นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 284

หากไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง สือฮว่าก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านั่นคือถังจิงกราน

ถางจิงหรานชอบสวี่ฉางอันและชอบจนถึงขั้นที่หวาดระแวง ไม่คิดว่าจะทำเรื่องแบบนี้กับลับหลังสวี่ฉางอัน

"เธอทำแบบนี้ สวี่ฉางอันรู้หรือเปล่า？"

เสียงของเธอนั้นเบาบางพลางกอดอกเล็กน้อยและมองไปที่ถางจิงหราน

ถางจิงหรานเลิกคิ้วขึ้น ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าที่วางอยู่ด้านข้าง "คุณสือ นี่ต้องสนใจเรื่องของครอบครัวแฟนเก่าด้วยเหรอ?"

เธอเน้นย้ำว่าแฟนเก่าและคำพูดก็เต็มไปด้วยการประชดประชัน

สือฮว่าเลิกคิ้วและหัวเราะเบาๆ "นั้นก็ไม่ใช่ ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้บริษัทตระกูลถางเจอวิกฤตครั้งใหญ่หนิ พอเห็นแล้วฉันถึงรู้ว่าวิกฤตนี้ได้รุนแรงมาถึงขึ้นนี้แล้ว เป็นถึงคุณหนูในตระกูลถางกลับต้องออกมารับแขก ก็แค่ประหลาดใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง"

เดิมทีใบหน้าของถางจิงหรานนั้นยังมีชีวิตชีวาอยู่ แต่เมื่อเธอพูดแบบนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันทีแล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย

"สือฮว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ คิดว่าฉันจะกลายเป็นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ไหม?"

เธอไม่อยากไปนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น และเตือนตัวเองเสมอว่าให้อดทนและอดกลั้น

แต่เมื่อได้ยินสือฮว่าพูดอย่างนี้ ความโกรธนั้นก็ปะทุออกมา

"คุณถางก็พูดติดตลกไปนะ เธอกับประธานฟางทำต่อเถอะ งั้นฉันก็จะไม่กวนแล้ว"

เธอก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและคิดอะไรบางอย่างได้ แล้วจู่ๆก็หันกลับมา "อ้อ เมื่อกี้ที่ฉันประชุมที่บริษัทนี้ ได้ยินคนพูดว่าคุณฟางก็มีภรรยาแล้วสิน่ะ？ประธานถางเล่นสนุกได้ แต่ก็อย่าไปหาสามีคนอื่น ไปทำลายครอบครัวคนอื่น แต่เดี๋ยวจะกรรมตามสนองเอานะ"

ใบหน้าของฟางหลินโกรธจนซีด ทำท่าทางกำลังจะพูด แต่กลับถูกสายตาของถางจิงหรานจับจ้อง จึงทำได้เพียงมองดูสือฮว่าเดินจากไป

"สือฮว่าคนนี้ทำเกินไปแล้ว! ได้ยินมาว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีคนตำแหน่งสูงในตี้เซิ่งเลี้ยงอยู่ แต่กลับเย่อหยิ่งถึงจุดนี้!"

ฟางหลิงเป็นเจ้าหน้าที่เพิ่งขึ้นมาใหม่และไม่ได้สนใจแวดวงในจิงตู ยิ่งไปกว่านั้นในสถานะของเขาก็เข้าร่วมไม่ได้อยู่แล้ว

รอยยิ้มผุดขึ้นในดวงตาของถางจิงหรานและแตะแตะลงบนหน้าอกของเขา

"ก็อย่างที่คุณพูด ก็เป็นแค่ผู้หญิงที่ถูกเลี้ยง ไม่มีฐานะอะไร ถ้าคุณอยากจัดการเธอก็ใช้เวลาแค่ไม่กี่นาที สองสามวันนี้เหมือนว่าเธอก็จะมาที่บริษัทของคุณอยู่นะ ประธานฟาง นี่น่าจะเป็นโอกาสของคุณ"

บริษัทที่ฟางหลินอยู่คือเจิ้งเว่ยเทคโนโลยี ติดอันดับใน 20 อันดับแรกของประเทศ และถ้าเทียบกับตี้เซิ่งนั้นก็ยังอีกไกลหลัง ไม่เช่นนั้นตี้เซิ่งคงจะไม่ส่งแค่พนักงานจากแผนกกฎหมายมาเท่านั้น

ตั้งแต่บริษัทถางถูกโจมตีอย่างหนัก จึงพยายามดึงลูกค้าตัวเองมาเป็นพวกและบวกกับถางจิงหรานเพิ่งได้รับตำแหน่งนี้ และใส่ใจกับลูกค้าเก่าที่ให้ความร่วมมือกับถางมากขึ้น ดังนั้นสัญญาที่สำคัญทั้งหมดนั้น จึงได้ออกตัวเอง

ฟางหลิงเข้าใจความหมายของเธอทันที และสายตาเยาะเย้ยก็ปรากฏขึ้นในดวงตา "ผมเข้าใจแล้ว ครั้งหน้าจะโชว์สีสันให้เธอดูสักหน่อย"

ถางจิงหรานจูบริมฝีปากของเขา "งั้นก็แล้วแต่คุณเลย"

หลังจากออกจากเจิ้งเว่ยเทคโนโลยี เธอก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาเช็ดที่ปากของตัวเองและคิ้วก็เต็มไปด้วยความรังเกียจ

ถ้าไม่ใช่เพราะจุดชนวนไฟระหว่างฟางหลินและสือฮว่า เธอนั้นจะไม่มีวันปล่อยให้ฟางหลินมีโอกาสจับต้องเธอ

ผู้ชายคนนี้นอกจากประจบประแจงเก่งและฉลาดอยู่เล็กน้อยแล้ว ก็แทบจะทำอะไรไม่เป็นเลย ที่สามารถนั่งในตำแหน่งรองประธานได้ มันไม่มีอะไรมากไปกว่าใช้ช่องทางความสัมพันธ์เท่านั้น

แต่ฟางหลิงมีอย่างหนึ่งที่ทำให้เธอพอใจมาก นั่นคือความไม่มีสมอง

ตอนนี้เขากำลังเล็งไปที่สือฮว่า ส่วนสือฮว่านั้นก็ต้องเสียเปรียบแน่นอน

ถางจิงหรานยิ้มในดวงตา หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาหนิงหยู่ "แม่ หนูเอง คืนนี้หนูจะกลับบ้านไปทานอาหารค่ำนะ"

ฝั่งทางหนิงหยู่ก็ไม่รู้ว่าพูดอะไร จนทำให้ถางจิงหรานหัวเราะออกมา

วันรุ่งขึ้น สือฮว่ามาที่เจิ้งเว่ยเทคโนโลยีแต่เช้า