นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 642

"พวกเรารักกันมาก ขอให้พวกคุณอย่าคิดไปเอง"

หลังจากพูดจบ ซูฉิงก็หันไปมองฮ่อหยุนเฉิงและฮ่อหยุนเฉิงก็มองเธออย่างมีแผนอยู่ในใจแล้ว

รูปคู่รักหวานราวกับน้ำผึ้งถูกถ่ายเอาไว้อย่างรวดเร็ว และรูปถ่ายหรือคลิปแสดงความรักต่อกันของพวกเขาทั้งสองนั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรแล้ว

ภายในคืนนั้น ภาพคู่รักของทั้งคู่ก็ถูกแชร์ไปบนโซเชียลอย่างรวดเร็ว มีคนไม่น้อยที่รู้สึกอิจฉา

"คิดไม่ถึงว่าประธานทั้งสองคนจะรักหวานซึ้งกันขนาดนี้ หวานจนฉันรู้สึกอิจฉา.

ก็มีคนมาคอมเมนท์ใต้ภาพ ชั่วพริบตาก็สามารถกลบข่าวเรื่องที่เฉินเจียวเข้ามาทำงานในบริษัทได้

หลังจากที่นักข่าวแยกย้ายกันไปแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงก็มาส่งซูฉิงที่บริษัทสตาร์เอนเตอร์เทนเมท์ และตัวเองก็กลับมาที่ห้องทำงานคนเดียว

แต่ใครจะรู้ว่าพอเปิดประตูห้องทำให้งานเข้ามาก็เห็นเฉินเจียวนั่งอยู่ที่เก้าอี้ทำงานของตน

ฮ่อหยุนเฉิงหน้าเคร่งขึ้นมาทันที :เธอมาทำอะไรที่นี่ รีบลุกขึ้นแล้วออกไปซะ:

"หยุนเฉิง คุณกลับมาแล้วหรอ"

แต่เฉินเจียวกลับไม่ฟังที่ฮ่อหหยุนเฉิงพูดเลย กลับเดินเข้าหาแล้วลูบไล้เบาๆ ตรงไหล่ฮ่อหยุนเฉิง พร้อมเขย่งเท้าพ่นลมหายใจข้างหูของฮ่อหยุนเฉิง

"ฉันรอคุณตั้งนาน คุณยังจะไล่ฉันไปอีกหรอ......."

เฉินเจียวพูดด้วยน้ำเสียงหวาน ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินแล้วรู้สึกขนลุก

เขาค่อยๆ ผลักเฉินเจียวออก ไม่มองเธอด้วยซ้ำ:"คุณเฉิน ช่วยมีมารยาทด้วย"

"ไม่ต้องหรอก"

เฉินเจียวที่ถูกฮ่อหยุนเฉิงผลักออกจากตัว ก็ยื่นมือไปจับตัวเขาไว้

"เมื่อกี้ไปไหนมาหรอ ฉันรอคุณตั้งนาน"

มือของเฉินเจียวที่ลูบไล้ไปตามตัวของฮ่อหยุนเฉิง สุดท้ายไปหยุดอยู่ที่กล้ามท้องของฮ่อหยุนเฉิง

"คิดไม่ถึงว่าไม่เจอกันตั้งนาน หุ่นของคุณยังเฟิร์มขนาดนี้"

พอได้ยินอย่างนั้นแววตาของฮ่อหยุนเฉิงก็เย็นเยือก เดินอ้อมออกจากตัวเฉินเจียว:"อย่าทำเป็นได้คืบแล้วจะเอาศอก"

"ไม่ได้หรอ ฉันอุตส่าห์คิดถึงนะ"

เสินเจียวที่เห็นฮ่อหยุนเฉิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่ดี ก็หยุดมือของตัวเอง แต่ก็ยังนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของฮ่อหยุนเฉิง บิดตัวทำท่าทางอ่อยไปมา

ฮ่อหยุนเฉิงหลับตาเพราะไม่อยากจะมองต่อ

"คุณเป็นถึงคุณหนูตระกูลเฉิน ไม่ควรจะทำเรื่องอย่างนี้นะ"

ฮ่อหยุนเฉิงที่หันหลังให้กับเฉินเจียว ในหัวมีแต่ภาพของซูฉิงผุดขึ้นมาไม่หยุด

ถ้าหากเธอทำอย่างนี้กับเขา เขาไม่อยากจะคิดเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปู่ติดหนี้บุญคุณตระกูลเฉิน ตนก็คงไม่ต้องมาทนหล่อนอยู่อย่างนี้อีก

เฉินเจียวที่เข้ามาทำงานในบริษัทตั้งแต่เช้า เขาก็อยากจะไล่เฉินเจียวออกจากบริษัทแล้ว

"จริงหรอ........"

เฉินเจียวทำหน้าตาน่าสงสาร ยิ่งทำให้ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกรำคาญ

เขาปิดเปลือกตาลงไม่อยากจะมองเฉินเจียวอีก

"ถ้าไม่มีอะไรก็เชิญคุณออกไปได้แล้ว"

"ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันจะทำเรื่องอย่างนี้ได้หรอ"

เฉินเจียวเห็นฮ่อหยุนเฉิงทำหน้าอย่างนี้ก็รู้สึกน่าเบื่อ แล้วก็กลับไปทำหน้าเหมือนเดิม

"ไม่จำเป็น"

ฮ่อหยุนเฉิงปฏิเสธออกไปตามตรง ยิ่งทำให้เฉินเจียวหมดคำจะพูด

"โอเค คุณอย่ามาเสียใจที่หลังก็แล้วกัน!"

เฉินเจียวกัดฟันกรอด จัดการเสื้อผ้าของตัวเองแล้วก็ผลักประตูออกไป