นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 375

"โดนเบื่อน่ะเหรอคะ?"

สือฮว่ายังคงมั่นคง เธอไม่อยากแพ้ต่อหน้าหมิงยวิ๋น

เธอเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองฮ่อฉวนสือ และรู้สึกได้ชัดเจนว่าฮ่อฉวนสือไม่ชอบหมิงยวิ๋น ถึงความไม่ชอบนี้จะบางมาก แต่เธอก็ยังสังเกตเห็น

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ชอบหมิงยวิ๋น แต่กลับยอมให้หมิงยวิ๋นมาอวดดีต่อหน้าเขา ดูยังไงก็เหมือนหมิงยวิ๋นกำจุดอ่อนเอาไว้ อีกทั้งยังเป็นจุดอ่อนที่ไม่ธรรมดาด้วย

สมองสือฮว่าเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เธอไม่เชื่อว่าฮ่อฉวนสือจะพูดคำว่ารักได้ง่ายๆ ยิ่งไม่เชื่อว่าเขาจะพูดว่าไม่รักกันง่ายๆด้วย

เธอเม้มริมฝีปากและพยายามคิดว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลานี้ สิ่งเดียวที่ฮ่อฉวนสือกังวลคือคุณท่านที่อยู่ต่างประเทศ

ไม่นานมานี้ได้ยินมาว่าคุณท่านได้รับการช่วยเหลือ หรือว่าคนของหมิงยวิ๋นมีคุณท่านอยู่ในมือ?

ด้วยนิสัยของหมิงยวิ๋น ไม่ใช่ว่าเธอไม่สามารถทำเรื่องนั้นได้ เธอพิถีพิถันมาก เธอต้องกุมจุดอ่อนฮ่อฉวนสือไว้แน่ถึงกล้าที่จะหยิ่งผยองขนาดนี้

หลังจากคิดถึงจุดนี้ได้ สือฮว่าก็รู้สึกไม่สบายใจน้อยลง

เธอยกยิ้มและเหลือบมองหุ่นของหมิงหยุน "คุณเคยนอนกับฮ่อฉวนสืองั้นเหรอคะ?"

ใบหน้าของหมิงยวิ๋นเริ่มอับอายทันที มือข้างหนึ่งกำแน่นขึ้นทันที ดวงตาคมกริบ

เมื่อสือฮว่าเห็นปฏิกิริยาของเธอ ก็รู้ว่าเธอยังไม่ได้เขา

เธอหัวเราะเบาๆ "ปฏิกิริยาแบบนี้ของคุณหมิงบอกฉันว่าแม้แต่เตียงคุณฮ่อก็ยังขึ้นไปไม่ได้เลยนะคะ เขาจะเบื่อฉันหรือไม่ ฉันจะรอให้พวกคุณมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นก่อนแล้วค่อยมาหัวเราะฉันก็ยังไม่สายนะคะ คุณว่าไหมคะ? เพราะดูแล้ว ฮ่อฉวนสือเป็นผู้ชายที่คุณนอนด้วยไม่ได้ แต่ว่าฉันอยากบอกคุณเอาไว้นะคะ ผู้ชายที่คุณนอนด้วยไม่ได้ ฉันก็เคยนอนด้วยมาแล้ว แถมยังติดกันมากด้วย"

ไม่ว่าจะซ้ำเติมหมิงยวิ๋นแค่ไหน หลังจากพูดไปก็คงใกล้ระเบิดแล้ว

สีหน้าดูไม่ได้ของเธอจ้องไปที่ใบหน้าของสือฮว่า โกรธจนหน้าอกกระเพื่อมลงรุนแรง

เสียงสนทนารอบข้างเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ และดูเหมือนว่าทุกคนเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างฮ่อฉวนสือกับหมิงยวิ๋น

คนตาบอดยังมองออกว่าคำพูดของสือฮว่าไปกระตุกต่อมหมิงยวิ๋น

ถ้าฮ่อฉวนสือเลิกกับสือฮว่าเพราะหมิงยวิ๋นจริงๆ งั้นจะไม่มีอะไรกับหมิงยวิ๋นได้ยังไง?

ใบหน้าของหมิงยวิ๋นซีดและกำฝ่ามือแน่น

ยิ่งตอนนี้เธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้มากเท่าไหร่ เธอก็จะแพ้มากขึ้นเท่านั้น!

"ฉวนสือไม่ใช่ผู้ชายที่ในหัวมีแต่ผู้หญิง ครั้งแรกของเราก็ต้องสงวนไว้สำหรับคืนวันแต่งงาน"

"คิก"

ทันทีที่หมิงยวิ๋นพูดจบ สือฮว่าก็หัวเราะ เธอยื่นแก้วไวน์เปล่าให้พนักงานเสิร์ฟที่อยู่ด้านข้าง ส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายรินไวน์

พนักงานเสิร์ฟรินไวน์แดงลงในแก้วด้วยความเคารพ

สือฮว่าคืนนี้เป็นราชินี มาพร้อมกับออร่า

"คุณหมิง คุณพูดแบบนี้เพื่อโน้มน้าวตัวเองเหรอคะ? ตอนเขาอยู่กับฉัน แรงของเขาดีมากเลยนะคะ ทำไมทีคุณถึงกลายเป็นแบบนั้นล่ะคะ เป็นเพราะคุณมีทำให้เขาสนใจไม่ได้ หรือว่าเขาไม่ได้รักคุณล่ะคะ?"

"สือฮว่า หุบปาก!!"

ในที่สุดหมิงหยุนก็โกรธและจ้องเธออย่างขุ่นเคือง

สือฮว่าเลิกคิ้วขึ้นและก้มหน้าลงจิบไวน์แดง "ชีวิตคนมีสามสิ่งที่เสแสร้งไม่ได้ ไอจาม ความรัก และความยากจน ถึงฉันจะหย่ากับคุณฮ่อแล้ว แต่ในใจเขาก็ยังมีฉัน และฉันก็เป็นแบบนั้น"

หลังจากพูดจบ เพื่อจงใจรังเกียจหมิงยวิ๋น เธอก็จับมือฮ่อฉวนสืออย่างรักใคร "ความรักของฉันที่มีต่อคุณฮ่อจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง หากคุณฮ่อได้ลิ้มรสดอกไม้ป่า สุดท้ายก็จะรู้ว่าฉันยังเป็นกุหลาบหอมอยู่ดี"

สือฮว่าสังเกตเห็นความอ่อนโยนในดวงตาของฮ่อฉวนสือได้อย่างรวดเร็วก็รู้สึกโล่งใจทันที

ตามที่เธอคาดไว้ จุดอ่อนของฮ่อฉวนสืออยู่ในมือหมิงยวิ๋น

หากจุดอ่อนเกี่ยวข้องกับคุณท่านแห่งตระกูลฮ่อ เธอก็ยินดีที่จะรอให้เขาพูดความจริง

นัง! นังบ้า!!

หมิงยวิ๋นรู้สึกแต่เจ็บปวดจนหน้าจะลุกเป็นไฟ เสียงเยาะเย้ยรอบๆ ตัวทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ ตั้งแต่เธอมาที่นี่ก็มาเพื่อรับควาบอับอาย!

เพราะเธอไม่สามารถได้รับความรักจากฮ่อฉวนสือ ไม่มีอะไรมากไปกว่าความรักของชายคนนี้ที่ทำให้สือฮว่ามั่นใจ!

และคำพูดของสือฮว่าเมื่อกี้ ในสายตาของทุกคนหมิงยวิ๋นก็กลายเป็นเมียน้อยที่เข้าไปแทรกความรู้สึกของคนอื่น!

ในแวดวงชนชั้นสูง พวกเมียน้อยเป็นที่เกลียดชังมากที่สุด

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนต่างจ้องมองหมิงยวิ๋นอย่างเหยียดหยาม นึกว่าจะมีความสามารถมาก ที่แท้ก็เป็นหมาจิ้งจอกที่คอยแอบกินลับหลัง!

การต่อสู้ครั้งนี้ สือฮว่าถือเป็นคนชนะที่สวยงาม

แต่ในใจเธอยังสงสัย สงสัยว่าจุดอ่อนอะไรกันแน่ที่อยู่ในมือหมิงยวิ๋น หรือเป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ หมิงยวิ๋นมีคุณท่านฮ่ออยู่ในมือจริงๆงั้นเหรอ?

เธอไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ไม่มีกะจิตกะใจจะอยู่ต่อ ในระหว่างที่ทุกคนต่างคุยกัน เธอก็ออกจากห้องโถงไปอย่างเงียบๆ ไประเบียงที่ไม่มีคน

เธอแน่นหน้าอก วางสองมือบนระเบียง และสูดอากาศบริสุทธิ์จากข้างนอก

มีเสียงฝีเท้าเดินตามหลังเธอมา เป็นเสียงที่เบามาก

เธอไม่ได้หันไปมอง เหลียวหลัง หัวใจเธอก็ดีขึ้นทันที

เธอหันกลับไป กลับเห็นซือรั่วเฉินยืนอยู่ข้างหลังเธอ

ซือรั่วเฉินแต่งตัวสบายๆ ราวกับไม่ได้ใส่ใจงานเลี้ยงเท่าไร

สือฮว่าเหยียดริมฝีปาก "คุณนั่นเอง"

ซือรั่วเฉินเลิกคิ้วขึ้นและหยุดอยู่ข้างๆเธอ "ไม่อย่างนั้นเธอคิดว่าเป็นใครเหรอ?"

สือฮว่าไม่พูดอะไร คำตอบต่างก็รู้ดี

"สือฮว่า หลังจากคืนนี้ เธอจะออกจากจิงตูไหม?"

ถ้าออกไป เขาก็สามารถช่วยได้

สือฮว่าใจสั่นอย่างรุนแรง เธอไม่เคยคิดที่จะออกไป เธอต้องยืนยันว่าการเดาของเธอนั้นถูกหรือไม่ "ฉันเมองออกว่าฮ่อฉวนสือไม่ได้ชอบหมิงยวิ๋น ที่เขาอยู่กับเธอนั้นมีเหตุผล"

ดวงตาของซือรั่วเฉินวูบไหว "ไม่มีอะไรปิดบังเธอได้เลยนะ จริงๆแล้ว คุณท่านตระกูลฮ่อถูกเจอที่ต่างประเทศไม่นานมานี้ ระหว่างการช่วยเหลือ เขาถูกจับเป็นตัวประกัน ว่ากันว่าคนของหมิงยวิ๋นพาเขาไป แต่ไม่รู้ที่ไหน รอเธอได้หมั้นกับเขา คุณท่านก็จะกลับมาอย่างปลอดภัย นี่ซิ่วหยูบอกฉันเอง แต่ฉันคิดว่าจุดอ่อนนี้ คงไม่ได้ทำให้ฉวนสือปล่อยเธอไป เพราะอย่างนั้นหมิงยวิ๋นต้องกุมจุดอ่อนเขาอีกแน่"

"คืออะไรล่ะ?"

น้ำเสียงของซือรั่วเฉินอ่อนลง "ฉันไม่รู้ ซิ่วหยูเองก็ไม่รู้เหมือนกัน คงมีเพียงฮ่อฉวนสือกับหมิงยวิ๋นเท่านั้นที่รู้"

หัวใจของสือฮว่าแน่นขึ้นอีกครั้ง และใช้เวลานานกว่าจะถามขึ้นอีกครั้ง "คุณท่านยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่าคะ?"

คุณท่านฮ่อมีพระคุณช่วยชีวิตฮ่อฉวนสือ เลยมีตำแหน่งที่สำคัญมากในใจของเขา อีกทั้งคุณท่านฮ่อยังเป็นผู้นำตระกูลฮ่อด้วย หมิงยวิ๋นจะกล้าได้ยังไง?

หรือว่าหมิงยวิ๋นไม่รู้แม้กระทั่งตัวตนของคุณท่านฮ่อที่สำนักงานใหญ่?

"ยังมีชีวิตอยู่ แต่หมิงยวิ๋นได้พูดแล้ว หากฮ่อฉวนสือกล้าพูดกับเธอในคืนนี้ เธอจะให้คนตัดนิ้วของคุณท่าน ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่มีความสามารถ แต่ยังโหดเหี้ยมด้วย คืนนี้เธอไปทำเขาเคือง ต้องระวังตัวนะ"