นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 554

หน้าของทั้งสองที่อยู่ในระยะประชิด โจเซฟเห็นอย่างนั้นก็มองด้วยสายตาอ่อนโยน เอียงหน้าหมายจะจูบซูฉิง

ทว่าซูฉิงนั้นเร็วกว่า เอนตัวไปด้านหลังเพื่อหลบจูบ แล้วเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย:"โจเซฟ"

โจเซฟเหมือนจะรู้ตัวว่าการกระทำเมื่อสักครู่ทำให้ซูฉิงไม่ชอบใจ โจเซฟทำปากยื่นพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ:"ขอโทษนะ เธอสวยเกินไปแล้ว ฉันเลยอดใจไม่อยู่"

ซูฉิงพูดไม่ออกชั่วขณะ โจเซฟพูดเองเออเองทั้งนั้น

"ที่โน่นพวกเราจ้องหน้าและจูบกัน"

แล้วเขาก็ยื่นกาแฟที่อยู่ในมือให้กับซูฉิง สองมือของโจเซฟวางไว้บนโต๊ะ ยิ้มตาใสราวกับแมวเปอร์เซีย

"ไม่ลองชิมหน่อยหรอ ฉันชงกาแฟให้เธอเองกับมือเลยนะ"

"นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง "โจเซฟพูดจบซูฉิงก็เงยหน้ามองเขา

ก่อนหน้านี้หลังจากที่เรือล่ม โจเซฟถูกหามส่งโรงพยาบาล ซูฉิงก็ติดต่อลูกน้องของเขาให้เอาตัวเขากลับไปรักษา

บางทีเพราะเรื่องครั้งที่แล้วเกือบจะทำให้โจเซฟเอาชีวิตไม่รอด ดังนั้นเลยต้องดูแลเขามากเป็นพิเศษ แต่ตอนที่เขาพักรักษาตัวติดต่อซูฉิงไม่ได้เลย

และบวกกับที่มีฮ่อหยุนเฉิงอยู่ ซูฉิงไม่ได้มาเยี่ยมโจเซฟอีก และจากนั้นไม่กี่วันซูฉิงกับฮ่อหยุนเฉิงก็กลับมาแล้ว

พอนึกมาถึงตอนนี้ ซูฉิงก็รู้สึกผิด เพราะว่าหลายวันมานี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ทำให้เธอลืมโจเซฟไปเลย

"คิดถึงเธอแล้ว ดังนั้นก็เลยมาหา ในเมื่อเธอไม่ไปหาฉัน ฉันก็เลยมาเยี่ยมเธอ"ท่าทางของโจเซฟดูเศร้าและน่าสงสาร

เขากลับไปนั่งที่เก้าอี้และนั่งลงตรงหน้าซูฉิง มือค้ำโต๊ะมองหน้าซูฉิง

ซูฉิงที่ถูกเขามองก็ทำตัวไม่ถูก เลยหันหน้ามองไปทางอื่น ทั้งสองที่อยู่ในระยะห่างกันแล้ว ซูฉิงเลยเอ่ยถาม"บาดแผลนายเป็นยังไงบ้าง"

"เธอเป็นห่วงฉันหรอ "โจเซฟพอได้ยินอย่างนั้นก็เบิกตากว้าง

ซูฉิงถึงแม้หมดคำจะพูด แต่ก็เห็นแก่ความเป็นเพื่อน เลยพยักหน้า

และโจเซฟที่เหมือนได้คืบจะเอาศอก เบายิ้มระรื่นมองซูฉิง ใบหน้าที่สวยงามและละเอียดอ่อนอดไม่ได้ที่จะมองไปด้านข้าง

ทันใดนั้น เขาก็จับเข้าที่หน้าอกของตัวเอง แล้วทำหน้าเจ็บปวด"ฉันรู้สึกว่าใจของฉันเจ็บปวดมากทำไงดี ซูฉิง........"

เทคนิคการแสดงละครน้ำเน่าอย่างนี้ทำให้ซูฉิงทนดูต่อไปไม่ไหว เธอหมุนปากกาไปมาพร้อมกับมองการแสดงของซูฉิง

โจเซฟแอบชำเลืองซูฉิง แล้วก็ส่งเสียงออกมา เห็นเธอยังคงนิ่ง สุดท้ายก็ส่ายมือไปมาสื่อว่ายอมแพ้แล้ว

"เธอนี่เกินไปแล้ว"โจเซฟเอ่ยพูด "แค่เธอเป็นห่วงฉันแล้ว ก็แสดงว่าเธอรู้สึกชอบฉันแล้ว"

'หยุดความคิดร้ายๆ ของนายไปเลย "ซูฉิงหยุดคำพูดของโจเซฟ แล้วพูดอย่างจริงจัง"โจเซฟ ฉันเคยบอกนายแล้วไง ฉันชอบฮ่อหยุนเฉิง ฉันก็อยู่กับเขา"

"แล้วยังไง "โจเซฟสะบัดมือไปมาอย่างไม่สนใจ "ฉันก็เคยบอกแล้วว่าฉันชอบเธอ ฉันจะจีบเธอ และเธอกับฮ่อหยุนเฉิงยังไม่ได้แต่งงานกัน ฉันยังมีโอกาสอยู่"

โจเซฟที่พูดอยู่ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วพูดต่อ"แต่งงานก็ไม่เป็นไร สามารถอย่าได้ ขอเพียงฉันยังโสดก็ยังมีโอกาส ดังนั้นเธอจะไม่คิดพิจารณาหน่อยหรอ"

ซูฉินที่เถียงไม่ชนะโจเซฟได้ ก็รู้สึกเหนื่อย เธอมองดูเวลา ก็หันมองโจเซฟ :"นายมาหาฉันเพื่อจะพูดเรื่องพวกนี้งั้นหรอ"

"ที่จริงแล้วฉันอยากจะเลี้ยงข้าวเธอ ไม่รู้ว่าคุณซูจะให้เกียรติมั้ย "โจเซฟพูดออกไปตามตรง แต่ทว่าซูฉิงตอบปฏิเสธออกไปตรงๆ

"ไม่"