นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 363

ปลายนิ้วของเขาขาวมากและเสริมกับสีแดงของมะเขือเทศได้ ซึ่งทำให้คนรู้สึกมองดูได้อย่างเพลิดเพลิน

สือฮว่ายืนอยู่ที่ประตูและเฝ้าดูอยู่ครู่หนึ่ง แต่จู่ๆก็ไม่อยากไปรบกวนเขา

เธอหันหลังเดินออกไปและลงนั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่น

เสียงหม้อและกระทะจากครัวทำให้เธอรู้สึกเรียบง่ายและมีความสุข

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฮ่อฉวนสือออกมาพร้อมกับจานสองใบ และเขาก็ผงะเมื่อเห็นเธอ

สือฮว่ารีบวิ่งไปรับจานมาวางไว้บนโต๊ะ

เขาทำสเต็ก และทำแซนด์วิชสองสามชิ้น

ฮ่อฉวนสือ ถอดผ้ากันเปื้อนออก วางไว้ข้างๆ แล้วยื่นมีดและส้อมให้กับเธอ

เขาไม่ได้บอกว่าทำไมจู่ๆถึงอยากลงครัวทำอาหารด้วยตัวเอง สือฮว่านั้นก็ไม่ได้ถาม เธอก้มหัวลงแล้วหั่นมาหนึ่งชิ้นตักเข้าปากของเขา "คุณกินก่อนสิ"

ฮ่อฉวนสือรู้สึกตลก พลางเปิดปากและกัดชิ้นเนื้อเข้าปากไป

โชคดีที่มีการแนะนำของเชฟ มันจึงไม่ได้ล้มเหลวเกินไป

หลังจากกินเสร็จ เขาก็ไปบริษัท สือฮว่านั้นไม่ได้ตามไป ซึ่งพักผ่อนอยู่ที่เฉียนสุ่ยวาน

ด้วยการดูแลของแพทย์ในช่วงนี้ ร่างกายของเธอก็หายเป็นปกติแล้ว ล่าสุดเธอยังอ้วนขึ้นหลายกี่โล ฮ่อฉวนสือพอใจกับผลลัพธ์นี่มาก จึงได้ส่งหมอไปและสั่งให้ครัวทำซุปบำรุงร่างกาย

สือฮว่ากำลังนั่งอยู่บนชิงช้าและถือนิตยสารไว้ในมือ

ถงเหยียนนำผลไม้มาและเสียบไม้จิ้มฟันอย่างระวัง "คุณสือ วันนั้นฉันออกไปแล้วพบกับสวี่ฉางอัน "

เมื่อได้ยินชื่อสวี่ฉางอันสือฮว่าก็หยุดการกระทำในมือ "ถงเหยียน ช่วยฉันเอามือถือใหม่มาหน่อย ฉันไม่ระวังทำโทรศัพท์หายไป"

ถงเหยียนพยักหน้า และทันทีที่เธอลุกขึ้นและหมุนตัวกลับ เธอเห็นถงหางที่ยืนมือไขว้หลังอยู่ทางนั้น

เท้าของเธอแข็งทื่อและมุมปากก็แน่นขึ้น "พี่ พี่มาทำอะไรตรงนี่?"

ถงหางมองไปที่เธออย่างนิ่งๆพลางขมวดคิ้ว "เหยียนเหยียน ช่วงนี้เธอมีอะไรผิดปกติ"

นิ้วของถงเหยียนที่ข้างหนึ่งกำแน่นขึ้นทันที และรู้สึกประหม่าอย่างอธิบายไม่ถูก "ผิดปกติตรงไหน?"

ถงหางเดินเข้ามาใกล้และจ้องเข้าไปในดวงตาของเธออย่างละเอียด "เราอยู่ด้วยกันมานานหลายปีแล้ว ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็จะไม่เคยปิดบังฉัน แต่หลังจากที่ฮ่ออสือหนานหายตัวไปจากจิงตู เธอก็เริ่มมีบางอย่างผิดปกติ เหยียนเหยียน เธอชอบฮ่อสือหนานใช่ไหม？ เขาสัญญาอะไรไว้กับเธอ?"

ใบหน้าของถงเหยียนเปลี่ยนเป็นซีดในทันที และก้าวถอยหลังไปก้าวใหญ่

เธอชอบฮ่อสือหนาน ซึ่งไม่มีใครรู้เรื่องนี้

ฮ่อสือหนานเป็นเจ้าแห่งความเจ้าชู้ ตั้งแต่ช่วงเวลาที่เธอตามสือฮว่า อีกฝ่ายหนึ่งก็มักมาม่อใส่เธอเหมือนไม่มีอะไร

เธอเติบโตมากับพี่ชาย ซึ่งไม่เคยผ่านสถานการณ์รักๆใคร่แบบนี้มาก่อน ดังนั้นจึงตกหลุมพรางได้อย่างง่ายดาย

แต่เธอไม่เคยทำอะไรที่ทำร้ายคุณสือมาก่อน จนกระทั่งครั้งที่แล้วที่คุณสือตั้งครรภ์ ฮ่อสือหนานนั้นโทรมาจากต่างประเทศ

ทุกคนต่างก็รู้ว่าไม่สามารถเก็บเด็กคนนี้ไว้ได้ และสิ่งที่เธอต้องทำทั้งหมดก็คือลืมตาข้างหนึ่งและปิดตาข้างหนึ่ง

เธอยังคงปลอบใจตัวเองมาตลอด แม้ว่าตอนนั้นเธอจะขัดขวางไว้จริงๆ แต่หญิงชราก็จะหาวิธีที่จะเอาเด็กในท้องสือฮว่าออก

ฮ่อสือหนานนั้นเป็นพิษ ด้วยคำสัญญาที่เลือนลางของเขา เธอก็ยินดีที่จะบุกน้ำลุยไฟ

"เหยียนเหยียน ฉันไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นสัญญาอะไรกับเธอ แต่ฉันขอให้เธอจำไว้ว่า เราเป็นคนของท่านประธาน หากไม่มีเขา เราคงตายไปนานแล้ว เป็นคนเราไม่สามารถเนรคุณแบบนี้ คนที่เคียงข้างเธอมาตั้งแต่เด็กก็มีเพียงพี่และท่า เมื่อเจอผู้ชายที่หวานเสน่ห์ใส่ผู้หญิงเป็นจึงติดกักได้ง่ายเป็นปกติ แต่เธอต้องเข้าใจว่ากำลังทำอะไรอยู่ คุณขอโทษท่านประธาน ขอโทษต่อคุณสือได้ยังไง？"

ใบหน้าของถงเหยียนยิ่งซีดลงพลางกัดริมฝีปากเล็กน้อย "พี่ ไม่นานมานี้เขาโทรหาฉัน บอกว่าเขาจะแต่งงานกับฉัน...ฉันรู้ว่าฉันกำลังคิดเพ้อเจ้อ แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ?"

เธอก้มศีรษะลง น้ำตาไหลนั้นไหลพรากออกมาและร่างกายสั่นเล็กน้อย "แบบเราที่เลียเลือดบนปลายมีด ไม่สามารถต้านทานความอ่อนโยนเช่นนี้ได้อยู่แล้ว"

เมื่อถงหางเห็นน้ำตาของเธอ ก็รู้สึกว่าน้องสาวคนนี้โง่จริงๆ

เธอไม่เคยคบหากับชายใดมาก่อน และฮ่อสือหนานเคยเป็นเจ้าแห่งดอกไม้นับพันๆดอก(ผ่านผู้หญิงมาเยอะ) คำสัญญาอันหรูหราเพียงไม่กี่คำก็สามารถหลอกให้เธอยิ้มได้

เธอเป็นน้องสาวของฉัน ฉันไม่อยากเห็นเธอทำผิดพลาด ผู้ชายแบบฮ่อสือหนาน เธอไปถามผู้หญิงคนไหนก็ได้ในจิงตูก็จะรู้ คำสัญญาของเขาเป็นเพียงกระดาษที่จิ้มเบาๆมันแตกขาด เหยีบยเหยีบย เขาเคยสัญญากับผู้หญิงไว้มาก แต่คนเดียวที่เคยทำดีด้วยก็มีแค่คุฯสือตคนเดียว อย่าโง่ไปหน่อยเลย"

ถงเหยียนไม่ได้พูด ฮ่อสือหนานโกหกเธอเหรอ? ก็อาจจะใช่ แต่เธอก็มีความหวังริบหรี่ในใจมาเสมอ

เธอสามารถช่วยเขาได้ ดังนั้นเธอจึงแตกต่างจากพวกชอบแสดงแบบนั้น

ถงหางหันกลับมา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเฉยเมย "ฉันเฝ้าดูเธอ ถ้าเธอทำอะไรที่ให้ร้ายต่อคุณสือ ฉันจะบอกประธานในทันที"

ถงเหยียนไม่พูดและก้มหน้าลงอยู่ตลอดเวลา

เมื่อถงฮางจากไป เธอก็ปาดน้ำตาออกจากใบหน้า

ไม่กี่นาทีต่อมา สือฮว่าก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเธอ เมื่อเห็นเธอยืนอยู่ที่นี่ บนหน้าก็มีความสงสัยเล็กน้อย "เธอร้องไห้เหรอ?"

ถงเหยียนรีบเช็ดหน้าตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่น้ำตาก็ไหลลงมาอีกครั้ง

สือฮว่าหยิบกระดาษทิชชู่ออกมาแล้ววางต่อหน้าเธอ "ถ้าเธอมีปัญหาอะไร บอกฉันได้นะ"

ถงเหยียนล้มมองดูแผ่นกระดาษ ริมฝีปากของเธอสั่น และเธอก็ค่อยๆเอื้อมมือออกไปหยิบมัน "ก็แค่จู่ๆนึกถึงเรื่องที่น่าเศร้าค่ะ"

หลังจากใช้กระดาษเช็ดน้ำตาแล้ว เธอก็หันกลับมาอย่างรวดเร็ว "ฉันจะไปซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้คุณ คุณสือ รอก่อนนะคะ"

หลังจากวิ่งออกไปไม่กี่ก้าว เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาฮ่อสือหนาน

เรื่องนี้ เธอไม่อยากทำอีกแล้ว อีกข้างคือรัก อีกข้างคือหักหลัง เธอทุกข์ทรมานตลอดเวลา

อีกฝ่ายเชื่อมต่อสายอย่างรวดเร็วที่นั่น เสียงของชายคนนั้นไพเราะมาก พร้อมคำพูดที่อ่อนโยน "เกิดอะไรขึ้น?"

หัวใจของถงเหยียนปวดร้าวไปชั่วขณะ เขากำลังโกหกเธอจริงๆหรือ?

"สือหนาน ฉันไม่อยากทำมันต่อแล้ว พี่ชายของฉันรู้แล้ว"

"เหยียนเหยียน พี่ชายของเธอก็มีเธอเป็นน้องสาวแค่คนเดียว แม้ว่าเธอจะทำอะไรผิดไป เขาก็จะให้อภัยเธอ"

"คุณสือดีกับฉันมาก"

ดวงตาของฮ่อสือหนานเป็นประกาย และมุมปากก็งอขึ้น "แล้วฉันไม่ดีกับเธอเหรอ？เหยียนเหยียน ฉันบอกว่าจะแต่งงานกับเธอ มันเป็นเรื่องจริง"

นิ้วของถงเหยียนเริ่มสั่นในทันที คำว่าแต่งงานเพียงสองคำมันช่างงดงามขนาดนี้ นี่เป็นคำที่ไพเราะที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยิน

เธอจำได้ว่าไม่นานหลังจากที่เธอติดตามคุณสือ ก็ได้พบกับฮ่อสือหนานที่บาร์

ตัวเขาเต็มไปคนเมาที่มีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์ หลังจากกดเธอไว้ด้านหลังเสาที่ไร้ผู้คน ก็จูบริมฝีปากของเธอจนปากเปื่อย

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจูบกับผู้ชาย และจูบนั้นเต็มไปด้วยการพัวพัน ซึ่งดูเหมือนจะทำให้ใจของเธอนั้นก็ติดเข้าไปด้วย

เธออยู่กับท่านประธานมานานหลายปี ทำไมเธอถึงจะไม่รู้จักคุณชายที่เจ้าชู้คนนี้ แต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้นความสัมพันธ์นี้

บางครั้งความรู้สึกของผู้หญิงก็เป็นเรื่องตลกมาก มักคิดว่าตัวเองเป็นผู้กอบกู้โลกที่สามารถช่วยคุณชายที่ทำตัวสุรุ่ยสุร่ายนั้นกลับตัวได้