นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 666

เธอเหลือบมองเหยียนถังหลินอย่างเฉยเมย จากนั้นก็บิดตัวหันไปทางซ้ายและเดินจากไป

อีกด้านหนึ่ง ทางบ้านตระกูลหลิน

“ทำไมคุณถึงทำเช่นนี้ บริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์เป็นบริษัทของฉัน พวกคุณทำแบบนี้แล้วแล้วเอาฉันไปไว้ที่ไหน”

หลินเจียวเจียวมองพ่อแม่ของเธออย่างเย็นชา ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้ซูฉิงปิดเรื่องนี้ไว้ เธอก็คงจะยังไม่รู้ว่าครอบครัวหลินได้ทำแบบนี้อยู่

คิดไม่ถึงว่าพวกเขาไม่ลังเลที่จะทำลายทรัพย์สินสาธารณะของบริษัท เพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง ซึ่งทำให้เธอรู้สึกโกรธมาก

“เรากำลังทำเพื่อประโยชน์ของลูกนะ บริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์มักมีเรื่องอยู่ตลอด ถ้าเราไม่สนใจ เราก็กลัวว่าลูกจะถูกถีบหัวส่ง!”

แม่หลินชักชวนเธอด้วยคำพูด เธอได้ให้โอกาสที่ดีแล้ว แต่เขาไม่เห็นด้วย และแม่หลินก็ตัดสินใจทำลงไปอย่างรวดเร็ว

“พวกคุณทำเรื่องแบบนี้เพื่อเพราะเหตุนี้ คุณคิดว่ามันถูกไหม?”

หลินเจียวเจียวสูดหายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่พ่อแม่ของเธอที่อยู่ข้างหน้าเธอ และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าพวกเขากลายเป็นคนไม่คุ้นเคยเอาซะเลย

ชีวิตของเธออยู่ในมือของพ่อแม่ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก ตอนนี้เธอออกไปทำงานแล้ว ตอนนี้พวกเขายังต้องการทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เป็นผู้ถือหุ้นในบริษัทเพื่อจัดการงานของเธออีก

และเป็นเพราะพวกเขาคือพ่อแม่ของเธอเอง หลินเจียวเจียวจึงอดทนมาหลายปีแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะยังทำสิ่งนี้อยู่อีก!

“แกไม่ต้องเสียอารมณ์ขนาดนั้นก็ได้ ทั้งหมดนี้ฉันบอกให้แม่แกทำเอง แม่แกพูดถูก ถ้าเราไม่ยุ่งกับเรื่องนี้ แกคงถูกพวกนั้นหลอกไปแล้ว! "

ใครจะรู้ว่าพ่อหลินก็ยืนขึ้นปกป้องแม่หลินในเวลานี้เช่นกัน เมื่อเห็นคนสองคนข้างหน้าทั้งสองเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เรื่องนี้ทำให้หลินเจียวเจียวรู้สึกยอมรับไม่ได้

“พวกคุณก็เป็นคนที่ทำธุรกิจเหมือนกัน คุณรู้ว่ามันยากแค่ไหน ตอนนี้คุณกับบอกว่าคุณทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อฉัน ทำเรื่องแบบนี้โดยไม่ต้องละอาย มันทำให้ฉันมองพวกคุณผิดไปจริงๆ”

หลินเจียวเจียวจ้องมองอย่างเย็นชาและเหล่ไปที่พ่อแม่ "หัวใจปีศาจ" ของเธอ ที่อยู่ข้างหน้าเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง

“เห้อ นี่ใช่ลูกสาวที่ดีที่ฉันเลี้ยงมางั้นเหรอ ฉันเลี้ยงแกมามากกว่า 20 ปี และตอนนี้แกกลับช่วยพูดแทนคนนอก โดยไม่ช่วยพ่อแม่ของแก!”

พ่อหลินตะโกนเสียงดัง ซึ่งทำให้หลินเจียวเจียวใจสลายมากขึ้น

พ่อแม่รักและทะนุมากมาโดยตลอด แต่ตอนนี้พวกเขาทำเรื่องแบบนี้แล้ว และพวกเขาก็บอกว่ามันเป็นความผิดของเธอ

หลินเจียวเจียวส่ายหัวด้วยความผิดหวัง กัดฟัน และเดินตรงเข้าไปในห้องทันที

"แกจะทำอะไร!"

พ่อหลินแม่หลินรีบวิ่งไปที่ประตูห้อง เห็นหลินเจียวเจียวถือกระเป๋าเดินทางของเธอและเก็บของใช้ทั้งหมดลงในนั้น

“ฉันอยู่ในบ้านหลังนี้ไม่ได้แล้ว ฉันอยากออกไปใช้ชีวิตคนเดียว”

“เอาสิ ถ้าออกไปแล้ว ก็ไม่ต้องกลับมา!”

พ่อหลินโกรธมาก เขาตะโกนให้หลินเจียวเจียวออกไป และรีบเดินไปข้างหน้าและคว้าสิ่งของที่อยู่ในมือของหลินเจียวเจียว "ฉันซื้อของพวกนี้ทั้งหมดนี้ให้แก ถ้าแกต้องการออกจากที่นี่ไปตอนนี้ ของพวกนี้เป็นของตระกูลหลินของฉัน แกเอาไปไม่ได้!”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลินเจียวเจียวก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เธอไม่คิดว่าพ่อหลินจะพูดแบบนี้กับเธอ

หลินเจียวเจียวพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แต่เธอยังคงแสดงสีหน้าไม่พอใจ “โอเคค่ะ งั้นฉันไปล่ะ พวกคุณคงมีความสุขมากสินะคะที่ในที่สุดก็กำจัดฉันได้”

“รีบออกไปซะ ต่อจากนี้ไป ตระกูลหลินไม่เกี่ยวอะไรกับเธออีกต่อไป”

พ่อหลินก็คำรามเสียงดังเช่นกัน และแม่หลินอยากจะเกลี้ยกล่อมเขา แต่เขากลับตกใจเมื่อเห็นแววตาของพ่อหลิน

“ก็ได้ ตามที่คุณต้องการ”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลินเจียวเจียวก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย เธอไม่สามารถร้องไห้กับซูฉิงที่นี่ได้ เพราะครอบครัวเธอได้ทำเรื่องดังกล่าวไว้

“ไม่เป็นไร บอกมาเถอะ ฉันจะช่วยเธอเอง”

สุดท้าย ซูฉิงเลือกที่จะให้อภัยหลินเจียวเจียว เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหลินเจียวเจียวแม้แต่น้อย

“ใช่” หลินเจียวเจียวพยักหน้าเบา ๆ และนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในครอบครัวหลิน “ฉันทะเลาะกับพ่อแม่ครั้งใหญ่เลยล่ะ และตอนนี้ฉันได้ตัดสัมพันธ์กับครอบครัวหลินไปแล้ว”

เมื่อเห็นการแสดงออกที่ดูเขิลอายของหลินเจียวเจียว มันทำให้ซูฉิงรู้สึกลำบากใจ

หลินเจียวเจียวตัดขาดความสัมพันธ์กับพ่อแม่ของเธอเพื่อบริษัท นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทำได้

“ไม่เป็นไร ถ้าเธอยังโทษฉัน ฉันก็ทำได้แค่คิดว่าตัวเองโชคร้ายแล้ว”

“ไม่ ฉันไม่โทษเธอหรอก” ซูฉิงตบไหล่หลินเจียวเจียวและให้ความมั่นใจกับเธอ “เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถพูดได้ว่าเป็นความผิดของเธอ แต่ตอนนี้มันถึงจุดนี้ มันก็เป็นเรื่องที่พวกเราเองก็ต่างคิดไม่ถึง"

หลินเจียวเจียวหรี่ตาและมองไปที่ซูฉิง "เธอไม่โทษฉันจริงๆเหรอ?"

“เด็กโง่” ซูฉิงยิ้มอย่างอบอุ่นและลูบไหล่ของหลินเจียวเจียว “คุณตัดขาดกับครอบครัวของเธอเพื่อประโยชน์ของบริษัท ฉันจะตำหนิเธอเรื่องอะไรได้อีกล่ะ?”

“ขอบคุณมากนะ…” หลินเจียวเจียวแสดงรอยยิ้มที่ได้หายไปนาน ซึ่งทำให้ซูฉิงดูสบายใจมากขึ้น

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดถึงเรื่องนี้ เธอทะเลาะกับครอบครัวของเธออยู่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะไปไหนไม่ได้แล้ว”

ซูฉิงตระหนักถึงปัญหานี้ในทันที ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่ได้พบหลินเจียวเจียวที่นี่แน่นอน"เอางี้นะ ฉันจะไปหาที่ให้เธอพักก่อน และเธอก็อาศัยอยู่ที่นั่นก่อน"

หลินเจียวเจียวรู้สึกเขินเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าเธอจะสร้างปัญหาให้กับซูฉิงอีกครั้ง แต่เพื่อไม่ให้ตัวเองนอนบนถนน ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจตกลง