นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 285

เธอพูดเสียงเบาอยู่ตลอด แต่ในพื้นที่เล็กๆนี้ เสียงนั้นยังมีเสียงก้องสั้นๆที่รบกวนเธอไม่ให้สงบ

เธอนั่งยองๆอยู่ตรงมุม กุหัวตัวเองไว้และในหัวนั้นสับสนวุ่นวายอย่างมาก

ผู้คนในห้องควบคุมเห็นเธอแบบนี้ จึงกลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้น แต่ด้วยคำสั่งของฟางหลิงที่อยู่ตรงหน้า ไม่มีใครกล้าที่จะปล่อยสือฮว่าออกมา

เสียงของเด็กดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ากำลังเผชิญกับความกลัวครั้งใหญ่ บวกกับการอยู่ในพื้นที่ที่มืดมิดและน่าอึดอัดนี้ สือฮว่ารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้า

เธอทุบกำแพงจนหลังมือของเธอบวม และไม่มีใครสนใจเธอ

ในตอนบ่าย ฟางหลินมองดูด้วยความเห็นอกเห็นใจอีกครั้ง และพบว่าสือฮว่ากำลังนั่งยองๆอยู่ที่มุมกำแพงโดยไม่ขยับเขยื้อนแล้วมองไปที่คนในห้องควบคุมด้วยความสงสัย

"เธอเป็นอะไรไป？คงจะไม่ได้กลัวจนตายไปใช่ไหม？"

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการเสียดสี มุมปากโค้งงออย่างได้ใจ "ก็คิดว่าจะเก่งแค่ไหน สุดท้ายก็แค่ทำให้เธอกลัวเท่านั้น ก็กลายเป็นแบบนี้ไปซะแล้ว"

สือฮว่าเริ่มมึนมัวเล็กน้อยแล้ว เมื่อจำได้ว่าโทรศัพท์มือถือของเธอถูกขโมย เธอก็รู้ว่าทั้งหมดนี้ถูกคนวางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว

สำหรับคนที่อยู่เบื้องหลังแผนนี้ มันต้องเป็นฟางหลินที่พึ่งเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

เธอฝืนทนกับความกลัวในใจ สงบลมหายใจและคิดถึงคุณยาย ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นแล้ว ร่างกายนั้นดูเหมือนจะถูกฉีดด้วยพลังพิเศษ

เธอนั่งอยู่ในมุมเล็กๆนี้ หลับตาลงและไม่ไปฟังเสียงร้องของเด็ก

สือฮว่านั้นสวยมาก และรูปร่างหน้าตาที่อ่อนแอนั้นยิ่งทำให้คนสงสาร

แม้ว่าฟางหลินจะไม่เห็นการแสดงออกของเธอ แต่การมองที่ด้านหลังของเธอก็ทำให้มีความคิดอื่นๆ

เขาเรียกบอดี้การ์ดมาสองคนแล้วชี้ไปที่สือฮว่า "พาคนไปที่ห้องพักของฉัน"

ทุกคนรู้จักบุคลิกของฟางหลิน เมื่อคิดว่าสือฮว่าคนนี้อาจจะต้องเจอกับหายนะซะแล้ว

สือฮว่าหลับตาและแสร้งทำเป็นหมดสติ ประมาณ 1 ชั่วโมงต่อมา ลิฟต์ที่ของเธออยู่ก็ขยับ

ลิฟต์ค่อยๆเลื่อนลงมา และในที่สุดก็หยุดอยู่ที่ไหนสักแห่ง

มีคนเข้ามาแล้วพยุงลากเธอออกไป

นี่คือผู้ชายสองคน แทบร่างกายนั้นกำยำ แม้ว่าเธอจะตื่นขึ้นในตอนนี้ก็ไร้แรงที่จะต่อต้าน

จนกระทั่งเธอถูกวางลงบนเตียง สือฮว่าถึงค่อยๆลืมตาขึ้นและแสงที่หายไปนานนั้นทำให้เธอนั้นดีใจ

เธอได้ยินเสียงเปิดประตู โดยรู้ว่าบุคคลที่มานั้นน่าจะเป็นหลินฟาง จึงรีบหลับตาลง

เมื่อฟางหลิงเห็นผิวขาวและเรียบเนียนทั้งตัวของสือฮว่า ก็รู้สึกเพียงว่าเลือดกำลังเดือด อย่างไรก็ตามทันทีที่เขากำลังจะปลดเข็มขัด ประตูห้องรับรองก็ถูกคนมาเคาะ

"ท่านประธานฟาง ลูกค้ามาถึงแล้ว"

ฟางหลินอุทาน(คำหยาบ)ออกมาแล้วมองไปที่สือฮว่าด้วยความเสียดายเล้กน้อย แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ยังกินไม่ได้

หลังจากออกไปแล้ว เขาขอให้บอดี้การ์ดสองสามคนคอยคุ้มกันในห้องรับรอง ป้องกันไม่ให้สือฮว่าหนีไป จากนั้นเขาก็ไปพบลูกค้า

ลูกค้าในคราวนี้รับมือยากมาก อีกฝ่ายอายุประมาณ 60 ปี และเป็นหุ้นส่วนระยะยาวของบริษัท

ฟางหลิงนึกถึงสือฮว่าในห้องนั่งเล่นทันทีและใบหน้านั้นเป็นประกาย [新笔趣阁

www.xxbiquge.xyz] Jian Yixi เขาไม่สามารถจัดการกับชายแก่คนนี้ได้ บางทีสือฮว่าสามารถทำได้!

"ประธานฟาง ที่จริงคุณเดินออกไปครั้งที่แล้วนั้นไม่ให้หน้ากับผมเลยจริงๆ"

ฟางหลิงจำงานอดิเรกของคนนี้ได้ ก่อนหน้านี้เคยไปหาเรื่องสนุกๆด้วยกัน แต่เมื่อผู้หญิงโทรมา เขาก็มีเรื่องจากไปทันที โดยไม่คาดคิดว่าในตอนนี้คนๆนี้จะยังจำมันได้

"ดังนั้นคุณมาในครั้งนี้ ผมได้เตรียมของขวัญพิเศษไว้ให้คุณแล้ว ฉันยังไม่ทันมีเวลาได้ชิมเลย ผู้หญิงคนนี้หน้าตาเรียกได้ว่าสวยมากคนหนึ่งเลย!"

ความสวยของสือฮว่านั้นเป็นที่จดจำ แม้แต่ในจิงตูก็ยังเป็นความงามในยอดปิรามิดอีกด้วย

ชายชราแสดงความสนใจและมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา "ผมก็อยากจะเห็นว่าจะสวยงามแค่ไหนกันเชียว คนอยู่ไหน？"

ฟางหลินลุกขึ้นและแสดงท่าทางเชิญ ชายชราเดินตามหลังเขาไปทันที และแทบรอไม่ไหวที่อยากจะเห็นผู้หญิงที่เขาพูดถึง

ในห้องนั่งเล่น สือฮว่านั้นก็กังวลมากเช่นกัน

ไม่มีอุปกรณ์ติดต่อกับโลกภายนอกใดๆ ตำแหน่งที่อยู่ก็อยู่ชั้นบนสุดและนอกประตูก็ยังมีคนเฝ้าอยู่อีกด้วย ไม่มีทางที่จะหนีได้เลย

ทันทีที่เธอเดินไปเดินไปที่ประตู ก็ได้ยินชายสองคนคุยกันที่ประตู หนึ่งในนั้นคือฟางหลิน

เมื่อได้ยินน้ำเสียงนี้ ฟางหลินนั้นสุภาพกับอีกคนมาก และเสียงของบุคคลนี้ก็ค่อนข้างแก คาดว่าอาจแก่แล้ว

ดวงตาของสือฮว่ากลอกไปมา และนั่งลงบนโซฟาอย่างเรียบร้อย

ทันทีที่ฟางหลินเปิดประตู ก็เห็นเธอนั่งอยู่บนโซฟา

เขาผงะไปครู่หนึ่ง ไม่คาดคิดว่าหลังจากที่ผู้หญิงคนนี้ตื่นขึ้นมาแล้ว จะไม่วิ่งหนีและไม่สร้างปัญหา เป็นเรื่องแปลกจริงๆ

ชายชราที่ตามเขามาเห็นสือฮว่า ดวงตานั้นเป็นประกายทันที และอยากจะรีบโผเข้าไปเดี๋ยวนี้!

"นี่คือสาวสวยที่ประธานฟางพูดถึงหรือ？สวยตามที่พูดจริงๆ!"

"งั้นเรื่องสัญญา..."

ฟางหลินถามอย่างลองเชิง โดยมีแสงสว่างในดวงตา

ชายชรายิ้มและสายตานั้นมองไปรอบๆตัวของสือฮว่า "รอผมชิมรสเสร็จแล้ว สัญญาก็จะลงนามกับคุณโดยธรรมชาติ"

ฟางหลินพยักหน้าอย่างดีใจ สายตานั้นมองไปที่สือฮว่า

"สือฮว่า เธอก็ได้ยินแล้ว ประธานหลิวของเราคนนี้เป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวย หากเธออยู่กับเขา ต่อไปก็จะอยู่ดีมีสุข"

สือฮว่าเลิกคิ้วและเชิดผมตัวเองอย่างจงใจ "แล้วทำไมประธานหลิวถึงอยู่ที่นี่？ ไม่รู้ว่าประธานฟางนั้นเคยพาผู้หญิงกลับมากี่คนแล้ว ดูจากประธานหลิวแล้ว ลักษณะของคุณก็เป็นน่าเชื่อถือนะ คงจะไม่ใช่ว่าไม่มีปัญญาจ่ายค่าโรงแรมสินะ?"

ชายชราหน้าแดงเมื่อถูกเธอพูดแบบนี้ เดิมทีเขาต้องการอยากอยู่ที่นี่

แต่เพราะเขาทนไม่ไหวแล้ว สือฮว่าคนนี้ครบรสจริงๆ! และเป็นแบบที่เขาชอบ!

แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนี้ เขาก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ด้วยเพศสัมพันธ์ของฟางหลินแล้วไม่รู้จริงๆว่าเขาพาผู้หญิงกลับมากี่คนแล้ว สกปรก

เขารีบก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างกังวลว่า "คุณสืออยากไปโรงแรมที่ไหนก็ได้ตามต้องการ คุณอย่าเมินผมต่ำไป ถ้าไม่พอใจจริงๆ ผมซื้อวิลล่าเลี้ยงคุณได้"

สือฮว่ายิ้มและเหลือบมองฟางหลิน "ถ้าอย่างนั้นฉันอยากไปโรงแรมในเครือของตี้เซิ่งล่ะ？"

หัวใจของฟางหลินสั่นสะท้าน และเขาก็รีบพูดว่า "คุณหลิว นี่ไม่ได้นะครับ ผู้หญิงคนนี้มาจากตี้เซิ่ง ได้ยินมาว่ามีคนตำแหน่งสูงในตี้เซิ่งเลี้ยงดูอยู่ ถ้าเกิดหนีไปจะทำยังไง? "

สือฮว่าหัวเราะอีกครั้งและดึงปกคอตัวเองลงอย่างเฉยเมย "สิ่งที่ประธานฟางพูดนช่างตลกจริงๆ คุณก็บอกแล้วว่าฉันสามารถอยู่ดีมีสุขได้ถ้าอยู่กับประธานหลิว เป็นไปได้ไหมที่โอกาสที่ดีเช่นนี้จะอยู่ตรงหน้าฉันและฉันยังจะหนีอีก นี่คุณดูถูกกำลังทรัพย์ของประธานหลิวอยู่หรือ？"

ต่อหน้าผู้หญิงสวย ผู้ชายไม่ชอบให้คนอื่นนั้นดูถูก

ตอนนี้เมื่อได้ยินสือฮว่าพูดแบบนี้ ชายชราก็โกรธขึ้นมาจริงๆ แล้วมองไปที่ฟางหลิงอย่างเคร่งขรึม"นี่ประธานคฟางหมายความว่าอย่างไง？"

ฟางหลิงไม่เคยคิดว่าสือฮว่าจะพูดเพียงไม่กี่คำ บุคคลนี้ก็สามารถกบฏได้ในทันที!

"ประธานหลิว ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นครับ แต่แค่ผู้หญิงคนนี้มาจากตี้เซิ่ง ผมเกรงว่า..."

แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ สือฮว่าก็ยืนขึ้นและพูดว่า "ประธานหลิวคะ จริงๆแล้วเมื่อกี้นี้ประธานฟางก็ค่อนข้างสนใจในตัวฉัน เดาว่าน่าจะเพราะเสียดาย ฉันคิดว่าเขาไม่ได้มีความจริงใจอะไร หรือไม่เซ็นสัญญาก้ไม่ต้องเซ็นแล้วไหมคะ？"