นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 342

สือฮว่าลืมตาที่หม่นมัวขึ้น และมองไปยังสภาพแวดล้อมที่มืดมิด

สมองนั้นกระะจ่างอย่างมาก แต่ร่างกายกลับยังอ่อนเพลียและไร้เรี่ยวแรง

กงมู่ป๋ายเก็ยบผ้าเช็ดหน้าบนหน้าเธอออก และเธอถึงมองเห็นเพดานและใบหน้าของเขาได้ชัดเจน

ใบหน้าของกงมู่ป๋ายดูจริงจัง แต่มือเขากลับถูกบีบไว้แน่น "คุณส่อ ขอโทษด้วย เรื่องนี่ไม่ใช่ความตั้งใจของผม ผมจะบอกฮ่อฉวนสืออย่างละเอียดแล้วปล่อยให้เขาจัดการเอง"

เขาบอกว่าเขาจะบอกฮ่อฉวนสืออย่างละเอียด แต่เมื่อฮ่อฉวนสือมาถึงที่นี่จริงๆ เขาก็กลับปิดบังมัน

เช่น เขาเคยจูบมือของสือฮว่า คอของเธอ ริมฝีปากของเธอ

ทันทีที่เขาเห็นใบหน้าของสือฮว่าอย่างชัดเจน เขาก็ตื่นขึ้นจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ทันที ในขณะนี้ก็ได้แต่มองดูฮ่อฉวนสือพาสือฮว่ากลับไป ร่างกายของเขาถึงอ่อนลงและเหงื่อไหลท่วมหน้าผาก

เขาสะบัดนิ้วแล้วหยิบบุหรี่ออกมาอีกมวน หลังจากจุดไฟแล้วก็พูดกับคนที่อยู่ด้านข้างว่า "ธุรกิจทั้งหมดที่ทำกับจงเกอหยุดไปให้หมด ยั่วยุฮ่อฉวนสือ มันจะอยู่ที่จิงตูได้ไม่นาน"

มือของเขานั้นถือบุหรี่และสั่นอย่างรุนแรง

ไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตา ในหัวนั้นเต็มไปด้วยริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของสือฮว่า ความเย้ายวนที่ทำให้สะดุดตา

เขาก้มหน้าอย่างเหม่อลอย จนบุหรี่จะไหม้มือเขาถึงปล่อยมันออก และบุหรี่ในมือก็ตกลงสู่บนพื้น

"ไปเวินเซ่อ!"

เขาพูดแล้วขึ้นรถไปพลางดึงปกเสื้อที่หน้าอกออกเล็กน้อย ทั้งคนนั้นตกอยู่ในอาการวิตกกังวล

เวินเซ่อเป็นสถานที่โปรดของเขาและฮ่อสือหนาน ในช่วงนี้ฮ่อสือหนานไม่ได้อยู่ที่จิงตู ซึ่งไม่มีคนมาแย่งผู้หญิงกับเขา

หลังจากนั่งอยู่ในห้องแล้ว ผู้จัดการก็ได้เลือกผู้หญิงจำนวนมากมาให้เขา ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นแบบธรรมชาติ

สวย น่ารัก มีเสน่ห์ เกือบครบทุกอย่างเท่าที่มี

เขาก้มศีรษะลง พร้อมกับบุหรี่ในปากและโบกมือตรงหน้าเป็นครั้งคราว

ผู้จัดการคิดว่าเขาไม่พอใจ จึงเดินเข้าไปใกล้ ถึงได้ยินในปากเขาที่พูดพึมพำ "ทำไมเอวของผู้หญิงถึงบางและนุ่ม ราวกับงูขนาดนั้น"

มีบุหรี่อยู่ในปากของเขา ขณะที่พูด ขี้เถ้าก็ลอยตกลงไปอย่างแผ่วเบา

ไม่เห็นในดวงตาของเขา เหมือนกับถูกผีสิง

ผู้จัดการงุนงง ก้มหน้าลงแล้วถามว่า "นายน้อยกงครับ คุณพอใจกับผู้หญิงเหล่านี้มั้ยครับ?"

กงมู่ป๋ายดูเหมือนจะได้สติกลับมาอีกครั้ง จึงชี้สองคนให้มาดื่มด้วย

ดวงตาที่มีความสุขของผู้หญิงสองคนเป็นประกาย และพวกเขาก็รีบนั่งลงข้างๆ เขา

แต่ทั้งสองคนอ้อนอยู่นาน แต่กงมู่ป๋ายก็เอาแต่ดื่ม เหม่อ เหม่อและดื่ม

เมื่อดูเวลานั้นดึกมากแล้ว เขาจึงจับเอวของผู้หญิงคนหนึ่งและบีบมัน

ผู้หญิงคนนั้นอยากจะตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่เขากลับผลักคนออก และลุกขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชา "ไม่ต้องดื่มเป็นเพื่อนแล้ว"

หลังจากที่พูดจบ ก็ให้ผู้ช่วยของเขาเช็คบิล และตัวเองก็เดินขึ้นรถที่จอดอยู่ด้านนอก

หลังจากนั่งอยู่ในรถแล้ว เขามองดูที่มือตัวเองและแตะที่ริมฝีปากอีกครั้ง

ไม่ใช่แค่ช่วงเอว แต่ริมฝีปากของสือฮว่า นั้นนุ่มมาก และเย็นๆเหมือนเยลลี่ที่เพิ่งนำออกจากตู้เก็บของสดที่สามารถละลายเข้าไปอยู่ในหัวใจของภายในคำเดียว