นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 374

สือฮว่าจงใจไม่ลดเสียงจนทำให้มีคนจำนวนมากที่อยากจะฟังเรื่องซุบซิบด้วย

ฮ่อฉวนสือเจอกับสือฮว่า นั่นเป็นเรื่องซุบซิบที่ใหญ่ที่สุด!

ทุกคนจะปล่อยให้โอกาสนี้ผ่านไปได้อย่างไร แต่ละคนก็ค่อยๆหูตั้ง

ขณะนี้ได้ยินว่าสือฮว่าบอกว่าซื้อค่ำคืนของท่านประธานตี้เซิ่ง ทุกคนก็คิดว่าเธอจบเห่แน่ ฮ่อฉวนสือต้องโมโหอย่างแน่นอน

ท้ายที่สุดมีเพียงคู่รักเท่านั้นที่พูดแบบนั้นได้ แล้วเขาเป็นใครกัน คนเขาคือคนที่ยิ่งใหญ่เลยนะ!

แต่ว่าก็มีผู้หญิงไม่น้อยที่คิดว่าสือฮว่าพูดถูก มู่หวั่นโจวชอบฮ่อฉวนสือมาก แต่ไม่แม้จะจับชายเสื้อของฮ่อฉวนสือได้ด้วยซ้ำ แต่สือฮว่าไม่ได้แค่นอนกับฮ่อฉวนสือ แต่ยังอยู่ด้วยกันเป็นปี ยังไงก็คุ้ม

มู่หวั่นโจวไม่คิดไม่ฝันว่าสือฮว่าจะหน้าด้านขนาดนี้! เธอพูดแบบนั้นออกมาได้จริงๆ!

เธอมองไปที่ฮ่อฉวนสืออย่างไม่ยุติธรรม "ฉวนสือ ฟังที่เธอพูดสิ เธอพูดถึงคุณแบบนี้ ไม่ใช่เห็นว่าคุณเป็น...เป็นแบบนั้นงั้นเหรอ?"

เสียงของเธออ่อนลง ทั้งโมโหทั้งหงุดหงิด

สือฮว่าเม้มริมฝีปาก เหตุผลที่เธอกล้าพูดเรื่องนี้ก็เพราะเธอรู้นิสัยของฮ่อฉวนสือ

ระหว่างเขาและเธอไม่มีความบาดหมางกัน เขาคงจะไม่เลวพอที่จะทำให้เธออับอายในสถานการณ์แบบนี้

สุดท้ายฮ่อฉวนสือไม่ได้สนใจมู่หวั่นโจว หลุบตาลงนิ่งๆราวกับไม่ได้รังเกียจที่สือฮว่าพูดแบบนั้น

มู่หวั่นโจวที่เห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร ก็กระทืบเท้าด้วยความโกรธ "สือฮว่า! สวี่ฉางอันก็ตายไปแล้ว ฉันสงสัยว่าการตายของสวี่ฉางอันเกี่ยวข้องกับเธอ บางทีอาจจะเหมือนที่ทุกคนพูด เธอมันตัวซวย คนรอบตัวเธอไม่มีใครมีจุดจบที่ดีสักคน!"

สือฮว่าไม่ชอบคนอื่นพูดว่าเธอเป็นตัวซวย เอาชีวิตคนๆหนึ่งมาเยาะเย้ย ไม่ใช่แค่ใส่ร้ายเธอเท่านั้น แต่เป็นการไม่เคารพคนที่เสียไปแล้วด้วย

"คุณหญิงมู่"

น้ำเสียงของเธอก็จริงจังขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความมาดร้าย

"ความคิดของคุณที่มีต่อคุณฮ่อคือการทะเยอทะยาน ทุกคนต่างรู้ดี ฉันคิดว่าผู้หญิงไม่ควรเข้าหาแบบนี้นะคะ ไม่อย่างนั้นมันจะดูต่ำลง อีกทั้งที่ฉันมายืนอยู่ตรงนี้ เป็นคุณมู่ที่เริ่มก่อน คุณก็บอกว่าฉันเป็นตัวซวย จุดจบคนรอบตัวฉันไม่ดี คุณมู่ก็เป็นคนรอบตัวฉันหรือเปล่า คุณสองมาตรฐานขนาดนี้ ทำให้ฉันรู้สึกว่าคุณอยากฉีกหน้า ด้านหนึ่งก็ขายหน้า อีกด้านก็ไร้ยางอาย"

มู่หวั่นโจวโกรธจนแทบเป็นลม ตัวสั่นและชี้ไปที่สือฮว่า โกรธจนพูดไม่ออก

สือฮว่าจับนิ้วของเธอและยิ้มเบาๆ "คุณมู่จะดิ้นรนมากขึ้น สายตาคุณฮ่อก็ไม่มาหยุดที่คุณหรอกค่ะ หลังจากพวกเราหย่ากัน เขาก็ยังไม่เลือกคุณ เกรงว่าคุณมู่ยังไม่นับเป็นตัวสำรองด้วยซ้ำนะคะ"

ช่วงนี้มู่หวั่นโจวอารมณ์ก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว หนึ่งเพราะสวี่ฉางอันตาย สองเพราะถางจิงหรานโดดตึก

เธอรู้สึกกังวลและหวาดกลัวอยู่ตลอด รู้สึกว่าการตายของสวี่ฉางอันมีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอและเกี่ยวข้องกับถางจิงหรานด้วย ตอนนี้ถางจิงหรานก็มาโดดตึกไปอีก เหลือแต่เธอคนเดียว มันทำให้เธอสติไม่ค่อยอยู่กับร่อยกับรอย เพราะงั้นช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้นอน

ตอนนี้มาโดนสือฮว่ายั่วโมโหอีก เธอก็เอนหลังและเป็นลมไป

คนของตระกูลมู่รีบเข้ามาพาอีกคนออกไป เพราะยังไงก็ทิ้งไว้ไม่ได้

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่สือฮว่ากับฮ่อฉวนสืออีกครั้ง

และคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณฮ่อและสือฮว่าค่อนข้างละเอียดอ่อน

ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น คงไม่ยอมให้อดีตภรรยามาพูดใส่ร้ายตัวเองแบบนี้หรอก?

"ฉวนสือ ที่แท้คุณก็อยู่นี่นี่เอง"

น้ำเสียงผู้หญิงที่อ่อนโยนดังขึ้น และหมิงยวิ๋นก็เดินมาพร้อมกับไวน์แดงหนึ่งแก้ว

วันนี้เธอสวมเดรสสีเบจ ดูแล้วสง่างาม

สายตาของทุกคนก็ยิ่งซุบซิบมากขึ้น ตอนนี้ตัวหลักทั้งชายหญิงก็อยู่นี้หมดแล้ว

สือฮว่าขมวดคิ้วและไม่อยากอยู่ที่นี่

สัญชาตญาณเธอไม่ชอบหมิงยวิ๋น

ทันทีที่เธอจะหันหลังกลับ หมิงยวิ๋นก็เรียกเธอเอาไว้ "คุณสือเองก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอคะ"

ในมือเธอกับสือฮว่าต่างก็ถือไวน์ไว้ ยิ้มอย่างนุ่มนวลและยื่นแก้วออกมา "คุณสือ ฉันดื่มให้คุณ ขอบคุณที่อยู่กับฉวนสือนานขนาดนี้ ในวันที่ฉันไม่อยู่ ขอบคุณที่ดูแลเขานะคะ"

ทันทีที่เธอมาก็ประกาศศักดาตัวเอง แถมยังเป็นการบอกทุกคนทั้งอย่างเปิดเผย ว่าเธอเป็นตัวแทนของหมิงยวิ๋น

สือฮว่ามองไปที่ฮ่อฉวนสือ ก็เห็นว่าฮ่อฉวนสือเม้มริมฝีปากแน่น นัยน์ตาก็มีแต่ความโกรธ

คนรอบข้างต่างกระซิบกระซาบกัน น้ำเสียงเวลาพูดก็เต็มไปด้วยการเสียดสี

"ฝีปากสือฮว่าเมื่อกี้ยังดีอยู่ไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ตัวจริงมาแล้ว เธอก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว"

"สงสัยว่าหมิงยวิ๋นจะไม่ใช่คนจิงตู แต่ทำให้ฮ่อฉวนสือจดจำหลายปีขนาดนี้ ตัวตนคงไม่ธรรมดาแน่

"ตอนนี้สือฮว่าก็คงต้องหน้าแตกแล้วล่ะ"

สือฮว่าขมวดคิ้ว บีบแก้วในมือแน่น

หมิงยวิ๋นยกยิ้ม ก้มหน้าจิบไวน์นิ่งๆ "เป็นอะไรหรือเปล่าคะ คุณสือไม่สบายหรือเปล่า?"

"อึดอัดนิดหน่อยน่ะค่ะ เจอคนที่เกลียดเข้าเลยรู้สึกคลื่นไส้"

ใบหน้าของหมิงยวิ๋นแข็งทื่อ และมองสือฮว่า

เธอเป็นคนที่รับมือยากมากจริงๆ เธอพูดจาไม่เหมือนคนอื่นๆ ชอบพูดจาตรงๆแบบนี้ ทำให้คนอื่นไม่ทันตั้งตัว

หมิงยวิ๋นทำเป็นหัวเราะและยื่นมือออกเพื่อโอบแขนฮ่อฉวนสือ

ใบหน้าฮ่อฉวนสือเต็มไปด้วยความเกลียดชังทันที จนแทบจะบีบแก้วในมือแตก

หมิงยวิ๋นแสร้งทำเป็นไม่เห็นและยิ้มให้สือฮว่า "ในเมื่อคุณสือไม่สบาย งั้นฉันกับฉวนสือก็ไม่รบกวนแล้วล่ะค่ะ คืนนี้ฉันกับเขาจะกลับปานข้าวที่บ้านใหญ่เพื่อหารืองานหมั้นของเรา"

หมั้น?

ฮ่อฉวนสือจะหมั้นกับหมิงยวิ๋น?!

พวกเขาเพิ่งจะหย่ากัน เขาก็จะไปหมั้นกับผู้หญิงคนนี้เลยสินะ

ใบหน้าสือฮว่าซีดทันที เธอเม้มริมฝีปาก หัวใจเจ็บเกินทน

หมิงยวิ๋นมีความสุขมากที่ได้เห็นความหายนะของเธอ และเดาว่าความอดทนของฮ่อฉวนสือก็กำลังจะหมดลง เธอจึงถอนมือออก "งั้นฉันจะไม่ส่งจดหมายเชิญสำหรับงานหมั้นให้คุณสือนะคะ ฉันเชื่อว่าคุณต้องไม่อยากมาแน่"

"ซ่า!"

ไวน์แดงในมือของสือฮว่าสาดไปทางหมิงยวิ๋น หมิงยวิ๋นที่สวมเดรสสีครีม พอถูกสาดก็ยิ่งน่าอาย

คนรอบข้างตกใจจนเบิกตากว้าง นี่สือฮว่ากำลังคิดอะไรถึงกล้าสาดใส่หมิงยวิ๋น!

สือฮว่าหายใจหอบ ใบหน้าซีดเล็กน้อย และเห็นได้ชัดว่าทำเรื่องแบบนี้ไม่มีสมอง ถึงจะท้อแท้แต่มันก็ค่อนข้างต่ำ

หมิงยวิ๋นเช็ดไวน์แดงบนใบหน้าแล้วรับผ้าเช็ดหน้าที่พนักงานเสิร์ฟที่มอบให้ ท่าทางเธอไม่รีบเร่ง หลังจากที่เช็ดไวน์แดงออกจากใบหน้าก็พูดช้าๆว่า "ถึงคุณสือจะโกรธก็ไม่ควรทำแบบนี้นะคะ มันเป็นพฤติกรรมไร้สมอง ยิ่งไปกว่านั้นถ้าคุณไม่ยอมรับ คุณก็น่าจะเข้าใจว่าคุณโดนเล่นจนเบื่อแล้วนะคะ"

ไม่ว่าหมิงยวิ๋นจะพูดอะไร ฮ่อฉวนสือก็ไม่มีวี่แววจะปริปาก

เขาหลุบตาลงเงียบๆอยู่ตลอด มีแต่มือของเขาที่ถือแก้วไวน์นั้นแน่นจนซีดไปหมด