นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 667

อีกด้านหนึ่งในโรงแรม

เมื่อหมิงหยุนชางตื่นขึ้น เธอก็พบว่าเธอกำลังนอนอยู่ข้างชายแปลกหน้า เธอมองดูเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอ และเธอก็มีสภาพเปลือยเปล่า

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเธอพองโตอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อมองไปยังชายที่ไม่คุ้นเคยที่อยู่ข้างๆ เธอ ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว

ตู้เจ๋อหรานตื่นขึ้นจากเสียงร้องไห้ เขามองรอบตัวเขา ลืมตาขึ้นและเห็นหมิงหยุนชางนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆเขา

เขาถูขมับและมองดูแสงแดดที่ส่องประกายอยู่ข้างนอก และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรอยู่พักหนึ่ง

“แก ทำไมแกถึงทำกับฉันแบบนี้!”

หมิงหยุนชางโกรธและกำลังจะรวบรวมพลังงานทั้งหมดเพื่อโจมตีชายคนนั้น วินาทีถัดมา คำพูดของตู้เจ๋หรานก็ทำให้เธอลดความโกรธลงอีกครั้ง

“เมื่อคืนฉันได้ยินที่คุณพูด คุณเกลียดซูฉิงใช่ไหม?”

เมื่อพูดถึงซูฉิง ดวงตาของหมิงหยุนชางก็ดูแสดงถึงความตกตะลึง

“แกรู้จักซูฉิงได้อย่างไร...”

เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย ทันใดนั้นก็ตื่นตัวต่อชายตรงหน้าเธอทันที

“คุณไม่จำเป็นต้องมองมาที่ฉันแบบนี้ บริษัทของฉันและซูฉิงก็เป็นศัตรูตัวฉกาจกัน”

"จริงเหรอ?"

หมิงหยุนชางกระพริบตา มองดูดวงตาของชายคนนั้นที่ดูมุ่งมั่นอีกครั้ง และเชื่อมั่นในใจเขามากขึ้นอีกเล็กน้อย

ใบหน้าของตู้เจ๋อหรานอยู่ในรสนิยมของหมิงหยุนชางโดยสิ้นเชิง และด้วยเหตุนี้ เธอจึงมีความรู้สึกดีต่อตู้เจ๋อหรานมากขึ้น

เธอเห็นว่าร่างกายของเธอยังคงสะอาดมาก แต่ความเจ็บปวดจากร่างกายส่วนล่างของเธอทำให้เธอตื่นขึ้นอีกครั้ง "นาย นายอาบน้ำให้ฉันงั้นเหรอ?"

"ใช่..." ใครจะไปรู้ว่าตู้เจ๋อหรานจะยอมรับมันอย่างตรงไปตรงมา เขายิ้มแล้วใส่หูของหมิงหยุนชาง "หอมมากเลย"

หมิงหยุนชางหน้าแดงทันทีและตบหน้าอกที่แข็งของชายคนนั้นเบา ๆ เธอตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ที่เธอพบเป็นครั้งแรกโดยไม่คาดคิด

เมื่อคิดว่าตู้เจ๋อหรานเป็นศัตรูตัวฉกาจของซูฉิง เรื่องนี้ทำให้หมิงหยุนชางรู้สึกโล่งใจมาก

“ถ้าอย่างนั้น นายจะสอนบทเรียนให้กับซูฉิงหรือไม่?”

เมื่อกล่าวถึงสิ่งนี้ สีหน้าของชายคนนั้นก็มืดลง

“ยังไม่รู้ มาดูกันว่าหัวหน้าจะว่าอย่างไร”

“หืม? งั้นก็แปลว่า นายช่วยฉันไม่ได้เหรอ?”

เมื่อเห็นการแสดงออกที่ผิดหวังของหมิงหยุนชาง ตู้เจ๋อหรานก็ลูบผมของเธอเบา ๆ อีกครั้ง เมื่อนึกถึงร่างที่แพรวพราวของหญิงสาวเมื่อคืน เขาก็รู้สึกสดชื่นอยู่พักหนึ่ง เขาจึงตกลงไปว่า “แน่นอน มันทำให้คุณโกรธมากเช่นนี้ ตอนนี้คุณเป็นที่รักของฉัน ฉันจะปล่อยให้มันมารังแกที่รักของฉันได้อย่างไรกัน? "

คำพูดของตู้เจ๋อหรานทำให้หมิงหยุนชางหน้าแดง เธอก้มศีรษะเบา ๆ จากนั้นจึงริเริ่มที่จะกอดหน้าอกแข็งแรงของชายคนนั้น

ตู้เจ๋อหรานพอใจมาก เขาวางมือบนไหล่อันบอบบางของหมิงหยุนชางและมองไปที่ร่องรอยที่เขาทิ้งไว้เมื่อคืนนี้บนตัวเธอ และรู้สึกภาคภูมิใจอย่างมากในใจของเขา

ทั้งสองอยู่บนเตียงครู่หนึ่งก่อนที่ตู้เจ๋อหรานจะลุกขึ้นอย่างช้าๆ

ระหว่างทางเขาชนกับเหยียนถังหลินแบบตรงๆ เขายักกคิ้วขึ้น เขาอยากจะเพิกเฉย แต่ใครจะรู้ว่าเหยียนถังหลินจะหยุดเขาไว้อีกครั้ง

“เมื่อคืนนายอยู่กับหมิงหยุนชางงั้นเหรอ?”

เหยียนถังหลินได้รับข่าวนี้ตั้งแต่เช้า เพราะเรื่องของซูฉิง เขาจึงให้ความสนใจการเคลื่อนไหวของหมิงหยุนชางเบื้องหลังอย่างเงียบๆ

เขากลัวเพียงว่าหมิงหยุนชางจะตื่นตัวชั่วขณะหนึ่งและทำสิ่งที่ไม่สามารถให้อภัยได้ลงไป

“ซูฉิงงั้นเหรอ?”

นักเลงที่อยู่ตรงนั้นงุนงงเล็กน้อย "ลูกพี่ เราไม่รู้ว่ามันคือรถอะไร พี่ส่งรูปรถมาให้เราหน่อยสิ"

“โอเค”

หลังจากพูดเช่นนี้ ตู้เจ๋อหรานก็เปิดปากของเขาและยิ้ม เมื่อวางสายแล้ว ก็โทรหาพวกอันธพาลสองสามคนและตามเขาไปที่ชั้นล่างของบริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์

“พวกนาย เดี๋ยวรอสักพักขึ้นไปและปล้นผู้หญิงในรถ ใครก็ตามที่จับเธอได้ก่อนจะได้รับโบนัสที่มากกว่านี้ "

ตู้เจ๋อหรานชี้ไปที่รถของซูฉิง ซึ่งอยู่ไม่ไกล และมีคนอยู่ที่นั่นเพื่อแงะเปิดหน้ารถของซูฉิง และกำลังจัดการเครื่องยนต์ของเธอ

อันธพาลเหล่านั้นเมื่อได้ยินคำว่าเงิน พวกเขาทั้งหมดก็ตกลงกันจากนั้นก็ไปดูคนเข้าออกหน้าบริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ทันทีที่เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาเขาก็เตรียมที่จะรีบพุ่งออกไปทันที

ในขณะนี้ ซูฉิงยังคงทำงานเกี่ยวกับเอกสารของบริษัทในสำนักงาน

สักพักก็มีคนจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์โทรมาบอกว่าเธอต้องเตรียมที่สำหรับหลินเจียวเจียว ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องอยู่ในบริษัท

มองแวบแรกก็รู้แล้วว่า หลินเจียวเจียวก็ดูถูกเลี้ยงมาแบบไหน สภาพแวดล้อมของบริษัทนั้นเรียบง่ายมาก และเธออาจไม่ชินกับมัน

ซูฉิงทำอะไรไม่ถูก ดูเหมือนว่าเธอจะทำได้เพียงเป็นกังวลกับพนักงานเหล่านี้เท่านั้น

หลังจากคุยกับตัวแทนอสังหาริมทรัพย์แล้ว ซูฉิงก็ลุกขึ้นและไปที่กลางบ้าน เธอแค่ต้องการเรียกหาหลินเจียวเจียวเพื่อเรียกเธอมาดูด้วยกัน แต่ใครจะรู้ว่ามีคนจากบริษัทบอกว่าหลินเจียวเจียวได้ออกไปแล้ว

สิ่งนี้ทำให้ซูฉิงงงเล็กน้อย แต่ตอนนี้หลินเจียวเจียวไม่มีที่ไป เธอจึงต้องตรงไปที่โรงจอดรถ

ในเวลานี้ซูฉิงไม่ทราบว่ามีชายร่างใหญ่หลายคนอยู่ข้างหลังเธอและจ้องมองมาที่เธอ จนกระทั่งซูฉิงเปิดประตูและเข้าไป นั่ง สอดกุญแจเข้าไปในรถ และทันใดนั้นก็พบว่ารถสตาร์ทไม่ติด

เรื่องนี้ทำให้ซูฉิงงงงวยมาก เธอกำลังจะออกมาตรวจสอบ แต่จู่ๆตาของเธอดำสนิทและแม้แต่ปากของเธอก็ถูกฝ่ามือหยาบๆมาปิดไว้