นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 170

"ย่าจะไปเข้าห้องน้ำ หวั่นโจว หนูนั่งนี่ไปก่อนนะ"

มู่หวั่นโจววางมือไว้ข้างหน้า ก้มหน้าเล็กน้อยแล้วนั่งลงด้านข้างดีๆ

หลิวจิงซูยิ่งพอใจ นี่คือสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนควรจะมี ไม่เหมือนสือฮว่าที่เอาหน้าออกสังคมไม่ได้

หลังจากออกจากห้อง เธอก็ล็อคประตูและลงไปชั้นล่าง

ถ้ามีคนอยู่ที่นี่ ต้องตกใจแน่ เมื่อกี้คนนี้ไม่ได้หมดสติไปเหรอ? ทำไมดูฮึกเหิมขนาดนี้?

ทั้งหมดนี้เป็นแผนของหลิวจิงซูเพื่อให้ฮ่อฉวนสือดื่มน้ำแก้วนั้นและขังเขากับมู่หวั่นโจวไว้ทั้งคืน

หลังจากผ่านคืนนี้ไป ทุกอย่างก็จะสรุปได้

เธอเดินลงไปชั้นล่างก็เห็นว่าทุกคนยังอยู่ เธอก็โบกมืออย่างรวดเร็ว "จะกลับก็กลับเถอะ ฉันไม่เป็นไรแล้ว เมื่อกี้แค่แน่นหน้าอดเท่านั้นแหละ"

เมื่อคนอื่นเห็นว่าสีหน้าของเธอดีจริงก็ไม่สงสัยอะไร

คุณท่านเหลือบมองเธอก็ขมวดคิ้ว "เธอโอเคจริงเหรอ?"

หลิวจิงซูแค่นเสียง "ทำไม คุณหวังจะให้ฉันเป็นอะไรหรือไง?"

ทันทีที่คุณท่านกำลังจะเดินขึ้นไปชั้นบน ก็ได้ยินเสียงพี่เลี้ยงวิ่งเข้ามาบอกว่าฮ่อซือหนานถูกลักพาตัวไป

คุณท่านตกใจมากแล้วรีบหันหลังกลับก่อนจะตามพี่เลี้ยงไป

คนบ้านตระกูลฮ่อก็ได้ยินเรื่องฮ่อซือหนานโดนลักพาตัวไปด้วย จนไม่มีใครสนใจว่าฮ่อฉวนสือออกจากบ้านใหญ่ไปหรือยัง และยิ่งไม่ได้สนใจว่ามู่หวั่นโจวออกไปแล้วหรือยัง

หลิวจิงซูมองบ้านใหญ่ที่ว่างเปล่า ยกยิ้มแล้วเรียกคนด้านข้างเข้ามา "คอยดูดีๆนะ คืนนี้ต้องไม่มีใครเข้าไปรบกวนพวกเขา"

หลิวจิงซูอยู่บ้านตระกูลฮ่อมาตั้งหลายปีและก็ไม่ได้ไม่มีสมอง

"ท่านหญิงคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ตอนนี้ทุกคนต่างไปตามหานายน้อยซือหนาน ตอนนี้บ้านใหญ่เหลือแต่คนของท่านค่ะ"

หลิวจิงซูพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เธอล็อกหน้าต่างทั้งหมดในห้องไว้แล้ว เปิดไม่ได้หากไม่มีกุญแจ ยานั่นเป็นยาแรงที่สุด มีผู้หญิง ฉวนสือคงไม่พ้นคืนี้ รอเขากับมู่หวั่นโจวมีอะไรกัน ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องถีบสือฮว่าออกไป

ในห้อง

ฮ่อฉวนสือลุกขึ้นไปเปิดประตูกลังสังเกตเห็นว่าประตูถูกล็อค เขาขมวดคิ้วและเดินไปที่หน้าต่าง ก็เห็นว่าหน้าต่างเองก็ถูกล็อคอย่างแน่นหนาไว้เช่นกัน

เมื่อกี้ร่างกายท่านหญิงดูรุนแรงมาก ตอนเขาพยุงมาก็ไม่ได้สังเกตว่าห้องมันผิดปกติ นับประสาอะไรกับยายของเขาเอง

เขารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับร่างกายของเขา มองเห็นแก้วน้ำข้างๆ ริมฝีปากของเขาก็เย็นทันที

เขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจะกดโทรออก แต่โทรศัพท์มือถือกลับไม่มีสัญญาณ

"เอาโทรศัพท์คุณออกมา"

เขาพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าบึ้งตึง

มู่หวั่นโจวเห็นท่าทางเขาก็ตกใจ "ฉวนสือ คุณ...คุณเป็นอะไรน่ะ?"

ประกายไฟวูบวาบในดวงตาของฮ่อฉวนสือ เขาไม่เชื่อว่ามู่หวั่นโจวจะไม่รู้ว่าท่านหญิงเตรียมอะไรไว้

"หยิบโทรศัพท์ของคุณออกมาแล้วโทรหาใครสักคน ไม่งั้นฉันจะฆ่าคุณ"

มู่หวั่นโจวรู้สึกเหงื่อเต็มแผ่นหลัง เธอกัดฟันและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

ก่อนมาเธอคิดว่าท่านหญิงอาจมีแผนอื่น แต่เธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะขังเธอกับฮ่อฉวนสือเอาไว้ด้วยกัน ดูท่าฮ่อฉวนสือคงไปดื่มอะไรที่ไม่ควรดื่ม นี่เป็นโอกาสดีของเธอ!

"ฉวนสือ มันไม่มีประโยชน์หรอก ถ้าทั้งหมดนี้เป็นแผนของท่านหญิง งั้นเธอก็อาจจะปิดสัญญาณทั้งหมดในห้องนี้แล้ว"

ฮ่อฉวนสือไม่เชื่อ หยิบโทรศัพท์เธอออกมาแต่ก็เห็นว่าไม่มีสัญญาณ

ความร้อนในร่างกายยังเพิ่มสูงขึ้น มู่หวั่นโจวที่อยู่ตรงหน้าเขาก็เปลี่ยนเป็นสือฮว่า เขาตกใจกลัวจนเหลื่อไหล

"ฉวนสือ คุณไม่จำเป็นต้องทนหรอก ถ้านี่คือท่านหญิงสื่อ งั้นเราก็..."

มู่หวั่นโจวเดินเข้ามาหาเขาทีละก้าวด้วยใบหน้าของเธออ่อนโยน

"ออกไป!!" ฮ่อฉวนสือคำรามเสียงต่ำ แต่สายตากลับมืดบอด

ยาที่ท่านหญิงหามาไม่ธรรมดา ยานี้ยังมีฤทธิ์หลอนประสาทและทำให้วิงเวียน สามารถมองเห็นคนที่อยากเห็นที่สุดในหัวใจเพราะงั้นไม่มีใครหนีพ้น

มู่หวั่นโจวรู้ดีว่านี่เป็นโอกาสเดียวของเธอ ถ้าเธอไม่คว้าโอกาสดีๆแบบนี้ได้ แล้วอนาคตเธอจะเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้ได้ยังไง!

เธอค่อยๆเดินเข้าไปทีละก้าว มือของเธอโอบรอบคอของเขา "คุณสามี คุณไม่ต้องทนหรอก"

เธอเริ่มเรียกคุณสามี แล้วยังเรียนแบบน้ำเสียงของสือฮว่า

ดวงตาของฮ่อฉวนสือมืดบอด เขาเห็นเป็นสือฮว่าอยู่ตรงหน้า มองเขาด้วยสายตาอ่อนโยน

"คุณสามี แต่ก่อนฉันทำผิด ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว นอกจากข้างกายคุณแล้ว ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันอยากมีลูกของเรา ดีไหม?"

เส้นประสาทของฮ่อฉวนสือขาดผึง มองคนตรงหน้าเขาอย่างอึ้งๆ

เมื่อเห็นท่าทีของเขาก็รู้ว่าวีธีนี้ใช้ได้ผล เธอก็รีบเอ่ยปากพูดอีกครั้ง "คุณสามี ชีวิตนี้ฉันไม่อยากแยกจากคุณ เราอยู่กันดีๆ ไม่มีใครสามารถแยกเราออกจากกันได้"

ถ้าสือฮว่าพูดแบบนี้จริง มันคงจะดีมาก แต่เขารู้ว่าสือฮว่าไม่มีทางพูดแบบนี้