นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 376

สือฮว่าเคยคิดว่าหมิงยวิ๋นอาจจะจับผู้เฒ่าไว้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าผู้หญิงคนนี้จะโหดร้ายขนาดนี้

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดอะไรสักคำในตอนนี้และยังคงกั้นไว้

ถ้าเขาพูดมากกว่าคำหนึ่ง บางทีเขาอาจจะได้รับนิ้วของผุ้เฒ่า

เธอขมวดคิ้ว หมิงยวิ๋นกล้าทำถึงขั้นนี้จริงๆ

คนของฮ่อฉวนสือ ต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อค้นหาที่อยู่ของผู้เฒ๋า แต่สิ่งที่เธอยังคงสนใจคืออีกจุดอ่อนหนึ่งที่หมิงหวิ๋นจับไว้คืออะไร?

ซือรั่วเฉินพูดมีเพียงฮ่อฉวนสือและหมิงยวิ๋นเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ และเห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ทั้งสองคนนี้จะพูดความจริง

เธอเอื้อมมือไปถูขมับ ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความอบอุ่นจากมือของเธอ

เธอลืมตาขึ้นและพบว่าซือรั่วเฉินวางมือไว้ข้างๆเธอ และผลักมือของเธอออกไปช่วยเธอนวลดขมับด้วยตัวเขาเอง

สือฮว่าตกตระลึกครู่หนึ่งและต้องการหลีกเลี่ยงโดยไม่รู้ตัว

"อย่าขยับ หลับตาลง"

เสียงของเขาอ่อนโยนและแรงกดของนิ้วมือทำให้เธอรู้สึกสบายมาก

ความกังวลที่โอบล้อมหัวใจของเธอหายไปในทันที และเธอก็มองไปที่เขาบ้างอย่างคาดไม่ถึง "คุณเคยเรียนการนวดมาหรือเปล่า"

ซือรัวเฉินยิ้มและไม่ได้พูดอะไร

สือฮว่าหลับตาลงและฟินกับมันชั่วขณะหนึ่ง รู้สึกเขินอายเล็กน้อย และขยับหัวออกไปอย่างรวดเร็ว "ขอบคุณ มันไม่เจ็บมาก"

งานเลี้ยงภายในใกล้จะหมดลงแล้ว คืนนี้ใครๆ ก็ชมรายการดีๆ กันแล้วฟินกันถ้วนหน้า

สือฮว่ายืนอยู่ที่นี่อีกครั้งชั่วขณะหนึ่ง เดาว่าทุกคนในนั้นเกือบออกไปหมดแล้วก่อนที่เธอจะหันกลับมา

คราวนี้เธอหันกลับไปแลวเห็นฮ่อฉวนสือ

เขายืนอยู่อย่างเงียบ ๆ ใต้แสงไฟ ไร้ซึ่งความรู้สึกใด ๆ ราวกับจะรวมเข้ากับความมืด

สือฮว่าก็มีแรงกระตุ้น เธออยากจะรีบเข้าไปกอดเขา

ไม่ว่าพวกเขาจะมีความกังวลอะไร พวกเขาควรจะช่วยกันแบกรับ แต่ฮ่อฉวนสือเคยชินกับการผลักเธอออกไป เผชิญพายุนองเลือดเพียงลำพัง

พวกเขาแค่มองหน้ากันแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว แต่ดูเหมือนทางช้างเผือกลึกแยกจากกัน

ผ่านไปนาน เขาก็หันหลังและจากที่นี่ไป

สือฮว่าไม่สามารถทนได้ที่จะไม่ไล่ตามเขาไป แต่เธอก็หยุดช้าอีกครั้งหลังจากคิดอะไรบางอย่างได้ ก่อนที่ยังไม่รู้ว่าจุดอ่อนที่หญ่สุดนั้นคืออะไร มันก็จะไม่มีประโยชน์ แม้ว่าเธอจะริ่เริ่มพุ่งเข้าไปกอด ผู้ชายคนนั้นคงจะผลักเธอออกไปอย่างแน่นอน

เธอเดินตามเขาไปไม่ไกลและมองดูเขาเข้าไปในรถ

หมิงยวิ๋นดูฉากนี้ด้วยการเยาะเย้ยเธอไม่ได้ขึ้นรถคันเดียวกับ ฮ่อฉวนสือ ชายผู้นั้นไม่ต้องการ

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหา "คุณแน่ใจที่ซ่อนคนไว้แล้วใช่ไหม ฉันไม่อย่าให้เดิดข้อผิดพลาดใดๆ"

"คุณหนูหมิง ไม่ต้องกังวล จะไม่มีใครพบผู้เฒ๋าคนนี้เจอ ดังนั้นคุณสามารถหมั้นกับ ฮ่อฉวนสือได้อย่างสบายใจ และเมื่อถึงเวลา เราจะปล่อยตัวเขาเอง"

ทำไม หมิงยวิ๋นถึงไม่แต่งงานกับ ฮ่อฉวนสือโดยตรง? เพราะเธอไม่กล้า เธอจึงกลัวที่จะกดดันฮ่อฉวนสือ อย่างเร่งรีบเกินไป

ฮ่อฉวนสือ และ ฮ่อหมิงเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน อันที่จริง พวกเขากระหายเลือดมากและหวาดระแวงอยู่ในกระดูก ถ้ามันทำให้พวกเขารีบร้อนจริงๆ เขายอมที่จะฆ่าเธอก่อน ก่อนที่จะไปขอโทษผู้เฒ่า

ทุกอย่างเร่งรีบไม่ได้ ขั้นแรกให้รื้อถอนความสัมพันธ์ระหว่างเขากับสือฮว่า ผูกผู้คนไว้กับเธอ แล้วค่อยๆ กินเนื้อของอีกฝ่ายอย่างเช้าๆ

เธอมั่นใจที่จะลบร่องรอยของสือฮว่าทั้งหมดในหัวใจของ ฮ่อฉวนสือ!

และที่นี่ ฮ่อฉวนสืออได้จ้องมองเงาในกระจก ดวงตาของเขาแดงก่ำและหลบลง "หาที่อยู่ของผู้เฒ่าได้ยัง"

เขาถือโทรศัพท์อยู่ในมือ น้ำเสียงของเขาเย็นชา

"นายม่าน หาเจอแล้ว แต่สุขภาพของผู้เฒ่าฮ่อแย่มาก ถ้าบุกเข้าไปแบบนี้ เกรงว่า…"

ฮ่อฉวนสือ ค่อย ๆ เอนหลัง "หมิ่นซา ถ้าฉันฆ่า หมิงยวิ๋น จะเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหมิง?"

หมิงยวิ๋นเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นที่สุดของตระกูลหมิง ตระกูลหมิง ใช้ความพยายามกับเธอมากเกินไป วิธีนี้เป็นวิธีที่เสี่ยงมาก

แต่เขารอไม่ไหวแล้ว เขาแทบรอที่จะฆ่าผู้หญิงคนนั้นในคืนนี้ไม่ไหวแล้ว

"นายท่าน ตระกูลหมิงมีเกียรติอย่างสูงในเมืองแห่งความบาป และหมิงยวิ๋นเป็นหญิงสาวที่โปรดปรานที่สุด การตายของเธอมีความสำคัญอย่างยิ่ง และตระกูลหมิงย่อมเดาอย่างแน่นอนว่าการตายของเธอเกี่ยวข้องกับคุณหนูสือ ไม่ว่าพลังของเราจะแข็งแกร่งแค่ไหน มันก็เป็นความเสี่ยงนับร้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ขึ้นอยู่กับว่านายท่านคุณจะยอมเสี่ยงหรือไม่"

ความเสี่ยงนับร้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้แต่น้อยก็อาจเอาชีวิตสือฮว่าไปได้

"แล้วถ้าจำกัดคนทั้งหมดในตระกูลหมิงล่ะ?"

เสียงของฮ่อฉวนสือ จาง ๆ และรอยยิ้มเลือดเย็นปรากฏขึ้นจากมุมปากของเขา

หมิ่นซาสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณที่ปั่นป่วนไปทั่วร่างกายของเขา และทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อนานมาแล้ว นายท่านได้ทำลายทั้งตระกูลเพราะคุณหนูสือมาแล้ว

"รากฐานของตระกูลหมิงในเมืองแห่งความบาปนั้นไม่เล็กและทหารรับจ้างของนายท่านก็ไม่อ่อนแอ แต่ถ้าท่านต้องการกำจัดพวกเขา คุณต้องวางแผนอย่างรอบคอบ ฉันจะคุยกับนายน้อยยวี่ก่อน แต่ท่านต้องคิดถึงผลที่ตามมา หากเกิดความปั่นป่วนในตระกูลหมิง มันจะส่งผลกระทบต่อเมืองแห่งความความชั่วร้ายทั้งหมด และจะมีผู้คนมาที่นั่นอย่างแน่นอน เราและอีกฝ่ายนั้นไม่ถูกกันอยู่แล้ว แล้วถึงเสลานั้นกลัวว่าจะอธิบายกับทหารรับจ้างยาก"

ปลายนิ้วของฮ่อฉวนสือค่อย ๆ เคาะที่ขาของเขา เมื่อนึกถึงดวงตาของ สือฮซ่า คืนนี้ หัวใจของเขาก็ปวดร้าว "จะนานแค่ไหน?"

หมิ่นซารู้ว่าเขาได้ตัดสินใจแล้วและรีบตอบไปว่า "นายท่าน ฉันเกรงว่าจะต้องปรึกษากับนายน้อยยวี่ก่อน"

"โดยเร็ว"

เสียงของฮ่อฉวนสือไม่มีขึ้น ๆ ลง ๆ ประโยคที่กระพือปีกนี้เกี่ยวข้องกับการอยู่รอดของคนหลายร้อยคน

หลังจากวางสายแล้ว เขาก็มองไปที่ถนนด้านนอกด้วยความงุนงง

คิดถึงสือฮว่า คิดถึงจนปวดไปทั้วร่างกาย

เมื่อนึกถึงการแสดงของเธอที่งานเลี้ยงคืนนี้ นึกถึงเธอจับมือเขาด้วยความรัก มุมปากของเขาโค้งงอ

เขาถอนหายใจเบา ๆ เขาต้องการกำจัดหมิงยวิ๋นแล้วมีเหตุผลหนึ่งที่สำคัญมาก คือความลับที่สือฮว่าต้องไม่มีวันรู้

หมิงยวิ๋นข่มขู่เขาด้วยผู้เฒ่าและความลับนั้น ซึ่งทำให้เขาเกิดความแค้นในใจนานมาแล้ว

แต่ก่อนที่หมิ่นซาจะให้คำตอบเขา เขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ชั่วคราว ไม่เช่นนั้นผู้เฒ่าจะตกอยู่ในอันตราย และสืออว่าก็จะตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน

อีกด้านหนึ่ง เมื่อสือฮว่ากำลังจะขึ้นรถ เธอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ไม่ไกล ถางเมิ่งหรู

การแสดงออกของ ถางหมิ่นหรู มึนงงเล็กน้อยและดวงตาของเขาก็กลวงมาก

สือฮว่าตกใจและรีบเดินเข้าไปพยุงเธอไว้ "คุณเป็นอะไรไป?"

ถางเมิ่งหรู จับมือเธออย่างสั่น กัดริมฝีปากแน่น "ฉางอัน... เขาตายแล้วจริงหรือ?"

สายตาของการรักใครสักคนไม่สามารถหลอกลวงผู้อื่นได้ และดวงตาของถางเมิ่งหรู นั้นคือความรักอย่างชัดเจน

หัวใจของสือฮว่าสั่นระรัว เนื่องจากเธอไม่รู้เรื่องนี้เลยจนกระทั่งตอนนี้ และให้นึกถึงการพบกันครั้งแรกของเธอกับ ถางเมิ่งหรู เธอบอกว่าเธอมีผู้ชายที่รักมาก ผู้ชายคนนั้นคือ สวี่ฉางอันเหรอ?

"เสียใจด้วย"

นี้เป็นคำพูดที่สิ้นหวังมาก ถางเมิ่งหรูก้มศีรษะลงและยิ้ม

"แค่ไปต่างประเทศรอบเดียว กลับมาก็ได้ยินมาว่าเขาหายไปแล้ว ถางจิงหราน ก็กระโดดลงจากอาคารด้วยไม่มีใครรู้ว่าความจริงคืออะไรสือฮว่า ฉันจะไม่มีวันลืมวันที่ฉันสารภาพกับเขา ในคืนนั้น ชีวิตจะนานแค่ไหนฉันไม่รู้ ในโลกของแมลงเม่า อาจมีแค่สองสามวัน ในหัวใจของคู่รัก มันอาจจะชั่วชีวิต ในตัวฉัน เพียงสิบปีที่ฉันรักเขา"