นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 527

พนักงานเสิร์ฟเหมือนจะจงใจขึ้นเสียงเพื่อดึงดูดความสนใจจากคนรอบข้าง

“ดูถูกเธองั้นเหรอ?”

เหมือนซูฉิงจะได้ยินอะไรไม่เข้าหูก่อนจะมีสีหน้าแปลกใจ "ฉันแนะนำงานให้เธอด้วยความหวังดี แต่เธอกลับคิดว่าฉันกำลังดูถูกเธอเนี่ยนะ?"

“ในเมื่อฉันเจตนาดีแต่กลับไม่ต้องการ งั้นก็แล้วแต่ เดี๋ยวจะส่งบิลไปให้ ถึงตอนนั้นเธอก็ชดใช้มาแล้วกัน”

เมื่อเทียบกับรูปลักษณ์ที่น่าสงสารของพนักงานเสิร์ฟ ซูฉิงจึงดูก้าวร้าวไปเลย

ยังไงคนบนเรือสำราญก็มีแต่คนรวย เรื่องแบบนี้จึงมีให้เห็นมาก

สุดท้ายก็ไม่มีใครพูดแทนพนักงานเจ้าเล่ห์คนนี้

"คุณ...ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้..." ดวงตาของพนักงานเสิร์ฟเป็นสีแดง แต่รอบข้างก็ยังไม่มีใครสนใจเธอ ดังนั้นจึงมุ่งความสนใจไปที่ฮ่อหยุนเฉิง

“คุณผู้ชายคะ ถ้าคุณต้องการให้ฉันชดใช้ ฉันก็จะชดใช้...”

เมื่อพูดประโยคหลัง เสียงของเธอก็เบาลงเรื่อยๆ ราวกับกำลังวิงวอน แม้แต่ซูฉิงก็ยังรู้สึกไม่สบายใจกับท่าทางนั้น

จากนั้นฮ่อหยุนเฉิงก็ลืมตาขึ้นอย่างเกียจคร้านและตอบอย่างไม่ใส่ใจ "งั้นก็ชดใช้มาแล้วกัน"

อันที่จริงเขาไม่อยากเข้าไปยุ่งกับคนประเภทนี้มากนัก แต่ก็เพื่อซูฉิง

พนักงานคุมสีหน้าไม่อยู่ก่อนจะค่อยๆ จากไป

ซูฉิงมองตามด้านหลังไปก่อนที่ในที่สุดจะอดหัวเราะออกมาไม่ได้ "ช่างน่าสนใจจริงๆ"

“ทำไมต้องไปเกี่ยวกับคนพวกนี้ด้วยนะ” ฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างไม่ใส่ใจด้วยท่าทางปกติ

เมื่อซูฉิงได้ยินจึงกะพริบตา เอนตัวเข้ามาใกล้ฮ่อหยุนเฉิง และพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเสแสร้ง "นึกว่านายจะนั่งซื่อตรงอยู่นิ่งๆ ที่แท้ก็รู้จักโปรยเสน่ห์ด้วย...ว๊าย!"

ในท้ายที่สุด ยังไม่ทันพูดจบ ซูฉิงก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงดึงเข้าไปในอ้อมแขน

“งั้นก็ดูสิใครนั่งในอ้อมแขนของฉัน” ฮ่อหยุนเฉิงพูดแนบข้างใบหูซูฉิง “มีข้อยกเว้นเพียงข้อเดียวเท่านั้นแหละ”

ลมหายใจร้อนพ่นออกมาถูกแก้มของเธอ ทำให้ซูฉิงคอเพราะรู้สึกจั๊กจี้ มองดูคราบขนาดใหญ่บนหน้าอกของฮ่อหยุนเฉิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย "นายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ"

“คุณหญิงฮ่อไม่ไปช่วยเหรอ?” ฮ่อหยุนเฉิงเงยศีรษะขึ้นและพูดอย่างเฉยเมย

ซูฉิงกลอกตาใส่อีกคนและลุกขึ้นด้วยความหน่ายใจ

ฮ่อหยุนเฉิงที่เห็นอย่างนั้นก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องรับรอง

ซูฉิงยืนอยู่บนดาดฟ้า แหงนมองท้องฟ้า แต่รู้สึกว่าไม่มีแดดเหมือนตอนเช้า และเย็นขึ้นเล็กน้อย

ในขณะนั้นเองก็มีคนแตะไหล่เธอเบา ๆ ซูฉิงหันกลับไปแต่กลับไม่เจอใคร

นั่นทำเธองงเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปอีกด้าน ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะเข้ามาในดวงตาของเธอจนทำเธอตกใจ

เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว ถึงได้เห็นใบหน้าอีกคนชัดเจน

“ทำคุณตกใจเหรอ? ขอโทษจริงๆ นะครับ” โจเซฟมองปฏิกิริยาของซูฉิงก่อนจะยกยิ้มขอโทษ

“คุณมาที่นี่ได้ไง?” ค่อนข้างคาดไม่ถึงที่ได้เห็นโจเซฟที่นี่

ทักทายซูฉิงอย่างสุภาพบุรุษ โจเซฟจับมือซูฉิงและยิ้มอย่างนุ่มนวล "ผมเคยบอกแล้วว่าจะคอยอยู่ข้างคุณ จนถึงวันที่คุณตกลง"

ขณะที่เขาพูดอย่างนั้นก็กดจูบเบาๆ บนหลังมือของซูฉิง

ชั่วขณะนั้น ซูฉิงก็รู้สึกปวดหัวทันที เธอไม่คิดว่าโจเซฟจะตามเธอมาถึงที่นี่จริงๆ

นี่เป็นเจ้าชายแบบไหนกัน? ว่างมากขนาดนั้นเลย?