นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 655

ซูฉิงซื้อตั๋วเครื่องบิน เพื่อบินไปต่างประเทศ

เธอได้รับเชิญให้มาร่วมงานแข่งขันแกะสลักซึ่งเธอก็ได้ตอบรับไปแล้ว

เพราะตอนนี้เธอก็ถือว่าเป็นคนศิลปินเต็มตัวแล้ว ก็ต้องแสดงฝีมือและผลงานออกมาบ้าง มิเช่นนั้นคงถูกคนดูถูกแน่ คนอื่นยังคิดว่าตนที่เป็นลูกศิษย์ของเหลยข่ายแล้วจะประมาท

ระหว่างทางตอนที่ซูฉิงอยู่บนเครื่องบิน ก็ได้ทบทวนเรื่องความรู้แกะสลักอย่างจริงจัง

และเธอที่พึ่งลงจากเครื่องบิน ผู้รับผิดชอบจัดงานแข่งขันการแกะสลักก็ได้มารอรับเธอที่สนามบินแล้ว พอเห็นซูฉิงลากกระเป๋าออกมา ก็มีกลุ่มคนกรูกันเข้ามาพร้อมกับมาช่วยลากกระเป๋า และช่วยถืออุปกรณ์แกะสลักให้กับซูฉิงและมีบางคนสอบถามซูฉิงถึงความรู้สึกที่ได้มาร่วมการแข่งขันงานแกะสลักครั้งนี้

ซูฉิงที่นั่งเครื่องมารู้สึกเหนื่อย ก็ทำได้เพียงตอบคำถามสั้นๆ จากนั้นก็ถูกคนพามาที่โรงแรมที่ทางผู้จัดได้เตรียมไว้ให้

อดที่จะชมไม่ได้ว่าการแข่งขันแกะสลักครั้งนี้ผู้จัดนั้นมีความใส่ใจมาก เชิญแต่คนที่มีความสามารถและมีชื่อเสียงในวงการมาแข่งขันดังนั้นการแข่งขันครั้งนี้ถือว่ายิ่งใหญ่มาก

หลังจากที่ซูฉิงพักผ่อนอยู่ในโรงแรมแล้ว เช้าวันต่อมาการแข่งขันก็เริ่มขึ้น

การแข่งขันครั้งนี้สำคัญมาก คนที่มาล้วนเป็นคนที่มีความสามารถเก่งกาจที่สุดในทั่วประเทศ ดังนั้นการแข่งขันครั้งนี้เข้มงวดและมีระเบียบเคร่งครัดมาก

ซูฉิงที่ถูกพนักงานพามาที่ห้องปิดสนิท มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ควรจะมี และก็มีอุปกรณ์แกะสลักพร้อมข้อมูลการใช้ แต่อุปกรณ์สื่อสารทุกชนิดไม่สามารถนำเข้าไปได้

เพื่อที่จะรับรองความยุติธรรมของการแข่งขัน ป้องกันการผู้เข้าร่วมการแข่งขันทำการทุจริตลอกเลียนแบบ ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อความเป็นธรรมของการแข่งขัน

และที่นี่ก็เป็นห้องพักโรงแรมระดับห้าดาว ทุกวันจะมีพนักงานเข้ามาส่งอาหาร สภาพแวดล้อมสบายมาก หลังจากที่ซูฉิงเดินเข้าห้องไปมองดูรอบๆ ห้องก็พยักหน้าออกมาอย่างพอใจ

สถานที่จัดงานนั้นผู้รับผิดชอบมีความใส่ใจดีมาก และภายในห้องนี้ก็ไม่มีหน้าต่างกั้น ป้องกันผู้เข้าร่วมแข่งขันติดต่อกับคนอื่น

และสภาพแววล้อมที่นี่นั้นเงียบมาก ทำให้ซูฉิงมีสมาธิในการตั้งใจแกะสลัก

เธอมาที่ห้องแกะสลัก แล้วก็หยิบเอามีดแกะสลักขึ้นมาแล้วครุ่นคิดอย่างรองคอบ ปลายมีดที่แหลมคมกด ลงแรงในระดับกำลังดี จากนั้นซูฉิงก็พยักหน้าด้วยความพอใจ

เธอหยิบกระดาษขึ้นมาหนึ่งใบแล้วนำมีดแกะสลับไปวางไว้ข้างบน หยิบเอาดินสอออกมาแล้วก็ร่างภาพให้เป็นเรื่องราวออกมา

ซูฉิงวาดภาพสาวน้อยในชุดราตรีสวนบนกระดาษ ถึงแม้เครื่องประดับจะราคาแพง แต่ดูแล้วก็เต็มไปด้วยความรักอันบริสุทธิ์ ภาพนี้ให้ความรู้สึกสองแบบ

เธอวาดภาพนั้นจนผ่านช่วงเช้าไป ซูฉิงก็ยิ้มพอใจออกมา จากนั้นเธอได้เลือกเอาท่อนไม้ชิ้นหนึ่งขึ้นมาพร้อมกับหยิบมีดแกะสลักขึ้นมาด้วย แล้วก็แกะสลักมีดไปตามแบบที่เธอร่างไว้บนกระดาษ

ฝีมือการใช้มีดของซูฉิงนั้นร่ำเรียนมาได้อยู่ในระดับขั้นเทพ ท่อนไม้ที่อยู่ในมือของเธอแกะสลักออกมาได้เหมือนจริงมาก และใบหน้าเธอนิ่งมาก ในหัวของเธอคิดถึงแต่เรื่องที่อาจารย์และเนื้อหาในหนังสือที่เธอเคยร่ำเรียนมา

รูปคนคร่าวๆ นั้นซูฉิงก็ร่างออกมาได้เสร็จแล้ว แม้แต่รายละเอียดของกรีบกระโปรงก็ไม่ต้องพูดถึง จนสุดท้ายเธอวาดดวงตาของคน

แววตาของคนถือว่าเป็นตำแหน่งที่สะเก็ดภาพออกมาได้ยากที่สุด อารมณ์ที่ถ่ายทอดออกมานั้นแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ซูฉิงไม่ได้ตื่นเต้นแม้แต่น้อย มีดแกะสลักที่อยู่ในเมื่อยังคงจับอยู่อย่างมั่นคง ตอนที่แกะสลักดวงตานั้น เธอก็ลงแค่ครั้งเดียวก็สื่อสารออกมาได้อย่างชัดเจน

แววตาที่แสดงถึงความกังวลและมั่นใจของหญิงสาวที่เข้าร่วมงานเลี้ยงเป็นครั้งแรก ชูฉิงมองผลงานนี้แล้วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

หลังจากที่เธอได้เก็บรายละเอียดผมของเด็กสาวเสร็จแล้วนั้น ก็ได้ยินเสียงกริ่งของโรงแรมดังขึ้น