นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 165

"รถไฟก็ได้หยุดลงเช่นกัน ตำรวจจราจรกำลังลาดตระเวนตามถนน บนถนนเกิดเป็นน้ำแข็งในทุกที่ ในช่วงเวลานี้เกิดอุบัติเหตุการจราจรมากเกินไป ซึ่งไม่ให้ขึ้นไปบนถนนอยู่แล้ว หากพวกคุณต้องการซื้อตั๋วก็คงต้องรอ ดูว่าพรุ่งนี้สภาพถนนจะดีขึ้นไหม"

"หยา หิมะในตอนกลางคืนตกหนักเกินไป เช้านี้หลายคนโรยเกลือบนถนน หวังแต่ว่าน้ำแข็งจะละลายเร็วๆ "

สือฮว่าได้ไม่ฟังต่อไป เธอหันหน้าไปมองฮ่อฉวนสือก็พบว่าคิ้วของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและสีหน้าของเขาซีดอย่างมาก

เธอรีบพยุงเขาไว้และน้ำเสียงก็ตำหนิเล็กน้อย "ไม่สบายทำไมถึงยังจะฝืน ตอนนี้หิมะปกคลุมภูเขา ซึ่งจะกลับไปไม่ได้ชั่วคราว ฉันพาคุณไปโรงพยาบาล ไปรักษาในโรงพยาบาลก่อน"

ฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดอะไร บาดแผลของเขานั้นปวดเป็นระยะ ถ้ายังยื้อต่อไปก็ยิ่งจะรุนแรงมากขึ้น

สือฮว่ารีบพาเขาไปโรงพยาบาล หลังจากจัดห้องวอร์ดแล้ว เธอก็เห็นคนรู้จักที่นี่ ฮ่วงถิงถิง

ฮ่วงถิงถิงไม่คาดคิดว่าจะได้เจอสือฮว่าที่นี่ คิ้วของเธอเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย "ฉันก็คิดว่าเป็นใคร ที่แท้ก็เป็นสือฮว่าหรอกหรอ แต่ก่อนยังแหนบแนมฉันว่าไม่ตั้งใจเรียนเป็นแค่ผู้หญิงที่จะอยู่ในเมืองเล็กๆ แต่วันนี้กลับเจอเธอในเมืองเล็กๆนี้ เธอว่ามันบังเอิญไหม เป็นไปได้ไหมที่ความสามารถที่ยอดเยี่ยมของเรามันมาจบลงที่นี่ "

ฮ่วงถิงถิงและสือฮว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลาย สมัยมัธยมสือฮว่าเป็นนักเรียนที่ดีและมีชื่อเสียงในโรงเรียน ซึ่งมีคนชอบเธอจำนวนมาก

ฮ่วงถิงถิงและสือฮว่าเป็นสองคนสุดขั้ว วันๆเอาแต่แต่งตัว ในขณะที่ทุกคนอยู่ในช่วงผมบ๊อบวัยใส แต่เธอนั้นก็ได้แต่งหน้าจัดแล้ว และว่ากันว่ายังไปรังแกรุ่นน้องด้วย

ในห้องนั้นสือฮว่าเกรดดีที่สุด จึงกลายเป็นคนที่ได้รับการยกย่องจากครูโดยธรรมชาติ สิ่งที่ฮ่วงถิงถิงทนไม่ได้คือการที่ครูยกย่องสือฮว่าในขณะที่ดูหมิ่นและเยาะเย้ยเธอ

"เธอดูอย่างสือฮว่า ก็เป็นเด็กผู้หญิงกันหมด ทำไมคนอื่นเขาถึงรู้จักตั้งใจเรียน"

"ตอนนี้เธอแต่งหน้าจัด มุมมองนั้นแคบเกินไปจริงๆ ไม่ตั้งใจเรียน ต่อไปเธอรอบข้างก็จะมีแต่คนแบบเดียวกับเธอ มีแค่การเรียนที่สามารถทำให้เธอหลุดพ้นจากวงล้อมนี้ได้และมีโอกาสที่จะเจอคนที่ดีกว่า "

สิ่งที่ฮ่วงถิงถิงทนไม่ได้ที่สุดคือความขี้บ่นของอาจารย์ ผู้หญิงคนที่อ่านหนังสือเป็นตายอย่างสือฮว่ามีอะไรดี! ก็แค่หน้าตาดีหน่อย ดังนัน้ทุกคนเลยช่วยเธอ!

สือฮว่าไม่ได้สนใจเธอและไปที่ชั้นหนึ่งเพื่อดำเนินเรื่องแอดมิทในโรงพยาบาล

ฮ่วงถิงถิงขมุบขมิบที่มุมปาก ส่อฮว่าดูเหมือนจะมากับผู้ชายคนหนึ่ง คงไม่ได้เป็นสามีของเธอใช่ไหม?

เหอะๆ ก็คิดว่าจะมีปัญญาแค่ไหน สุดท้ายก็แต่งงานแล้วหนิ เธอจะไปดูสิว่าผู้ชายที่แต่งงานกับสือฮว่าคือใคร!

ฮ่วงถิงๆเดินไปที่ห้องวอร์ดของฮ่อฉวนสืออย่างไม่พอใจด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด

หลังจากจบมัธยมปลาย เธอไปเรียนต่อที่โรงเรียนวิชาชีพชั้นสูงแล้วไปเรียนแผนกผู้เชี่ยวชาญอยู่หลายปีและในที่สุดก็กลายเป็นพยาบาลและได้มาฝึกงานที่โรงพยาบาลของเมืองนี้ ในสายตาของคนอื่นนั้นนี่เป็นเกียรติอย่างมากแล้วถึงอย่างไรการได้เข้าโรงพยาบาทของมณฑลนั้นก็ต้องมีศักยภาพ

เธอเปิดประตูห้องวอร์ดและเห็นชายคนที่นั่งอยู่บนเตียงในแวบเดียว

เปลี่ยนผ้าปูที่นอนทั้งหมดในห้องวอร์ดได้ถูกเปลี่ยนหมดแล้ว ในห้องวอร์ดนี้ทั้งๆที่เป็นคนธรรมดา แต่กลับถูกความสะอาดจนแทบจะสะอาดกว่าโรงแรมระดับห้าดาว

นี่คือนิสัยระกความสะอาดของฮ่อฉวนสือ เขาติดต่อกับบุคคลที่รับผิดชอบในเมืองนี้ หลังจากแสดงตัวตน เขาก็ให้เกียรติโดยธรรมชาติ รีบสั่งให้คนมาจัดการทันที

ทุกสิ่งที่ใช้ได้ในห้องวอร์ดทั้งหมดถูกแทนที่ด้วยสิ่งใหม่และได้รับการฆ่าเชื้อมากกว่าสิบรอบทั้งภายในและภายนอก

ดังนั้นฮ่วงถิงถิงจึงเปิดประตูเข้ามา และตะลึงไปอยู่พักหนึ่ง โดยคิดว่าตัวเองเดินเข้ามาผิด

เมื่อเห็นใบหน้าของฮ่อฉวนสือ การหายใจของเธอก็หยุดลงชั่วครู่

นี่มันเป็นผู้ชายแบบไหนกัน ใบหน้าที่หล่อเหลาและเย่อหยิ่ง รูม่านตาดั่งดวงดาวที่เย็นชาใบหน้าที่สมบูรณ์แบบล้วนแต่ดูไฮโซและสง่างามเกินจริง เผยให้เห็นลมหายใจแห่งความภาคภูมิใจของชนชั้นสูงที่ไม่อาจต้านทานได้

ฮ่วงถิงถิงสาบานว่าเธอไม่เคยเห็นผู้ชายที่หน้าตาดีขนาดนี้มาก่อน เธอมองจนตาค้าง เมื่อนึกถึงว่าชายคนนี้เกี่ยวข้องกับสือฮว่า เธอก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างไม่มีเหตุผล

ฮ่อฉวนสือกำลังรอให้ สือฮว่าไปทำเรื่อง ก็เห็นมีคนยืนอยู่ที่ประตู เขามองไปและพบว่าเป็นผู้หญิงแปลกหน้าที่เขาไม่รู้จัก

ฮ่วงถิงถิงสังเกตเห็นว่าสายตาของฮ่อฉวนสือจ้องมองมา ก็รู้สึกว่าการเต้นของหัวใจของเธอได้หยุดลง

" คุณ ... คุณเป็นแฟนของสือฮว่าเหรอ?"

เธอกัดฟันอย่างไม่เต็มใจ ตอนเรียนมัธยมปลาย เธอเคยชอบฉีเยี่ยน เธอสารภาพกับฉีเยี่ยน แต่กลับถูกอีกฝ่ายเยาะเย้ยอย่างแรง ครั้งนั้นเธอก็รู้ว่า ที่แท้ในใจฉีเยี่ยนนั้นมีแสงจันทร์อยู่ดวงหนึ่ง ซึ่งแสงจันทร์นั่นคือสือฮว่า

ฉีเยี่ยนเคยต่อยตีกับคนอื่นเพราะมีคนพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับ สือฮว่า และนอนอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งเดือน ดังนั้นความแค้นของเธอที่มีต่อสือฮว่าจึงลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้อะไรเลย แต่มีสิทธิ์อะไรทำไมถึงต้องแต่สิ่งที่ดีที่สุด?

ตอนเรียนมัธยมปลายฉีเยี่ยนเป็นชายเจ้าเสน่ห์ของเด็กผู้หญิงหลายคนเด็กผู้หญิง ในยุคนั้นผู้หญิงส่วนใหญ่นั้นจะชอบผู้ชายเลวๆหน่อยแบบนี้ พวกเธอเรียกมันว่าเอกลักษณ์เฉพาะตัวและสิ่งที่ไม่ชอบที่สุดคือตนแสร้งทำเป็นนักเรียนดีอย่างสือฮว่าและฉีเยี่ยนกลับไปชอบนักเรียนที่ดีแบบนี้

ฮ่อฉวนสือไม่ตอบ ผู้หญิงคนนี้รู้จักสือฮว่า?

"ถ้าคุณเป็นแฟนของเธอ ฉันจะขอแสดงความยินดีกับเธอจริงๆที่หาแฟนใหม่ได้อีกคน ตอนนั้นเธอบอกฉันว่าเธอชอบผู้ชายคนหนึ่ง ก็น่าจะเป็นคุณสินะ ระหว่างพวกคุณเธอเป็นคนเริ่มจีบคุณใช่ไหม?"

ฮ่อฉวนสือลดสายตาลงพลางคิ้วอย่างรำคาญ

ฮ่วงถิงถิงเห็นว่าเขาไม่พูด จึงคิดว่าเขาเชื่อในสิ่งที่เธอพูด" ตอนที่เธอบอกฉันว่าเธอชอบใครสักคน ฉันก็รู้อยูรแล้วว่าเธอทำได้แน่นอน เพราะก่อนหน้านี้เธอก็เคยตามจีบผู้ชาย แถมยังมีความสามารถสูงมาก ตอนนั้นฉันก็ค่อนข้างอิจฉาเธอ หวังว่าเธอจะสามารถสอนการไล่ตามผู้ชายให้ฉันบ้าง"

คำพูดของเธอนั้นกำลังบ่งบอกฮ่อฉวนสืออย่างชัดเจนว่า สือฮว่าเป็นผู้หญิงที่รู้วิธีเล่น ไม่เพียงแต่เล่นเป็น แต่เปลี่ยนแฟนอย่างไว

ฮ่อฉวนสือมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น ในวันที่อากาศหนาวเย็น เธอสวมกระโปรงหนังสีดำ ถุงน่องสีดำและเหยียบส้นสูงคู่หนึ่ง ใบหน้าก็น่าจะเคยผ่านมีดมา ซึ่งตาสองชั้นนั้นกรีดได้อย่างล้มเหลว

"ออกไป"

" เจ็บแผล"

บาดแผลของฮ่อฉวนสือนั้นร้ายแรงมาก แต่โชคดีที่ตอนนี้อุณหภูมิภายนอกต่ำมาก อย่างน้อยก็ไม่ง่ายที่จะเกิดการอักเสบ

สือฮว่าปรับเครื่องปรับอากาศในห้องสูงขึ้นสองสามองศา นั่งอยู่หน้าเตียงพลางเอื้อมมือไปปลดกระดุมเขา"ขอฉันดูหน่อย"

ในตอนนี้เธอกังวลเกี่ยวกับบาดแผลของฮ่อฉวนสือมาก และไม่ได้คิดถึงในแง่มุมอื่นๆเลย

ร่างกายของฮ่อฉวนสือแข็งตัว ในดวงตานั้นมีความลึกซึ้งปรากฎขึ้น และไม่ได้ห้าม

สือฮว่าปลดกระดุมทีละเม็ดและกล้ามเนื้อที่ล่ำของเขาก็ปรากฏต่อหน้าทันที

ฮ่อฉวนสือเป็นของผู้ชายทั่วไปที่แต่งตัวดีและแต่งตัวดี มีกล้ามท้องวีเชฟ กระดูกไหปลาร้า ซึ่งไม่มีส่วนไหนที่ไม่ดึงดูด

สือฮว่าบังคับตัวเองไม่ให้มองไปที่สิ่งเหล่านั้น และตรวจดูบาดแผลที่หน้าอกของเขา "ไม่มีเลือดออกก็น่าจะไม่เป็นไร หลังของคุณก็มีบาดเจ็บ ตอนนอนควรนอนตะแคงดีที่สุด หลีกเลี่ยงแรงกดทับ"

คำพูดของฮ่อฉวนสือไม่ตอบและเขายื่นมือออกไปกุมมือของเธอ

อุณหภูมิร่างกายของเขาสูงมากและสือฮว่ารู้สึกเพียงความร้อนมือ ต้องการเก็บกลับมา แต่ฮ่อฉวนสือกดมือของเธอไว้แบบนี้ ฝ่ามือของเธอสัมผัสกับผิวที่ร้อนของเขาทันที

" ฉันเป็นไข้ใช่ไหม?"

เมื่อสือฮว่ากำลังจะด่าว่าเขาไม่จริงจัง ก็ได้ยินเขาถามเช่นนี้ ก็รีบระงับคำพูดที่กำลังเอ่อล้นในลำคอไว้

ที่แท้ก็แค่อยากจะถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ด้วยบุคลิกของฮ่อฉวนสือ คงจะไม่ตั้งใจทำแบบนี้ ...

เธอสบัดความคิดในหัวออกอย่างรวดเร็ว "เปล่า ตอนอยู่ในบ่อน้ำพุร้อน แผลของคุณได้รับการรักษาเป็นอย่างดี คงจะไม่มีไข้"

"แล้วทำไมผิวผมถึงร้อนแบบนี้"

สือฮว่าหน้าแดงและกัดฟันอย่างลับๆ" ฉันจะรู้ได้ยังไง ... บางที ... บางทีผิวของผู้ชายอาจจะเป็นแบบนี้"

"ใช่หรอ คุณเคยสัมผัสคนอื่น?"

ประโยคที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนั้นทำให้สือฮว่าไม่สามารถตอบสนองได้ทันที และเกือบจะหันหน้าโดยไม่รู้ตัว "ไม่เคย"

ฮ่อฉวนสือพอใจอย่างเห็นได้ชัด มุมปากนั้นโค้งงอและปล่อยมือเธอ