นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 28

"ฉันจะให้คนไปตรวจสอบ"

ฮ่อฉวนสือเหลือบมองขาของเธอ ตอนที่รถทับขาเธอ ฝ่าเท้าก็โดนเจาะแล้วผลของยาชาก็หมดไปแล้ว แต่เธอกลับเหมือนคนปกติ ผู้หญิงคนนี้...

"ขาฉันจะฟื้นตัวเป็นเหมือนเดิมไหม?"

สีหน้าของสือฮวาดูมึนงง เสียงเรียบของเธอกลับมีเสียงสั่นอยู่เล็กน้อย

ฮ่อฉวนสือมองออกว่าที่เธอทำเป็นนิ่งคือเธอแกล้งทำ เธอกำลังรอคำตอบและเหมือนว่าเธอจะสบายใจกับคำตอบนี้

"ฉันได้ติดต่อกับแพทย์ศัลยกรรมกระดูกระหว่างประเทศไว้แล้ว พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ ถ้าเธอให้ความร่วมมือก็จะฟื้นตัวได้"

สือฮว่าถอนหายใจและมองเขาอย่างขอบคุณ

ขณะนั้นหนานสือก็เปิดประตู เดินเข้ามาพร้อมกับถือโทรศัพท์ในมือ

"ท่านประธานครับ เรื่องได้รับการตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว คนขับรถไม่ได้เมา มีผู้หญิงจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อซื้อเขาให้ทำเรื่องนี้ ผู้หญิงคนนั้นคือฟงเฉียว เธอยังเป็นนักเรียนอยู่ ผมให้คนไปพาตัวเธอมาแล้วครับ"

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขาก็มองไปที่สือฮว่า "จะให้กำจัดยังไง คุณสือก็บอกได้เลยครับ"

ดวงตาของสือฮว่าเปลี่ยนเป็นคมกริบ เธอเคยเจอฟงเฉียวคนนี้

หลังจากนั้นไม่นาน ฟงเฉียวก็ถูกผลักเข้ามาในห้องคนไข้ เธอที่เห็นว่ามีคนหล่ออยู่ข้างในก็ตกใจเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้ม

"สือฮว่า เธอก็ไม่ใช่น้อยๆเลยนะ ฉันได้ยินมาว่าตอนเธออยู่มหาลัยก็ไปแย่งแฟนคนอื่นเขา เรื่องนั้นยังผ่านไปไม่นาน เธอก็มีเพิ่มอีกคนแล้วงั้นเหรอ"

สือฮว่าเลิกคิ้ว เรื่องที่เธอเคยทำเธอก็จะยอมรับ แต่เรื่องที่ไม่เคยทำให้ตายไงก็ไม่รับ

"ฟังหนิงหวางชิงมาสินะ ฟงเฉียว เหมือนว่าฉันกับเธอไม่เคยมีเรื่องอะไรต่อกันนะ ที่เธอทำครั้งนี้มันไม่เลวร้ายไปหน่อยงั้นเหรอ?"

คำพูดถากถางเหน็บแนมของเฟิงเฉียว เสยผมตัวเอง "ฉันน่ะอึดอัดกับเธอมาตั้งนานแล้ว ก็แค่คุณหนูตระกูลสือ มีสิทธิ์อะไรกัน"

สือฮว่าคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกจนหัวเราะออกมาจริงๆ "ฉันคิดได้แล้วว่าทำไมหนิงหวางชิงถึงเลือกเธอ เพราะไม่มีสมองนี่เอง"

ใบหน้าของเฟิงเจียวแข็งค้าง ตาของเธอหรี่ลง "เธอหมายความว่ายังไง?"

สือฮว่าหันไปมองหนานสือตรงประตู "หนานสือ นายโทรถามตระกูลฟงดูซิ ว่าพวกเขายังอยากได้ลูกสาวคนนี้อยู่ไหม"

เธอพูดด้วยความมั่นใจ เพราะหนานสือเคยบอกว่าจะให้จัดการกับฟงเฉียวยังไงก็ได้ตามที่เธอสั่ง ซึ่งก็หมายความว่าฮ่อฉวนสืออยู่ข้างเธอ

"สือฮว่า! เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน?!"

ฟงเฉียวได้ยินที่เธอพูดก็รู้สึกไม่สบายใจ เธอคนนี้จะเอาจริงกับตัวเองจริงๆเหรอ?!

"เธอก็รู้ว่าบริษัทของตระกูลเราร่วมมือกับบริษัทของตระกูลสือมานาน เราเป็นหุ้นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของตระกูลสือ ไม่ต้องพูดถึงเธอ แค่พ่อเธอมาอยู่ต่อหน้าฉัน ยังต้องเรียกฉันว่าคุณหนูฟงด้วยซ้ำ!"

สือฮว่าขี้เกียจที่จะฟังคำพูดของเธอและค่อยๆหลับตาลง

ฟงเฉียวกัดฟันและก้าวมาข้างหน้า แต่ทันทีที่เธอขยับเท้าก็โดนหนานสือห้ามไว้

"ออกไปนะ! ก็แค่ผู้จัดการ สุนัขรับใช้เท่านั้น กล้ามายืนขวางทางฉันได้ไง!"

ทันทีที่ฟงเฉียวพูดจบ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นและตระกูลฟวก็ก่นด่าเธอ

"พ่อคะ พูดเรื่องอะไรน่ะ หนูไปยั่วผู้ชายอะไรที่ไหนกันคะ"

คำพูดเธอแฝงไปด้วยความโกรธ จนถึงตอนี้ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองทำผิด

"เฉียวเฉียว! รีบยอมรับผิดกับสือฮว่าซะ ไม่อย่างนั้นตระกูลฟงเราจบเห่แน่!"

น้ำเสียงของพ่อฟงเต็มไปด้วยความกลัว แม้กระทั่งมือที่ถือโทรศัพท์อยู่ยังสั่น

แต่ฟงเฉียวก็ยังไม่เข้าใจ "พ่อคะ พ่อกำลังพูดถึงอะไรคะ หนูแค่จัดการสือฮว่านะ อีกเดี๋ยวพ่อก็ไปขู่บ้านตระกูลสือสิ ดูซิพวกเขาจะกล้าทำอะไรหนู ต่อหน้าหนูสือเฉียงยังต้องเคารพหนูเลย จะมากล้าทำอะไรหนูล่ะ"

"ไอ้โง่! แกมันโง่!"

ฟงเฉียวมองไปที่โทรศัพท์ที่วางสายและขมวดคิ้ว ตอนนี้เธอรู้สึกสงสัยขึ้นมาเกี่ยวกับชายที่นั่งอยู่ข้างเตียงคนไข้

ท่าทีของชายคนนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ ไม่สนใจเธอตั้งแต่แรก ไม่ใช่แฟนของสือฮว่าเหรอ?

"เฮ้ คุณ ฉันว่าหน้าคุณดูดีมากนะ ไม่ต้องไปตามสือฮว่าหรอก มาตามฉันดีกว่า ฉันมีเงินเยอะกว่าคุณหนูตระกูลสือตั้งเยอะ"

เธอเอียงศีรษะพร้อมกับแสดงท่าทีน่าสงสารราวกับว่าทำการกุศล

ออร่าของฮ่อฉวนสือที่ออกมานั้น แม้แต่คนที่ไม่มีสมองก็น่าจะเดาได้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา

แต่สือฮว่าประเมินไอคิวของฟงเฉียวสูงเกินไป พอได้ยินเธอพูดแบบนั้น ความโกรธของเธอก็หายไปในทันที ไปโกรธคนแบบนี้มันอัปยศ

ฮ่อฉวนสือมองฟงเฉียวจากนั้นก็ละสายตาไป ไม่ได้ฟังเธอพูดอะไรทั้งนั้น

อีกอย่าง ในสายตาเขา ฟงเฉียวก็เหมือนกับตัวตลก

หนานสือรู้สึกว่าพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้โง่จนทำให้เขารู้สึกสงสาร

ฟงเฉียวกอดอก มองทั้งสามคนที่ไม่พูดก็นึกว่าพวกเขากลัว

"สือฮว่า เธอใช่ไหมที่ให้คนไปลากฉันมา ถ้าตอนนี้เธอก้มหัวรับผิดล่ะก็ เรื่องนี้ก็จะผ่านไป ฉันก็ขี้เกียจจะจัดการละ"

เธอทำท่าทางเหมือนคนใหญ่คนโตแล้วเหล่มองสามคน