นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 30

สือฮว่าตอบอย่างสบายๆ

หางตาฮ่อฉวนสือกระตุก แม้แต่คุณท่านยังต้องกระแอมให้ใจเย็น

ที่แท้เมื่อกี้ก็สร้างมันขึ้นมาทั้งหมดจนเขาเกือบจะเชื่ออยู่แล้ว

คุณท่านลุกขึ้นพูดอีกนิดหน่อยก่อนจะขึ้นไปพัก เพราะอยากจะให้ทั้งสองอยู่ตามลำพัง

สือฮว่ารอให้เขาจากไปก็งอริมฝีปาก ลงโทษงั้นเหรอ วันหลังเซี่ยงชุนฟางจะต้องทนทุกข์ทรมานติดอยู่ในคุก

"คุณ...สามี คุณมีคนอยู่ที่สน. ใช่ไหม?"

เธอมองไปทางฮ่อฉวนสือด้วยความคาดหวัง ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เรียกแบบนี้ แต่ก็จะรู้สึกเขินจนหูแดงตลอด

ฮ่อฉวนสือเม้มริมฝีปาก ไม่สามารถปฏิเสธคำพูดเหล่านี้ได้

"ใช่แล้ว"

"งั้นคุณให้คนของคุณคอยดูดีๆ อย่าให้สามีของเซี่ยงชุนฟางมาเยี่ยมเธอนะ"

ถึงนิสัยของเซี่ยงชุนฟางจะไม่ดี แต่โชคดีที่ในชีวิตของเธอก็เอาไปใช้ในชีวิตแต่งงาน สามีของเธอเป็นคนที่ซื่อสัตย์และปฏิบัติต่อเธออย่างดีมาโดยตลอด

ก็ผู้หญิงน่ะนะ เป็นคนที่อารมณ์อ่อนไหว ไม่กี่ปีเธอก็ตกหลุมรักผู้ชายคนนั้นและอยากมีลูกให้เขาให้ได้

ถ้าผู้ชายคนนั้นเข้าไปเยี่ยมในคุก เซี่ยงชุนฟางก็จะรู้ว่าเธอโกหก

เมื่อคนกำลังหมดหวัง ความรู้สึกคือสายน้ำแห่งความหวังที่เบ่งบาน สิ่งที่เธอต้องทำคือดึงความรู้สึกนั้นในใจของเซี่ยงชุนฟางออกมาให้หมด

โดนผลักตกลงไปในน้ำ เธอก็สาบานว่าถ้าเธอมีชีวิตอยู่ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องชดใช้

ฮ่อฉวนสือเหลือบมองเธอและไม่ได้พูดอะไร ถือว่าเป็นการยินยอม

วิธีการของสือฮว่านั้นคล้ายกับเขามาก วิธีที่เร็วที่สุดในการทำลายคนไม่ใช่การฆ่าคนอื่น แต่เป็นการทำลายสิ่งที่เธอแคร์มากที่สุด

ผู้หญิงอย่างเซี่ยงชุนฟาง ถ้าแค่ทำร้ายเธอ เธอก็คงไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดแน่

ความมัวหมองของบางคนมันก็ถูกสลักเข้ากระดูกไปแล้ว และคงจะไม่มีวันกลับใจได้ เว้นแต่ความเจ็บปวดจะถูกทิ่มแทง

สือฮว่าไม่ได้พูดอะไรอีก เธอกำลังรอให้ฮ่อฉวนสือเข้ามาอุ้มเธอขึ้นชั้นบน

เธอไม่สามารถขยับขาได้ อยากจะขึ้นชั้นบนไปพักก็ต้องพึ่งเขา

แต่ฮ่อฉวนสือเหมือนจะไม่เข้ามาอุ้มเธอ เอาแต่ก้มหน้าไม่รู้คิดอะไรอยู่

เธอเปิดปากของเธอแต่สุดท้ายก็เงียบ

ฮ่อฉวนสือขมวดคิ้ว เขาก็ไม่ได้ไม่ชอบสัมผัสผู้หญิง อีกทั้งตอนที่อุ้มสือฮว่านั้นก็รู้สึกแปลกๆ

เขาดึงผ้าห่มคลุมศีรษะเธออย่างลวกๆ จากนั้นก็อุ้มเธอแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน

ดวงตาของสือฮว่ามืดมิด นี่เขาหม่ยความว่ายังไง? รังเกียจเธอหรืออะไร?

ฮ่อฉวนสือวางเธอลงบนเตียงและถอดผ้าให้

"คืนนี้เธอนอนนี่แล้วกัน"

สือฮว่าคิดว่าหลังจากช่วยเธอในครั้งนี้ ฮ่อฉวนสือก็น่าจะมีความรู้สึกดีๆต่อเธอบ้าง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เรื่องพวกนั้นจะไม่ส่งผลอะไรต่อใจเขาเลย

หัวใจของผู้ชายคนนี้เย็นชาราวกับหิน

แต่เนื่องจากฮ่อฉวนสือไม่ได้สนใจอะไรเธอ แสดงว่าสัญญาสองปียังคงใช้ได้และเธอไม่จำเป็นต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับการแย่งชิงทรัพย์สินของบ้านตระกูลฮ่อด้วย สัญญาหมดลงเธอก็จะออกไปได้

เมื่อประตูห้องปิดลง เธอก็สัมผัสใบหน้าตัวเอง

เธอไม่รู้เรื่องความสวยความงาม แต่ตั้งแต่เธอเรียนก็มีหลายคนบอกว่าเธอดูดีและมีผิวขาว

ตั้งแต่ต้นจนจบสายตาของฮ่อฉวนสือก็ไม่เคยหยุดอยู่ที่ตัวเธอและใบหน้านั่นก็ไม่เคยแสดงสีหน้าใดๆ

มานั่งในตำแหน่งนี้ได้ ก็คงมองอะไรออกอยู่แล้ว

เธอยิ้มและเข้านอน ไม่ได้คิดอะไรอีก

วันรุ่งขึ้น ผู้เชี่ยวชาญจากต่างประเทศมาที่บ้านตระกูลฮ่อ และตรวจขาของเธอ

สือฮว่าเข้าใจภาษาอังกฤษ ได้ยินผู้เชี่ยวชาญบอกว่าเธอจะสามารถฟื้นตัวได้ในสองเดือน เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก มือของเธอที่กำผ้าปูที่นอนก็ผ่อนคลายลง