นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 643

ทันใดนั้นเอง เสียงทุกคนต่างซุบซิบนินทาเรื่องซูฉิง ก็ดังขึ้นเรื่อยๆ จนได้ยินไปถึงหูของซูฉิง

ซูฉิงเบะปากไม่ใส่ใจ จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืน แล้วก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋าเพื่อควานหาห่อผ้าสีแดง

"คุณปู่คะ นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่มอบให้กับคุณปู่ค่ะ หวังว่าคุณปู่จะชอบนะคะ"

ซูฉิงเปิดห่อผ้าสีแดงออก ก็เป็นหยกหลิงหลงเกลี้ยงเกลาไร้ตำหนิ ปรากฏแก่สายตาทุกคน

คุณปู่ฮ่อที่รับหยกหลิงหลงมาก็พูดชมไม่ขาดปาก ถ้าเทียบกับตอนของเฉินเจียวแล้ว ก็ยิ่งทำให้เฉินเจียวรู้สึกประหม่าขึ้นมา

"สีของหยกช่างดีเหลือเกินทำไมรู้สึกคุ้นๆ จังเลยละ....."คุณปู่ฮ่อที่ลูบไล้หยก ก็ตาวาวขึ้นมา:"นี่คือผลงานของกู้ชวน!"

"ใช่แล้วค่ะ"

ซูฉิงยิ้ม แล้วก็ก็เริ่มอธิบายเรื่องราวของหยกหลิงหลงก้อนนี้

"คุณหลิวมาแล้ว!"

และทันใดนั้นเอง ก็มีคนตะโกนขึ้นจากกลุ่มคน และทุกคนก็หันไปมองทางหน้าประตู

ก็เห็นหลิวเฉิงอวี่สวมชุดจีนสีเขียว ตั้งใจมางานนี้เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ฮ่อ

"คุณฮ่อ นี่คือของขวัญวันเกิดที่ผมตั้งใจเตรียมมามอบให้กับคุณ"

หลิวเฉิงอวี่มางานเลี้ยงครั้งนี้มาในนามอาจารย์เพื่อมาร่วมอวยพรวันเกิดคุณปู่ฮ่อ

"คุณหลิว คุณมาได้บังเอิญมาก เมื่อกี้คุณเฉินยังโชว์แหวนที่เป็นผลงานของคุณอยู่เลย!"

ทุกคนได้ยินอย่างนั้นต่างก็พยักหน้าแล้วชี้ไปทางแหวนหยกที่อยู่ด้านหลังเสินเจียว

แต่ใครจะรู้ว่าสีหน้าของหลิวเฉิงอวี่เปลี่ยนเป็นตกใจทันที เขาเดินไปข้างหน้าแล้วหยิบแหวนหยกมาลูบดู:"แหวนหยกนี่ ไม่ใช่ของฉัน"

ทุกคนที่ได้ยินอย่างนั้นก็เป็นการตีแสกหน้าเฉินเจียวอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

ทุกคนต่างก็ตกใจแล้วก็พูดฮือฮากันว่าหลิวเฉิงอวี่พูดผิดรึเปล่า

"ไม่ใช่แหวนของฉันจริงๆ"

หลิวเฉิงอวี่มองแหวนที่อยู่ในมืออย่างละเอียด แล้วก็หันไปทางซูฉิงที่อยู่บนเวที จากนั้นก็เดินไปหาเธอพร้อมกับยื่นแหวนให้กับเธอ:"ศิษย์น้อง เธอช่วยฉันดูหน่อยสิ ผลงานของฉันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"

ทุกคนได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งรู้สึกหน้าแหก

"ทำไมดูครึกครื้นอย่างนี้ หรือว่าฉันมาช้าไปหรอ"

และทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงคุ้นดังมาจากหน้าประตู ทุกคนต่างก็หันไปมองตามเสียง ก็เห็นกู้ชวนเดินเข้ามา

"กู้ชวน! เขามาได้ยังไง"

ทุกคนต่างก็แตกตื่น คิดไม่ถึงว่าแม้แต่กู้ชวนก็มาร่วมงานด้วย คนอย่างนี้ปกติแล้วน้อยมาที่จะได้พบเจอเขา

"คุณกู้ คุณก็มาด้วย"

คุณปู่ฮ่อที่นั่งอยู่ในตำแหน่งประธานส่งเสียงถาม เขาสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเฉินเจียวไม่สู้ดี ก็รีบดึงความสนใจของทุกคน

"ครับ ก็ไม่ใช่เป็นการให้การสนับสนุนคุณหรอกหรอ"

ชุดของกู้ชวนกับหลิวเฉิงอวี่ใส่มาเหมือนกัน แต่ดูมีภูมิฐานมากกว่าหลิวเฉิงอวี่

วินาทีต่อมา กู้ชวนก็สังเกตเห็นหยกหลิงหลงที่อยู่ในมือของซูฉิงก็กะพริบตาพูด:"นี่มันหยกหลิงหลงนี่ ทำไมฉันดูคุ้นตาจังเลย"

คนที่อยู่โดยรอบได้ฟังอย่างนั้นก็เริ่มคิดถึงเรื่องน่าอายของซูฉิง

และแหวนหยกของเฉินเจียวก็ถูกเธอยัดเก็บไว้ในกระเป๋าแล้ว พวกเขาไม่เชื่อว่าหยกหลิงหลงของซูฉิงจะเป็นของจริง

"คุณซูฉิงว่าหยกหลิงหลงนี้เป็นผลงานที่คุณทำขึ้นมาด้วยตัวเอง คุณกู้ คุณช่วยดูดีๆ นะอาจจะมีคนปลอมแปลงได้"

เฉินเจียวพูด เธอรู้สึกไม่พอใจ คิดไม่ถึงว่าแหวนหยกของตัวเองกจะถูกทุกคนบอกว่าปลอม มองดูซูฉิงที่ทำหน้าเย่อหยิ่ง เธอก็ยิ่งโมโห

พอพูดอย่างนั้นออกไปก็ดึงดูดสายตาของทุกคนให้หันไปมอง

เหลยข่ายถือเป็นปรมาจารย์ด้านการประดิษฐ์ตัวอักษรและจิตรกรรม มีชื่อเสียงด้านจิตรกรรมประดิษฐ์อักษร ใครที่เจอเขาต่างก็ต้องล่าถอยให้

ยิ่งทำให้เฉินเจียวรู้สึกโมโหมาก คิดไม่ถึงว่าแม้แต่เหลยข่ายก็ยังมาชื่นชมซูฉิง

"ไม่กล้า ไม่กล้า ท่านอาวุโสเหลยชมเกินไปแล้ว"

ซูฉิงรีบตอบปฏิเสธ มีท่านอาวุโสมาร่วมงานเยอะมาก ถ้าหากพูดอย่างนี้ออกไป ยิ่งจะทำให้คนโกรธแค้นมาก

"ทั้งกตัญญูทั้งมีมารยาท ท่านฮ่อ ว่าที่ภรรยาของหลานชายของคุณไม่เลวจริงๆ"

คิดไม่ถึงว่าเหลยข่ายจะชมซูฉิงต่อหน้าทุกคนอย่างนี้ ยิ่งทำให้ซูฉิงในสายตาของทุกคนนั้นสูงขึ้น

"ไม่หรอก เธอก็แค่เป็นเด็กคนหนึ่งก็เท่านั้น"

คุณปู่ฮ่อที่ได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกแปลกเลยรีบพูดปฏิเสธ

"เป็นเด็กจริงๆ งั้นก็มาเป็นลูกศิษย์ของฉันมั้ย เรียนรู้ต่อไปก็ไม่ใช่เด็กแล้ว"

ทุกคนที่ได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจ

เหลยข่ายให้ซูฉิงมาเป็นศิษย์ต่อหน้าคนมากมายอย่างนี้ ตำแหน่งนี้มีคนตั้งมากมายอยากจะได้

"เรื่องนี้ จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง"

คุณปู่ฮ่อคิดว่าไม่เหมาะสม เลยคิดจะปฏิเสธ แต่ใครจะรู้ว่าเหลยข่ายจะพูดออกมาอีกครั้ง

"เฮ่อ เรื่องนี้คุณตัดสินเองไม่ได้หรอก ผมต้องถามความคิดเห็นของคุณซู"

ซูฉิงกลืนน้ำลายอึก เธอต้องเผชิญหน้ากับสายตาที่เพ่งมองมาทางเธอ เธอได้แต่ทำหน้านิ่ง

"ท่านอาวุโสเหลยนั้นฝีมือเยี่ยมยอด แต่ว่าฉันตอนนี้ไม่มีความคิดนี้ ต้องขออภัยด้วยค่ะ"

หลังจากซูฉิงพูดจบก็ยิ้ม ด้วยสีหน้าเรียบ