นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 605

หัวหน้าที่พูดพร้อมกับออกคำสั่งไล่อย่างหมอความอดทน แต่เย่ซีก็ไม่ยอมแพ้ เธอเม้มปากพูด:"ให้โอกาสฉันสักครั้งได้มั้ยคะ หรือให้ฉันได้เจอกับคนในแผนกดนตรีหน่อยได้มั้ยคะ"

หัวหน้ามองด้วยสายตาคมกริบ:"เธอคิดว่าเธอเป็นใคร ถ้าหากเธอยังไม่ไปละก็ ฉันจะรีบเรียกยามมาจับเธอออกไป"

เขาที่พูดเสร็จเสร็จก็บ่นพึมพำ:"คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ก็แค่นักเรียนจนๆ คนหนึ่ง"

เย่ซีที่มีนิสัยเงียบและอ่อนหว่าน ไม่ได้พูดโต้แย้งแต่อย่างไร เธอมองด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ:"งั้นเอาต้นฉบับมา........"

เธอยังพูดไม่ทันจบ หัวหน้าก็ยกมือขึ้นผลักเธอออกไป:"รีบออกไปได้แล้ว!"

เย่ซีที่ถูกผลักออกมาจากบริษัทสตาร์เอนเตอเทนเมนท์ แล้วเธอก็หันไปมองตึกใหญ่โตพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า

บางทีเธอก็ยังเก่งไม่พอหรอ

ขณะเดียวกัน ซูฉิงก็ได้รับสายของหลิวเสี่ยวหนิง หลิวเสี่ยวหนิงส่งเสียงดีใจมากมาตามปลายสาย แล้วเล่าเรื่องที่เธอมีความสุขให้เธอฟัง

เพราะทางผู้กำกับหวังได้ยืนยันตัวนักแสดงแล้ว คืนนี้จะมีการประกาศออกมาอย่างเป็นทางการแล้ว

หลิวเสี่ยวหนิงได้แสดงเป็นนางรอง แม้จะไม่ใช่นางเอก แต่เรื่องนี้มีการรวบรวมนักแสดงไว้มากมาย แม้แต่ตัวประกอบนิดเดียวก็ยังเป็นรุ่นพี่นักแสดงที่หลิวเสี่ยวหนิงให้การเคารพ

ดังนั้นได้เป็นนางเอกรองในละครเรื่องนี้ หลิวเสี่ยหนิงก็รู้สักว่าเป็นเกียรติมาก

"พี่เสี่ยวฉิง ฉันใกล้จะดังแล้ว พวกเราไปฉลองกันหน่อยมั้ย"

ซูฉิงที่พอได้ยินอย่างนั้นก็หัวเราะเบาๆ :"จะฉลองทำไมต้องมาชวนฉันละ น่าจะไปชวนแฟนของเธอมากกว่านะ และเธอก็ใกล้จะห่างจากเขาเพื่อไปถ่ายละคร ไม่ถือโอกาสนี้เก็บความรู้สึกดีๆ ไว้ละ"

แต่ปรากฏว่าเสียงแค้นเคืองของหลิวเสี่ยวหนิงดังมาตามสาย:"อย่าพูดถึงเขาเลย เขาไปทำงานนอกสถานที่แล้ว"

หลิวเสี่ยวหนิงได้นัดกับจินจิ่นหรานไว้แล้วคืนนี้ แต่ทางจินจิ่นหรานก็ได้รับแจ้งจากโรงพยาบาลว่าจะต้องไปทำงานนอกสถานที่ ทำให้หลิวเสี่ยวหนิงเศร้าใจทันที

"ฉันก็นึกว่าเธอจะนึกถึงฉันเป็นคนแรกเสียอีก"

"พี่เสี่ยวฉิง พี่คงจะไม่พอใจฉันเพราะเรื่องเล็กน้อยอย่างนี้ใช่มั้ย "หลิวเสี่ยวหนิงที่ถามด้วยน้ำเสียงอ้อน "ขอร้องนะพี่เสี่ยวฉิง อีกอย่างฉันรู้ว่ามามีร้านบาร์ร้านหนึ่งดีมาก ที่นั่นมีนักร้องหล่อมากด้วย"

ซูฉิงเลิกคิ้ว:"หลิวเสี่ยวหนิงเธออยากจะติดคำค้นหายอดฮิตรึไง"

"พี่เสี่ยวฉิง พี่ก็สงสารฉันหน่อยนะ เดี๋ยวฉันจะต้องเข้าป่าตั้งสามเดือนเลยนะ"

ในที่สุดคำคยั้นคยอของหลิวเสี่ยวหนิงก็เป็นผล ซูฉิงได้ตอบตกลง

ช่วงนี้บริษัทของฮ่อหยุนเฉิงก็งานยุ่งบางวันก็กลับบ้านดึก งั้นซูฉิงก็เลยตอบรับปากหลิวเสี่ยวหนิงที่จะไปร้านบาร์ด้วยกัน

ร้านบาร์ที่หลิวเสี่ยวหนิงรู้จักนั้นบรรยากาศดีมาก เป็นสไตล์ที่ซูฉิบชอบ ทั้งสองหาที่นั่งแล้วนั่งฟังเพลงอยางเงียบๆ

ซูฉิงที่เห็นหลิวเสี่ยวหนิงกลับมานั่งพร้อมกับแก้วไวน์ ยกมืลูบแก้มเธอ:"เธอสนิทกับเจ้าของร้านหรอ"

เจ้าของร้านบาร์เป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง มีความสง่างามทุกท่วงท่าอิริยาบถ

"อืม ฉันรู้จักกับเจ้าของร้านนานแล้ว ก่อนที่ฉันจะเข้าวงการเสียอีก"

หลิวเสี่ยวหนิงพยักหน้าตอบ เธอจำได้ว่าตอนนั้นเพราะเธอเจอกับฝนตก เธอเลยตั้งใจจะหลบฝน แต่ฝนก็ไม่หยุดตกสักที เจ้าของร้านคนนี้เลยเอาร่มมาให้เธอ

หลังจากนั้นหลิวเสี่ยวหนิงก็มักจะเป็นแขกประจำของร้านบาร์ร้านนี้

"คิดไม่ถึงว่าเธอที่มีชีวิตยุ่งวุ่นวาย ฉันก็นักว่าเธอแค่หาที่ดื่มก็เท่านั้นเอง"ซูฉิงพูดเยาะ

หลิวเสี่ยวหนิงได้ยินอย่างนั้นก็ทำแก้มป่อง :"ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นคนชอบกิน แต่ฉันก็ไม่ได้กินตลอดเวลามั้ย.