นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 123

ฮ่อฉวนสือก้มตัวและอุ้มเธอออกมาอย่างระมัดระวัง ราวกับว่าเธอเป็นสมบัติที่เปราะบาง

คนขับแท็กซี่ขับรถกลับอย่างทุลักทุเลและอยากจะขับให้เร็วขึ้นไปอีก

แพทย์มาถึงอย่างรวดเร็ว หลังจากตรวจร่างกายสือฮว่าแล้วก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย" ตำแหน่งของมีดไม่ได้อยู่ที่หัวใจ มันน่าจะอยู่ห่างจากหัวใจไม่กี่เซน ดังนั้นคุณสือไม่เป็นไรและบาดแผลของเธอก็รักษาแล้วได้เป็นอย่างดี"

ถ้าหากแผลไม่ได้รับการรักษาอย่างดี คราวนี้ก็คงจะตายไปแล้ว

ในที่สุดหัวใจที่แขวนอยู่สูงของฮ่อฉวนสือก็ลดลงมา จับมือของเธอ ใจที่หายไปนั้นฟื้นกลับพร้อมกับเต็มไปด้วยความดีใจจนแทบบ้า

สือฮว่าตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น เธอขยับเปลือกตาและพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่คุ้นเคย ซึ่งมีเพดานที่คุ้นเคยอยู่ตรงหน้า

ยังไม่ตาย?

เธอคิดว่าตัวเองยังไงก็ต้องตาย

"คุณตื่นแล้วเหรอ?"

เสียงของฮ่อฉวนสือนั้นแหบแห้ง เขาไม่ได้นอนเป็นเวลาสองวันติดและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยสีแดงก่ำ

สือฮว่าค่อยๆลุกขึ้นนั่ง นอกจากความปวดตรงหน้าอกแล้วก็ไม่มีอะไรผิดปกติกับร่างกายของเขา

เธอรู้สึกว่าฉากตรงหน้าตอนนี้ราวกับภาพลวงตา ไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้ยังคิดว่าตัวเองคงตายไปแล้ว แต่เมื่อตื่นขึ้นมา เธอกลับอยู่ที่บ้าน

เธออ้าแขนออกและกอดฮ่อฉวนสือทันที

มือของฮ่อฉวนสือแข็งทื่อและลดเปลือกตาลงพร้อมกับกอดเธอกลับ "ไม่เป็นไรแล้ว"

"ขอบคุณ."

เธอพูดพร้อมกับกอดเขาอย่างไม่ยอมปล่อยมือ

"ผมไม่ได้ช่วยคุณไว้ คนของผมหาคุณไม่เจอ คุณถูกคนขับแท็กซี่ส่งกลับมา"

"แล้วใครช่วยฉันไว้"

ใบหน้าของฮ่อฉวนสือเปลี่ยนไปและในใจก็สับสนเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

เขาตรวจสอบตำแหน่งของมีดที่หน้าอกของสือฮว่าและพบว่าหน้าอกของเธอถูกพันอย่างดี คนขับบอกว่าคนที่อุ้มเธอออกมาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง และก็พูดแค่ว่าคือชายแปลกหน้าที่ถอดเสื้อผ้าของสือฮว่า!

ใบหน้าของเขาคล้ำจนน้ำแทบจะหยดลง สือฮว่ากลืนน้ำลายและไม่อยากถามถึงสิ่งนี้

เธอนอนลงช้าๆ "ยังไงก็ขอบคุณ ฉันคิดว่าฉันคงจะตายไปแล้ว"

เธอเหนื่อยมากแล้ว หลังจากพูดคำสองสามคำนี้ เปลือกตาของเธอก็ไม่สามารถทนได้และก็หลับไป

ฮ่อฉวนสือได้ส่งคนไปสืบหาชายที่ช่วยสือฮว่าแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่ได้ทิ้งเบาะแสใดๆไว้เลย ราวกับคนที่โผล่ออกมาจากอากาศ

สือฮว่าตื่นขึ้นมาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น

แผลไม่ได้อักเสบและจะเจ็บเล็กน้อยในการขยับตัว แต่ก็ไม่มีผลต่อการลุกจากเตียง

"หนานสือ คุณช่วยไปตรวจที่โรงพยาบาลให้ฉันหน่อยได้ไหม"

เธออยากเห็นว่าใครเป็นคนลักพาตัวเธอในครั้งนี้ จะต้องส่งของขวัญชิ้นใหญ่กลับไปอย่างแน่นอน

หนานสือรู้ว่าเธอกำลังจะทำอะไร "คุณสือ ได้ตรวจสอบเรื่องอย่างชัดเจนแล้ว กงมู่ป๋ายเป็นคนลักพาตัวคุณไป ตระกูลกงตัดความสัมพันธ์กับเขาและเขาก็กินลูกปืนไปสองสามนัดแล้ว ขณะนี้รักษาตัวอยู่โรงพยาบาลอย่างโคม่า"

"แล้วมู่หวั่นโจวหละ？[笔趣阁 520

www.biquge520.vip] "

สือฮว่าถามอย่างตระหนัก กงมู่ป๋ายลงมือนั้นต้องเป็นมู่หวั่นโจวสั่งให้ทำ ไม่เช่นนั้นกงมู่ป๋านและตัวเธอเองก็ไม่มีข้อข้องใจอะไร ทำไมต้องมาจัดการกับเธอ ก็ไม่ใช่เพราะมู่หวั่นโจวเหรอ

"คุณมู่ถูกตระกูลมู่มารับกลับไปแล้วครับ"

แค่รับกลับไปเหรอ ...

ใบหน้าของสือฮว่านั้นแข็งกระด้างเล็กน้อยและลดสายตาลงเพื่อปกปิดแสงเย็นในดวงตา "ฉันเข้าใจแล้ว คุณออกไปเถอะ"

เดิมทีหนานสือต้องการอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น เช่นประธานจะปล่อยมู่หวั่นโจวไป เพราะเขาปล่อยให้มู่หวั่นโจวและ กงมู่ป๋ายฆ่ากันเอง ดังนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ในอนาคตกงมู่ป๋ายก็จะไม่มีวันช่วยมู่หวั่นโจวอีก รอจนกว่าเขาจะกลับไปยอมรับผิดอย่างสาสม จากนั้นก็แย่งชิงตำแหน่งคุณชายแห่งตระกูลกง

บุคคลที่เคยถูกทอดทิ้งจะได้รับชีวิตใหม่ในอนาคตและหลังจากที่กงมู่ป๋ายผ่านครั้งนี้ไป ก็ถือว่าเป็นหนี้บุญคุณต่อพวกเขา

เมื่อหนานสือจากไปสือฮว่าก็เยาะเย้ยมุมปาก พวกเขาปล่อยมู่หวั่นโจ ไป แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะปล่อยเธอไป

ในตอนเย็น หญิงชรามาดูเธอและทำให้สือฮว่าขมวดคิ้วเมื่อเธอพูด

"ได้ยินมาว่าฉวนสือคิดจะเลิกทำธุรกิจกับตระกูลมู่ เธอก็โน้มน้าวเขาหน่อย เธอก้ไม่เป็นไรแล้วหนิ ก็การกลับมาอย่างปลอดภัยแล้วไม่ใช่เหรอ ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลมู่และตระกูลฮ่อนั้นดีมากมาโดยตลอดและเรื่องนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหวั่นโจว เขาและหวั่นโจวก็โตมาด้วยกัน ยังไงก็ไม่สามารถทำอะที่มันมากเกินไปได้ "

การเลิกทำธุรกิจกับตระกูลมู่คือการทำมากเกินไป แล้วชีวิตของเธอคืออะไร?

คนพวกนี้คงอยู่ในตำแหน่งสูงมาเป็นเวลานาน ปฏิบัติต่อชีวิตมนุษย์เหมือนกับมด

หลิวจิงซูเห็นว่าเธอไม่ตอบสนอง ใบหน้าก็โกรธทันที "สือฮว่า เธอเป็นภรรยาฉวนสือ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับผลประโยชน์ของฉวนสือ นอกจากนี้ตำแหน่งของคุณจะมอบให้หวั่นโจวไม่ช้าก็เร็ว เดิมก็เป็นแค่พวกเกาะสมบัติคนอื่น ยังคิดจะทำกับหวั่นโจวแบบนี้อีกเหรอ？"

"วันนี้ท่านหญิงมาที่นี่เพื่อร้องเรียกเรื่องความยุติธรรมให้มู่หวั่นโจวหรอคะ？ คนที่เจ็บคือฉัน คนที่ถูกฝังคือฉัน ตอนนี้มู่หวั่นโจว อยู่ดีกินดีที่ตระกูลมู่ คุณมาร้องทุกข์ต่อหน้าฉัน ฉันก้อยากจะถามคุณ มู่หวั่นโจวเธอไม่เป็นธรรมยังไง? "

ดวงตาของสือฮว่านั้นน่ากลัวและมันก็ดำเข้มเหมือนกับหมึก

หลิวจิงซูดูเหมือนจะตกใจและตะลึกอยู่นาน

หลังจากสติกลับมา เธอก็ชี้นิ้วไปที่สือฮว่าอย่างสั่น ๆ "เธอมันดื้อรั้นจริงๆ！ก็ไม่รู้ว่าตระกูลฮ่อมาไปทำบาปกรรมอะไรไว้ที่ต้องมาเจอกับผู้หญิงไร้เหตุผลเช่นนี้！