นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 136

พูดอีกนัยหนึ่งก็คอ สือฮว่าไม่รู้เรื่องขนาดนี้ เกี่บงกับการอบรมสั่งสอนของเธอ เป็นเรื่องที่เปลี่ยนไม่ได้

ไม่ว่ายังไงสือฮว่าก็โดนพูดจาเสียดสีอยู่ดี

หลิวจิงซูถอนหายใจแล้วจับมือมู่หวั่นโจวด้วยใบหน้าโล่งใจ "หวั่นโจวพูดถูก ไม่สามารถวัดคนอื่นตามมาตรฐานของหนูได้ ถึงจะมองทั้งจิงตูก็ไม่มีใครเทียบกับหนูได้"

มู่หวั่นโจวใบหน้าเขินอาย "คุณย่าคะ อย่าพูดแบบนั้นสิคะ"

หางตาเธอสังเกตสือฮว่าก็เห็นเธอยืนตรงประตูนิ่งแล้วก็กระตุกยิ้มมุมปาก "ดูสิ ของบางอย่างเธอเอาไปไม่ได้หรอกนะ"

สือฮว่าไม่สนใจก่อนจะหันหลังแล้วเดินจากไป

เธอยังมีเรื่องสำคัญที่เจียหัว เก็บเฉินถังคนนั้นไว้ไม่ได้ เขาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์อยู่ที่เจียหัวมานานตั้งหลายปี แต่ฮ่อฉวนสือกลับไม่รู้ เธอไม่สามารถทนมองสามีของเธอโดนหลอกได้

อาจเป็นเพราะการถ่ายทอดสดวันนี้ ที่เจียหัวเลยวุ่นวาย ทางเข้าเต็มไปด้วยนักข่าว ทุกคนอยากจะสัมภาษณ์หลินเฟิงเหมียนไม่ก็หลี่เคอหร่าน ตอนนี้ชื่อของหลี่เคอหร่านก็อยู่ในรายการค้นหายอดนิยมแล้วเหมือนกัน

ตอนหลี่เคอหร่านดูการถ่ายทอดสดเสร็จก็นึกถึงสถานการณ์นี้ เธออยากจะไปหาหลินเฟิงเหมียนเพื่ออธิบายอย่างใจจดใจจ่อ แต่หลินเฟิงเหมียนกลับหายตัวไป

ไม่มีทางเลือก เธอทำได้เพียงรอสือฮว่า ทั้งหมดนี้เป็นสือฮว่าวางแผน สือฮว่าน่าจะรู้ว่าหลินเฟิงเหมียนไปไหน

หลังจากรอประมาณสองชั่วโมง ในที่สุดเธอก็เห็นสือฮว่ากลับมาที่บริษัท "สือฮว่า เฟิงเหมียนไปไหน?"

น้ำเสียงของเธอไม่ดีแล้วก็ร้อนรน

สือฮว่าไม่สนและจะกลับไปที่ห้องทำงานชั่วคราวของเธอ แต่หลี่เคอหร่านเข้ามาขวางข้างหน้าเธอ "อย่าคิดว่าตัวเองเหนือกว่า เธอคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับประธานเฉินเหรอ? ใช้ร่างกายเพื่อตำแหน่งคิดว่าดีงั้นสิ ฉันล่ะดูถูกผู้หญิงแบบเธอที่สุด!"

เธอพูดเสียงดังจนดึงดูดความสนใจของคนรอบข้างทันที

ถงเหยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังสือฮว่าจะตอบโต้ก็โดนสายตาสือฮว่าห้ามไว้ เธอเลยทำได้แค่ปิดปาก

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลี่เคอหร่านก็ยิ่งรู้สึกภูมิใจ "ทำไม ไม่มีอะไรจะพูดสินะ? เรื่องเลวๆระหว่างเธอกับประธานเฉินฉันรู้ดี ในเมื่อเธอเอาประธานเฉินไปแล้วก็ปล่อยเฟิงเหมียนด้วย เฟิงเหมียนไม่มีทางชอบคนอย่างเธอแน่"

"ผู้หญิงอย่างฉัน?"

น้ำเสียงสือฮว่านั้นเย็นชา ไม่เดือดไม่ร้อน

ใบหน้าเล็กๆของหลี่เคอหร่านเต็มไปด้วยความโกรธ "แน่นอนสิ! เขาชอบผู้หญิงที่สะอาด! แต่เธอที่ไม่รู้ว่าโดนคนอื่นมากี่ครั้งแล้ว เพราะงั้นอย่ามาglแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ที่นี่!"

เมื่อคนรอบข้างได้ยินคำพูดของหลี่เคอหร่าน พวกเขาก็เริ่มกระซิบกันทันที

"นั่นคือสือฮว่า ได้ยินมาว่าเบื้องบนส่งมา ตำแหน่งต่ำกว่าคุณเฉินเพียงตำแหน่งเดียว แล้วก็ยังไล่ผู้อำนวยการแผนกปฏิบัติการด้วยนะ"

"หือ เธอไปได้ยินข่าวพวกนี้จากที่ไหน ตอนนี้สือฮว่ามีความสัมพันธ์กับคุณเฉินอย่างชัดเจน หัวหน้าแผนกปฏิบัติการโดนไล่ออก เพราะคุณเฉินไว้หน้าเธอเท่านั้นเอง ให้ผู้หญิงชอบใจก็นะ เขาเป็นคนดีมาก"

"เหอเหอ หน้าตาก็ดสระสวยดี แต่ก็น่าเสียดาย"

หลี่เคอหร่านเห็นคนมากมายยอมเชื่อคำพูดเธอก็ภูมิใจมากขึ้น "เฟิงเหมินอยู่ที่ไหน? อย่าคิดว่าถ้าเธอใช้ทริคเล็กๆนี่ช่วยเขาแล้วเขาจะชอบเธอ"

สือฮว่าเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองไปรอบๆ "หลี่เคอหร่าน คุณจำที่เคยโดนซูยวี๋กดขี่ได้ไหม? ตอนคุณเรียนจบก็เข้าKTV คอยกินดื่มหลับนอนในนั้น โดนถ่ายภาพไว้ตั้งเยอะ ทำไมตอนนี้ยังอ้างว่าไร้เดียงสาอยู่ล่ะ? ถ้าคุณยังขวาง ฉันจะส่งรูปนั้นไปยังเมลทุกคน"

ใบหน้าหลี่เคอหร่านซีดเผือด เธอทำลายพวกนั้นไปแล้วนี่ ทำไมถึงยังมีอีก?

"ยิ่งไปกว่านั้น ที่คุณเพิ่งพูดเมื่อกี้เป็นการหมิ่นประมาท ฉันขอสงวนสิทธิ์ในการดำเนินคดี จดหมายทนายจะวางไว้บนโต๊ะทำงานของคุณในภายหลัง หากคุณกล้าแพร่ข่าวลือ คุณก็ต้องรับผลของข่าวลือด้วย"

หลี่เคอหร่านก้าวถอยหลังด้วยใบหน้าไร้สี

ในที่สุดถงเหยียนก็กลั้นไม่ไหวและตะคอกอย่างเย็นชา "เธอหลอกหลินเฟิงเหมียน แสร้งทำเป็นน่าสงสารต่อหน้าเขาตักตวงไปตั้งเยอะ ยังมีหน้าไปหาคนเขาอีก หน้าเธอนี่มันหนากว่ากำแพงเมืองอีกนะ รีบออกไปจากที่นี่ซะ ไม่งั้นฉันจะไม่เกรงใจ!"

ทันทีที่เธอพูดจบ หลินเฟิงเหมียนก็เดินเข้ามา

ดวงตาหลี่เคอหร่านก็สว่างวาบขึ้นก่อนรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว "เฟิงเหมียน คุณฟังฉันอธิบายนะ เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ"

หลินเหิงเหมียนขมวดคิ้วมองเธอด้วยความขยะแขยงก่อนโบกมือให้เธอ "เคอหร่าน ฝีมือการแสดงเธอนี่ไม่เลวเลยจริงๆ"

หลี่เคอหร่านร้อนรนจนน้ำตาร่วง "เธอเชื่อคำพูดของซูยวี๋เหรอ?"

"ทำไมฉันจะไม่เชื่อล่ะ ซูยวี๋กุมเธอเอาไว้ในกำมือ รู้นั้นฉันก็เห็นมาแล้ว"

คำพูดของเขาเหมือนมีดคมที่ทิ่มแทงหัวใจหลี่เคอหร่านอย่างรุนแรง

ขาหลี่เคอหร่านอ่อนแรงจนทรุดตัวลงบนพื้น

หลินเฟิงดหมียนเดินผ่านเธอไปหาสือฮว่า "ยังไม่มีเวลาบอกขอบคุณเธอเลย"

สือฮว่าส่ายหัวและทั้งสองก็เข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน

หลี่เคอหร่านที่ยังอยู่ก็ถูกนักข่าวที่ตามมาล้อมเอาไว้