นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 631

เมื่อเห็นหน้าซีดเซียวของเย่ซี ซูฉิงก็รู้สึกผิดมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ฮ่อ เย่ซีก็คงไม่เป็นอย่างที่เธอกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้

ซูฉิงกำหมัดแน่นและกัดฟันแน่น เนื่องจากฮ่อหยุนเฉิงยังอยู่ข้างๆ เธอ จึงไม่เธอจึงทำอะไรได้ไม่มาก

ทั้งสองคนมาที่ห้องของเย่ซี และก็มีกลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนมากลอยออกมา

ซูฉิงขมวดคิ้ว และเธอก็รู้สึกลำบากใจเมื่อเห็นว่าเย่ซีนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลโดยบนใบหน้าดูซีดไปหมด

ซูฉิงขมวดคิ้วและก้าวไปข้างหน้า ลูบหน้าผากของเย่ซี สัมผัสที่เย็นยะเยือก ทำให้หัวใจของเธอสั่นเครือ

ฮ่อหยุนเฉิงที่อยู่ข้างๆ สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของซูฉิง เขาก็ทำได้เพียงตบหลังซูฉิงเบาๆ เพื่อเป็นสัญญาณบอกเธอว่าไม่ต้องเศร้า

เขารู้ว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของแม่ฮ่อ แต่เขาก็พูดอะไรมากไม่ได้ และทำได้เพียงติดตามซูฉิงอย่างเงียบๆ

สิ่งที่แม่ฮ่อทำนั้น ไม่อาจให้อภัยได้จริงๆ และซูฉิงเองก็ทนไม่ไหวจริงๆ

ซูฉิงเดินไปหยิบผ้าขนหนูร้อน เช็ดหน้าผากของเย่ซีเบาๆและเช็ดร่างกายของเธอเบาๆ ทุกอนุมูลสัมผัสถึงหัวใจของเธอ

"ไม่ต้องกังวล เธอต้องหายในเร็ววันนี้แน่นอน"

ฮ่อหยุนเฉิงตบหลังซูฉิงบาๆและปลอบโยนเธอ

แต่ซูฉิงไม่พูดอะไรเลย และยังคงรู้สึกหงุดหงิดกับแม่ฮ่อในใจของเธอ

สิ่งนี้ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกหนักใจเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงนั่งลงข้างๆและเงียบไป

“พี่ซูฉิง…”

ทันใดนั้น มือของเย่ซีก็ขยับ และเธอก็ตะโกนเรียกซูฉิง

หัวใจของซูฉิงเหมือนถูกยกขึ้นทันที และเธอก็จับมือของเย่ซี "ฉันอยู่ที่นี่ ฉันอยู่ที่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัว"

เธอปลอบโยนของเย่ซี แม้ว่าเย่ซีจะเงียบไป แต่ปากของเธอก็ยังสั่นอยู่

วินาทีถัดมา เย่ซีก็ลืมตาขึ้น ดวงตาของเธอดูน่าตกใจมาก “พี่ซูฉิง!”

เธอตะโกน ทำให้ซูฉิงตกตะลึงไป

โดยปกติเย่ซีจะเชื่องและเงียบมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นเย่ซีในรูปแบบนี้

"ฉันอยู่นี่"

ซูฉิงพูดเบา ๆ พรางลูบมือของเย่ซี

เมื่อเห็นว่าเป็นซูฉิง เย่ซีก็สงบลง และในวินาทีถัดมา โดยไม่สนใจมือที่ยังห้อยสายน้ำเกลืออยู่ เธอโผลเข้ากอดซูฉิง

“ฮือฮือ พี่ซูฉิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม ฉันตกใจหมดเลย”

เสียงที่หายใจไม่ออกของเย่ซีเข้ามาในหูของซูฉิง ทำให้เธอรู้สึกผิดในใจ และก็รู้สึกโล่งใจไปในเวลาเดียวกัน

"ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัวแล้วนะ"

ซูฉิงยังคงปลอบโยนเย่ซี ในขณะที่ฮ่อหยุนเฉิงที่ด้านข้าง สีหน้าดูบูดบึ้งเล็กน้อย

ซูฉิงไม่เคยปลอบโยนเขาแบบนี้มาก่อนเลย

เย่ซีดสูดน้ำมูกเข้า "ฉันแค่ฝันว่าคุณนายฮ่อกำลังรังแกคุณ ตกใจหมดเลย"

ในวินาทีต่อมาเย่ซีก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ

ซูฉิงได้ยินเสียงและเห็นว่าเป็นหลอดตรงสายน้ำเกลือของเย่ซีมีเลือดปนอยู่ บางทีอาจเป็นเพราะขยับตัวเร็วเกินไป และดวงตาที่เจ็บปวดของเย่ซีก็เต็มไปด้วยน้ำตาอยู่ครู่หนึ่ง

“อย่าขยับ เลือดย้อนกลับแล้ว”

ซูฉิงแค่คิดว่ามันตลก เธอปล่อยให้เย่ซีนอนลงแล้วเรียกฮ่อหยุนเฉิงที่อยู่ข้างๆเธอ

“ทำไมคุณถึงยังนั่งอยู่ที่นั่น ทำไมคุณไม่ซื้อโจ๊กมาซักชามล่ะ”

ซูฉิงพูดอย่างโกรธเคือง ฮ่อหยุนเฉิงเงียบ และทำได้เพียงทำตามที่ซูฉิงบอก และคิดว่าซูฉิงคงจะไม่โอนบาปของแม่ฮ่อมาให้กับตัวเอง

"ไม่เป็นไรนะ นอนลงไปซะ"

ซูฉิงช่วยเย่ซีให้นอนลง และปลอบโยนเธอไว้

ดวงตาของเย่ซีเต็มไปด้วยความวิตกกังวล และเธอก็เอาแต่นึกถึงใบหน้าที่ดูเฉียบขาดของแม่ฮ่อ