นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 206

หลังของฮ่อฉวนสือ ดูน่ากลัวมากมีเศษแก้วติดอยู่และเขาก็ถูกไฟแผดเผาด้วยหมอทำได้แค่ตัดเสื้อผ้าที่ไหม้เกรียมออกด้วยกรรไกรเท่านั้น

ผ้าและเสื้อผ้าที่ถูกเผาติดกันอย่างสมบูรณ์ดังนั้นการตัดจะต้องฉีกเนื้อและเลือดออกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

หน้าผากของ ฮ่อฉวนสือ ชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่โชคดีที่ส่วนหลังของเขาไม่มีอาการบาดเจ็บ แต่อย่างใด

เดิมทีซิ่วหยูต้องการที่จะด่าอีกสองสามคำ แต่เมื่อเขาเห็นอาการบาดเจ็บที่หลังอย่างรุนแรงเขาก็ขมวดคิ้วและหยุดพูด

หมอยังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับความอดทนของ ฮ่อฉวนสือ ดังนั้นเขาจึงไม่แม้แต่จะกรีดร้อง

หลังจากจัดการผ้าที่ถูกไฟไหม้แล้วหมอก็ขมวดคิ้วและอ้าปากพูดอย่างเป็นห่วง

"คุณฮ่อ หลังบางส่วนของคุณถูกไฟไหม้แล้วเลยต้องใช้กรรไกรตัดเนื้อที่ไหม้ออกเพื่อเผยให้เห็นผิวหนังที่สดใหม่เพื่อฆ่าเชื้อและเราจะฉีดยาชาให้คุณ ไม่งั้นจะไม่มีใครทนได้ ."

"อืม"

เสียงของฮ่อฉวนสือแผ่วเบาราวกับว่าในความคิดของเขามันเป็นเพียงการบาดเจ็บเล็กน้อยที่ไม่เป็นอันตราย

ซิ่วหยู ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป หยิบบุหรี่ออกมาอย่างเครียด แล้วเดินไปที่ปลายสุดของทางเดินและสูบบุหรี่

พยาบาลที่ผ่านมาเห็นออร่าของเขาที่น่ากลัวมากและไม่กล้าที่จะหยุด และเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หมอทำการรักษาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะห่อชั้นหลังของ ฮ่อฉวนสือเสร็จ"โชคดีที่ตอนนี้เป็นฤดูหนาว

ฮ่อฉวนสืออาศัยอยู่ในห้องวอร์ดvip เครื่องปรับอากาศในห้องเปิดเต็ม ดังนั้นเขาจึงไม่สวมเสื้อผ้าใด ๆ หลังจากที่เขาถูกไปด้งยพันผ้าพันแผล

ยิ่งไปกว่านั้นแม้จะได้รับบาดเจ็บในตอนนี้เขาก็ไม่สามารถสวมเสื้อผ้าได้

หลังจากหมอออกไปซิ่วหยูก็เปิดประตูและเดินเข้าไปในที่สุดคำด่าที่เขากักขังไว้ก็หลุดออกมาในที่สุด

"วีรบุรุษของเราประธานฮ่อที่ผู้ช่วยสาวสวยไว้ก็ไม่เป้นไรในที่สุด เมื่อกี้ที่วิ่งเข้าไปอย่างกล้าหาญนั้นฉันคิดว่าคุณจะตายไปพร้อมกับเธอสักแล้ว"

ฮ่อฉวนสือ ไม่ใส่ใจกับคำพูดถากถางของเขา วางหมอนไว้ที่กระดูกสันหลังส่วนเอวแล้วพิงมัน

"เธอเป็นอย่างไร?"

แน่นอนว่าเธอนั้นหมายถึง สือฮว่า ซึ่งไม่ได้อยู่ในวอร์ดเดียวกันกับเขา

ซิ่วหยูโค้งริมฝีปาก ไม่สนใจตัวเองเลยด้วยซ้ำ ยังคงนึกถึงสือฮว่าอีก

"ไม่ตายหรอก แต่ถ้าคุณเข้าไปช้าอีกนิด เธอก็คงจะตายแน่ๆ"

ผู้คนที่ติดอยู่ในกองไฟมักไม่ถูกไฟไหม้จนเสียชีวิต แต่ถูกปิดกั้นด้วยควันหนาทึบในทางเดินหายใจ ทำให้หายใจไม่ออกจนเสียชีวิต

เมื่อได้ยินว่า สืออฮว่า ไม่เป็นไรร่างกายที่แน่นของ ฮ่อฉวนสือ ก็ผ่อนคลายลงในที่สุดและเขาก็โล่งใจอย่างสมบูรณ์

ซิ่วหยูกลอกตาและอดไม่ได้ที่จะประชดประชันต่อไป

"ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมายังสาบานกับตัวเองอยู่ว่าจะไม่ตกหลุมรักใคร สรุปคือ ตบหน้าตัวเองจนบวม คุณนี้นะไม่รักเธอ คุณจะเสี่ยงชีวิตของตัวเอง เพื่อเข้าไปช่วยเธอออกมา?

ฮ่อฉวนสือ กรองความจู้จี้ของเขาโดยอัตโนมัติเมื่อนึกถึงข้อความที่เขาได้รับคิ้วของเขาย่น

"ใครเป็นคนส่งข้อความนั้นมา อีกฝ่ายรู้ได้อย่างไรว่าสือฮว่ากำลังตกอยู่ในอันตราย"

เขาไม่รู้เลยว่าสือฮว่า อยู่ที่ไหน เจริงๆขากำลังดื่มกับซิ่วหยู อยู่ จู่ๆก็มีคนส่งข้อความไปยังโทรศัพท์มือถือของเขาพร้อมที่อยู่ของ สือฮว่า โดยบอกว่า สือฮว่าจะตายถ้าเขาไม่ไป

ถ้าไม่ใช่เพราะข้อความนั้น บางทีเขาอาจจะไม่ได้เห็น สือฮว่าอีกเลย

ตอนนี้เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเหงื่อออก

"ผีรู้มั้ง ทุกคนกำลังยุ่งอยู่กับช่วยไฟ และไม่มีเวลาสอบสวน หนานสือ ของคุณตอนนี้ยังคงอยู่ในที่เกิดเหตุ คาดว่าคืนนี้การดับเพลิงของจิงตูทั้งหมดจะถูกส่งไปแล้ว สือฮว่า ไม่ใช่คนเดียวที่ติดอยู่ในเหตุการณ์ เธอโชคดีมากอย่างน้อยคุณก็ช่วยเธอออกมาได้ ฉันได้ยินมาว่าชั้นสี่มีครอบครัวพ่อแม่ลูก3คนถูกขังอยู่บนขอบหน้าต่างหน้าต่างของพวกเขาได้รับการปกป้องและเปลวไฟก็ใหญ่มากจนนักผจญเพลิงไม่สามารถเข้าใกล้ได้ พวกเขาทำได้เพียงเฝ้าดูพ่อแม่ปกป้องลูกไว้ในตรงกลาง ตัวเองถูกเผา ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น คนที่อยู่เบื้องหลังมันก็จะเลวร้ายเกินไปล่ะ "

ฮ่อฉวนสือ เม้มริมฝีปากของเขา ตอนนี้ไฟลามไปถึงชั้น 5 แล้ว ว่ากันว่าเป็นชั้นที่ 5 อันที่จริงทั้งตึกติดอยู่ชั้นล่างถูกไฟไหม้และพวกเขาไม่สามารถลงมาได้เลย .

แม้แต่คนของซิ่วหยูก็ถูกส่งตัวไปดับไฟนี่อาจเป็นข่าวใหญ่ที่สุดในปีนี้

เขาโชคดีจริงๆที่สามารถช่วยเหลือ สือฮว่า ได้

เขาลดตาลงและมือที่หวาดกลัวของเขาสั่นสองสามครั้ง

นี้มันเป็นเวลาดึกแล้ว และเขาไม่มีนิสัยชอบนอนดึก แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถหลับไปได้ ดูเหมือนว่าเขาจะไปดูสือฮว่าทีนึง ถึงจะโล่งใจได้

ทันทีที่เขากำลังจะลุกจากเตียงเขาก็ถูกซิ่วหยูดัน

"เธอแค่สูดดมควันมากเกินไป สลบแป๊บเดียวก็หายแล้ว ดูแลอาการบาดเจ็บของคุณก่อน"

ฮ่อฉวนสือ ลดสายตาลงและเอนหลังลงช้าๆ

เมื่อเห็นเขาเช่นนี้ซิ่วหยูก็ไม่สามารถถากถางต่อไปได้ ดังนั้นเขาจึงได้ แต่ถอนหายใจ

"ฉวนสือ คุณควรมองดูหัวใจของตัวเองดีๆ คุณไม่ได้รักเธอจริงๆเหรอ นิสัยของสือฮว่าคุณก็รู้ดี พวกคุณสองคนก็เป็นคนที่ไม่ชอบพูด คนหนึ่งก็ไม่ชอบถาม คนหนึ่งก็ไม่ชอบอธิบาย ถ้าเป็นแบบนี้ต่อในไม่เช้าก้อาจเกิดปัญหาได้แน่ เธอจะนอนในที่แห่งนั้นคืนนี้ซึ่งพิสูจน์ได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกคุณแล้ว ฉันบังคับให้ ตันเวย เพราะมันไม่ทางเลือก แต่คุณและสือฮว่า ยังคงมีโอกาส อย่าทำให้เกิดเรื่องแบบฉันจบลงด้วยการทำร้ายกัน "

ซิ่วหยู และ ตันเวย ทำร้ายกันและกันเหมือนหมาป่าสองตัวที่กัดกัน

คุณทำให้ฉันเจ็บปวดฉันก็ต้องฉีกเนื้อของคุณ คุณแทงฉัน ฉันก็ต้องแทงคืนคุณสองครั้งก่อนที่จะยอมแพ้ ฟันต่อฟันตาต่อตา

เพราะซิ่วหยูถูกบังคับมาตั้งแต่ต้น ทั้งสองจึงไม่สามารถอยู่ด้วยกันอย่างสันติได้มีเฉพาะตอนที่เธออยู่บนเตียงตันเวยถึงจะแสดงร่องรอยของความอ่อนแอนิดหน่อย

แต่ ฮ่อฉวนสือกับสือฮว่านั้นไม่เหมือนกัน ไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้งระหว่างพวกเขา และทุกอย่างมีโอกาสเปลี่ยนแปลงได้

ตราบใดที่ฝ่ายหนึ่งเต็มใจที่จะสื่อสารกันด้วยดีความเข้าใจผิดและความบาดหมางระหว่างทั้งสองฝ่ายจะหมดไปในไม่ช้าก็เร็ว

หลังจากที่เขาพูดจบเขาก็เห็นว่า ฮ่อฉวนสือ ไม่ได้พูดและหลับตาลงเล็กน้อยราวกับว่าเขาไม่ได้ยินมันทันใดนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าความโกรธนั้นมาจากไหน