นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 146

ในคาราโอเกะ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นและผู้หญิงหลายคนก็เริ่มร้องเสียงดัง "ในที่สุดคุณก็กลายเป็นมือที่สามของคนอื่น ฉันรู้ว่านั้นไม่ใช่เพราะความรัก ~"

ผู้หญิงที่ยื่นไมโครโฟนให้สือฮว่ายิ้มและเมื่อเห็นเธอไม่รับ เสียงร้องก็ยิ่งดังขึ้น "เป็นอะไรไป สือฮว่า นี่ไม่ใช่สิ่งที่สิ่งที่เธอถนัดที่สุดเหรอ?"

เจียงหยิงต้องการที่จะมาหยุด แต่เธอถูกผู้หญิงหลายกี่คนล้อมไว้ ทุกคนตั้งใจที่ทำให้สือฮว่าลำบากใจในในคืนนี้ เธอรู้สึกเสียใจที่พาสือฮว่ามาด้วย

เมื่อรวมกับการล้อโดยรอบแล้ว บรรยากาศก็ยิ่งน่าอึดอัดเข้าไปอีก

สือฮว่าเงียบและค่อยๆพยุงหัวตัวเอง "ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันเป็นมือที่สาม?"

ผู้หญิงพูดอย่างเย็นชา"นี่ยังไม่ชัดอีกเหรอ？ใครไม่รู้ว่าท่านประธานชอบคุณมู่! ทั้งๆที่เธอรู้ว่าเขามีคนในใจ ยังจงใจไปอิงแอบแนบชิดซบอยู่ในอ้อมอก นี่ไม่ใช่มือที่สามเหรอ?"

สือฮว่ารู้สึกว่าผู้หญิงนี้คุ้นหูคุ้นตาเล็กน้อย และจำขึ้นมาได้ในทันใดว่านี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่มักจะส่งเอกสารให้ฮ่อฉวนสือหรอกหรอ แม้ว่าเธอจะเคยเจอกันอีกฝ่ายเพียงครั้งเดียว แต่ความจำเธอก็ดีมากและแทบจะมั่นใจได้ในพริบตา ผู้หญิงคนนี้ชอบฮ่อฉวนสือ

เธอเม้มริมฝีปาก"ครั้งก่อนฉันไปที่สำนักงานชั้นบนสุดก็บังเอิญเจอผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เธอจะใส่กระโปรงเกาะอกสั้นในวันที่อากาศหนาวแบบนั้น"

ใบหน้าผู้หญิงคนนี้นั้นโกรธ เธอชอบประธานจริงๆ แต่แล้วมันทำไมหละ?

"สือฮว่า ฉันใส่อะไรก็ไม่เกี่ยวกับเธอ คืนนี้เธอจะร้องหรือไม่ร้องกันแน่?"

"ดังนั้นเธอเป็นเพราะตัวเองดึงดูดฮ่อฉวนสือไม่ติด แล้วเห็นฉันดึงดูดเขาได้ เธอเลยอิจฉา?"

ความในใจถูกเปิดเผย ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นดูแย่ และทุบไมโครโฟนในมือของไปทางสือฮว่า

สือฮว่าหลบไม่ทัน ซึ่งกระแทกเข้าที่หัวอย่างแรง

วันนี้เธอเก็บกดมากอยู่แล้วและตอนนี้ยังเสียเปรียบราวกับเป็นลูกพลับอ่อนๆที่ถูกคนบีบ ซึ่งยิ่งทำให้ความเก็บกดภายในนั้นมากขึ้น

"เธอคิดว่าเธอเป็นใคร？อ่อยผู้ชายแล้วยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกเหรอ น่ารังเกียจจริงๆ เธอฟังดูว่าทุกคนพูดเกี่ยวกับเธอยังไง! ทำไมเธอถึงยังหน้าด้านอยู่ในบริษัทต่ออีก !"

หญิงสาวตะโกนด่าและอยากให้ทุกคนจัดการกับสือฮว่าด้วย

สือฮว่ากุมหัวและรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย ซึ่งมันเจ็บจนพูดอะไรม่ออกและฉากตรงหน้าก็เริ่มปรากฏเป็นภาพซ้อนขึ้น

ในที่สุดเจียงหยิงก็ผลักผู้หญิงที่ล้อมเธอออกและรีบไปที่ด้านข้างของสือฮว่าพร้อมกับพยุงเธอ

"ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณสือ เธอก็รอโดนฟ้องขึ้นศาลได้เลย"

ใบหน้าของหญิงสาวตกตะลึง และทันใดนั้นเธอก็นึกได้ว่าสือฮว่าเป็นคนในแผนกกฎหมาย แต่ในปากก็ไม่อยากยอมแพ้"ก็แค่โดนตีไปนิดหน่อย มันจะเรื่องใหญ่แค่ไหนกันเชียว"

แม้ว่าจะเป็นพูดเช่นนี้ แต่เธอก็สือฮว่าอย่างกังวล

สือฮว่าถูกเจียงหยิงพยุงไว้ และออกจาก คาราโอเกะ

ภาพตรงหน้าเธอเดียวมืด เดียวสว่าง ซึ่งมันมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่รอบตัว เธอตกใจเล็กน้อยและลำคอก็ดูเหมือนจะถูกอะไรบีบแน่น จนพูดอะไรไม่ออก

จู่ๆอ้อมกอดอันอบอุ่นก็กอดเธอไว้และเธอถึงรู้สึกตัวเองไม่กลัวอีกต่อไป

เจียงหยิงขมวดคิ้วตกใจ เมื่อเห็นชายที่กอดสือฮว่าไว้ ชายคนนี้มีลักษณะบุคลิกภาพที่โดดเด่น เป็นใครกัน?

"ปล่อยให้ผมเถอะ ผมจะดูแลเธอเอง"

เสียงที่อ่อนโยนของชายคนนั้นดังขึ้นด้วยดวงตาที่คิดถึง

เจียงหยิงเห็นว่าสือฮว่าซบอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่ขยับแขนของเขา ดังนั้นจึงเดินแยกจาไป

หัวสือฮว่านั้นมึนมาก รู้สึกเพียงว่าอ้อมกอดนี้คุ้นเคยมาก แต่ในตอนนี้ก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร

"เสี่ยวฮว่า ผมกลับมาแล้ว ผมดูคุณลำบากมาก"

สือฮว่ารู้สึกเพียงตกใจ ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าดูเหมือนจะชัดขึ้นในทันที เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นสวี่ฉางอันยืนอยู่ตรงหน้าเธอในพริบตา ใบหน้าที่อ่อนโยนและดวงตาที่ยิ้มแย้ม

เธอไม่ได้มีท่าทีตกใจ และยังถอยหลังไปอีกก้าว "ขอโทษค่ะ"

เธอพูด พลางถูที่หัวตัวเองและเตรียมที่จะจากไป แต่ทันใดนั้นก็มีอ้อมกอดกอดมาจากด้านหลังแล้วกอดเธอไว้

หัวของสือฮว่านั้นปวดมาก จนเธอแยกไม่ออกว่าทั้งหมดนี้เป็นความจริงหรือภาพลวงตา

มีรถสีดำจอดอยู่ข้างๆพวกเขาโดย มีช่องเล้กเปิดอยู่ที่หน้าต่างรถ ตอนนี้นั้นก็ตกกลางดึกแล้ว และก็ไม่มองไม่ชัดว่าข้างในนั้นป็นใคร

"เสี่ยวฮว่า"

สวี่ฉางอันกอดเธอแน่นพลางเอาหัวซบไปที่คอของเธอ

สือฮว่ารู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่เย็นเฉียบเลื่อนไหลลงมาที่คอของเธอ เธอตัวแข็งและไม่ได้ขยับ

มือของสวี่ฉางอันกระชับแน่นขึ้น พลางกอดอย่างเงียบ ๆ

สือฮว่ารู้สึกเศร้าในทันใด เธอไม่เคยเห็นสวี่ฉางอันร้องไห้มาก่อน เขาอ่อนโยนเหมือนกับน้ำมาเสมอ มีเพียงแค่ตอนที่มีผู้ชายคนอื่นที่ต้องการมายุ่งกับเธอ ถึงจะโอบเอวเธอไว้ ซึ่งเป็นประกาศอำนาจ

บ่อยครั้งที่เขาเป็นเหมือนหมาโกลเด้นที่อ่อนนุ่ม ที่จ้องมองเธออย่าเป็นประกาย ทำให้คุณอยากหัวเราะไม่มีเหตุผล

มันเป็นความอบอุ่นแบบนี้ที่กระทบใจเธอได้ในพริบตา

อาจเป็นเพราะเธออยู่ในสภาพแวดล้อมที่แย่มาเป็นเวลานานเกินไป จึงทนไม่ได้ที่จะปล่อยแสงสว่างดวงนี้ไป จนกว่าเขาเป็นคนที่ปล่อยมือไปเอง

หัวของเธอยิ่งปวดมากขึ้นเป็นระยะ

"เสี่ยวฮว่อ คุณชอบผมที่สุดไม่ใช่เหรอ?"

เสียงของเขาสะอาดมากเช่นเดียวกับตอนนั้น