นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 281

อย่างไรก็ตามหนานจิ่นผิงไม่ได้บอกสือฮว่าเรื่องนี้ ดังนั้นสือฮว่านั้นจึงไม่รู้

หลังจากทำงานที่ตี้เซิ่งมาหลายวัน เธอก็ได้ฟื้นฟูสภาพ(อารมณ์)ทั้งหมดแล้ว

ในช่วงพักกลางวัน เธอได้สนใจกับรายงานข่าวใหม่ฉบับหนึ่ง

นี่คือข่าวของคนหาย

เธอรู้จักใบหน้านั้นดี ตอนนั้นที่อยู่ทางเข้าโรงพยาบาล อีกฝ่ายนั้นหวังไม่ให้ฮ่อฉวนสือยุ่งกับเธออีก

ไม่คาดคิดว่าในเวลาสั้นๆนั้นกลับกลายไปเป็นคนที่สูญหาย ระหว่างนี้มันมีความเกี่ยวข้องอะไรหรือเปล่า?

เธอพลิกดูอย่างละเอียด แต่นอกเหนือจากการหายตัวไปแล้วก็ไม่มีข่าวอื่นใด ราวกับว่าเธอหายตัวไปในอากาศ

ทันใดนั้นในหัวของเธอก็นึกถึงเมืองแห่งความบาป ซึ่งคนธรรมดาคนนี้ไม่รู้การมีอยู่ของมันด้วยซ้ำ

ถ้าไม่ใช่ว่าเธอเคยไปสัมผัสมันด้วยตัวเอง เธอก็คงไม่รู้ว่าโลกนี้มีสถานที่แบบนั้นจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้หมิงยวิ๋นยังพูดถึงสำนักงานใหญ่ตระกูลฮ่อ และยังพูดผู้อาวุโสอะไรนั้น เบาะแสทั้งหมดเหล่านี้มารวมกันแล้ว ดูเหมือนจะแสดงให้เห็นถึงสถานที่นั้น

สำนักงานใหญ่ตระกูลฮ่อในปากของหมิงยวิ๋นไม่ใช่ตระกูลฮ่อในจิงตู แต่ก็เกี่ยวข้องกับตระกูลฮ่อในจิงตู

ท้ายที่สุดฮ่อฉวนสือและฮ่อหมิงก็เป็นพี่น้องฝาแฝดกัน และในตอนนั้นชายชราฮ่อก็ได้อุ้มฮ่อฉวนสือกลับมา แสดงว่าชายชรานั้นต้องรู้อะไรบางอย่างแน่นอน

ทันทีที่สือฮว่ามีชีวิตชีวาขึ้นมา ก็คิดรายละเอียดเหล่านี้ได้

แต่ในฐานะที่เป็นเด็กรุ่นหลัง เป็นไปไม่ได้ที่จะถามชายชราตัวต่อตัว ดังนั้นจึงทำได้เพียงเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงเท่านั้น

ในตอนบ่าย ข่าวข่าวหนึ่งได้ปรากฏขึ้นอย่างเงียบๆในรายการค้นหายอดนิยม โดยบอกว่าเป็นฮ่อฉวนสือและมู่หวั่นโจวได้แอบพบกันอย่างเงียบ ๆ

สือฮว่าขมวดคิ้วพลางเปิดข่าวออก และพบว่าคนในนั้นคือฮ่อฉวนสือและมู่หวั่นโจวจริงๆ

เธอลุกขึ้นและไปที่สำนักงานชั้นบนและพบว่าฮ่อฉวนสือไม่อยู่ที่นั่น

เธอไม่ได้โทรหาฮ่อฉวนสือ แต่ได้ไปที่ร้านอาหารที่อยู่ในข่าวดังกล่าวโดยตรง

ทันทีที่เธอเดินไปถึงนอกร้านอาหาร เธอเห็นฮ่อฉวนสือและมู่หวั่นโจวที่นั่งอยู่ไม่ไกล

ใบหน้าของสือฮว่ามืดมน ทันทีที่กำลังจะเดินเข้าไป หนานสือก็เดินออกมาจากด้านข้าง "คุณสือ เชิญคุณกลับไปที่เฉียนสุ่ยวานครับ"

ลักษณะของเขาไม่ต้องสงสัยเลย มีพฤติกรรมแปลกๆต่อเธออย่างมาก

สือฮว่าไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าฮ่อฉวนสือและมู่หวั่นโจวจะพบกัน แต่เธอก็ไม่ค่อยพอใจมากนัก แต่ตอนนี้เมื่อเห็นลักษณะของ หนานสือแล้ว เธอก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย

"หนานสือ นี่นายหมายความว่ายังไง"

"คุณสือครับ ทุกสิ่งที่ท่านประธานทำนั้นผมจะไม่มีความสงสัยเลย หากคุณต้องการถามก็สามารถถามประธานเองได้ในภายหลัง"

สือฮว่าหันหลังกลับและขึ้นรถไปด้วยความโกรธ

ผ่านหน้าต่างรถ เธอสามารถเห็นฮ่อฉวนสือและมู่หวั่นโจวพูดคุยกันอย่างมีความสุข และหัวใจของเธอก็อึดอัดมากขึ้น

เธอขอให้ ถงหางส่งเธอกลับไปที่เฉียนสุ่ยวานโดยตรง หลังจากรอไปสองชั่วโมง ฮ่อฉวนสือก็ยังไม่กลับมา

เธอยังคงอ่านข่าวต่อไปและพบว่าฮ่อฉวนสือไปเดทกับผู้หญิงคนอื่นต่ออีก

เธอหลับตาลง ระงับความโกรธ และนั่งรอฮ่อฉวนสือกลับมาในห้องนั่งเล่น

แต่สิ่งที่รออยู่ไม่ใช่ฮ่อฉวนสือ แต่เป็นข่าวที่มู่หวั่นโจวถูกลักพาตัว

เนื่องจากสถานะที่พิเศษของมู่หวั่นโจวข่าวจึงแพร่กระจายไปทั่วทั้งแวดวงเกือบจะในทันที และตำรวจได้เริ่มตามจับกุมคนร้ายแล้ว

ในตอนนี้มู่หวั่นโจวก็กลัวเช่นกัน ดวงตาของเธอถูกปกคลุมด้วยผ้าสีดำ ซึ่งไม่รู้ว่าใครเป็นคนลักพาตัวเธอไป

ในตอนนั้นหลังจากเสียงปืนดังขึ้น คนที่ตามเธอนั้นก็ถูกยิงเสียชีวิตไปแล้ว ศพได้รับการจัดการอย่างเรียบร้อย อีกฝ่ายนั้นแข็งแรงและกระฉับกระเฉงเป็นอย่างมาก

"ผู้หญิงที่ถูกลักพาตัวครั้งนี้ไม่ธรรมดา พวกแกแหย่โดนรังแตนแล้ว"

เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นด้วยความน่าเกรงขาม

"ขออภัย คนของเราจับผิดคนผิด"

มู่หวั่นโจวหน้าซีดด้วยความตกใจ สัญชาตญาณบอกกับเธอว่า คนเหล่านี้ไม่ใช่คนลักพาตัวธรรมดาอย่างแน่นอน

"ตราบใดที่เป็นผู้หญิงรอบข้างฮ่อฉวนสือ ต้องให้ความระวังมากกว่านี้"

"แต่หัวหน้า คุณไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ？ช่วงนี้ฮ่อฉวนสือเพิ่งเริ่มติดต่อกับผู้หญิงคนอื่นบ่อยครั้ง ก่อนหน้านี้คนของเราฆ่าไปแล้วคนหนึ่ง ดูเหมือนจะไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น"

"เบื้องบนได้พูดไปแล้วว่าฆ่าพลาดได้ แต่จะไม่ยอมปล่อยให้รอดไปได้เด็ดขาด"

ฮ่อฉวนสือ?

ในหัวของมู่หวั่นโจวครุ่นคิดไปมาและทันใดนั้นเขาก็นึกถึงสือฮว่า

แต่คราวนี้ปากของเธอถูกอะไรบางอย่างปิดไว้ และเธอก็ไม่สามารถพูดได้เลย

"แล้วผู้หญิงคนนี้จะทำยังไง? ตอนนี้ตำรวจกำลังตามหาเธออยู่ทุกที่ เราเดือดร้อนมาก"

"ฆ่าทิ้ง"

เสียงของชายคนนั้นแผ่วเบา ซึ่งไม่ได้เห็นสิ่งมีชีวิตอยู่ในสายตาเลย

มู่หวั่นโจวรู้สึกตื่นตระหนกทันทีและดิ้นรนอย่างสุดชีวิต

ในไม่ช้า ผ้าปิดตาของเธอก็ถูกคนฉีกออก ชายสวมหน้ากากหลายคนปรากฏตัวต่อหน้าเธอ

เธอกะพริบตาปริบๆ แสดงให้เห็นว่าเธอมีเรื่องจะพูด

ชายคนนั้นดูเหมือนจะอ่านท่าทางของเธอออก จึงเอาของที่อุดปากออก

มู่หวั่นโจวถอนหายใจด้วยความโล่งอก "พวกแกกำลังหาผู้หญิงที่เกี่ยวข้องกับฮ่อฉวนสือ ทำไมไม่ไปหาสือฮว่า? สือฮว่าเป็นภรรยาของฮ่อฉวนสือ เธอถือว่าเป็นผู้หญิงที่ใกล้ชิดกับฮ่อฉวนสือที่สุด และฮ่อฉวนสือก็ยังห่วงเธอมาก!!"

สิ่งที่มู่หวั่นโจวไม่รู้ก็คือไม่ใช่ว่าคนกลุ่มนี้ไม่ได้ไปตามหาสือฮว่า แต่ฮ่อฉวนสือได้ปกป้องสือฮว่าเป็นอย่างดี

ข่าวทั้งหมดที่เกี่ยวกับสือฮว่าบนอินเทอร์เน็ตหายไปอย่างไร้ร่องรอย เขายังจงใจติดต่อกับผู้หญิงคนอื่นๆ ซึ่งเป็นการก่อกวนสายตาของคนกลุ่มนี้ เพื่อให้ไม่มีใครสนใจในตัวของสือฮว่า

เมื่อวันนี้มู่หวั่นโจวพูดแบบนี้ออกไป พวกผู้ชายเหล่านี้จึงถามด้วยความสงสัย "เธอบอกว่าฮ่อฉวนสือมีภรรยา？ภรรยาชื่อสือฮว่า"

เสียงของชายคนนั้นดูเคร่งขรึม รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกคนหลอก

บางทีฮ่อฉวนสือรู้แต่แรกแล้วว่ามีคนเล็งสือฮว่าไว้ ดังนั้นจึงติดต่อผู้หญิงคนอื่นบ่อยๆ และจงใจทำให้พวกเขาสับสน

"ใช่ สือฮว่าเป็นผู้หญิงที่คุณแกควรตามหา! และนังนั่นควรจะตายไปตั้งนานแล้ว!!"

ใบหน้าของมู่หวั่นโจวแดงก่ำ เมื่อเธอได้ยินว่าคนกลุ่มนี้กำลังตามหาสือฮว่า ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความชั่วร้าย และตอนนี้ก็แทบรอไม่ไหวที่อยากให้มีเรื่องสือฮว่า! !

ไม่นาน เธอก็ถูกปล่อยตัว ก่อนจากไป ชายคนนั้นบีบคางของเธอ "อย่าลืมบอกตำรวจว่า ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิด ถ้าข่าวภายนอกยังไม่คลี่คลายภายในหนึ่งวัน พวกฉันจะมาตามหาเธออีกครั้ง"

หัวใจของมู่หวั่นโจวเย็นลง เธอรู้ว่าสิ่งที่ชายคนนี้พูดนั้นเป็นความจริง พวกมันมีอำนาจกว้างขวาง และยังลงมืออย่างโหดเหี้ยม ซึ่งไม่สามารถป้องกันได้เลย

"พวกนายวางใจได้ ฉันรู้สถานการณ์ดี ทางตำรวจฉันจะจัดการเอง"

ในเวลานี้เธอถึงรู้ว่าตัวเองนั้นกล้าหาญจริงๆ ถือว่าได้บรรลุข้อตกลงกับคนชั่วพวกนี้ได้

ในคืนนี้จิงตูนั้นวุ่นวายจริงๆ นับตั้งแต่มู่หวั่นโจวหายตัวไป ตำรวจจากทุกที่ก็ถูกส่งตัวออกไป

แต่ในไม่ช้า มู่หวั่นโจวก็กลับมาอย่างปลอดภัย โดยบอกว่าในขณะที่จะไปเล่นที่ชานเมืองนั้นไม่ระวังแล้วเป็นลมไป มันไม่ใช่การลักพาตัว

ตำรวจจึงหยุดการค้นหาทันที และมู่หวั่นโจวก็กลับบ้านอย่างปลอดภัย

"ท่านประธาน มู่หวั่นโจวกลับบ้านแล้ว"

หนานสือก้มศีรษะและพูดกับฮ่อฉวนสือ พร้อมกับความกังวลบนใบหน้า

ฮ่อฉวนสือจับไหล่ที่ได้รับบาดเจ็บ คิ้วนั้นเต็มไปด้วยความดุร้าย

ถ้าพูดด้วยเหตุผล คนกลุ่มควรจะฆ่ามู่หวั่นโจวอย่างไม่เลือกปฏิบัติ ทำไมมู่หวั่นโจวถึงมีโอกาสรอดกลับมา?

"กลับเฉียนสุ่ยวาน"

เขาหลับตาลงและดวงตานั้นนิ่งสงบ