นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 668

"อือ อือ อือ..."

ดวงตาของซูฉิงเบิกกว้างและเธอพยายามอย่างยิ่งที่จะต่อต้าน แต่ความแข็งแกร่งของผู้หญิงไม่สามารถเทียบได้กับผู้ชายที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ สุดท้ายซูฉิงก็เลิกดิ้นรนและใช้ความคิดให้มากขึ้น

เธอบังคับตัวเองสงบลง ยิ่งเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น เธอก็ยิ่งตื่นตระหนกน้อยลง เธอสงบสติอารมณ์และจินตนาการถึงมาตรการรับมือถัดไป

ซูฉิงรู้สึกว่าเธอถูกขังอยู่ในกระสอบและดูเหมือนว่ามีชายร่างใหญ่หลายคนกำลังอุ้มเธออยู่ ดูเหมือนว่านี่เป็นแผนการลักพาตัวที่มีการวางแผนไว้ล่วงหน้า

ในเมื่อไหนๆก็วางแผนล่วงหน้ามาแล้ว เธอก็อดตกใจไม่ได้ เดาว่าขั้นตอนต่อไปคือการอุ้มเธอขึ้นรถ เมื่อเธอเข้าไปในรถแล้ว ถึงเวลานั้นต่อให้เธอมีแผนแต่มันยากที่จะทำได้แล้ว

เธอแอบถอดตุ้มหูของเธอ เจาะนิ้วของเธออย่างแรง แล้วเจาะช่องเล็กๆ ในถุงผ้า เลือดบนนิ้วมือของเธอก็ไหลตกไปตลอดทาง เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็สามารถให้หลักฐานบางอย่างเกี่ยวกับฮ่อหยุนเฉิงได้

เมื่อฮ่อหยุนเฉิงพบว่าเธอไม่ได้กลับบ้าน เขาก็จะรีบออกมาตามหาเธอให้เร็วที่สุด ตอนนี้ เธอทำได้แค่ฝากความหวังไว้กับฮ่อหยุนเฉิงเท่านั้น

สุดท้าย ซูฉิงรู้สึกว่าเธอถูกทิ้งไว้ในที่แห่งหนึ่ง และด้วยเสียงของเครื่องยนต์ เธอก็ตระหนักได้ว่าผู้ลักพาตัวอาจพาตัวเองเข้าไปในรถแล้ว

ซูฉิงกลืนน้ำลายของเธอ เธอไม่รู้ว่าคนลักพาตัวจะพาเธอไปที่ไหน ถ้าเธอมาถึงที่ที่เธอไม่สามารถกลับมาได้จริงๆล่ะ...

ซูฉิงส่ายหัวเพื่อหยุดความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอรู้สึกถึงการกระแทกของรถตลอดทาง และจดจำทุกโค้งในใจของเธอเพื่อที่เธอจะได้หลบหนี

ไม่นานรถก็หยุดลง

ซูฉิงรู้สึกหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน จากนั้นประตูรถก็ถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงฝีเท้า

ซูฉิงหลับตาลง คิดว่าน่าจะถึงสถานที่นั้นแล้ว จุดประสงค์ของอีกฝ่ายคราวนี้ชัดเจนมาก ดูเหมือนว่าเขาจะเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว

สุดท้าย ซูฉิงรู้สึกว่าเธอถูกโยนลงบนพื้นหญ้า และพวกผู้ชายก็เอาถุงผ้าออกจากร่างกายของเธอ แต่ดวงตาของเธอยังคงถูกปิดด้วยผ้า และเธอก็มองเห็นได้ไม่ชัด

“ดีมาก คราวนี้พวกแกทุกคนจะได้โบนัส และฉันจะได้รับโบนัสเมื่อพวกแกกลับไป!”

เสียงที่คุ้นเคยเข้ามาในหูของซูฉิงและแผ่นหลังของเธอก็สั่นสะท้าน เหมือนกับว่ามันเป็นเสียงของตู้เจ๋อหราน!

ตู้เจ๋อหราน ซูฉิงขมวดคิ้ว ตู้เจ๋อหรานทำงานภายใต้คำสั่งของเฟิงรั่วเหยียนเป็นเวลานานและไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทาง เฟิงรั่วเหยียนสั่งให้ลักพาตัวเธอในครั้งนี้อย่างนั้นหรือ?

สิ่งต่าง ๆ ซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ ซูฉิงทำได้เพียงบังคับตัวเองให้สงบลง และเธอก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่ง

“คุณพามันมาที่นี่ได้จริงๆเหรอนี้?”

“ใช่สิ ไม่งั้นล่ะ?”

สิ่งนี้ทำให้ซูฉิงตื่นขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย นี่คือเสียงของหมิงหยุนชาง!

คิดไม่ถึงว่าหมิงหยุนชางจะอยู่กับตู้เจ๋อหราน ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคิดมาก่อน

“ฮิฮิ คุณเยี่ยมมากจริงๆ”

เมื่อได้ยินเสียงของทั้งสอง ซูฉิงก็รู้สึกกระสับกระส่ายในท้องขึ้นมา

ไม่คิดว่าตู่เจ๋อหรานจะไม่ลังเลใจที่จะลักพาตัวตัวเอง เพราะเห็นแก่หมิงหยุนชาง เธอหลับตาลงและยอมรับได้เพียงว่าเธอโชคร้าย

จากนั้นเสียงของคนสองคนก็หยุดลง และเมื่อซูฉิงคิดว่าพวกเขากำลังจะจากไป เธอก็รู้สึกได้ถึงร่างๆหนึ่งที่เดินมาอยู่ข้างหน้าเธอ

วินาทีต่อมา ผ้าบนดวงตาของซูฉิงก็ถูกฉีกออก เผยให้เห็นดวงตาที่สดใสและเคลื่อนไหว