นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 622

ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงมั่นคงมาก และเขาก็จะไม่ยอมให้ซูฉิงได้รับอันตรายใดๆอีกต่อไป

เขาหันกลับมามองชายที่อยู่ข้างๆเขา “ส่งคนมาดูแลคุณผู้หญิง อย่าให้เธอได้รับอันตรายแม้แต่น้อย”

ในขณะนี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็ได้รับโทรศัพท์จากท่านผู้เฒ่าฮ่อ

เขาขมวดคิ้วขณะดูโทรศัพท์ ทำไมท่านผู้เฒ่าฮ่อถึงโทรหาเขาเวลานี้นะ?

"มีอะไรเหรอครับ"

เสียงของฮ่อหยุนเฉิงค่อนข้างใจร้อนเล็กน้อย เพราะซูฉิงป่วย และเขาก็อยู่ในอารมณ์ที่หงุดหงิด ถ้าท่านผู้เฒ่าฮ่อมาจู้จี้เขา เขาอาจจะทนไม่ไหว

“ฉันได้ยินมาว่าเสี่ยวฉิงป่วย? นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

มีเสียงที่แข็งแกร่งและทรงพลังของท่านฮ่ออยู่ดังขึ้น ฮ่อหยุนเฉิงตะลึง ทำไมท่านปู่ฮ่อรู้ข่าวเร็วขนาดนี้?

ไม่น่าแปลกใจ มีนักข่าวริมทะเลจำนวนมากกำลังถ่ายทำสดอยู่ที่นั่นในขณะนั้น และพอซูฉิงคือคนที่แต่งเข้าบ้านตระกูลฮ่อ ดังนั้นเธอจึงกลายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง นอกจากนี้ การโต้เถียงกันกับครอบครัวจินต่อหน้าคนจำนวนมาก ก็ยากที่จะไม่ดึงดูดความสนใจของผู้คน

และหูตาของท่านผู้เฒ่าฮ่อก็มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง จึงไม่น่าแปลกใจที่จะรู้ข่าวนี้

“ฉันมีแหล่งข่าวของตัวเองอยู่แล้ว แกก็แค่บอกฉันว่าเสี่ยวฉิงเป็นอะไรไปก็พอ”

ท่านผู้เฒ่าฮ่อเพิกเฉยต่อฮ่อหยุนเฉิงและเมื่อเขาเห็นฉากของซูฉิงที่เป็นลมในวิดีโอ เขาก็กังวลมากจริงๆ

เด็กคนนี้ ซูฉิง เธอเก่งทุกอย่าง แต่เธอดื้อรั้นเกินไป ไม่อย่างนั้นคงไม่มีอะไรตามมามากมายแบบนี้

แต่เป็นเพราะเหตุนี้เอง ที่ท่านผู้เฒ่าฮ่อจำเธอได้ว่าเป็นนายหญิงของตระกูลฮ่อ

“ไม่เป็นไรมากครับ แค่น้ำตาลในเลือดต่ำ และเธอก็เหนื่อยมามากแล้ว และร่างกายของเธอก็ไม่สามารถรับมือได้ไหว”

ฮ่อหยุนเฉิงพูดเบา ๆว่าเธอเป็นลมไป แต่ความจริงจังของเรื่องก็คงไม่ธรรมดา แต่ท่านผู้เฒ่าฮ่อเองก็แก่แล้ว และเขาก็ไม่อยากพูดมาก เพราะเขากังวลกลัวท่านปู่เป็นห่วง

“ไอ้เจ้าหลานบ้า แกดูแลเธอให้ดีๆนะ ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่นอน”

ใครจะรู้ว่าท่านผู้เฒ่าฮ่อจะต่อว่าฮ่อหยุนเฉิงโดยตรงเช่นนี้ และเมื่อเขาได้ยินข่าว เขาก็กังวลมากขึ้นไปอีก

เด็กคนนี้ทุ่มเทเพื่องานมาโดยตลอด ตอนนี้ป่วย ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกในอนาคตก็จะเกิดขึ้นอีกแน่นอน

ด้วยนิสัยของซูฉิง กลัวฮ่อหยุนเฉิงอาจไม่สามารถหยุดเธอได้

ท่านผู้เฒ่าฮ่อขมวดคิ้ว คู่นี้ทำให้เขารู้สึกเป็นกังวลจริงๆ

“เอางี้ ฉันจะส่งคนสองสามคนไปดูแลเสี่ยวฉิง ฉันจะได้วางใจได้”

“ไม่ต้องหรอกครับ ผมจะดูแลเธออยู่ที่นี่ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอนครับ”

ฮ่อหยุนเฉิงปฏิเสธ ถึงแม้ว่าคนของท่านปู่ฮ่อจะคุ้นเคยกันดี แต่ซูฉิงเป็นภรรยาของเขา เขาสามารถดูแลเธอได้ดีกว่า

“มันไม่มีประโยชน์ที่แกจะมาห้ามฉัน เมื่อกี้ฉันสั่งคนออกไปเรียบร้อยแล้ว”

ฮ่อหยุนเฉิงเงียบ ท่านผู้เฒ่าฮ่อมีอารมณ์รุนแรง ไม่มีใครหยุดเขาได้เลยจริงๆ

“นอกจากนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต ฉันคิดว่าเสี่ยวฉิงควรอยู่ที่บ้านเก่า มิฉะนั้นฉันจะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธออีกในอนาคต”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่พอใจอย่างยิ่ง

“ผมดูแลเมียตัวเองได้ครับ ไม่ต้องย้ายไปไหนหรอก ลำบากเปล่าๆครับ”

“แกดูแลเสี่ยวฉิงจนเป็นแบบนี้เนี้ยนะ? กลับบ้านเถอะ คุณป้าเขาก็รู้อไรสำคัญเหมือนกัน มีคนดูแลเธอ แกก็ทำงานไป แบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว”

ฮ่อหยุนเฉิงหมดหนทาง เขาจึงต้องตกลงไปก่อน ท่านปู่ฮ่อแก่แล้ว ถ้าเขายังคงดื้อรั้นกับเขาต่อไป กลัวว่าจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นอีก

ท่านผู้เฒ่าฮ่อต้องการจะบ่นอีกสักสองสามคำ แต่ฮ่อหยุนเฉิงวางสายโดยอ้างว่าต้องไปดูแลซูฉิงแล้ว

เมื่อมองดูหน้าจอที่ค่อยๆ มืดลง ท่านปู่ฮ่อก็ไม่สนใจมากนัก เขาควรจะดูแลเธอให้ดีๆ

เขาโบกมือและเรียกแม่บ้านเพื่อให้ทำความสะอาดห้องที่ซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงอาศัยอยู่ เพื่อให้พวกเขาสามารถเข้ามาพักได้ตลอดเวลา

ทันทีที่ฮ่อหยุนเฉิงวางสายไป เขาก็หยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาและกำลังจะเช็ดหน้าของซูฉิง ใครจะรู้ว่าขณะนี้มือของซูฉิงก็ขยับทันที

ฮ่อหยุนเฉิงลูบหน้าผากของซูฉิงเบา ๆ เพื่อส่งสัญญาณให้เธอวางใจ

“ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง”

หลิวเสี่ยวหนิงน่าเป็นห่วงมาก ถ้าหาตัวเธอไม่พบอีก ก็กลัวว่าจะพบร่างของหลิวเสี่ยวหนิงแทน

“เป็นไปไม่ได้ ปกติเธอเป็นมนุษย์เอลฟ์ และเธอก็จะต้องไม่เป็นไร”

ฮ่อหยุนเฉิงปลอบโยนเธอเบา ๆ แต่ทันใดนั้นก็มีโทรศัพท์ดึงความสนใจของพวกเขาทั้งสองไปหมด

ฮ่อหยุนเฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเห็นว่าเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของผู้ช่วยของเขา

“หรือจะเป็นข่าวคราวของเสี่ยวหนิง?”

ดวงตาของซูฉิงเป็นประกาย เธอจับมือฮ่อหยุนเฉิงไว้แน่ และดวงตาของเธอห็เป็นประกาย

ฮ่อหยุนเฉิงเม้มปากแล้วรับโทรศัพท์

“ท่านประธาน เราพบชิ้นส่วนของเครื่องบินบนเกาะแห่งหนึ่งในทะเล เราตามรอยและพบคนห้าคนบนเครื่องบิน”

ผู้ช่วยรายงาน เมื่อได้ยินข่าวนี้ ซูฉิงก็รีบลุกขึ้นนั่ง แต่ถูกฮ่อหยุนเฉิงผลักกลับไป

“ในหมู่พวกเขา ในห้าคนนั้น เราพบร่องรอยของคุณหนูหลิวเสี่ยวหนิง”

พบหลิวเสี่ยวหนิงแล้วงั้นเหรอ!

มุมปากของซูฉิงโค้งเพิ่มขึ้น เสี่ยวหนิงยังอยู่ที่นั่น เธอยังอยู่!

เมื่อรู้ว่าหลิวเสี่ยวหนิงไม่เป็นไร เธอก็รุ้สึกค่อย ๆ โล่งใจ

“โอเค เข้าใจแล้ว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าแล้ววางสายไป