นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 606

ในขณะที่ซูฉิงยังคงสับสน เย่ซีกลับสะบัดมือออกด้วยความคับข้องใจเล็กน้อยในการแสดงออกของเธอ

“ฉันรู้ว่าบริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ของคุณแข็งแกร่งมาก แม้ว่าฉันจะเป็นแค่คนธรรมดา แต่คุณก็ไม่สามารถทำกับฉันแบบนี้ได้... เพลงเหล่านั้นคือหัวใจของฉัน คุณจะให้ฉันทำยังไง?”

ซูฉิงไม่เข้าใจเลยและยังคงสับสนถึงกับสงสัยว่าเธอพลาดอะไรบางอย่างไปหรือเปล่า เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามทำให้น้ำเสียงของเธอสงบลง

“มีเรื่องเข้าใจผิดระหว่างเราหรือเปล่าคะ?”

"เข้าใจผิด?มีบริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์อื่นในเมือง A ด้วยเหรอ? ถ้าคุณต้องการรังแกคนอื่นล่ะก็ ฉันก็จะ ฉันจะ..."

เสียงของเย่ซีอ่อนลง และเธอลังเลอยู่นาน แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรต่อไปได้ ในท้ายที่สุด เธอทำได้แค่จ้องไปที่ซูฉิงและเห็นว่าน้ำตาของเธอกำลังจะไหลออกมา

“ถ้าคุณจะรังแกคนอื่น งั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจ สังคมนี้เป็นสังคมที่ถูกปกครองด้วยกฎหมาย...”

แต่ในวินาทีถัดมาก็ไม่ค่อยมั่นใจนัก "ฉันขอร้องล่ะ ปล่อยฉันเถอะ ฉันขายเพลงทั้งหมดให้คุณสองร้อยหยวนไม่ได้แล้ว"

เย่ซีก้มศีรษะลงเล็กน้อย ตอนไปที่สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ในวันนั้น เธออยากจะลองเสี่ยงโชคจริง ๆเธอจึงมอบเพลงต้นฉบับของเธอ แต่ผลลัพธ์สุดท้ายมีเพียงสัญญาเดียว

ในสัญญาบอกว่าเธอซื้อลิขสิทธิ์เพลงทั้งหมดของเธอด้วยเงิน 2 ร้อยหยวน ยิ่งกว่านั้น ถ้าเพลงถูกเผยแพร่ ชื่อของเธอจะไม่ปรากฏบนเนื้อเพลง

เย่ซีจะยอมรับเงื่อนไขดังกล่าวได้อย่างไร?

แม้ว่าเขาจะโชคดีที่อาจจะโด่งดัง แต่เย่ซีจะไม่มีวันปล่อยให้เพลงของเขาตกไปอยู่ในมือของคนอื่น

เมื่อมองดูซูฉิงที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอก็ยิ่งรู้สึกเศร้าใจมากขึ้นไปอีก

จากสิ่งที่เย่ซีพูด ดูเหมือนว่าซูฉิงจะคาดเดาอะไรบางอย่างจากมันได้ เขาขมวดคิ้วและถามอย่างระมัดระวัง "คุณเคยไปที่บริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ไหมคะ?"

เย่ซีไม่ตอบ แต่ก็ยอมรับคำถามของซูฉิง

“มีคนต้องการซื้อเพลงของคุณทั้งหมดในนามของสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์?” ซูฉิงกะพริบตา

เย่ซีฟังและพยักหน้าอย่างระมัดระวัง: “ถ้าคุณต้องการซื้อลิขสิทธิ์ของเพลงเหล่านั้นจริงๆ คุณช่วยเขียนชื่อฉันหลังจากที่มันปล่อยออกมาได้ไหม แม้ว่ามันจะไม่ใช่แค่การเขียนเนื้อเพลงและดนตรี… ฉันแค่หวังว่าฉันจะทำได้ ให้คนอื่นรู้ว่าเพลงนี้แต่งโดยฉัน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูฉิงก็เข้าใจปัญหาอย่างถ่องแท้ และคิ้วของเธอก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้

“คุณหมายถึงคนที่บอกว่าเขากำลังจะซื้อเพลงต้นฉบับของคุณกำลังจะซื้อทุกอย่าง?”

ซูฉิงยังรู้ด้วยว่าหลังจากเผยแพร่เพลงแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดของเนื้อเพลงคือการเรียบเรียง

และเย่ซียังคงพูดอย่างน่าสงสารว่า: "ฉันคิดว่าสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์เป็นบริษัทใหญ่ ดังนั้นฉันจึงจะลองดู ตอนนี้ดูเหมือนว่าคนธรรมดาอย่างฉันไม่สามารถทำได้"

ใบหน้าของซูฉิงแสดงถึงความรู้สึกที่แย่มาก เธอหันไปมองที่หลิวเสี่ยวหนิง ซึ่งทั้งคู่อ่านความสงสัยในสายตาของพวกเขา

“คุณมาที่บริษัทฉันเมื่อไหร่” ซูฉิงถามอย่างจริงจัง

ไม่ต้องพูดถึงความสามารถในการร้องเพลงของเย่ซีว่าดีเพียงใด เพียงแค่อิงจากเพลงที่เธอแต่งเอง ซูฉิงก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่ผู้คนในแผนกดนตรีของบริษัทจะล้มเหลวในการค้นพบความเป็นเลิศของเธอ

ต้องมีการเข้าใจผิดบางอย่างในเรื่องนี้

“เมื่อเช้านี้เองค่ะ” เย่ซีพูดด้วยน้ำเสียงทื่อ

เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ในวันนี้ เย่ซีก็รู้สึกเศร้ามากขึ้น และความคับข้องใจก็ไปทั่วร่างกายของเธอทำให้ซูฉิงตกใจ

คิ้วของซูฉิงยังคงขมวดอยู่อย่างนั้น และแผนกดนตรีก็ดูเหมือนจะไม่พูดถึงใครเลยในวันนี้

“คุณพบกับใครที่บอกว่าจะซื้อลิขสิทธิ์ของคุณ? คุณจำได้ไหมว่าหน้าตาเป็นอย่างไร?” ซูฉิงถามอย่างละเอียด

ซูฉิงยังคงไม่เชื่อว่าบริษัทของเธอจะซื้อลิขสิทธิ์ในราคาที่ต่ำเช่นนี้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูฉิงมีข้อสงสัยว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ถูกใครหลอก?