นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 26

พ่อบ้านมองไปที่หลังของฮ่อฉวนสืออย่างไม่อาจฝืนทนได้ จึงแอบหยุดลงมือ

"นายน้อย คุณยอมนายท่านเถอะ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปหลังของคุณจะไม่เหลือเนื้อชิ้นดี"

ฮ่อฉวนสือค่อยๆหลับตาลงแล้วยืดหลังตรง "ต่อ"

พ่อบ้านถอนหายใจ โบกแส้อีกครั้ง แต่ชายชราไม่อยู่กำลังของเขาจึงเบาลงเล็กน้อย

ฮ่อฉวนสือส่งเสียงอยู่ในลำคอออกมา ดูเหมือนว่าพลังทั้งหมดหลั่งไหลออกมาตามบาดแผล

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ตัวของเขาส่ายไปมา

พ่อบ้านหยุดแส้ลง ทิ้งให้คนสองคนดูอยู่ที่นี่ ส่วนเขาขึ้นไปบนบ้าน ตั้งใจจะไปเปลี่ยนความคิดของชายชรา

และอีกฝั่ง สือฮว่ามาถึงที่โรงพยาบาล คุณยายยังคงอยู่ในห้องฉุกเฉิน ไม่มีใครรู้สถานการณ์ด้านใน

เธอนั่งตัวสั่นอยู่บนเก้าอี้ ความเย็นแผ่ออกมาจากในใจ แขนขาของเธอเย็นจนควบคุมไม่ได้

หมอเข็นเตียงผู้ป่วยออกมา ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว

เธอรั้งร่างกายที่หมดแรงไว้แล้วมองที่ไปเตียง

"คุณสือ อาการของยายคุณหนักมาก ต้องได้รับการปลุกถ่ายไตที่เหมาะสมโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้นท่านทนไม่ได้นาน"

"ในโรงพยาบาล......มีแหล่งที่มาของไตไหม?"

สือฮว่าถามประโยคนี้ออกมาอย่างลำบาก เห็นหมอส่ายหัวตามคาด

"ไตและไขกระดูกไม่ได้หาง่ายๆ อีกทั้งยังต้องเข้าคิว ก่อนหน้าท่านยังมีคนที่รอความช่วยเหลืออยู่อีกสี่ห้าคน"

สือฮว่าค่อยๆ หลับตาลง "ฉันรู้แล้ว ขอบคุณค่ะ"

หมอพยักหน้า ให้คนมาเข็นหญิงชราเข้าไปในห้องผู้ป่วย

สือฮว่าเดินตามเข้ามา นั่งลงที่ข้างเตียงผู้ป่วย

สมองของเธอว่างเปล่า ไม่มีความคิดที่จะไปคิดปัญหาอื่น

ยายจะเกิดเรื่องไม่ได้ ในโลกนี้ท่านคือคนที่ดีที่สุดสำหรับเธอแล้ว

สือฮว่านั่งอยู่ที่นี่จะถึง7โมงเช้า หญิงชราหลับอยู่ตลอดและสีหน้าแย่มาก

เธอถอนหายใจ จับมือของหญิงชราไว้ "คุณยาย ฉันจะไปทำงานแล้ว ยายไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะต้องใจทำงานและจะพยายามหาแหล่งที่มาของไตมาให้ยาย ฉันไม่ยอมให้ยายเป็นอะไรแน่นอน"

พูดจบเธอก็ไปล้างหน้าที่ห้องน้ำของโรงพยาบาล โบกรถไปตี้เซิ่ง

ในฝ่ายกฎหมายวุ่นวายมาก ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความกังวล

"ไม่คาดคิดว่าคดีความนี้จะแพ้ ประธานของที่นั่นคือพนักงานเก่าของตี้เซิ่ง เกรงว่าตี้เซิ่งจะกลายเป็นตัวตลกของทุกคนไปแล้ว"

"นี่เป็นการพ่ายแพ้ครั้งแรกของพวกเรา"

คดีความในต่างประเทศแพ้?

สือฮว่าขมวดคิ้ว เธอคิดว่ามีเจียงหยิงนำทีมเองแล้วจะได้ชัยชนะกลับมา

เธอนั่งลงในที่ของตัวเอง ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับคดีความและขมวดคิ้วขึ้นมา

ตี้เซิ่งฟ้องบริษัทนั้นโดยข้อหาการละเมิดลิขสิทธิ์ ข้อกำหนดของการละเมิดลิขสิทธิ์ในต่างประเทศนั้นต่างจากในประเทศจีน

แต่ละประเทศก็มีกฎหมายของตัวเอง การอ้างหลักฐานการละเมิดลิขสิทธิ์ในต่างประเทศเป็นเรื่องที่ยากมาก และฝ่ายกฎหมายของบริษัทที่นั่นมีความเข้มแข็งมาก ตี้เซิ่งจึงได้รับความพ่ายแพ้ในครั้งนี้

สือฮว่าดูความคืบหน้าของเรื่องนี้สักพัก พบว่านับตั้งแต่หลังจากที่แพ้คดีความ สื่อในประเทศต่างก็แข่งขันกันรายงานข่าวนี้ เพียงในเวลาสั้นๆก็ขึ้นครองหัวข้อการค้นหาที่มาแรงที่สุด

สือฮว่ายิ้มมุมปาก แม้ว่าจะแพ้คดีความในต่างประเทศ แต่ศึกครั้งนี้ยังสามารถกลับมาต่อสู้กันในประเทศได้ ตี้เซิ่งยังมีโอกาสที่จะได้หน้ากลับมา เพียงแต่ว่าไม่สามารถใช้การละเมิดลิขสิทธิ์มาเป็นเหตุผลแล้ว มิฉะนั้นคงทำได้แค่พ่ายแพ้

เธอหยิบข้อมูลที่ตัวเองรวบรวม รู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่จะพิสูจน์ความสามารถ ไม่แน่หากเรื่องนี้สำเร็จ เธอก็สามารถที่จะออกจากห้องเก็บเอกสาร และเป็นสมาชิกของฝ่ายกฎหมายอย่างเต็มตัว

ตอนเที่ยง เธอหยิบเอกสารไปที่สำนักงานชั้นบนสุด โดยต้องการพูดคุยกับชายคนนั้นเกี่ยวกับเรื่องนี้

ตอนนี้ตี้เซิ่งพ่ายแพ้ ข่าวด้านนอกเต็มไปด้วยข่าวเกี่ยวกับบริษัท ในฐานะประธาน เขาต้องกังวลมาก

แต่พอเธอถึงชั้นบนสุดพบว่า ห้องท่านประธานว่างเปล่า

"คุณสือ"

ขณะที่หนานสือเดินผ่านห้องทำงาน เห็นเธอยืนอยู่ที่ประตู

"ผมจะไปเยี่ยมท่านประธาน ท่านเข้าโรงพยาบาล คุณจะไปกับผมไหม?"

เมื่อคืนคุกเข่าอยู่หน้าบ้าจนถึงกลางดึก บวกกับบาดเจ็บสาหัสที่หลัง ฮ่อฉวนสือได้สลบไปโดยตรง

แต่ทั้งหมดนี้สือหว่าไม่รู้เลย

"คุณสือ คุณไปเยี่ยมกับผมหน่อยเถอะ ที่ท่านประธานถูกลงโทษครั้งนี้ มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณมาก"

หนานสือเดินนำหน้า สีหน้าวิตกกังวล สือหว่าก็เดินตามไป

เขาก้มหน้าลง หยิบเอกสารที่อยู่ข้างมือีกครั้งด้วยแววตาเคร่งครัด

สือหว่าเม้มริมฝีปาก เธอพูดเยอะขนาดนี้ แต่ผู้ชายให้แค่สองคำนี้?

"ประธานฮ่อ โปรดเชื่อฉันเถอะ ถ้าคุณฟ้องพวกเขาในจีน เราชนะคดีนี้แน่นอน"

เธอคิดว่าฮ่อฉวนสือไม่เชื่อความสามารถของเธอ จึงรีบอธิบาย

"สือหว่า เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงเข้าโรงพยาบาล?"

ฮ่อฉวนสือเงยหน้าขึ้น มองไปที่เธออย่างเฉยชา

สือหว่าขมวดคิ้ว หนานสือบอกว่คนนี้ถูกลงโทษ และโดนลงโทษเกี่ยวข้องกับเธอ?

"นาย....บอกเรื่องของเราให้ชายชราแล้ว?

เธอเอ่ยปากพูดอย่างลังเล รู้สึกไม่สบายใจ ไม่ใช่ว่าเขาบอกกับปู่ฮ่อว่าชื่นชอบตัวเอง อยากให้ตัวเองหย่าสินะ...

"ใช่"

เสียงของฮ่อฉวนสือยังคงนิ่งเฉย ความเร็วในการเปิดเอกสารช้าลงเล็กน้อย

สือหว่าโกรธมาก เอกสารบนมือถูกเธอกำจนยับ

"ประธานฮ่อ ในเรื่องชายหญิงเราเท่าเทียมกัน ในเรื่องนี้คุณยังไม่ได้ขอความยินยอมจากฉันก็ไปคุยเรื่องนี้กับชายชรา ไม่เคารพความคิดเห็นของฉันหรือเปล่า? อีกอย่างถึงแม้ว่าคุณชอบฉัน นั่นก็คือการชอบอยู่ฝ่ายเดียว ฉันปฏิเสธมาตั้งแต่ต้นจนจบ คุณบอกเรื่องนี้กับปู่ฮ่อได้ยังไง! "

ไม่น่าแปลกใจที่เขาถูกลงโทษ นี่มันแย่งผู้หญิงของน้องตัวเองอย่างเปิดเผยไม่ใช่เหรอ?

"ฉันชอบเธอ?"

ฮ่อฉวนสือถามกลับอย่างเยือกเย็น เยาะเย้ยมุมปาก "สือหว่า คุณมันหน้าใหญ่เท่าจานจริงๆ"

สือหว่ากัดฟัน หายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เขากำลังจะเอ่ยปากพูด หมอเปิดประตูเข้ามา

"คุณฮ่อ รบกวนเซ็นชื่อในรายการนี้ หากคุณไม่สะดวก สมาชิกในครอบครัวสามารถเซ็นก็ได้"

ขั้นตอนในโรงพยาบาลเยอะ สมาชิกในครอบครัวเซ็นแทนเป็นเรื่องปกติ

ฮ่อฉวนสือไม่อยากขยับ เมื่อกี้ใช้แรงอ่านเอกสารไปหลายชุด ตอนนี้แรงใช้หมดแล้ว

เขามองไปที่สือหว่า ให้สัญญาณให้เธอเซ็น

สือหว่าหันหน้ามา พูดด้วยความสงสัยว่า "นายมองฉันทำไม? หมอบอกแล้วให้สมาชิกครอบครัวเซ็นชื่อ ฉันไม่ใช่สมาชิกครอบครัวนายสักหน่อย"