรื่องสำคัญกว่า ฉันกังวลว่ามิเชลจะตกอยู่ในอันตราย"

ทั้งฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิงต่างพากันออกตามหายังสถานที่เฟื่องฟูและแหล่งช็อปปิ้งต่างๆทั่วเมือง A และพยายามถามไถ่คนแถวนั้นว่ามีใครพบเห็นมิเชลหรือไม่ พวกเขาตามหามิเชลจนถึงเวลาพลบค่ำแต่ก็ยังไม่ได้เบาะแสอะไรเพิ่มเติมเลย ไม่มีใครรู้ว่ามิเชลถูกพาตัวไปที่ไหน