นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 561

เมื่อเห็นซูฉิงเดินอุ้มหินก้อนใหญ่มา คนที่ไม่รู้ก็คิดว่าเธอไปสกัดหินภูเขาที่ไหนมา

ยิ่งหินขนาดใหญ่ มูลค่าก็ยิ่งสูง ความน่าจะเป็นที่จะพบของดีก็ยิ่งสูงขึ้น น้ำหนักก็ยิ่งได้มากขึ้นด้วย

อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น และผู้คนส่วนมากหลังจากเลือกหินก้อนใหญ่ไปกลับไม่ได้สิ่งที่ต้องการ

เพราะยังไงการเดิมพันก้อนหินแบบนี้ เมื่อผ่าออกมาอาจจะกลายเป็นเศรษฐี หรืออาจจะล้มละลายไปเลยก็ได้

หากไม่มีความแน่นอนเกิน 50% ก็จะไม่มีใครเลือกหินก้อนใหญ่เช่นนี้

สีหน้าของทุกคนประหลาดใจเล็กน้อย แต่ซูฉิงกลับไม่สนใจเลยสักนิด เธอวางหินลงอย่างสงบ

“เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว เจ้านี่หนักมาก” ซูฉิงยื่นมือออกมาพัด และพูดด้วยความโล่งใจ

เมื่อเฟิงไป่โจวเห็นอย่างนั้น เขาก็หน้าเสียขึ้นมานิดหน่อย

เมื่อเฉินเจียวที่อยู่ข้าง ๆ เห็นเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ "คุณซูฉิง ไม่ใช่ว่ายิ่งหินก้อนใหญ่จะเปิดออกมายิ่งได้ของดีนะ"

เธอไม่ได้ปกปิดแววตาที่เต็มไปด้วยความดูถูกนั้นเลยแม้แต่น้อย เฉินเจียวจ้องไปที่ซูฉิงจากนั้นก็มองไปที่หินก้อนนั้น ด้านบนเป็นสีเทาเลอะ ๆ ไม่รู้ว่าไปเอามาจากซอกหลืบไหน

ของแบบนี้ไม่สามารถเอาชนะเธอได้แน่นอน

ในทางกลับกันซูฉิงกลับไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบใด ๆ เลย เธอกางมือออกอย่างเฉยเมย "ยังไงฉันก็ไม่เข้าใจการเล่นเดิมพันหินอยู่แล้ว ก็เลยเลือก ๆ มาชิ้นหนึ่ง แล้วถ้าฉันโชคดีจริง ๆ ล่ะ?"

ตอนที่ซูฉิงยิ้ม คิ้วและดวงตาของเธอก็โก่งขึ้น เฟิงไป่โจวที่จ้องเธออยู่ตลอดกลับรู้สึกว่ารอยยิ้มของเธอเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

ความคิดที่ไร้สาระก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา และเขารู้สึกว่าเป็นไปได้มากว่าซูฉิงจะชนะเฉินเจียว

แต่ในวินาทีต่อมา เฟิงไป่โจวก็ปัดความคิดนี้ออกจากหัวของเขา ยังไม่ต้องพูดถึงขนาดของหินที่ซูฉิงเลือกมา ด้านบนยังมีรอยแตกเล็ก ๆ อยู่ด้วย ถ้าผ่าออกมาจริง ๆ ด้านในก็อาจเสียหายไปด้วย

และไม่มีอะไรพิเศษ หากคนอื่นเห็นก็อาจคิดว่าเป็นหินธรรมดาเท่านั้น

คนที่คิดว่าเธอมีโอกาสชนะนั้นมีไม่น้อย เธอเดินตรงไปยืนข้าง ๆ ฮ่อหยุนเฉิง ริมฝีปากสีแดงของเธอก็หยักยิ้มขึ้น

“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าประธานฮ่อแพ้? จะสิ้นเปลืองเปล่า ๆ งั้นเหรอ?"

เดิมทีเธอต้องการจะวางมือบนไหล่ของฮ่อหยุนเฉิง แต่ฮ่อหยุนเฉิงเดินผ่านเธอไปทันที และยื่นมือออกไปโอบซูฉิงไว้

“สิ้นเปลือง?” ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มเยาะ “แค่เธอชอบก็พอแล้ว และบางเรื่อง... ก็อย่าเพิ่งด่วนสรุป”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ซูฉิงที่ก้มศีรษะลงไปส่งข้อความทางโทรศัพท์มือถืออยู่ ก็เงยหน้าขึ้นมาและเห็นคางของฮ่อหยุนเฉิง

“เธอเชื่อฉันขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่กลัวว่าฉันจะเอาเงินของเธอไปใช้หมดเหรอ?”

เขาก้มศีรษะลงไปจุ๊บที่ฝีปากของซูฉิง และฮ่อหยุนเฉิงก็พูดข้างหูของเธอด้วยเสียงต่ำ “ถ้าอย่างนั้นฉันก็หวังให้เธอเลี้ยงฉันแล้วล่ะ”

เธอเอื้อมมือไปแตะแก้มของฮ่อหยุนเฉิง และมองเขาอย่างหมั่นไส้

เฉินเจียวที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อเห็นท่าทางสนิทสนมของทั้งสอง ดวงตาของเธอก็มีแววตาที่คมกริบแวบขึ้นมาเล็กน้อย และเธอก็หมุนตัวเดินไปที่โต๊ะที่ช้สำหรับตัด

“มาเริ่มกันเลย” เธอยืนกอดอก และเม้มริมฝีปาก

เฉินเจียวเป็นคนเปิดก่อน เธอส่งหินไป แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่นิดหน่อย แม้ว่าเธอจะพอมองออกว่ามีบางอย่างอยู่ในหิน แต่เธอไม่เคยรู้เลยว่าผลมันจะเป็นอย่างไร

และในขณะนั้นเอง มีดเล่มแรกก็ตัดลงไป และในหินก็มีสีเขียวก็ปรากฏขึ้น

ดวงตาของเฉินเจียวสั่นไหวเล็กน้อย ความรู้สึกดีใจก็พรั่งพรูออกมาจากหัวใจของเธอ

“เห็นสีเขียวแล้ว!” มีทีี่อยู่ข้าง ๆ ตะโกนขึ้นมา

การตัดยังคงดำเนินต่อไป และทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็กลั้นหายใจพร้อมกัน

ในขณะนี้ สิ่งที่ปรากฏออกมาก็ทำให้หลายคนต้องถอนหายใจออกมา