นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 630

ซูฉิงลดเปลือกตาลงเล็กน้อย และรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยกับคำพูดของแม่ฮ่อแต่เธอก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรแม้แต่น้อย เธอรู้ว่าคนอื่นใช้แม่ฮ่อมาเป็นตัวหมากรุก เธอจะไม่ยอมให้แม่ฮ่อรังแกเธออีกแล้ว แค่มีบางสิ่งที่ดีกว่ามากสำหรับเธอ และหลังจากนับเวลาแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงก็น่าจะมาในเร็วๆ นี้ แต่ในสายตาของแม่ฮ่อรูปลักษณ์ของซูนี้เป็นการแสดงออกถึงความรู้สึกผิด

“แค่ไม่รู้ว่าสิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับคุณอย่างไร?” ซูฉิงเงยหน้าขึ้นและมองดูแม่ฮ่อ

"อะไรนะ!"

แม่ฮ่อควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ชี้ไปที่ซูฉิงแล้วดุว่า "รู้ไหมทีมนี้สำคัญแค่ไหน แกนะแก ให้ฮ่อหยุนเฉิงโอนทีมนี้ให้ เพราะแกมันโง่เง่ามาก ปล่อยให้ฮ่อหยุนเฉิงได้รับความพ่ายแพ้!”

“คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยหรือว่าข่าวที่เธอได้รับนั้นเป็นความจริง?” ดวงตาของซูฉิงค่อนข้างขี้เล่น แต่เห็นได้ชัดว่าแม่ฮ่อที่พูดกับเธอเท่านั้น ที่ไม่เข้าใจคำแนะนำของซูฉิง

“บริษัทของเธอแก มันยังไม่เท่ากับหนึ่งในสิบของบริษัทตระกูลฮ่อกรุ๊ปเลย มันเป็นการคำนวณครั้งใหญ่ที่แกจะใช้บริษัทใหญ่ๆ เช่นนี้เพื่อชดเชยบริษัทที่เสียหายของแก!”

แม่ฮ่อก็เปิดปากเช่นกัน และกล่าวโดยตรงๆไปว่าบริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์เป็นบริษัทที่ล้มละลายต่อหน้าพนักงานจำนวนมาก ซึ่งทำให้เกิดความไม่พอใจของคนจำนวนมากอย่างไม่ต้องสงสัย

"โปรดระวังคำพูดด้วย"

หน้าของซูฉิงทรุดลงและเธอไม่ต้องการรออีกต่อไป เสียชื่อเสียงได้ไม่เป็นไร ยิ่งไปกว่านั้นคุณนายฮ่อยังใส่ร้ายเธอในทุกคำพูด และเธอเองก็มีหลักฐานอยู่ในมือ แม้ว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดเผย เธอก็มั่นใจว่าเธอจะเอาตัวรอดได้

“เห้อ นี่แกยังมีหน้ามาเถียงอีกนะ!”

แม่ฮ่อไม่ได้แสร้งทำเป็นว่าตนมีเกียรติอีกต่อไป เขายกมือขึ้น และกำลังจะตบหน้าของซูฉิง

ขณะที่ซูฉิงกำลังจะเอื้อมมือออกไปเพื่อหยุดแม่ฮ่อเธอก็พบว่ามีใครบางคนนำหน้าเธอไปแล้วหนึ่งก้าว

"ฮ่อ...ฮ่อหยุนเฉิง"

เธอเห็นเพียงฮ่อหยุนเฉิงที่กำลังคว้าแขนของแม่ฮ่อด้วยสีหน้าที่ดูหม่นหมอง

ดวงตาของซูฉิงเบิกกว้าง แต่เธอไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มในดวงตาของเธอได้ ทันเวลาพอดี

“ฉันไม่ได้บอกคุณเหรอ? อย่าแตะต้องซูฉิง”

ฮ่อหยุนเฉิงเหวี่ยงแขนของแม่ฮ่อออกและปกป้องซูฉิงไว้ข้างหลังเขา

เมื่อได้ยินคำพูดของฮ่อหยุนเฉิง ไม่ว่าซูฉิงจะแข็งแกร่งแค่ไหน เธอก็อดไม่ได้ที่จะตาแดงและกอดฮ่อหยุนเฉิง

"ขอโทษทีนะ ฉันมาช้าไปหน่อย"

เสียงแหบของฮ่อหยุนเฉิงเข้ามาในหูของซูฉิง ทำให้ซูฉิงรู้สึกไม่สบายใจ

“นี่คือลูกชายที่ดีที่ฉันเลี้ยงมาเหรอ มีเมียแล้ว ก็ไม่คิดว่าเป็นแม่แกแล้วใช่ไหม ”

แม่ฮ่อมีสายตาที่เย็นชา แต่รัศมีของเขาอ่อนแอกว่าฮ่อหยุนเฉิง

“ฉันบอกแล้วไง ว่าอย่าแตะต้องเธอ”

ฮ่อหยุนเฉิงไม่ยอม และหลังจากพูดคำเหล่านี้ออกมา แม่ฮ่อก็ไม่กล้าเถียงกลับ

“ฉันไม่เป็นไร บริษัทเป็นอย่างไรบ้าง?”

ซูฉิงยิ้มอย่างสุภาพกับฮ่อหยุนเฉิง และเธอก็ลูบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงเบา ๆ รู้สึกกังวลและก็แอบมีความสุขในใจ

“ฉันพูดไปหมดแล้ว เธอเชื่อฉันเถอะ”

ฮ่อหยุนเฉิงตบมือของซูฉิงเบาๆ ซึ่งทำให้ซูฉิงรู้สึกสบายใจ

ตราบใดที่ฮ่อหยุนเฉิงอยู่เคียงข้างเธอ เธอก็ไม่ต้องกลัวสิ่งใด

“แก แกยังเห็นฉันอยู่ในสายตาอยู่หรือเปล่า”