นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 311

"ฉวนสือ ได้พบคุณสักที"

ใบหน้าของ หวังฉั่ง แสดงให้เห็นร่องรอยของความซีดเซียวอย่างผิดปกติ แสร้งทำเป็นไม่เห็น สือฮว่า ที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก้าวไปข้างหน้าอย่างกระตือรือร้นและจับมือ ฮ้อฉวนสือ

ฮ่อฉวนสือดูลำบากใจและตะโกนเรียกว่า "คุณลุง"

เมื่อเห็นฉากนี้ หวังอี้หวนก็รีบเข้ามาจับหวังฉั่ง "พ่อ ฉวนสือไม่นับพวกเราแล้ว เรากลับกันเถอะ"

หวังฉั่งจ้องไปที่เธอ "แกกำลังพูดบ้าอะไร เราช่วยชีวิตของ ฉวนสือไว้ ถ้าไม่มีเรา เขาคงตายไปแล้ว และเขาบอกว่าเขาจะอยู่กับเราตลอดไป!"

สือฮว่าก็มองออกได้ คนเล็กไม่ไหว คนแก้ก็ต้องออกมาแล้ว

ฮ่อฉวนสือ เรียกอธิบายอย่างกังวลใจ "คุณลุง ไม่ใช่ ฉันแค่พบภรรยาของฉันแล้วและภรรยาของฉันคือสือฮว่า"

เขากลัวสืออว่าจะเข้าใจผิดจึงรีบคว้ามือของ สือฮว่า และไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยมันไป

หวังฉั่งจ้องมองไปที่ สือฮว่า เขาปิดปากและไอสองครั้งและคุกเข่าลงพร้อมกับ เสียง"พัฟ"

"คุณหนูสือ ฉันและลูกสาวของฉันมีกันและกันแล้ว ตอนที่เราช่วยฉวนสือ เราก็รู้แล้วว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา แต่เราไม่ได้ทำเพราะเงินของเขา อี้หวนชอบฉวนสือจริงๆ และฉวนสือก็ ยังบอกด้วยว่าเขาอยากจะอยู่กับเรา และหวังว่าคุณหนูสือจะเห็นด้วย"

"เห็นด้วยอะไร?"

ดวงตาของ สือฮว่า เฉียบคมมาก และเธอจับหน้าอกของเธอเบา ๆ "ปล่อยให้ลูกสาวของคุณมาเป็นเมียน้อย? นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นว่าพ่อที่กำลังเร่งให้ลุกสาวตัวเองมาเป็นเมียน้อย"

เดิมที่หวังฉั่งคิดว่าสือฮว่าจะตื่นตระหนกจากการคุกเข่านี้ แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะพูดคำเหล่านี้ซึ่งทำให้ใบหน้าของเขาและ หวังอี้หวน อับอายมาก

"คุณหนูสือ คุณก็เห็นแล้วด้วย สุขภาพของฉันไม่ค่อยดี ถ้าฉันได้เห็นอี้หวนได้อยู่กับผู้ชายที่ชอบ ฉันก็จะตายไม่สงบ"

"คุณตายไม่สงบแล้วเกี่ยวไรกับฉัน ทำไมฉันต้องแคร์ความรู้สึกคุณด้วย วันนี้คุณคุกเข่าอยู่ที่นี่ แล้วฉันก็ไม่เห็นด้วยที่ลูกสาวของคุณจะมาเป็นเมียน้อย หากพ่อลูกสาวพวกคุณยังมีความอับอายสักนิดก็รับออกไปจากนี้สะ"

หวังฉั่ง มีเรื่องจะพูดมากมาย และเขาไม่ได้หมายความอย่างนั้นเลย เขาแค่ต้องการให้ สือฮว่าเห็นด้วย ปล่อยให้พวกเขาพบกับฉวนสือ ต่อไป และปล่อยให้ลูกสาวของเขาคลายความคิดถึงของพวกเขา

แต่ด้วยความที่เธอบิดเบี้ยวมาก แต่กลับดูเหมือนว่าเขาเร่งให้ลูกสาวตัวเองไปเป็นเมียน้อยสักงั้น

เขาไม่ได้พูดเก่งเหมือน สือฮว่าแต่เขากังวลและโกรธ เขาลุกขึ้นยืนตรงและเหยียบโต๊ะข้าง

ข้างโต๊ะเป็นหน้าต่าง ชั้นบนสุดของตี้เซิ่งถ้ากระโดดลงไปจะไม่เหลือแม้แต่กระดูก

"สือฮว่า เธอมันรังแกเรา รังแกเราเกินไป!"

ด้วยคำพูดเหล่านี้ในปากของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะหันไปทางหน้าต่างเมื่อใดก็ได้

โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ และมีคนทำงานล่วงเวลาที่อยู่ด้านบนไม่มากนัก

"คุณพ่อ คุณพ่อรีบลงมา คุณกำลังทำอะไรอยู่ ถ้าคุณพ่อกระโดด ฉันจะไม่อยู่อีกต่อไป โอ้...ฉวนสือ คุณช้วยเกลี้ยกล่อมพ่อฉันหน่อย ได้โปรด ฉวนสือ"

พ่อและลูกสาวนี้แสดงได้ดี และฮ่อฉวนสือผู้ใจดีก็เข้ามาเกี่ยวพันทันที และพูดอย่างกังวลว่า "คุณลุง คุณอย่ากระโดด ภรรยาของฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น"

อันที่จริง เขาไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึง ใบหน้าของเขาเป็นกังวล

หวังฉั่างสัมผัสตำแหน่งของหัวใจ ใบหน้าของเขาซีดและน่าเกลียด ราวกับว่ากำลังบังคับให้สือฮว่าเห็นด้วย

สือฮว่าไม่วิตกกังวลมากนัก และดสงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงบ

"ภรรยา ภรรยา พูดอะไรหน่อยสิ ได้โปรดนะ ภรรยา"