นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 202

สือฮว่ารู้สึกว่าหัวใจตัวเองได้หยุดเต้นไปแล้ว และยังมีการคาดเดาว่าเขาจะโมโหขนาดไหน

ทันใดนั้นฝ่ามือของเธอก็บีบแน่นและเต็มไปด้วยเหงื่อ ซึ่งก็จ้องมองเขาอย่างโง่งม

แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงคือฮ่อฉวนสือกลับไม่รู้สึกอะไร เขายังก้มไปเก็บหมอนขึ้นมาและตบๆมัน แล้วเดินเข้ามาหาเธอทีละก้าว

เธอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวและแทบจะไม่มีเลือดใดบนใบหน้า

แต่ฮ่อฉวนสือเพียงแค่วางหมอนลงบนเตียงและจากไปโดยไม่พูดอะไร

เขาหันไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นสือฮว่าจึงไม่เห็นร่องรอยของความเหงาใดในสายตาของเขา

เธอกลัวเขา เขาสามารถมองเห็นความรังเกียจและความกลัวในสายตาของเธออย่างตรงไปตรงมา

ฮ่อฉวนสือปิดประตูและลดตาลงเล็กน้อย เส้นเลือดสีน้ำเขียวปรากฏขึ้นที่หลังมือของเขาที่ถือลูกบิดประตู

เมื่อคืนเขาทำเกินไปจริงๆ เขาจำได้ว่าเธอหลั่งน้ำตาออกมามากมาย เธอเอาแต่อ้อนวอนเขาและผ่อนคลายน้ำเสียงอยู่ตลอด

แต่เพราะความหึงหวงในใจที่กำลังปะทุ เขาจึงไม่ใจอ่อนลงเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเขาลืมตาขึ้นในตอนกลางวัน เขาก็รู้สึกเสียใจ แต่เขาทำได้เพียงแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับว่าทั้งสองจะได้กลับไปเหมือนก่อน

เธอไม่ได้ทะเลาะโวยวายและเขาคิดว่าทั้งสองจะสามารถปกปิดสถานการณ์นั้นได้

แต่ในตอนที่เขาเปิดประตูหรือช่วงที่หมอนตีเข้ามาตรงหน้าเขา เขาก็เข้าใจอย่างแท้จริงว่าทั้งสองคนจะไม่สามารถกลับไปเหมือนก่อนได้

เขาลงไปชั้นล่างแล้วนั่งลงบนโซฟาเบาๆ

หนานชสือยืนข้างและดูลังเลที่จะพูด

ฮ่อฉวนสือพลิกดูเอกสาร ดวงตากระพริบขึ้นลง เหมือนหมอกที่ลงอย่างหนา ซึ่งทำให้ผู้คนมองไม่ชัดเจน

เอกสารเหล่านี้เกี่ยวกับสือฮว่าทั้งหมด ละเอียดจนถึงเคยคบผู้ชายมาแล้วกี่คน เคยเรียนอะไรบ้างและได้รับรางวัลกี่รางวัล

แต่ข้อมูลทั้งหมดเป็นเรื่องปกติมาก ถ้าไม่ใช่เพราะแผลเป็นที่ท้อง เขาจะไม่มีวันสังเกตุว่าเธอมีความลับ

"ท่านประธานครับ ข้อมูลทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว ตอนเรียนอยู่ที่วิทยาลัยคุณสือเคยมีแฟนแค่คนเดียว และตอนนั้นเคยผ่านการผ่าตัดมาตริงๆครับ นอกเนื่องจากนี้ก็ไม่มีปัญหาใดครับ ผู้ชายที่ปรากฎในชีวิตเธอมีเพียงสวี่ฉาวอันคนเดียว"

ฮ่อฉวนสือบีบข้อมูลในทันที ดวงตานั้นเย็นชา

ผู้ชายคนนั้นไม่สามารถเป็นสวี่ฉางอันได้ สวี่ฉางอันไม่สามารถแม้แต่จะจัดการกับครอบครัวตัวเอง นับประสาอะไรกับการจัดการทุกอย่างได้อย่างราบรื่นแบบนี้

สือฮว่ารู้สึกเสมอว่ารอยแผลนี้เป็นผลมาจากการผ่าตัดไส้ติ่งอักเสบ ซึ่งบ่งบอกว่าชายที่อยู่เบื้องหลังก็โกหกเธอด้วยซ้ำ

ผู้หญิงคนหนึ่ง ต้องอยู่ในสภาวะไหนถึงจะรู้ว่าได้ว่าตัวเองตั้งครรภ์หรือไม่?

สิ่งที่เกิดขึ้นกับสือฮว่านั้นเป็นเหมือนความลึกลับที่ไม่สามารถแก้ไขได้ และข้อมูลที่วางอยู่ต่อเขาตอนนี้ก็เป็นเรื่องปกติมาก ยังไม่มีช่องทางใดจริงๆ

ปลายนิ้วของเขาค่อยๆเคาะลงบนโต๊ะ ตอนที่เขาพูดคำเหล่านั้นเมื่อคืนนี้ สือฮว่ารู้สึกอับอายมาก บ่งบอกว่าแม้ว่าเธอจะอยู่กับ สวี่ฉางอันก็ไม่ได้ทำขั้นตอนสุดท้าย

แต่ตอนที่มีความสัมพันธ์กับเธอครั้งแรก เขาก็ไม่รู้สึกถึงอุปสรรคนั้น

เขาไม่ได้ไม่รู้สรีรวิทยาผู้หญิง บางคนอาจไม่ได้เกิดมาพร้อมกับเยื่อหุ้มชั้นนั้น และผู้หญิงบางคนอาจได้รับบาดเจ็บในวันรุ่งขึ้นและเยื่อหุ้มชั้นนั้นอาจถูกทำลายไปหรืออาจไม่มีเยื่อหุ้มชั้นนั้นแล้ว แต่กลับมีรอยจากการผ่าคลอดที่หน้าท้องอีก จึงทำให้คนนั้นต้องสงสัย

"หนานสือ นายได้ถามเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆของสือฮว่าไหม？สือฮว่าเคยลาโรงเรียนกลางคันไหม?"

เนื่องจากตั้งท้อง จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อนมันจากนักเรียนรอบข้าง เว้นแต่จะไม่ได้อยู่ในสายตาของทุกคนเป็นเวลานาน

"ท่านประธานครับ ผมได้ตรวจสอบแล้ว คุณสือติดห้องสมุดมาตลอด ส่วนใหญ่มักจะหาห้องด้วยตัวเองเพื่ออ่านหนังสือเงียบๆ และตอนนั้นครูที่ปรึกษาของเธอก็เชื่อใจเธอมาก ดังนั้นจะมีบางวิชาที่เธอจะเรียนจบก่อน เวาลาเรียนปกติจึงไม่จำเป็นต้องไป แค่ไปสอบแค่ปลายภาคก็พอครับ แต่ในช่วงเวลานั้นเธอจะปรากฏตัวอยู่ในห้องสมุด และไม่มีใครสังเกตเห็นสัญญาณของการตั้งครรภ์ในท้องของเธอครับ"

ฮ่อฉวนสือขยี้คิ้วอย่างปวดหัว"ไม่มีเบาะแสอื่นอีกหรือ?"

หนานสือส่ายหัว เขาตรวจสอบทุกอย่างที่เกี่ยวกับสือฮว่าที่โรงเรียนแล้วและไม่มีอะไรผิดปกติ

ฮ่อฉวนสือวางข้อมูลในมือ ดวงตานั้นมืดมน

"ตรวจสอบต่อไป"

ตราบใดที่มีคนเคยมือ มันจะต้องมีเบาะแสแน่นอน

หนานสือพยักหน้าและออกจากวิลล่าทันที และไม่กล้าถามอาการของสือฮว่า

จนตอนนี้คุณสือก็ยังไม่ได้ลงมาชั้นล่าง คาดว่าอาจจะอารมร์คงจะไม่ค่อยดีสินะ?

ฮ่อฉวนสือให้คนนำอาหารขึ้นไป จากนั้นนัดหมายกับซิ่วหยูที่บาร์เวินเซ่อ หยิบเสื้อคลุมจากด้านข้างและออกไป

ซิ่วหยูเห็นใบหน้าที่มืดมนของเขาจากระยะไกล เลิกคิ้วและผลักแก้วไวน์ไปตรงหน้าเขา "ทะเลาะกับสือฮว่า?"

ฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดและดื่มไวน์ไปโดยตรง

มุมปากของซิ่วหยูโค้งงอและเอียงศีรษะเล็กน้อย "แม้จะทะเลาะกัน แต่ฉันดูสีหน้าคุณไม่เลวนะ เมื่อคืนกินอิ่มมากสินะ?"

ซิ่วหยูพูดอย่างไม่มีความกังวลอยู่เสมอ เมื่อเห็นใบหน้านิ่งของฮ่อฉวนสือ ก็รู้ว่าตัวเองพูดถูก