นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 641

คนคนนั้นแอบถ่ายรูปที่กวนจิ่งสิงเมามายเอาไว้ แล้วส่งให้กับซูฉิง

ซูฉิงเป็นห่วงว่ากวนจิ่งสิงจะทำเรื่องที่ส่งผลไม่ดีกับเย่ซี เลยส่งคนติดตามกวนจิ่งสิง ถ้าหากพบเข้าก็จะได้จัดการห้ามได้ทันท่วงที

ซูฉิงดูคลิปกวนจิ่งสิงที่อยู่ในสภาพเมามายก็เผยสายตาไม่แยแส เธอไม่รู้สึกสงสารกวนจิ่งสิงที่ไม่รู้จักรักษาคนรักเอาไว้หรอก

และเขายังทำร้ายเย่ซี ไม่จำเป็นต้องสงสาร

ซูฉิงค่อยๆ เปิดเปลือกตาลงพร้อมกับปิดหน้าจอ

"ดูอะไรหรอ ทำไมถึงทำหน้าอย่างนี้"

และเย่ซีที่อยู่ข้างๆ ก็เอ่ยถามขึ้น ตอนนี้เธอถึงแม้ว่าจะยังนั่งอยู่บนเตียง แต่ก็หยิบปากกาขึ้นมานั่งแต่งเพลงแล้ว

หลายวันมานี้เย่ซีพักฟื้นอาการดีขึ้นมาก ซูฉิงเลยแนะนำให้เธอชดเชยโอกาสที่เสียไปก่อนหน้านี้ โดยการแต่งเพลงใหม่ขึ้นมา

"เป็นเรื่องของกวนจิ่งสิง"

ซูฉิงพูดอย่างเนือยๆ เย่ซีมีท่าทีอึ้งเล็กน้อย และไม่มีปฏิกิริยาอะไรออกมา

"อ้อ........"

เย่ซีขานรับสั้นๆ สำหรับเรื่องของกวนจิ่งสิงแล้ว เธอไม่รู้สึกเฉยชาแล้ว

ก่อนหน้านี้เธอได้ยินคนอื่นเล่าให้ฟังเรื่องที่กวนจิ่งสิงไปหาซูฉิง ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ไม่แน่เย่ซีอาจจะรู้สึกดีใจมาก แต่ตอนนี้เธอไม่รู้สึกอะไรแล้ว

เห็นเย่ซีไม่พูดอะไร ซูฉิงก็ถอนหายใจออกมา

เธอรู้ว่า กวนจิ่งสิงมีผลกระทบกับเย่ซีไม่น้อย ถ้าหากเพราะเรื่องนี้ทำให้เกิดเรื่องใหม่ สำหรับเย่ซีแล้วก็ถือว่าเป็นเรื่องดี

"แต่งเพลงไปถึงไหนแล้ว"

ซูฉิงเดินเข้ามาดู สักพักก็เอ่ยชมออกมาไม่หยุด:"ไม่เลวๆ ถ้าหากเธอยังแต่งได้อยู่แบบนี้ต่อไป เพลงนี้ก็อาจจะเป็นเพลงที่ทำให้เธอมีโอกาสโด่งดังได้"

พอพูดมาถึงตอนนี้ เย่ซีก็ตาวาวขึ้นมา พร้อมกับพยักหน้า:"ค่ะ! ฉันจะพยายามต่อไป"

"แต่ว่าที่นี่......"

ซูฉิงคิ้วขมวดแล้วชี้ไปหน้ากระดาษของเย่ซี :"ตรงหนี้อาจจะต้องแก้สักหน่อย ไม่งั้นจะทำให้รู้สึกรุนแรงเกินไป"

ซูฉิงลองอ่านดู หลังจากคิดไตร่ตรองอยู่สักครู่ก็ไม่ไอเดียขึ้นมาทันที

เธอยิ้มให้กับซูฉิง หลายวันมานี้ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากซูฉิง เกรงว่าเธอคงไม่มีวันนี้

ฮ่อหยุนเฉิงมาที่บริษัท ก็เห็นพวกพนักงานกำลังพูดซุบซิบนินทาอะไรกันอยู่

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ปกติสิ่งที่เขาไม่ชอบมากที่สุดก็คือพวกพนักงานที่ไม่ตั้งใจทำงานเอาแต่ซุบซิบนินทาไปทั่ว

พนักงานโดยรอบสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของฮ่อหยุนเฉิงก็พากันหยุดซุบซิบไม่นินทากันต่อ

"พี่เฉินสวัสดีตอนเช้า"

และทันใดนั้นเองก็มีพนักงานคนหนึ่งยืนกอดเอวเอ่ยทักทายใครก็ไม่รู้

ฮ่อหยุนเฉิงหันไปมอง เพราะฮ่อหยุนเฉิงจำได้ว่าในบริษัทไม่พนักงานแซ่เฉิน

"สวัสดี"

ฮ่อหยุนเฉินเหมือนได้ยินเสียงของเฉินเจียว เขาเลิกคิ้วขึ้น เฉินเจียว หล่อนมาที่บริษัทงั้นหรอ?

และเป็นอย่างที่คาดคิด ตอนที่ฮ่อหยุนเฉิงกำลังจะขึ้นไปยังห้องทำงานแล้วก็ได้เจอกับเฉินเจียว

และก็เห็นเฉินเจียวสวมชุดทำงานสีดำขาว ผมยาวประบ่าก็ถูกรัดรวบสูงทำให้ดูสุขุมขึ้น

"เธอมาทำอะไรที่นี่"

ฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยถามด้วยหน้ายังคงเรียบเฉย

"ก็มาทำงานที่นี่สิ"

เฉินเจียวยิ้ม พร้อมกับยื่นป้ายที่ติดอยู่หน้าอกให้ฮ่อหยุนเฉิงดู

"ผู้จัดการ"ป้ายตำแหน่งก็ปรากฏตรงหน้าฮ่อหยุนเฉิง ซึ่งเป็นของตระกูลฮ่อกรุ๊ป

ฮ่อหยุนเฉิงไม่พอใจที่เฉินเจียวเข้ามาทำงานในบริษัท และตนก็ไม่รู้เรื่อง

"ไปทำงานเถอะ"

ฮ่อหยุนเฉิงโบกมือให้ และกำลังจะเดินไป แต่ก็ถูกเฉินเจียวเรียกไว้