นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 375

"โดนเบื่อน่ะเหรอคะ?"

สือฮว่ายังคงมั่นคง เธอไม่อยากแพ้ต่อหน้าหมิงยวิ๋น

เธอเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองฮ่อฉวนสือ และรู้สึกได้ชัดเจนว่าฮ่อฉวนสือไม่ชอบหมิงยวิ๋น ถึงความไม่ชอบนี้จะบางมาก แต่เธอก็ยังสังเกตเห็น

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ชอบหมิงยวิ๋น แต่กลับยอมให้หมิงยวิ๋นมาอวดดีต่อหน้าเขา ดูยังไงก็เหมือนหมิงยวิ๋นกำจุดอ่อนเอาไว้ อีกทั้งยังเป็นจุดอ่อนที่ไม่ธรรมดาด้วย

สมองสือฮว่าเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เธอไม่เชื่อว่าฮ่อฉวนสือจะพูดคำว่ารักได้ง่ายๆ ยิ่งไม่เชื่อว่าเขาจะพูดว่าไม่รักกันง่ายๆด้วย

เธอเม้มริมฝีปากและพยายามคิดว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลานี้ สิ่งเดียวที่ฮ่อฉวนสือกังวลคือคุณท่านที่อยู่ต่างประเทศ

ไม่นานมานี้ได้ยินมาว่าคุณท่านได้รับการช่วยเหลือ หรือว่าคนของหมิงยวิ๋นมีคุณท่านอยู่ในมือ?

ด้วยนิสัยของหมิงยวิ๋น ไม่ใช่ว่าเธอไม่สามารถทำเรื่องนั้นได้ เธอพิถีพิถันมาก เธอต้องกุมจุดอ่อนฮ่อฉวนสือไว้แน่ถึงกล้าที่จะหยิ่งผยองขนาดนี้

หลังจากคิดถึงจุดนี้ได้ สือฮว่าก็รู้สึกไม่สบายใจน้อยลง

เธอยกยิ้มและเหลือบมองหุ่นของหมิงหยุน "คุณเคยนอนกับฮ่อฉวนสืองั้นเหรอคะ?"

ใบหน้าของหมิงยวิ๋นเริ่มอับอายทันที มือข้างหนึ่งกำแน่นขึ้นทันที ดวงตาคมกริบ

เมื่อสือฮว่าเห็นปฏิกิริยาของเธอ ก็รู้ว่าเธอยังไม่ได้เขา

เธอหัวเราะเบาๆ "ปฏิกิริยาแบบนี้ของคุณหมิงบอกฉันว่าแม้แต่เตียงคุณฮ่อก็ยังขึ้นไปไม่ได้เลยนะคะ เขาจะเบื่อฉันหรือไม่ ฉันจะรอให้พวกคุณมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นก่อนแล้วค่อยมาหัวเราะฉันก็ยังไม่สายนะคะ คุณว่าไหมคะ? เพราะดูแล้ว ฮ่อฉวนสือเป็นผู้ชายที่คุณนอนด้วยไม่ได้ แต่ว่าฉันอยากบอกคุณเอาไว้นะคะ ผู้ชายที่คุณนอนด้วยไม่ได้ ฉันก็เคยนอนด้วยมาแล้ว แถมยังติดกันมากด้วย"

ไม่ว่าจะซ้ำเติมหมิงยวิ๋นแค่ไหน หลังจากพูดไปก็คงใกล้ระเบิดแล้ว

สีหน้าดูไม่ได้ของเธอจ้องไปที่ใบหน้าของสือฮว่า โกรธจนหน้าอกกระเพื่อมลงรุนแรง

เสียงสนทนารอบข้างเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ และดูเหมือนว่าทุกคนเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างฮ่อฉวนสือกับหมิงยวิ๋น

คนตาบอดยังมองออกว่าคำพูดของสือฮว่าไปกระตุกต่อมหมิงยวิ๋น

ถ้าฮ่อฉวนสือเลิกกับสือฮว่าเพราะหมิงยวิ๋นจริงๆ งั้นจะไม่มีอะไรกับหมิงยวิ๋นได้ยังไง?

ใบหน้าของหมิงยวิ๋นซีดและกำฝ่ามือแน่น

ยิ่งตอนนี้เธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้มากเท่าไหร่ เธอก็จะแพ้มากขึ้นเท่านั้น!

"ฉวนสือไม่ใช่ผู้ชายที่ในหัวมีแต่ผู้หญิง ครั้งแรกของเราก็ต้องสงวนไว้สำหรับคืนวันแต่งงาน"

"คิก"

ทันทีที่หมิงยวิ๋นพูดจบ สือฮว่าก็หัวเราะ เธอยื่นแก้วไวน์เปล่าให้พนักงานเสิร์ฟที่อยู่ด้านข้าง ส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายรินไวน์

พนักงานเสิร์ฟรินไวน์แดงลงในแก้วด้วยความเคารพ

สือฮว่าคืนนี้เป็นราชินี มาพร้อมกับออร่า

"คุณหมิง คุณพูดแบบนี้เพื่อโน้มน้าวตัวเองเหรอคะ? ตอนเขาอยู่กับฉัน แรงของเขาดีมากเลยนะคะ ทำไมทีคุณถึงกลายเป็นแบบนั้นล่ะคะ เป็นเพราะคุณมีทำให้เขาสนใจไม่ได้ หรือว่าเขาไม่ได้รักคุณล่ะคะ?"

"สือฮว่า หุบปาก!!"

ในที่สุดหมิงหยุนก็โกรธและจ้องเธออย่างขุ่นเคือง

สือฮว่าเลิกคิ้วขึ้นและก้มหน้าลงจิบไวน์แดง "ชีวิตคนมีสามสิ่งที่เสแสร้งไม่ได้ ไอจาม ความรัก และความยากจน ถึงฉันจะหย่ากับคุณฮ่อแล้ว แต่ในใจเขาก็ยังมีฉัน และฉันก็เป็นแบบนั้น"

หลังจากพูดจบ เพื่อจงใจรังเกียจหมิงยวิ๋น เธอก็จับมือฮ่อฉวนสืออย่างรักใคร "ความรักของฉันที่มีต่อคุณฮ่อจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง หากคุณฮ่อได้ลิ้มรสดอกไม้ป่า สุดท้ายก็จะรู้ว่าฉันยังเป็นกุหลาบหอมอยู่ดี"