นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 344

สือฮว่ารู้ว่าหมิงยวิ๋นไม่สามารถบอกอะไรกับเธอได้มากนัก และเมื่อเธอต้องการวางสาย หมิงยวิ๋นก็พูดขึ้นอีกครั้ง

"สือฮว่า เธอรู้ไหม？สำหรับคนชั้นสูงเหล่านั้น ผู้หญิงก็เป็นแค่ก้อนหินที่น่าเบื่อบนพื้นดิน บางครั้งพวกเขาก็รู้สึกว่าน่าสนใจ ก็จะหยิบหินขึ้นมาเล่น แต่ไม่มีใครที่จะเก็บหินก้อนนี้ไว้ตลอดไปในกระเป๋าเสื้อ เมื่อใดที่มันจะทำให้ชุดสูทของเขาสกปรก ชื่อเสียงของเขาเปื้อน คนบนโลกก็จะหัวเราะเยาะเขา"

หมิงยวิ๋นพ่นควันออกมาและสะบัดเขม่าบุหรี่เล็กน้อย "ฉันแตกต่างจากเธอ ตระกูลหมิงที่อยู่ข้างหลังฉันสามารถช่วยเขาได้ ฉันไม่เพียงแต่สามารถเป็นผู้หญิงของเขาได้ แต่ยังเป็นคู่หูของเขาได้ด้วย เด็กคนนี้จะกลายเป็นภาระฮ่อฉวนสือและอย่างน้อยหนึ่งเดือนต่อก็อาจจะมีบางคนลงมือ"

หมิงยวิ๋นเดิมคิดว่าสือฮว่าจะโต้เถียงเธอ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะวางสายไป

เมื่อได้ยินเสียงจากโทรศัพท์ เธอก็โกรธมากจนทุบโทรศัพท์ทิ้ง!

"นางเลว!!"

เธอกัดฟันและสีหน้าของเธอนั้นดูดุร้าย

คนใช้อยากปลอบเธอ แต่หมิงยวิ๋นกลับกดก้นบุหรี่บนหลังมือของอีกฝ่าย "ออกไป!"

นิสัยของหมิงยวิ๋นนั้นไม่ดี ความเอื้ออาทรและความเมตตาของเธอล้วนเป็นการเสแสร้ง คนที่สนิทกัยเธอนั้นต่างรู้ดีว่าเธอร้ายกาจกว่าใครๆ

คนใช้กลั้นน้ำตาไว้พลางออกไปจากที่นี่

หมิงยวิ๋นจ้องไปที่โทรศัพท์ที่เธอทิ้ง และมุมปากของเธอก็กระตุกอย่างเย็นชา

ลูกของสือฮว่าต้องไม่ได้คลอดออกมา ผู้อาวุโสจะลงมือจัดการอย่างแน่นอน ฮ่อหมิงที่เป็นทายาทนั้นยังไม่ทันมีลูกและฮ่อฉวนสือก็ยิ่งไม่ควรมีลูก เมื่อผู้อาวุโสลงมือแล้วสือฮว่าจะอยู่รอดได้อย่างไร

หลังจากที่สือฮว่าวางสาย เธอก็ก้มลงมองไปที่ท้องของเธอ

คำพูดของหมิงยวิ๋นทำให้เธอไม่สบายใจมาก เธอเอนตัวพิงโซฟาแล้วหลับไปสักพัก เมื่อตื่นขึ้น ฮ่อฉวนสือก็กลับมาแล้ว โดยบอกว่าจะพาเธอไปตรวจ

สือฮว่าเพียงเก็บของเล็กน้อยและไปโรงพยาบาล

ที่ตรวจการตั้งครรภ์มีผลบวกลวงนั้นไม่แม่นยำ ฮ่อฉวนสืบอกว่าเขาควรไปตรวจเลือดให้แน่ใจ

สือฮว่ารู๔สึกเพลียเล็กน้อย ในขณะที่รอผลก็พิงไหล่ของเขา

ฮ่อฉวนสือโอบกอดเธอ และหลังจากนั้นครู่หนึ่งแพทย์ก็ออกพร้อมผลตรวจและเรียกฮ่อฉวนสือไป และกระซิบบอกบางอย่างกับเขา

สีหน้าของฮ่อฉวนสือนั้นไม่มีอาการเปลี่ยนไปใดๆ แต่คิ้วนั้นบิดเบี้ยว เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ไม่ดีนัก

สือฮว่าหรี่ตาลง และกำลังจะลุกขึ้นไปถาม หมอก็ได้ไปแล้ว และหยิบผลการตรวจไปด้วย

"เป็นอะไรไป？ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า？"

เธอถามด้วยความเป็นห่วงและเอื้อมมือไปสัมผัสท้องของตัวเอง

ดวงตาของฮ่อฉวนสือสัมผัสได้ถึงความซับซ้อนพลางกอดเธอไว้ "ไม่มีปัญหาอะไร ดูแลตัวเองให้ดีนะ"

ระหว่างทางกลับบ้าน ฮ่อฉวนสือกอดเธอไว้แน่นพลางจ้องมองไปที่ทิวทัศน์ด้านนอกอย่างเหม่อลอย

ผ่านไปนาน เขาถึงได้หลับตาลง "ฮว่า ถ้าคุณรู้สึกเบื่อ ผมสามารถเลิกงานเร็วขึ้นอีกหน่อย ตั้งครรภ์ควรมีความสุข ไม่อย่างนั้น มันจะส่งผลกระทบต่อเด็ก"

สือฮว่านั่งอยู่ในอ้อมแขนของเขาและวางมือเขาไว้บนท้อง

ปลายนิ้วของฮ่อฉวนสือสั่นและพยายามจะเอามือของเขากลับด้วยความสั่นเล็กน้อย แต่ก็กลัวว่าจะถูกเธอสังเกตได้ ดังนั้นจึงทนฝืนอารมณ์ที่เดือดดาลในหัวใจและกอดเธอไว้แน่น

สืฮว่ารู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย จึงแตะหน้าผากของเขาด้วยความกังวลเล็กน้อย "ไม่สบายหรือเปล่า?"

ฮ่อฉวนสือก้มศีรษะลงและจูบเธออย่างแรง จนแทบอยากจะขยี้เธอเข้าไปในร่างกาย

สือฮว่าเงยหน้าขึ้น ทนอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ทนไม่ไหวแล้วเริ่มผลักเขาออก "คุณไม่ฟังที่หมอพูดเหรอ ？คุณไม่สามารถทำได้อีกแล้ว"

ฮ่อฉวนสือกอดเอวของเธอและไม่พูดอะไร

หลังจากที่รถหยุดที่เฉียนสุ่ยวาน เขาก็อุ้มเธอแล้วตรงไปที่ห้องนอนทันที

สือฮว่าพลิกตัวและใช้เท้าเตะเขา "ฉันตรวจดูข้อมูลมาแล้ว แบบนี้มันไม่ดีต่อเด็ก"

ฮ่อฉวนสือกลับกดลงและกระซิบที่หูของเธอ: "ผมทำเบาๆ "