เมื่อทั้งสองเข้ามาไปในบ้าน สวี่เม้าซงก็มองไปรอบๆก่อนและในใจก็เริ่มรู้แล้ว
"สามีของคุณระมัดระวังตัวมาก คุณไม่สามารถติดตั้งกล้องในห้องของเขาได้ ดังนั้นจึงไม่สามารถเอาหลักฐานว่าเขานอกใจได้ โดยตรง ฉันสามารถช่วยคุณได้"
ดวงตาของหญิงสาวสว่างขึ้นและรับกล่าวว่า "ขอบคุณ" ไปหลายครั้ง
สวี่เม้าซงไม่อยากที่จะรอที่นี่นานกว่านี้ บอกสถานการณ์ทั่วไปโดยคร่าวๆ ก็หยิบกระเป๋าเอกสารแล้วออกไป
หญิงสาวลุกขึ้นไปส่งเขา แต่ทันทีที่ที่งสองเพิ่งเดินถึงประตู ร่างที่ดุร้ายก็พุ่งเข้ามา
ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ทันได้รู้ตัว บนหน้าก็โดยตบหน้าอย่างแรง สวี่เม้าซงก็ไม่ได้ดีไปกว่า ถูกฮ่อเจิงใช้กระเป๋าทุบหัวจนเลือดไหล
"หญิงร้ายชายเลว! พวกแกมันหมา!!"
ฮ่อเจิงแทบจะอาเจียนเป็นเลือดด้วยความเกลียดชัง ทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากนักสืบ เธอก็รีบมาด้วยความโมโห
เธอไม่คาดคิดเลยว่า สวี่เม้าซงจะตามผู้หญิงกลับบ้าน ทั้งสองยังคงอยู่เพียงตามลำพังและเขายังกอดอีกฝ่ายด้วยซ้ำ
ในช่วง20ปีที่ผ่านมา สวี่เม้าซงไม่เคยเป็นมิตรกับผู้หญิงคนอื่นๆแบบนี้มาก่อนเลย
เขานอกใจจริงๆเหรอ? !
หน้าผากของสวี่เม้าซงนั้นมีเลือดไหลออกมา ซึ่งเดิมทีก็มีความไม่พอใจฮ่อเจิงแล้วตอนนี้เธอก็มาตีคนโดยไม่ถามอะไร แทบยังไปตีลูกค้าอีก อกของเขาแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ
" ฮ่อเจิง!!!"
เขาไม่ได้เรียกชื่อเต็มเธอแบบนี้มานานแล้ว ซึ่งเห็นได้ว่าโกรธมาก
ฮ่อเจิงรู้สึกเพียงว่าสองคำนี้เต็มไปด้วยความโกรธและความอับอาย ใจของเธอสั่น แต่ยังคงคงดื้นรั้ยที่จะพูด "สวี่เม้าซง ฉันมองคุณผิดไป ฉันคิดว่าไม่วายังไงคุณก็จะไม่นอกใจเหมือนกับผู้ชายอื่น โดยไม่ได้คาดหวังว่าอีกาในโลกนี้ล้วนเป็นสีดำ! วันนี้ฉันจะฆ่านังคนนี้! "
ผู้หญิงที่ถูกทำร้ายจับที่หน้าตัวเองและมองไปที่เธอกับสวี่เม้าซงด้วยความประหลาดใจ
สวี่เม้าซงรู้สึกว่าการจ้องมองของผู้หญิงคนนี้เหมือนมีด ซึ่งมันบาดใบหน้าด้วยเจ็บปวด
แม้ว่าหลายปีที่ผ่านมาฮ่อเจิงจะมีความเย่อหยิ่ง แต่อยู่ข้างนอกนั้นก็ยังให้หน้าเขามาก
แต่ในวันนี้ ต่อหน้าลูกค้าของตัวเอง ความสง่างามของเขานั้นถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
ความยุ่งเหยิงและความลำบากใจ
" ทนายเสี่ยว นี่เป็นภรรยาคุณเหรอ?"
น้ำเสียงของผู้หญิงนั้นเหลือเชื่อ คงไม่เคยคิดมาก่อนว่าสุภาพบุรุษแบบนี้จะมีภรรยาที่ปากร้ายได้ขนาดนี้
สวี่เม้าซงรู้สึกเพีลงปวดแสบปวดร้อนบนใบหน้าของเขาพลางคว้าฮ่อเจิงไว้ " ขะโวยวายไปถึงเมื่อไหร่?! มันยังน่าอายไม่พอเหรอ?!"
นี่เป็นครั้งแรกที่สวี่เม้าซงพูดกับเธอแบบนี้และน้ำตาของฮ่อเจิงก็ไหลลงมาทันที
"สวี่เม้าซง คุณทำสิ่งที่ทำให้ฉันเสียใจจริงๆ แต่ก่อนคุณไม่ได้เป็นแบบนั้น หึหึหึ คุณรังเกียจที่ฉันเคยผ่านการแต่งงานมาแล้วใช่ไหม รู้สึกตัวเองเสียหาย ในความเป็นจริงคุณคิดแบบนี้มาตลอดหลายปีใช่ไหม? หึหึหึ ... "
ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆพวกเขาเบิกตากว้าง ภรรยาของทนายความสวี่เคยแต่งงานมาก่อนและยังไม่มีเหตุผล ไม่รู้จริงๆว่าเขาตกหลุมรักเธอเพราะอะไร ...
เป็นครั้งแรกที่สวี่เม้าซงรู้สึกอับอาย ศักดิ์ศรีของผู้ชายถูกเหยียบย่ำบนพื้นแล้ว
บางทีมันอาจจะเป็นความตกใจและสายตาที่ไม่เชื่อของผู้หญิงที่ชัดเจนเกินไป ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไว้ ตบลงที่ใบหน้าของฮ่อเจิง ทันที
"ผู้หญิงบ้า! โวยวายไม่ดูสถานที่ !"
ฮ่อเจิงตกตะลึงกับการตบนี้ จับที่ใบหน้าของตัวเอง กัดฟันจะรไปพุ่งไปคว้าหน้าของเขา
อย่างไรก็ตามแรงของผู้หญิงจะสู้ผู้ชายได้อย่างไร สวี่เม้าซงผลักเธอออกไปและก้าวเดินหน้าออกไปด้านนอก
ฮ่อเจิงตามไปอย่างร้องห่มร้องไห้ ทั้งด่าทั้งตี
แต่ก่อนสวี่เม้าซงไม่เคยทำให้เธอจะหลั่งน้ำตาแม้แต่หยดเดียว แต่ตอนนี้เมื่อเห็นน้ำตาของเธอก็รู้สึกรังเกียจและรำคาญ
ในช่วงเมื่อกี้ ความรักทั้งหมดในอดีตเป็นเหมือนกระจกที่แตกละเอียด
ความรักของสวี่เม้าซงที่มีต่อฮ่อเจิงนั้นสร้างขึ้นจากพื้นฐานที่ฮ่อเจิงให้หน้ากับเขาเวลาอยู่ข้างนอก
ในสายตาของทุกคนเขาเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ มีอาชีพที่ประสบความสำเร็จ มีภรรยาที่สวยและลูกชายที่มีอนาคต แต่วันนี้ฮ่อเจิงทำลายสิ่งที่เขาทุ่มเทมาอย่างหนัก
เมื่อฮ่อเจิงเห็นเขาขึ้นรถและไม่รอเขาเลย ก็รีบตามขึ้นรถอย่างรวดเร็วและตามกลับบ้านไป
แต่ทันทีที่กลับถึงบ้าน เธอก็ได้ยินเสียงของสวี่เม้าซง "เราหย่ากัน ผมไม่สามารถทนกับคุณได้อีกต่อไป"
ฮ่อเจิงรู้สึกเพียงว่าขาทั้งสองข้างนั้นอ่อนแรงและเกือบจะคุกเข่าลง" เม้าซง คุณ ... คุณพูดอะไร?"
คิ้วของสวี่เม้าซงขมวดมุ่นและความไม่พอใจในช่วงหลายปีที่ผ่านมาก็ระเบิดขึ้น ราวกับมหาสมุทรที่ปั่นป่วน
"ผมบอกว่าเราหย่ากัน ผมทนกับคุณไม่ได้นานแล้ว คุณไม่เคยรู้ว่าการให้คืออะไรและเคยชินกับการที่คนอื่นเอาใจและให้อภัยมาตลอด ฮ่อเจิง คุณควรจะเติบโตขึ้นได้แล้ว ไม่มีใครเป็นเด็กไปตลอดกาลได้"
ฮ่อเจิงก้มศีรษะลงพลางปิดตาร้องไห้ "ฉันจะไม่หย่ากับคุณ เม้าซง เรารักกันขนาดนี้จะหย่ากันได้อย่างไร ถ้าหย่ากันแล้วฉันจะทำยังไง ฉันมีแค่คุณ"
สวี่เม้าซงไม่แยแส หยิบข้อตกลงการหย่าร้างออกจากกระเป๋าเอกสารโดยตรงและเขียนชื่อตัวเองลงไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้