นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 329

เธอยังอยากจะถามอะไรอีกหน่อย แต่กลับมีเสียงหายใจของฮ่อฉวนสือดังอยู่ในข้างหู

เขาดูเหมือนเหนื่อยมาก พลางกอดเธอไว้และผล็อยหลับไปแบบนั้น

ริมฝีปากของเขาเรียวเล็กที่ปิดอยู่อย่างเงียบๆนั้น เหมือนกับมีดที่แหลมคม

สือฮว่ายื่นนิ้วออกไปชี้แล้วลูบที่ริมฝีปากของเขา

ใบหน้านี้เหมือนกับฮ่อหมิงทุกประการ แต่อารมณ์กลับแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ฮ่อหมิงทั้งดุร้ายและชั่วร้าย เป็นต้นฝิ่นที่เบ่งบานในยามค่ำคืนที่มืดมิด แต่ฮ่อฉวนสือกลับเป็นเหมือนดอกบัวหิมะบนภูเขาที่ทำให้ผู้คนไม่สามารถดูหมิ่นได้

แต่เมื่อพวกเขาหลับตาลง เธอก็ไม่สามารถแยกมันได้

เธออยากจะจูบไปที่ริมฝีปากของเขา แต่จู่ๆชายคนนี้ก็ลืมตาขึ้นแล้วกดที่ด้านหลังศีรษะของเธอและกดจูบให้ลึกขึ้น

สือฮว่าหอบเพราะการจูบและซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ในตอนนี้ฮ่อฉวนสือได้หลับไปจริงๆและจับมือเธอไว้แน่น

ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยเป็นพิเศษ เมื่อหลับไปก็นอนตรงจนถึง 11 โมงของวันถัดไป เขาไม่เคยนอนตื่นสายมาก่อนเลย

หลังจากที่สือฮว่าตื่นขึ้นมา ก็ไม่ได้ปลุกเขา แต่ไปที่ห้องหนังสือ เพื่อจัดการกับเอกสารของวันนี้

แต่ทันทีที่เปิดคอมพิวเตอร์ ข้อความหลายข้อความก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

——แตก! ภรรยาประธานตี้เซิ่งแอบขโมยกิน!

——สือฮว่าพาชายเถื่อนกลับบ้าน!

——แตก! ชายเถื่อนเป็นพี่น้องฝาแฝดของฮ่อฉวนสือ! !

ด้วยข้อความสามข้อความที่ติดต่อกัน ทำให้สือฮว่านั้นตะลึง

โลกภายนอกไม่รู้เรื่องที่ฮ่อฉวนสือมีพี่น้องฝาแฝด ใครเป็ยคนปล่อยข่าวออกไป?

เธอตะโกนเรียก"หนานสือ"

หนานสือนั้นไม่อยู่ เธอทำได้เพียงขมวดคิ้วและเดินออกจากห้องหนังสือ

ทันทีที่เดินอยู่ในทางเดิน ฉินหยู่ก็เดินมาจากด้านหน้า

ใบหน้าของฉินหยู่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "เธออ่านข่าวในอินเทอร์เน็ตหรือยัง？ สือฮว่า ฉันต้องการให้ทุกคนรู้จักใบหน้าที่แท้จริงของเธอ ให้ทุกคนเห็นว่าเธอมันเลวแค่ไหน!"

ถ้าปลี่ยนเป็นเมื่อก่อน ฉินหยู่จะไม่ปล่อยสิ่งที่ไม่รอบคอบเหล่านั้นออกไป

แต่คราวนี้เมื่อฮ่อฉวนสือกลับมาและรู้ว่าสือฮว่าได้พาคนป่าเถื่อนกลับบ้าน แต่กลับไม่ได้ลงโทษสือฮว่า ซึ่งเธอนั้นเริ่มตื่นตระหนกแล้ว

เธอได้เห็นมันอย่างชัดเจนแล้ว สือฮว่าได้ตรึงประธานไว้อย่างแน่น ตอนนี้ประธานตั้งใจที่จะไปให้สุดทางและจะไม่มีวันหันหลังกลับ

เธอจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ประธานจะเอาผู้หญิงสกปรกแบบนี้ได้ยังไง!

ในห้องนอน ฮ่อฉวนสือยังคงหลับอยู่ หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ และคิ้วก็ขมวดแน่น

"ฮว่า อย่าไป"

เขาพูดอย่างเสียงแหบและใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล มือทั้งสองข้างขดตัวแน่น

หัวใจของเขาดูเหมือนจะถูกแทงด้วยใบมีดที่แหลมคม และใบหน้าก็ซีดราวกับกระดาษ

"อย่าทำร้ายลูกของเรา ผมจะปล่อยคุณไป..."

หน้าอกของฮ่อฉวนสือนั้นเจ็บปวดและหายใจไม่ออกจนได้ลืมตาขึ้นในทันที

สภาพจิตใจของเขายังคงแย่มาก ราวกับว่ามีบางอย่างตื่นขึ้นอย่างช้าๆ และดูเหมือนว่าเขาจะกีดกันมัน

เขาเกลียดสิ่งที่กำลังจะตื่นขึ้น และรู้สึกอย่างสุดซึ้งว่ามันจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเขากับสือฮว่า

เขาเหยียดนิ้วออกมาขยี้คิ้วและนี่ถึงพบว่าสือฮว่าไม่อยู่แล้ว เขารีบสวมเสื้อคลุมและเปิดประตูห้องนอน

สือฮว่าไม่ได้อยู่ในห้องนั่งเล่นและในห้องหนังสือ

"ท่านประธาน"

ฉินหยู่เห็นเขากำลังมองหาคนไปทั่วนั้นก็ซ่อนรอยฝ่ามือบนใบหน้าตัวเองไว้แล้วเรียกด้วยความเคารพ

เมื่อเธอก้มศีรษะลงเช่นนี้ รอยตบบนใบหน้าของเธอก็ตกลงไปในดวงตาของฮ่อฉวนสือทันที "สือฮว่าล่ะ?"

เขาไม่ได้ถามถึงที่มาของการรอยตบนี้ นอกจากเขาแล้ว ยังมีใครในบ้านนี้ที่กล้าตบฉินหยู่

ฉินหยู่กัดฟัน เดิมทีนั้นตั้งใจให้ประธานเห็นรอยตบนี้ ไม่คาดคิดว่าแม้ว่าเขาจะเห็นมันแล้วก็ไม่ถามเลยสักคำ

เธอยิ่งรู้สึกเกลียดสือฮว่ามากขึ้นในใจ "คุณสือบอกว่าจะไปจัดการกับข่าวบนอินเทอร์เน็ต"

ฮ่อฉวนสือไม่ได้สนใจกับข่าวออนไลน์มาเป็นเวลานานแล้ว เมื่อได้ยินดังนี้ เขาก็รีบหันกลับไปที่ห้องหนังสือ

เขาเปิดคอมพิวเตอร์ของตัวเองแล้วดูคร่าวๆอย่างละเอียด จากนั้นให้คนนำโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่มาและเขาก็โทรหาสือฮว่าโดยตรง

"อยู่ไหน?"

เสียงของเขานั้นลงต่ำ มีกลิ่นจางๆของการเปลี่ยนแปลง

สือฮว่าหลับตาลงและเม้มปากอย่างแผ่วเบา "ฉันกำลังจัดงานแถลงข่าว เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการหย่าร้างของเรา"

ฮ่อฉวนสือเป็นคนสูงส่ง ถ้าไม่มีเธอ ชีวิตส่วนตัวของเขาคงจะไม่ถูกคนอื่นวิจารณ์กันแบบนี้

ตอนนี้ทุกคนในจิงตูรู้ว่าเขาถูกสวมเขา สำหรับเขาแล้ว นี่เป็นเรื่องที่น่าอายอย่างมาก

"สิ่งที่ผมพูดเมื่อคืน คุณลืมมันไปหมดแล้วเหรอ？"

เขาทำเธอเชื่อฟังและให้กำลังใจเขาเล็กน้อย อย่างอื่นนั้นก็ไม่สำคัญ

"ฮ่อฉวนสือ ฉันไม่อยากให้คุณถูกพูดถึงแบบนี้"

"ดังนั้นคุณต้องจัดงานแถลงข่าว บอกว่าเราหย่ากันแล้ว บอกว่าทุกอย่างเป็นเพราะความไม่ซื่อสัตย์ของคุณ สือฮว่า คุณคิดแบบนี้ผมจะมีความสุขไหม？"

สือฮว่าไม่พูดอะไรพลางบีบโทรศัพท์ในมือแน่น

น้ำเสียงของฮ่อฉวนสืออ่อนลง "กลับมาก่อนนะ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง"

พูดจบ เขาก็วางสายไป

ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย ดูเหมือนเหนื่อยมากพลางเอียงศีรษะไปข้างหลังเล็กน้อยแล้วพักผ่อนบนโซฟา

ฉินหยู่หยิบผ้าห่มจากด้านข้างและต้องการคลุมเขา

แต่ทันทีที่เธอก้าวไปก้าวเดียว ฮ่อฉวนสือก็พูดว่า "จัดการเรื่องของคุณให้หมด ต่อไปไม่ต้องอยู่เคียงข้างฉันแล้ว"

ใบหน้าของฉินหยู่ซีดลง และเขาคุกเข่าลงบนพื้น "ท่านประธาน ฉันไม่เข้าใจว่าฉันทำอะไรผิด"

ฝ่ามือของเธอนั้นกำไว้แน่นจนเล็บนั้นหักครึ่ง

ฮ่อฉวนสือยิ้มเยาะและไม่มองดูเธอ "ฉันไม่รู้ว่าเธอเริ่มมีความคิดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร ก่อนหน้านี้เธอซ่อนไว้อย่างระมัดระวัง ฉันเลือกที่จะไม่สนใจ คิดว่าเธออยู่กับฉันมานานแล้ว รู้ว่าตัวเองควรทำอะไร ชื่อของสืฮว่ายังเขียนอยู่ในทะเบียนของฉัน เธอทำร้ายเขา ก็ทำร้ายฉัน"

"ท่านประธาน สือฮว่าเธอไม่คู่ควรจริงๆ…"

"ฉินหยู่ เธอยู่กับฉันมานานแล้ว เธอคิดว่าฉันเป็นคนยังไง?"

ฉินหยู่ขมวดคิ้ว เวลาที่เธออยู่กับเขามานั้นมันนานมากจริงๆ แต่ตอนนี้เขาถามแบบนี้ เธอไม่สามารถตอบได้ในทันที

เขาดูเหมือนจะเป็นคนลึกลับมาตลอด และมีหลายสิ่งที่ซ่อนจากพวกเขา เขาไม่เชื่อใครทั้งนั้นและไม่สนใจใคร

แต่หลักการนี้ดูเหมือนจะแตกหัก หลังจากที่สือฮว่าปรากฏตัว

ประธานคนก่อนที่เย็นชาและไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก และแม้แต่คนในครอบครัวเขาก็เหินห่างและไม่แยแส ไม่เช่นนั้นฮ่อฉินฉินคงจะไม่กลัวเขามาตลอด

ตั้งแต่สือฮว่าปรากฏตัว ใบหน้าของเขาก็เริ่มมีรูปลักษณ์ใหม่ เขากลายคนมีชีวิตชีวา ราวกับว่าตกลงมาจากบนก้อนเมฆ

ความอดทนของเขาต่อสือฮว่านั้นมันถึงขั้นที่น่ากลัวแล้ว

"ฉันไม่รู้"

เธอตอบอย่างแผ่วเบา และกำมือแน่นด้วยความหงุดหงิด

"เมื่อพบสือฮว่า ฉันถึงรู้ว่าทำไมตัวเองถึงต้องมีชีวิตอยู่ ความคิดแบบนี้มันน่ากลัวมาก แต่มันก็เป็นไปตามธรรมชาติ"

ฮ่อฉวนสือขมวดคิ้ว ใช่ ความคิดแบบนี้มันน่ากลัวมาก

เขายังสงสัยอยู่พักหนึ่งว่าเขาทำสิ่งชั่วร้ายต่อสือฮว่าในชาติที่แล้วหรือเปล่า ในชาตินี้เขาถึงสามารถทนต่อเธอได้มากขนาดนี้