นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 312

ใช่ เธอเห็นแก่ตัว เพียงเห็นฮ่อฉวนนสือครั้งเดียว เธอขอเงินจากพ่อเพื่อช่วยชีวิตเธอ

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเธอชอบเขาเหรอ?

ความชอบประเภทนี้ดูหวาดระแวงและเรียบง่าย และไม่เกี่ยวข้องกับตัวตน สถานะ หรือแม้แต่ว่าเขามีภรรยาหรือไม่

"สือฮว่า ถ้าคุณจะโทษก็ต้องโทษ ฮ่อฉวนสือ ใครให้เขามาล้มต่อหน้าฉัน และถูกฉันช่วยชีวิตไว้"

สือฮว่าไม่ได้พูดอะไร ถ้าต้องการว่าอย่างนั้น เรื่องนี้ก็ต้องโทษเธอ โทษเธอที่เธอทำให้ตำแหน่งของฮ่อฉวนสือรั่วไหล

เธอมองไปที่ ฮ่อฉวนสือ และพบว่าเขายังไม่รู้อะไร

เขาไม่เข้าใจคำพูดของพวกเขามากนัก เพราะเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบ

หวังอี้หวน และ หวังฉั่ง ได้ออกไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจะไม่หยุดมองแบบนี้

ฮ่อฉวนสือยืนอยู่ที่ประตูสำนักงาน ไม่กล้าเข้าไป เขารู้สึกว่าเขากำลังสร้างปัญหาให้กับเธอ

สือฮว่าได้จัดเอกสาร และเห็นว่าเขายังคงยืนอยู่ที่ประตูไม่เต็มใจที่จะเข้ามา เขาขมวดคิ้ว "ยังยืนโง่ๆอยู่ที่นั้นทำไม"

ฮ่อฉวนสือ ถึงจะเข้ามาแล้วเปิดปากของเขา แต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

สักพักเขาก็ผล็อยหลับไปบนโซฟา

ตอนเที่ยง ฮ่อฉินฉินรีบวิ่งมาที่ ตี้เซิ่ง อย่างมีความสุข และประโยคแรกที่เขาเปิดประตูคือ "พี่ชายของฉันอยู่ที่ไหน! สือฮว่า เธอกลับซ่อนมันไว้จริง ๆ พี่ชายฉันกลับมาแล้วเธอก็ไม่บอกเรา!!"

เธอข้ามชายที่นอนอยู่บนโซฟาโดยตรง ตามความรู้ของเธอ พี่ชายที่เย็นชาของเธอไม่ยอมนอนบนโซฟาแน่นอน

โดยไม่เงยหน้าขึ้นเลยโดยซ้ำ แล้วชี้ไปที่ชายคนนั้นบนโซฟา

ฮ่อฉินฉิน หันศีรษะและมองไปที่นั่น

มือของชายคนนั้นถูกพับอย่างน่ารัก ก้มศีรษะ และฝังอยู่บนโซฟา หากเขาไม่คุ้นเคยกับรูปร่างของเขา ฮ่อฉินฉินจะไม่เคยคิดว่าพี่ชายของเธอจะนอนแบบนี้!

"พี่ชาย?"

เธอตะโกนอย่างไม่แน่นอน น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน

ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นและขยี้ตา

หัวใจของฮ่อฉินฉินคลายและเธอก็พูดกับ สือฮว่าอีกครั้ง "พี่สะใภ้พี่ชายของฉันอยู่ที่ไหน"

พี่ชายของเธอขยี้ตาแบบนี้ได้ยังไงกัน อย่างกับเด็ก นี่ไม่ใช่แน่นอน!

เธอไม่ยอมรับอย่างแน่นอน!

สือฮว่ายังคงไม่เงยหน้าขึ้นมอง จ้องไปที่เอกสารในมือของเขา "เขานั่นแหละ"

ดวงตาของ ฮ่อฉินฉิน เบิกกว้างในทันที และเขาก็ถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความตกใจ "คุณพูดอะไรน่ะ?"

แต่ก่อนที่สือฮว่าจะตอบ ฮั่อฉวนสือก็พูดว่า "ภรรยา จะทานอาหารกลางวันเมื่อไหร่"

ความคิดปัจจุบันของเขาเรียบง่ายมาก กินข้าวกับสือฮว่า นอนกับสือฮว่าและเวลาที่เหลือดูรายการทีวีน่าเบื่อเพื่อฆ่าเวลา

เมื่อสือฮว่ายุ่ง เขาไม่สามารถดูแลเขาได้ ดังนั้นเขาจึงพักผ่อนอยู่ข้างๆ เขาอย่างเงียบๆ

ทันทีที่เขาพูด ฮ่อฉินฉินก็อ้าปากกว้าง รู้สึกว่าคางของเขากำลังจะล้มลงกับพื้น "พี่ชาย เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?"

ในความทรงจำของเธอ ดูเหมือนว่าพี่ชายของเธอไม่เคยเรียกสือฮว่าแบบนี้เลย

ฮ่อฉวนสือพบว่ามีบุคคลที่สามอยู่ที่นี่ และเขาก็งงอีกครั้ง "คุณคือ?"

ฮ่อฉวนสือ รู้สึกถึงลูกศรในหัวใจของเขาทันทีว่าพี่ชายที่ฉลาดของเธอกลับโง่ไปแล้วจริงๆ

เธอเริ่มวนเวียนอย่างกังวล "ทำไงดีเนี่ย โง่ไปได้ไงเนี่ย ถ้าหากคนในบ้านรู้ต้องเป็นหว่งเเย่แน่!"

ทันทีที่เธอพูดจบ ฮ่อฉวนสือ ก็ลุกขึ้นอย่างโกรธมาก

ฮ่อ ฉินฉิน กลัวมากจนหุบปากอย่างเร็ว เธอกลัวพี่ชายคนนี้มาตั้งแต่เด็ก พอเห็นเขาโกรธ เธอก็เริ่มกลัวโดยไม่รู้ตัว