นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 283

เธอเพียงต้องการหว่านเมล็ดแห่งความสงสัยไว้ในใจของสือฮว่า เมื่อเวลาผ่านไป เมล็ดพันธุ์นี้ก็จะเติบโตเป็นต้นไม้ที่สูงตระหง่านอย่างแน่นอน

สือฮว่าจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือของเขาอย่างตะลึง เมื่อถูกหมิงยวิ๋นเตือนแบบนี้ เหงื่อเย็นเยียบก็ไหลออกมาจากหลังของเขาอย่างแท้จริง

เธอนึกถึงรายละเอียดกับการเผชิญหน้าของเธอกับฮ่อฉวนสืออย่างละเอียดอีกครั้ง ตัวอย่างเช่นอีกฝ่ายหนึ่งจะจับนิ้วชี้ซ้ายของเธอเสมอ และตรงนั้นคือที่ที่เธอสวมแหวน

ฮ่อฉวนสือไม่เคยสวมแหวนมาก่อน มีเพียงฮ่อหมิงเท่านั้นที่เคยสวมแหวน และมีเพียงคนที่สวมแหวนเท่านั้นที่จะมีปฏิกิริยาเช่นนั้น

เธอโยนโทรศัพท์ทิ้งไปและหัวของเธอก็เริ่มปวดขึ้นมา

หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว เธอก็รู้สึกว่าความคิดแบบนี้มันช่างตลกสิ้นดี หมิงยวิ๋ยยังคงปิดบังบางอย่างกับเธอ คำพูดของบุคคลนี้ไม่อาจเชื่อได้ 100% บางทีอีกฝ่ายอาจจงใจแยกเธอออกจากฮ่อฉวนสือก็ได้

เมื่อคิดแบบนี้ ในใจเธอก็รู้สึกสบายขึ้นมาบ้าง จากนั้นก็นอนลงบนเตียงแล้วกลับไป

ไม่นานฮ่อฉวนสือก็กลับมา หลังจากที่เขายกมุมผ้าห่มขึ้นแล้วก็นอนลงที่ริมๆ

เมื่อร่างกายอบอุ่นแล้ว เขาถึงเข้ามาใกล้และกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

สือฮว่าหันกลับมาและกอดเอวของเขาอย่างเป็นธรรมชาติ ถูมันโดยจิตใต้สำนึกและไม่ได้ตื่น

เช้าวันรุ่งขึ้น ฮ่อฉวนสือไม่ได้ไปทำงาน แต่ได้อยู่เป็นเพื่อนเธอที่เฉียนสุ่ยวาน

เขาโทรศัพท์อย่างต่อเนื่อง ยืนยันตำแหน่งของกลุ่มคนพวกนั้นกับตำรวจ

ก่อนหน้านี้เขาจงใจเข้าหามู่หวั่นโจว หนึ่งเป็นเพราะสถานะของมู่หวั่นโจวนั้นพิเศษ ถ้าหายตัวไป ตระกูลมู่จะต้องติดต่อตำรวจทุกที่อย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นตำแหน่งของคนกลุ่มนั้นจะต้องถูกติดตาม เขาสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อฆ่าพวกมันทั้งหมดในคราวเดียว

สองคือเพราะมีมู่หวั่นโจวที่รับอยู่หน้า คนกลุ่มนั้นจะไม่สังเกตมาที่สือฮว่าและ สือฮว่าก็จะปลอดภัยมาก

แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือมู่หวั่นโจวจะสามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้ ตอนแรกเขากังวลมาก แต่พอคิดไปคิดมา คนๆนี้มีชีวิตกลับมาก็ดี ซึ่งตำรวจจะไม่ปล่อยผ่านในการสืบสวนคนกลุ่มนี้ เพราะคำพูดไม่กี่คำของเธอ

มีเพียงข่าวที่ออกจากปากเธอ ที่จะล้มทุกคนลงในคราวเดียว

นี่อาจไม่ใช่สิ่งที่มู่หวั่นโจวและคนเหล่านั้นคิด

หลังจากใช้เวลาอยู่ในเฉียนสุ่ยวานมาสองวัน ในที่สุดตำรวจก็โทรมา บอกว่าจับตัวคนร้ายได้แล้วและถูกเนรเทศออกจากประเทศไปแล้ว

ฮ่อฉวนสือรู้สึกดีใจเล็กน้อยพลางก้มศีรษะและจูบแก้มของสือฮว่า "พรุ่งนี้ก็ไปทำงานได้แล้ว"

"จัดการแล้วเหรอ?"

ฮ่อฉวนสือพยักหน้าแล้วอุ้มเธอขึ้นไปชั้นบน และทำสิ่งที่จะทำในไม่กี่วันนี้ต่อ

สือฮว่าไม่สามารถปฏิเสธได้และไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงช่วยร่วมมือกับเขา

การกระทำของฮ่อฉวนสือในไม่กี่วันมานี้อ่อนโยนมาก และทั้งคู่ก็มีอารมณ์เล็กน้อย

เขาเคลื่อนไปมาเป็นเวลานาน หลังจากจบลง ก็ยังพัวพันกับริมฝีปากของเธออยู่ครู่หนึ่ง

สือฮว่าหน้าแดงพลางเคลื่อนไหว ทนไม่ได้กับวิธีที่เขากระซิบเสียงแหบข้างหูของเธอ

"หรือไม่คลอดลูกให้ผมสักคนสิ"

เขาจ้องมองเธอและพูดขณะที่จูบ

ในไม่ช้าสือฮว่าก็ได้สติขึ้นมาทันที เบี่ยงหน้าออก "ทำไมจู่ๆถึงพูดแบบนี้?"

"อยากมีลูกกับคุณสักคน ชายหรือหญิงก็ได้"

สือฮว่ารู้สึกง่วงเล็กน้อยและตบปากของเขาออก "ยังไม่ใช่ตอนนี้ ค่อยคุยกันทีหลังเถอะ"

ฮ่อฉวนสือไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากหยุดลงเชื่อฟัง

วันรุ่งขึ้น ทั้งสองคนตื่นแต่เช้ามาก

เดิมทีสือฮว่าต้องการจะไปบริษัทพร้อมกับเขา แต่วันนี้ฝ่ายกฎหมายมีธุรกิจอื่น ซึ่งต้องการให้เธอไปพบกับผู้คนจากบริษัทอื่น

ดังนั้นหลังจากออกจากเฉียนสุ่ยวาน เธอก็ได้แยกกับฮ่อฉวนสือ

แต่เมื่อไปถึงที่นั่นถึงพบว่า ยังมีถางจิงหรานที่มานวันนี้ด้วย

เธอไม่เคยได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับถางจิงหรานมานานแล้ว เมื่อไม่นานมานี้บุคคลนี้ก็ดูเหมือนจะกลายเป็นคนที่เงียบขึ้นมาก เมื่อเห็นเธอในตอนนี้ก็ดูเหมือนจะไม่เครียดแค้นเหมือนแต่ก่อน และยังพยักหน้าเล็กน้อย ซึ่งถือได้ว่าเป็นการทักทาย

คิ้วของสือฮว่าขมวดแน่น และไม่มีการตอบสนองใด

"ประธานถาง ที่แท้คุณเป็นคนมาต้อนรับเองเลย"

ผู้ชายหลายคนที่ออกมาจากลิฟต์ ผู้นำก้าวไปข้างหน้าอย่างกระตือรือร้นและจับมือกับถางจิงหราน

ถางจิงยิ้มกว้าง "ประธานฟางก็พูดไปค่ะคุณยินดีที่จะร่วมมือกับบริษัทตระกูลถาง เป็นฉันที่เป็นฝ่ายที่ปลื้มใจนะคะ"

ฟางหลินจับมือเธอ รู้สึกเพียงว่าเหมือนไม่มีอะไรอยู่ในมือของเธอคนนี้ คนๆนี้สมควรที่มาจากตระกูลใหญ่ และผิวที่บอบบางของร่างกายนี้ก็ได้รับการดูแลอย่างดี

ฟางหลินหันไปหาสือฮว่า ดวงตานั้นเป็นประกายอีกครั้ง "นี่คือคุณสือจากตี้เซิ่งสินะครับ เชิญครับ"

สือฮว่าไม่ได้คาดคิดว่าการออกมาทำธุระนี้ ยังจะได้พบกับถางจิงหรานและดูเหมือนว่าธุรกิจตระกูลถางจะมีความร่วมมือกับบริษัทนี้ด้วย

เธอและถางจิงหรานเกือบจะก้าวเข้ามาในลิฟต์พร้อมกัน ฟางหลินนั้นตามอยู่ข้างๆและหาเรื่องพูดคุยอยู่ตลอดเวลา

อย่างไรก็ตามสือฮว่ายังคงเงียบอยู่ตลอด แต่กลับกันถางจิงหรานนั้นตอบโต้เป็นอยู่ตลอด และบังเอิญพูดตรงจุดที่ฟางหลินให้ความสำคัญมากที่สุด

คนที่สือฮว่าจะไปพบในครั้งนี้ไม่ใช่ฟางหลิน ดังนั้นหลังจากออกจากลิฟต์ เธอก็ได้เดินตามหลังสมาชิกขององค์กรอีกคน

ฟางหลินจ้องที่หลังของเธออย่างเย้ยหยัน และอดไม่ได้ที่จะถ่มน้ำลายออกมาอย่างแรง

"ก็แค่ผู้หญิงที่มาจากตี้เซิ่งเท่านั้นหรอกเหรอ ทำเป็นเชิดอะไร! ได้ยินมาว่าผู้หญิงคนนี้ยังเคยแอบคบกับคู่หมั้นของประธานถางในตอนแรก รนหาที่ตายจริงๆ!"

ปากของถางจิงหรานโค้งงอพลางยกมือขึ้นคล้องผมไว้รอบหูไว้ข้างหู

"ประธานฟางอย่าพูดอย่างนั้นเลยค่ะ คุณสือจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยจิงตูก็เลยค่อนข้างจะเป็นคนจริง"

ใบหน้าของฟางหลินแสดงความเยินยอ "ประธานถางถึงจะเป็นคนที่อายุน้อยแต่กลับเก่งมาก ได้ยินมาว่าคุณเป็น CEO ของตระกูลตระกูลถางอย่างเป็นทางการแล้ว ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ"

ถางจิงหรานเพียงแค่งอริมฝีปากและไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ไม่สามารถซ่อนชัยชนะในสายตาได้

ใช่แล้ว เมื่อเช้านี้ เธอได้กลายเป็นประธานบริหารของตระกูลถางได้สำเร็จ และในอนาคตทุกอย่างในตระกูลถางนั้นต้องฟังเธอเท่านั้น!

เธอต้องคิดหาทางฆ่าสือฮว่าให้ตายโดยไม่ต้องเสียแรง!

สือฮว่านั้นไม่ได้ลดความระมัดระวังต่อถางจิงหราน ผู้หญิงที่ใจร้อนคนหนึ่งกลับกลายเป็นแบบนี้ ต้องวางแผนใหญ่อะไรลับหลังแน่นอน

ทันทีที่การประชุมจบลง เธอก็เดินผ่านห้องทำงานของฟางหลิง

ประตูสำนักงานปิดไม่สนิท และเธอก็ได้ยินเสียงของถางจิงหรานดังมาจากด้านใน

"ประธานฟาง คุณอย่าทำแบบนี้สิคะ"

แม้ว่าปากเธอจะปฏิเสธ แต่น้ำเสียงของเธอก็เต็มไปด้วยการต้อนรับ

การก้าวเท้าของสือฮว่าแข็งทื่อและไม่อยากจะเชื่อ

เธอรู้ว่าถางจิงหรานรักสวี่ฉางอันมากแค่ไหน แต่ไม่คาดคิดว่านี้เพิ่งแต่งงานได้ไม่นาน ก็ไปมั่วกับผู้ชายคนอื่นลับหลังสวี่ฉางอัน

"จิงหราน ที่นี้ไม่มีบุคคลภายนอกอยู่แล้ว คุณเลิกแกล้งได้แล้ว"

" ดูสิ ทำให้คุณกระวนกระวายใจเลย"

น้ำเสียงของถางจิงหรานมีความโกรธเล็กน้อย ซึ่งทำให้สือฮว่ารู้สึกคลื่นไส้เล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก

เธอผลักประตูห้องทำงานออกและเห็นทั้งสองคนที่พัวพันกันอยู่ในพริบตา

ทั้งสองบีบเข้าหากันในโซฟาตัวเล็กและจูบอย่างไร้ความปราณี

ถางจิงหรานไม่ได้ตกใจเมื่อเห็นสือฮว่า แต่ตบหลังฟางหลินเบาๆ"คุณฟาง มีคนค่ะ"

ฟางหลิงอารมณ์เสียมากเมื่อถูกรบกวนเรื่องดีพลางหันกลับและเห็นสือฮว่า น้ำเสียงนั้นก็หยาบคายมากขึ้นไปอีก "คุณสือดูพอหรือยัง? ถ้าดูพอ กรุณาปิดประตูด้วย"

สือฮว่านั้นไม่ได้สนใจเขาและมองไปที่ถางจิงหราน

ในขณะนั้นถางจิงหรานผลักฟางหลินออก แล้วปัดผมตัวเองขึ้นเล็กน้อยแล้วดึงปกคอขึ้น