นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 329

เธอยังอยากจะถามอะไรอีกหน่อย แต่กลับมีเสียงหายใจของฮ่อฉวนสือดังอยู่ในข้างหู

เขาดูเหมือนเหนื่อยมาก พลางกอดเธอไว้และผล็อยหลับไปแบบนั้น

ริมฝีปากของเขาเรียวเล็กที่ปิดอยู่อย่างเงียบๆนั้น เหมือนกับมีดที่แหลมคม

สือฮว่ายื่นนิ้วออกไปชี้แล้วลูบที่ริมฝีปากของเขา

ใบหน้านี้เหมือนกับฮ่อหมิงทุกประการ แต่อารมณ์กลับแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ฮ่อหมิงทั้งดุร้ายและชั่วร้าย เป็นต้นฝิ่นที่เบ่งบานในยามค่ำคืนที่มืดมิด แต่ฮ่อฉวนสือกลับเป็นเหมือนดอกบัวหิมะบนภูเขาที่ทำให้ผู้คนไม่สามารถดูหมิ่นได้

แต่เมื่อพวกเขาหลับตาลง เธอก็ไม่สามารถแยกมันได้

เธออยากจะจูบไปที่ริมฝีปากของเขา แต่จู่ๆชายคนนี้ก็ลืมตาขึ้นแล้วกดที่ด้านหลังศีรษะของเธอและกดจูบให้ลึกขึ้น

สือฮว่าหอบเพราะการจูบและซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ในตอนนี้ฮ่อฉวนสือได้หลับไปจริงๆและจับมือเธอไว้แน่น

ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยเป็นพิเศษ เมื่อหลับไปก็นอนตรงจนถึง 11 โมงของวันถัดไป เขาไม่เคยนอนตื่นสายมาก่อนเลย

หลังจากที่สือฮว่าตื่นขึ้นมา ก็ไม่ได้ปลุกเขา แต่ไปที่ห้องหนังสือ เพื่อจัดการกับเอกสารของวันนี้

แต่ทันทีที่เปิดคอมพิวเตอร์ ข้อความหลายข้อความก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

——แตก! ภรรยาประธานตี้เซิ่งแอบขโมยกิน!

——สือฮว่าพาชายเถื่อนกลับบ้าน!

——แตก! ชายเถื่อนเป็นพี่น้องฝาแฝดของฮ่อฉวนสือ! !

ด้วยข้อความสามข้อความที่ติดต่อกัน ทำให้สือฮว่านั้นตะลึง

โลกภายนอกไม่รู้เรื่องที่ฮ่อฉวนสือมีพี่น้องฝาแฝด ใครเป็ยคนปล่อยข่าวออกไป?

เธอตะโกนเรียก"หนานสือ"

หนานสือนั้นไม่อยู่ เธอทำได้เพียงขมวดคิ้วและเดินออกจากห้องหนังสือ

ทันทีที่เดินอยู่ในทางเดิน ฉินหยู่ก็เดินมาจากด้านหน้า

ใบหน้าของฉินหยู่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "เธออ่านข่าวในอินเทอร์เน็ตหรือยัง？ สือฮว่า ฉันต้องการให้ทุกคนรู้จักใบหน้าที่แท้จริงของเธอ ให้ทุกคนเห็นว่าเธอมันเลวแค่ไหน!"

ถ้าปลี่ยนเป็นเมื่อก่อน ฉินหยู่จะไม่ปล่อยสิ่งที่ไม่รอบคอบเหล่านั้นออกไป

แต่คราวนี้เมื่อฮ่อฉวนสือกลับมาและรู้ว่าสือฮว่าได้พาคนป่าเถื่อนกลับบ้าน แต่กลับไม่ได้ลงโทษสือฮว่า ซึ่งเธอนั้นเริ่มตื่นตระหนกแล้ว

เธอได้เห็นมันอย่างชัดเจนแล้ว สือฮว่าได้ตรึงประธานไว้อย่างแน่น ตอนนี้ประธานตั้งใจที่จะไปให้สุดทางและจะไม่มีวันหันหลังกลับ

เธอจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ประธานจะเอาผู้หญิงสกปรกแบบนี้ได้ยังไง!

ในห้องนอน ฮ่อฉวนสือยังคงหลับอยู่ หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ และคิ้วก็ขมวดแน่น

"ฮว่า อย่าไป"

เขาพูดอย่างเสียงแหบและใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล มือทั้งสองข้างขดตัวแน่น

หัวใจของเขาดูเหมือนจะถูกแทงด้วยใบมีดที่แหลมคม และใบหน้าก็ซีดราวกับกระดาษ

"อย่าทำร้ายลูกของเรา ผมจะปล่อยคุณไป..."

หน้าอกของฮ่อฉวนสือนั้นเจ็บปวดและหายใจไม่ออกจนได้ลืมตาขึ้นในทันที

สภาพจิตใจของเขายังคงแย่มาก ราวกับว่ามีบางอย่างตื่นขึ้นอย่างช้าๆ และดูเหมือนว่าเขาจะกีดกันมัน

เขาเกลียดสิ่งที่กำลังจะตื่นขึ้น และรู้สึกอย่างสุดซึ้งว่ามันจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเขากับสือฮว่า

เขาเหยียดนิ้วออกมาขยี้คิ้วและนี่ถึงพบว่าสือฮว่าไม่อยู่แล้ว เขารีบสวมเสื้อคลุมและเปิดประตูห้องนอน

สือฮว่าไม่ได้อยู่ในห้องนั่งเล่นและในห้องหนังสือ

"ท่านประธาน"