นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 612

คำวิจารณ์เหล่านี้ สำหรับเย่ซีแล้วถือเป็นการให้กำลังใจและมีความกล้าที่จะฮึกเหิมขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่แยกย้ายกับซูฉิงแล้ว เธอก็เริ่มฝึกฝน และเคร่งครัดกับตัวเองมากขึ้น

หลังจากที่ผ่านการฝึกฝนมากหลายวัน บริษัทก็ตัดสินใจเซ็นสัญญากับเย่ซี

เย่ซีนั้นมีพรสวรรค์ด้านดนตรีจนน่าตกใจ ทุกครั้งที่กวนจิ่งสิงบอกแนะนำ เธอก็เข้าใจวิธีได้อย่างรวดเร็ว และยังสามารถวิธีประยุกต์ใช้กับตัวเอง

การฝึกฝนในช่วงหลายวันอย่างเหน็ดเหนื่อย แต่ก็ถือว่าได้ผล

"อืม เธอร้องเพลงให้ฉันฟังอีกรอบ"

กวนจิ่งสิงมือกอดอก เขาขยับแว่นตาไปที่สันจมูกของเขาและมองไปที่เย่ซี ที่อยู่ข้างหน้าเขา

และเย่ซีที่ผ่านการฝึกฝนมาหลายวัน ก็พิชิตอุปสรรคที่อยู่ภายในใจ หลังจากตั้งสติจัดการอารมณ์แล้วก็ค่อยๆ เปล่งเสียงร้องเพลงที่ฝึกฝนมาหลายรอบ

หลังจากร้องเพลงจบ คนที่อยู่โดยรอบต่างก็เงียบ

เย่ซีกลืนน้ำลายอึก รอคำวิจารณ์จากทุกคน

"ไม่เลว"

เธอที่ได้ยินกวนจิ่งสิงพูดชม ก็ค่อยๆ ผ่อนคลาย

"เก่งมากแล้ว"ซูฉิงก็ยกนิ้วโป้งให้กับเย่ซี ยอมรับว่าเย่ซีที่ตอนแรกดูเป็นเด็กไร้เดียงสา แต่พอมาถึงตอนนี้ถือว่าพัฒนาไปมาก

"OK ในเมื่อเป็นอย่างนั้น พวกเราก็ไปอัดเพลงกันเถอะ"

หลังจากที่ได้รับการยอมรับจากทุกคนเย่ซีก็มีความเชื่อมั่นมาก พยักหน้าแล้วก็เดินตามกวนจิ่นสิงเข้าไปอัดเพลง

หลังจากที่เข้าไปแล้ว กวนจิ่งสิงก็คิดเรื่องงานให้กับเย่ซี เขาช่วยเธอลองเสียง ปรับระดับเสียง เพื่อเป็นการเตรียมตัวเรียบร้อยแล้วเขาถึงเดินออกไปจากห้องอัด

"ทำไมรู้สึกว่านายดูตื่นเต้นกว่าเย่ซีอีกนะ"

ซูฉิงมองดูกวนจิ่งสิงแล้วก็อดขำไม่ได้ ถึงแม้กวนจิ่งสิงจะเคร่งครัดกับเย่ซี แต่ก็พอใจในตัวเธอไม่น้อย

"นี่เป็นอัลบั้มแรกของเธอเลยนะ จะไม่ใส่ใจได้หรอ"

เย่ซีที่ได้รับความช่วยเหลือจากกวนจิ่งสิงก็ได้ออกอัลบั้ม เธอมองดูตัวเองในฐานะนักร้อง แววตาไหวระริกด้วยความตื่นเต้น ไม่รู้จะพูดอะไรดี

จากนั้นยอดเข้าฟังเพลงของเธอสูงขึ้นเรื่อยๆ เธอก็รู้สึกทั้งกังวลใจและตื่นเต้น

"ทำใจให้สบาย ตอนนี้พึ่งปล่อยออกไปเอง ไม่มีปฏิกิริยาอะไรก็ถือเป็นเรื่องปกติ อีกอย่างก็เป็นอัลบั้มแรกของเธอด้วย ทำไม........."

กวนจิ่งสิงพูดปลอบเย่ซีอยู่ข้างๆ ทันใดนั้นก็เห็นหน้าจอโทรศัพท์ของเย่ซีมีคอมเมนท์มากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งหมดล้วนเป็นคอมเมนท์ที่มาจากเพลงที่ปล่อยออกไป

เขาถึงกับตาค้าง:"ไม่ใช่มั้ง พึ่งจะแชร์ออกไปเองนะ ทำไมถึงได้มีคนมาคอมเมนท์เยอะขนาดนี้"

เย่ซีก็รู้สึกแปลกใจไม่แพ้กัน เธอกดเข้าในด้วยมือสั่นเทา คอมเมนท์ก็มากขึ้นเรื่อยๆ เธออ่านแทบไม่ทัน แต่ข้อความในคอมเมนท์กลับทิ่มแทงสายตาของเธอ

"ลอกคนอื่นเขามายังบอกว่าตอนเองแต่งอีก หน้าไม่อาย"

"สัญลักษณ์ของการแต่งเพลงคือจริงจังหรอ"

คำพูดทำร้ายจิตใจเพิ่มเข้ามา ขอบตาของเย่ซีก็แดงก่ำ เธอวางโทรศัพท์ลง ไม่กล้าจะเปิดดูอีก

กวนจิ่นสิงที่อยู่ข้างๆ ก็ตกอยู่ในเงียบ เพลงนี้เขากับเย่ซีได้ช่วยกันเรียบเรียงคำร้องและทำนองออกมา ขั้นตอนทุกอย่างล้วนมีเขาคอยช่วยเหลือ จะลอกคนอื่นได้ยังไง

"เกิดอะไรขึ้น"

ทันใดนั้นเองซูฉิงก็เดินเข้ามา