นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 283

เธอเพียงต้องการหว่านเมล็ดแห่งความสงสัยไว้ในใจของสือฮว่า เมื่อเวลาผ่านไป เมล็ดพันธุ์นี้ก็จะเติบโตเป็นต้นไม้ที่สูงตระหง่านอย่างแน่นอน

สือฮว่าจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือของเขาอย่างตะลึง เมื่อถูกหมิงยวิ๋นเตือนแบบนี้ เหงื่อเย็นเยียบก็ไหลออกมาจากหลังของเขาอย่างแท้จริง

เธอนึกถึงรายละเอียดกับการเผชิญหน้าของเธอกับฮ่อฉวนสืออย่างละเอียดอีกครั้ง ตัวอย่างเช่นอีกฝ่ายหนึ่งจะจับนิ้วชี้ซ้ายของเธอเสมอ และตรงนั้นคือที่ที่เธอสวมแหวน

ฮ่อฉวนสือไม่เคยสวมแหวนมาก่อน มีเพียงฮ่อหมิงเท่านั้นที่เคยสวมแหวน และมีเพียงคนที่สวมแหวนเท่านั้นที่จะมีปฏิกิริยาเช่นนั้น

เธอโยนโทรศัพท์ทิ้งไปและหัวของเธอก็เริ่มปวดขึ้นมา

หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว เธอก็รู้สึกว่าความคิดแบบนี้มันช่างตลกสิ้นดี หมิงยวิ๋ยยังคงปิดบังบางอย่างกับเธอ คำพูดของบุคคลนี้ไม่อาจเชื่อได้ 100% บางทีอีกฝ่ายอาจจงใจแยกเธอออกจากฮ่อฉวนสือก็ได้

เมื่อคิดแบบนี้ ในใจเธอก็รู้สึกสบายขึ้นมาบ้าง จากนั้นก็นอนลงบนเตียงแล้วกลับไป

ไม่นานฮ่อฉวนสือก็กลับมา หลังจากที่เขายกมุมผ้าห่มขึ้นแล้วก็นอนลงที่ริมๆ

เมื่อร่างกายอบอุ่นแล้ว เขาถึงเข้ามาใกล้และกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

สือฮว่าหันกลับมาและกอดเอวของเขาอย่างเป็นธรรมชาติ ถูมันโดยจิตใต้สำนึกและไม่ได้ตื่น

เช้าวันรุ่งขึ้น ฮ่อฉวนสือไม่ได้ไปทำงาน แต่ได้อยู่เป็นเพื่อนเธอที่เฉียนสุ่ยวาน

เขาโทรศัพท์อย่างต่อเนื่อง ยืนยันตำแหน่งของกลุ่มคนพวกนั้นกับตำรวจ

ก่อนหน้านี้เขาจงใจเข้าหามู่หวั่นโจว หนึ่งเป็นเพราะสถานะของมู่หวั่นโจวนั้นพิเศษ ถ้าหายตัวไป ตระกูลมู่จะต้องติดต่อตำรวจทุกที่อย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นตำแหน่งของคนกลุ่มนั้นจะต้องถูกติดตาม เขาสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อฆ่าพวกมันทั้งหมดในคราวเดียว

สองคือเพราะมีมู่หวั่นโจวที่รับอยู่หน้า คนกลุ่มนั้นจะไม่สังเกตมาที่สือฮว่าและ สือฮว่าก็จะปลอดภัยมาก

แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือมู่หวั่นโจวจะสามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้ ตอนแรกเขากังวลมาก แต่พอคิดไปคิดมา คนๆนี้มีชีวิตกลับมาก็ดี ซึ่งตำรวจจะไม่ปล่อยผ่านในการสืบสวนคนกลุ่มนี้ เพราะคำพูดไม่กี่คำของเธอ

มีเพียงข่าวที่ออกจากปากเธอ ที่จะล้มทุกคนลงในคราวเดียว

นี่อาจไม่ใช่สิ่งที่มู่หวั่นโจวและคนเหล่านั้นคิด

หลังจากใช้เวลาอยู่ในเฉียนสุ่ยวานมาสองวัน ในที่สุดตำรวจก็โทรมา บอกว่าจับตัวคนร้ายได้แล้วและถูกเนรเทศออกจากประเทศไปแล้ว

ฮ่อฉวนสือรู้สึกดีใจเล็กน้อยพลางก้มศีรษะและจูบแก้มของสือฮว่า "พรุ่งนี้ก็ไปทำงานได้แล้ว"

"จัดการแล้วเหรอ?"

ฮ่อฉวนสือพยักหน้าแล้วอุ้มเธอขึ้นไปชั้นบน และทำสิ่งที่จะทำในไม่กี่วันนี้ต่อ

สือฮว่าไม่สามารถปฏิเสธได้และไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงช่วยร่วมมือกับเขา

การกระทำของฮ่อฉวนสือในไม่กี่วันมานี้อ่อนโยนมาก และทั้งคู่ก็มีอารมณ์เล็กน้อย

เขาเคลื่อนไปมาเป็นเวลานาน หลังจากจบลง ก็ยังพัวพันกับริมฝีปากของเธออยู่ครู่หนึ่ง

สือฮว่าหน้าแดงพลางเคลื่อนไหว ทนไม่ได้กับวิธีที่เขากระซิบเสียงแหบข้างหูของเธอ

"หรือไม่คลอดลูกให้ผมสักคนสิ"

เขาจ้องมองเธอและพูดขณะที่จูบ

ในไม่ช้าสือฮว่าก็ได้สติขึ้นมาทันที เบี่ยงหน้าออก "ทำไมจู่ๆถึงพูดแบบนี้?"

"อยากมีลูกกับคุณสักคน ชายหรือหญิงก็ได้"

สือฮว่ารู้สึกง่วงเล็กน้อยและตบปากของเขาออก "ยังไม่ใช่ตอนนี้ ค่อยคุยกันทีหลังเถอะ"

ฮ่อฉวนสือไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากหยุดลงเชื่อฟัง

วันรุ่งขึ้น ทั้งสองคนตื่นแต่เช้ามาก

เดิมทีสือฮว่าต้องการจะไปบริษัทพร้อมกับเขา แต่วันนี้ฝ่ายกฎหมายมีธุรกิจอื่น ซึ่งต้องการให้เธอไปพบกับผู้คนจากบริษัทอื่น

ดังนั้นหลังจากออกจากเฉียนสุ่ยวาน เธอก็ได้แยกกับฮ่อฉวนสือ

แต่เมื่อไปถึงที่นั่นถึงพบว่า ยังมีถางจิงหรานที่มานวันนี้ด้วย