นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 285

เธอพูดเสียงเบาอยู่ตลอด แต่ในพื้นที่เล็กๆนี้ เสียงนั้นยังมีเสียงก้องสั้นๆที่รบกวนเธอไม่ให้สงบ

เธอนั่งยองๆอยู่ตรงมุม กุหัวตัวเองไว้และในหัวนั้นสับสนวุ่นวายอย่างมาก

ผู้คนในห้องควบคุมเห็นเธอแบบนี้ จึงกลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้น แต่ด้วยคำสั่งของฟางหลิงที่อยู่ตรงหน้า ไม่มีใครกล้าที่จะปล่อยสือฮว่าออกมา

เสียงของเด็กดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ากำลังเผชิญกับความกลัวครั้งใหญ่ บวกกับการอยู่ในพื้นที่ที่มืดมิดและน่าอึดอัดนี้ สือฮว่ารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้า

เธอทุบกำแพงจนหลังมือของเธอบวม และไม่มีใครสนใจเธอ

ในตอนบ่าย ฟางหลินมองดูด้วยความเห็นอกเห็นใจอีกครั้ง และพบว่าสือฮว่ากำลังนั่งยองๆอยู่ที่มุมกำแพงโดยไม่ขยับเขยื้อนแล้วมองไปที่คนในห้องควบคุมด้วยความสงสัย

"เธอเป็นอะไรไป？คงจะไม่ได้กลัวจนตายไปใช่ไหม？"

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการเสียดสี มุมปากโค้งงออย่างได้ใจ "ก็คิดว่าจะเก่งแค่ไหน สุดท้ายก็แค่ทำให้เธอกลัวเท่านั้น ก็กลายเป็นแบบนี้ไปซะแล้ว"

สือฮว่าเริ่มมึนมัวเล็กน้อยแล้ว เมื่อจำได้ว่าโทรศัพท์มือถือของเธอถูกขโมย เธอก็รู้ว่าทั้งหมดนี้ถูกคนวางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว

สำหรับคนที่อยู่เบื้องหลังแผนนี้ มันต้องเป็นฟางหลินที่พึ่งเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

เธอฝืนทนกับความกลัวในใจ สงบลมหายใจและคิดถึงคุณยาย ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นแล้ว ร่างกายนั้นดูเหมือนจะถูกฉีดด้วยพลังพิเศษ

เธอนั่งอยู่ในมุมเล็กๆนี้ หลับตาลงและไม่ไปฟังเสียงร้องของเด็ก

สือฮว่านั้นสวยมาก และรูปร่างหน้าตาที่อ่อนแอนั้นยิ่งทำให้คนสงสาร

แม้ว่าฟางหลินจะไม่เห็นการแสดงออกของเธอ แต่การมองที่ด้านหลังของเธอก็ทำให้มีความคิดอื่นๆ

เขาเรียกบอดี้การ์ดมาสองคนแล้วชี้ไปที่สือฮว่า "พาคนไปที่ห้องพักของฉัน"

ทุกคนรู้จักบุคลิกของฟางหลิน เมื่อคิดว่าสือฮว่าคนนี้อาจจะต้องเจอกับหายนะซะแล้ว

สือฮว่าหลับตาและแสร้งทำเป็นหมดสติ ประมาณ 1 ชั่วโมงต่อมา ลิฟต์ที่ของเธออยู่ก็ขยับ

ลิฟต์ค่อยๆเลื่อนลงมา และในที่สุดก็หยุดอยู่ที่ไหนสักแห่ง

มีคนเข้ามาแล้วพยุงลากเธอออกไป

นี่คือผู้ชายสองคน แทบร่างกายนั้นกำยำ แม้ว่าเธอจะตื่นขึ้นในตอนนี้ก็ไร้แรงที่จะต่อต้าน

จนกระทั่งเธอถูกวางลงบนเตียง สือฮว่าถึงค่อยๆลืมตาขึ้นและแสงที่หายไปนานนั้นทำให้เธอนั้นดีใจ

เธอได้ยินเสียงเปิดประตู โดยรู้ว่าบุคคลที่มานั้นน่าจะเป็นหลินฟาง จึงรีบหลับตาลง

เมื่อฟางหลิงเห็นผิวขาวและเรียบเนียนทั้งตัวของสือฮว่า ก็รู้สึกเพียงว่าเลือดกำลังเดือด อย่างไรก็ตามทันทีที่เขากำลังจะปลดเข็มขัด ประตูห้องรับรองก็ถูกคนมาเคาะ

"ท่านประธานฟาง ลูกค้ามาถึงแล้ว"

ฟางหลินอุทาน(คำหยาบ)ออกมาแล้วมองไปที่สือฮว่าด้วยความเสียดายเล้กน้อย แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ยังกินไม่ได้

หลังจากออกไปแล้ว เขาขอให้บอดี้การ์ดสองสามคนคอยคุ้มกันในห้องรับรอง ป้องกันไม่ให้สือฮว่าหนีไป จากนั้นเขาก็ไปพบลูกค้า

ลูกค้าในคราวนี้รับมือยากมาก อีกฝ่ายอายุประมาณ 60 ปี และเป็นหุ้นส่วนระยะยาวของบริษัท

ฟางหลิงนึกถึงสือฮว่าในห้องนั่งเล่นทันทีและใบหน้านั้นเป็นประกาย [新笔趣阁

www.xxbiquge.xyz] Jian Yixi เขาไม่สามารถจัดการกับชายแก่คนนี้ได้ บางทีสือฮว่าสามารถทำได้!

"ประธานฟาง ที่จริงคุณเดินออกไปครั้งที่แล้วนั้นไม่ให้หน้ากับผมเลยจริงๆ"

ฟางหลิงจำงานอดิเรกของคนนี้ได้ ก่อนหน้านี้เคยไปหาเรื่องสนุกๆด้วยกัน แต่เมื่อผู้หญิงโทรมา เขาก็มีเรื่องจากไปทันที โดยไม่คาดคิดว่าในตอนนี้คนๆนี้จะยังจำมันได้