นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 11

"คนที่ตบคือเธอต่างหาก" สือฮว่าลูบมือตัวเองแล้วยกยิ้มเล็กน้อย "สถานะของบ้านตระกูลฮ่ออยู่ตรงไหน คำพูดพวกนี้ของเธอได้คุณปู่ฮ่อมาได้ยินเข้าล่ะก็ เธอก็ลองคิดดูว่าท่านจะจัดการยังไงกับบ้านตระกูลสือ? ถึงสามีฉันจะป่วยหนักแต่ก็เป็นคนของบ้านตระกูลฮ่อ เธอดูถูกเขาก็คือดูถูกบ้านตระกูลฮ่อด้วย สือโม่เอ๋ยสือโม่ ฉันก็คิดว่าโดนคุณหนูฮ่อตบไปแล้วจะรู้เรื่องขึ้น ไม่คิดเลยว่าจะยังโง่ขนาดนี้!"

สือโม่ปิดแก้มตัวเองที่โดนตบ แถมยังโดนสือฮว่าชี้หน้าด่าอีก

ความอับอาย ไม่พอใจ เกลียดชัง!

"สือฮว่า! ยัยบ้านี่!"

เธอกำลังจะสู้กลับ แต่เสียงของสือเฉียงก็ดังมาจากทางด้านหลัง

"หยุด!"

สือโม่หันไปมองพ่อตัวเองด้วยความไม่เชื่อ ตอนนี้เธอกำลังถูกรังแก แถมยังเป็นสือฮว่าสาวบ้านนอกด้วย จะให้เธอหยุดได้ไงกัน!

สือเฉียงมาถึงด้านหน้าเธอเรียบร้อย ใบหน้าขรึมไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม "เสี่ยวฮว่าแต่งกับบ้านตระกูลฮ่อแล้ว เจอคุณท่านฮ่อแล้วหรือยัง?"

ตำแหน่งของคุณท่านฮ่อดีมากและมีเพียงไม่กี่คนในจิงตูที่เคยพบ

สือฮว่าได้เจออีกฝ่าย แสดงว่าในบ้านตระกูลฮ่อเธอนั้นไม่ได้ถูกลืม

ถ้าคุณท่านยอมรับเธอแล้ว นายหญิงของบ้านตระกูลฮ่อก็มีประโยชน์

สือฮว่าเหลือบมองเขาอย่างราบเรียบและไม่ได้ปฏิเสธ

หัวใจของสือเฉียงมีความสุข ดูเหมือนว่าเด็กผู้หญิงคนนี้จะผูกสัมพันธ์กับคุณท่านฮ่อของบ้านตระกูลฮ่อแล้ว

"เสี่ยวฮว่า มานี่สิ นั่งตรงนี้ พ่อมีอะไรจะบอกลูก"

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ท่าทีของสือเฉียงก็เปลี่ยนเป็นดีแล้วเขม็งตาไปทางสือโม่

สือโม่หลั่งน้ำตาด้วยความน้อยใจ และไม่สามารถทนนั่งอยู่บนโซฟา

"คุณพ่อ ไม่เห็นน้องโดนตบเหรอครับ! ทำไมยังเข้าข้างเด็กป่าเถื่อนคนนั้นอีก!"

ถึงปากจะบอกว่าสือฮว่าเป็นเด็กป่าเถื่อน แต่ดวงตาก็ไม่สามารถหยุดมองเธอได้

ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยเจอกับสือฮว่า ไม่คิดว่าว่าเด็กผู้หญิงที่โตมาจากข้างนอกจะมีรูปร่างแบบนี้