นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 379

ฮ่อฉวนสือ ก็ยังไม่พูดอะไร ดวงตาของเขามืดลง และเขาเป็นลมโดยตรง

"อามิง ฟังอยู่หรือเปล่า"

ยวี่ป๋ายเยี่ยน พูดกับตัวเองอยู่พักหนึ่ง แต่ฝั่งนั้นไม่มีเสียงอะไรเลย

ฮ่อฉวนสือ ถูกค้นพบในเวลากลางคืนและถูกนำส่งโรงพยาบาลโดยตรง

หนานซือ ตามเขาไปตลอดทาง และเมื่อเขาเปิดประตูและเห็นอีกฝ่ายนอนอยู่บนพื้น เขาเกือบจะหัวใจวาย

"สทองของคุณฮ่อถูกทุบในระดับต่างๆ และยังคงมีเศษของเลือคั่งอยู่ด้านหลังสมองของเขา สถานการณ์อันตรายมาก เป็นการดีที่สุดที่จะไม่ได้รับบาดเจ็บอีกในอนาคต มิฉะนั้น ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ"

หนานซือกำลังดำเนินขั้นตอนการรักษาในโรงพยาบาลอย่างกระวนกระวายใจ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและต้องการโทรหาสือฮว่า โดยนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างท่านประธานและคุณหนูสือ แล้วค่อยๆ วางโทรศัพท์มือถือลง รอ ท่านประธานตื่นค่อยว่ากันแล้วกัน

คราวนี้ ฮ่อฉวนสือ ล้มป่วยและตื่นขึ้นมาทั้งคืนในอาการโคม่า

เขาไอและได้ยินเสียงของหมิงยวิ๋นในข้างหูของเขา "ฉวนสือ คุณตื่นแล้วเหรอ"

เสียงของเธออ่อนโยนมาก แต่ความรู้สึกน่าขยะแขยงมาจากท้องของฮ่อฉวนสือ

หมิงยวิ๋นยื่นแก้วน้ำให้เขา แต่เขาไม่ได้รับ

เธอก็ไม่ได้ถืออะไร ยังไงก็ตามเธอมีเวลาที่อยู่กับเขา!

เธอหยิบมีดผลไม้ที่อยู่ด้านข้างแล้วหั่นผลไม้ให้เขาอย่างเงียบๆ

ฮ่อฉวนสือจ้องไปที่ใบหน้าของเธอและมองออกไป "คุณทำข้อตกลงอะไรกับ ฮ่อหมิงไว้?"

หมิงยวิ๋นหยุดและรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่อได้ยินเขาพูดถึง อาหมิง โดยไม่รู้ว่าทำไม

"ฉวนสือ คุณรังเกียจสัญญาการแต่งงานของฉันกับ อาหมิง หรือไม่ อาหมิงชอบ สือฮว่า สัญญาการแต่งงานระหว่างเราถูกยกเลิกไปแล้ว"

เธอจงใจตีหลีกเลี่ยงคำถามของเขาโดยไม่เอ่ยถึงเนื้อหาของข้อตกลง

ฮ่อฉวนสือเดามานานว่าจะเป็นผลแบบนี้ และหมิงยวิ๋นก็มีใจที่ลึกล้ำ และแน่นอนว่าเธอต้องปฏิเสธที่จะพูดความจริงง่ายๆ

เขาหลับตาลงอย่างแผ่วเบา หากไม่ใช่เพราะความทรงจำที่ยังไม่ฟื้น เขาไม่จำเป็นต้องทดสอบหมิงยวิ๋นที่นี่เลย

"การต่อสู้ภายในของตระกูลหมิงนั้นดุเดือดมาก การที่จะเป็นหัวหน้าของตระกูลนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย กลัวว่าก่อนหน้านี้ทายาทที่ผู้เฒ่าหมิงเลือกไว้จะไม่ใช่คุณนะ คุณแค่ถูกผลักให้มาเป็นอย่างชัดเจน จะมาปกป้องทายาทที่แท้จริง คนที่เป็นหัวหน้าตระกูลมันอันตรายและโดยมีคุณเป็นเป้าหมายข้างหน้าให้ทายาทที่แท้จริงสามารถเติบโตได้ด้วยความสบายใจได้ ไม่ต้องกังวลอะไร แม้ว่าคุณจะเป็นผู้หญิง แต่ความทะเยอทะยานของคุณไม่ใช่ เล็ก ดังนั้น ฮ่อหมิง จึงทำข้อตกลงนี้กับคุณใช่ไหม คุณช่วยเธอสะกดจิต สือฮว่า และเขาช่วยให้คุณกำจัดทายาทที่แท้จริง "

เพราะยังไงแล้วก็มีเด็กชายที่โดดเด่นหลายคนในลูกหลานของตระกูลหมิง อย่างไรก็ตาม หมิงยวิ๋น เป็นผู้หญิง ในเมืองแห่งความบาปสถานะของผู้หญิงต่ำกว่าผู้ชาย

ไม่ว่าเธอจะดีแค่ไหน ก็ยากที่จะโน้มน้าวใจทุกคนได้

หมิงยวิ๋นนไม่พูดอะไร ขนตาของเธอสั่นไม่กี่ครั้ง และมีดผลไม้ในมือของเธอบังเอิญโดนนิ้วของเธอ และเลือดก็ไหลลงมาทันที

เมื่อเห็นการแสดงของเธอฮ่อฉวนสือก็รู้ว่าการคาดเดาของเขานั้นใกล้เคียงมากแล้ว

ในหัวใจของหมิงยวิ๋น อำนาจเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ดังนั้นแม้ว่าเธอจะหมั้นกับฮ่อหมิง แต่เธอก็ไม่ได้ตกหลุมรักฮ่อหมิงจริงๆ

สิ่งที่เธอต้องการคือตำแหน่งของหัวหน้าตระกูลหมิง และฮ่อหมิงก็ไม่ชอบเธอเช่นกัน ดังนั้นทั้งสองจึงร่วมมือกัน

ตอนนี้หมิงยวิ๋นชอบเขาฮ่อฉวนสือ ไม่มีอะไรมากไปกว่าเพราะได้รับตระกูลหมิง แล้ว เธอมีสิทธิ์แล้ว ดังนั้นเธอจึงเริ่มโหยหาความรัก

หมิงยวิ๋นมองดูรูที่นิ้วของเธอและโยนผลไม้ในมือของเธอลงในถังขยะ "ฉวนสือ คุณไม่จำเป็นต้องไปทำความรู้จักกับอาหมิง ใช้เวลานี้มาคิดเรื่องหมั้นของฉันกับคุณดีกว่า ฉันหวังว่างานหมั้นจะสามารถทำได้ให้เร็วที่สุด ไม่งั้นผู้เฒ่าจะทนนานไม่ได้แล้ว คุณคิดว่ายังไง"

นี่เป็นภัยคุกคามที่เห็นได้ชัด และความอดทนของเธอก็หมดลง

และเนื่องจากฮ่อฉวนสือ พูดถึง อาหมิง ในทันใด เธอจึงรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อย สับสนอย่างอธิบายไม่ถูก

ปาก ฮ่อฉวนสือกระตุกเบา ๆ "ไปให้พ้น"

หมิงยวิ๋นไม่โกรธ วางมีดผลไม้ไว้ข้าง ๆ แล้วลุกขึ้นช้าๆ "ฉันรอได้ แต่ผู้เฒ่าคงรอไม่ไหว หาดคุณคิดดีแล้วก็โทรมาหาฉัน ฉันตั้งตารอ การหมั้นหมายของเรา"

หลังจากที่หมิงยวิ๋นพูดจบเธอก็หันหลังกลับและเดินออกไป

ฮ่อฉวนสือ มองที่ด้านหลังของเธอ ดวงตาของเขามืดมน

เขามีวิธีจัดการกับ หมิงยวิ๋น แล้ว ปากของเขางอ และเขาโทรหายวี่ป๋ายเยี่ยน

"ตรวจสอบชายหนุ่มเหล่านั้นที่เสียชีวิตในตระกูลหมิงและดูว่าใครจะเป็นทายาทที่ผู้เฒ่าหมิงแต่งตั้งตั้งแต่แรกและผลักความตายของบุคคลนี้ไปที่หัวของหมิงยวิ๋น"

ยวี่ป๋ายเยี่ยน ตกตะลึง ทายาทตระกูลหมิงเป็นหมิงยวิ๋นมาโดยตลอดไม่ใช่หรอก

"ป่ายเยี่ยน ทำตามที่ฉันบอก"

ฮ่อฉวนสือ หรี่ตาของเขาลง "แลพได้ถามถางเมิ่งหรูและกู่เฉิน ว่าคนของเราได้ลอบสังหารคนของตระกูลหมิงหรือไม่ คนคนนี้น่าจะเป็นทายาทที่ผู้เฒ่าหมิงได้เลือกไว้นี่คือข้อตกลงที่ฉันทำ กับหมิงยวิ๋น"

ยวี่ป๋ายเยี่ยนไมม่ได้สงสัย แต่คิดอะไรบางอย่างออก เธอยังคงถามอย่างกังวลว่า "ร่างกายคุณเป็นอย่างไรบ้าง"

"ฉันไม่เป็นไรแล้ว"

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ยวี่ป๋ายเยี่ยนก็วางสายลง

หมิงหยวิ๋นตั้งตารอคอยที่จะได้หมั้นหมายกับฮ่อฉวนสือและเธอแทบรอไม่ไหวที่จะไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อลองชุดของเธอ

สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือเธอได้พบกับสือฮว่า ในเวลานั้น

สืฮว่าได้ส่งเรซูเม่ของเธอแล้ว การสัมภาษณ์จำเป็นต้องใช้เครื่องแต่งกายที่เป็นทางการ เธอออกจาก เฉียนสุ่ยวาน พร้อมเสื้อผ้าของเธอเองสองสามชุด แต่เธอไม่มีชุดที่เป็นทางการที่จะสวมใส่

เธอหยิบถุงช้อปปิ้งและกำลังจะจากไป เธอก็ได้เห็นหมิงยวิ๋น

ดวงตาของทั้งสองสบกันกลางอากาศ หมิงยวิ๋น ถือชุดสีขาวอยู่ในมือ ปากของเธอก้มลง "บังเอิญจัง ไม่นึกว่าจะได้พบคุณ"

เมื่อสือฮว่าเห็นชุดสีขาวในมือของเธอ เธอรู้ว่ามันต้องสวมใส่ในงานเลี้ยงหมั้น และเธอก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ

หมิงยวิ๋นเลิกคิ้วขึ้นและจงใจหยิบชุดอื่นออกมา "เพราะเป็นการหมั้น จึงต้องแต่งตัวให้ดูดีที่สุด"

พนักงานช๊อปปิ้งไม่กล้าพูดอะไร ที่นี่คือห้างหรู คนที่ไปๆมาๆที่นี่ต้องรวยดูแพง

พวกเขามักจะให้ความสนใจกับการนินทาของชนชั้นสูงเช่นกัน ล่าสุด สือฮว่า และ หมิงยวิ๋นถูกพูดถึงมากที่สุด

คนหนึ่งคือรักใหม่ อีกคนคือรักเก่า การชนกันทำให้เกิดประกายไฟอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

หมิงยวิ๋นหยิบกระโปรงออกมาหลายตัวติดต่อกัน และพบว่าสือฮว่าซื้อเสื้อผ้าที่เป็นทางการ เธอก้มหน้าลงแล้วยิ้ม "ไม่มีผู้ชายคนไหนเลี้ยงดูแล้ว คุณหนูสือจะออกไปหางานทำแล้วเหรอ"

พนักงานช้อปปิ้งที่อยู่รายล้อมมองดู สือฮว่า ความรักครั้งใหม่หรือความรักครั้งเก่าคนโง่ก็สามารถมองออกได้ว่าใครดีกว่า

เดิมที่สือฮว่าไม่มีเจตนาจะหึงหวงกับเธอที่นี่ แต่ถ้าเธอจากไปแบบนี้ในวันนี้ ลมหายใจในอกของเธอก็ไม่ออกมาจริงๆ

หมิงยวิ๋นคิดว่าเธอไม่มีอะไรจะพูดแล้วจึงหยิบบัตรธนาคารออกมา "เอาพวกนี้แหละ คิดตังเลย"

เมื่อเห็นการ์ดของเธอ สือฮว่าเลิกคิ้วขึ้นและหยิบการ์ดสีดำของเธอออกมา "เพื่อแสดงความยินดีกับคุณหนูหมิง ฉันซื้อออเดอร์วันนี้ให้ จ่ายเต็มที่ไม่ต้องเกรงใจ"

ใบหน้าของหมิงยวิ๋น เต็มไปด้วยความประหลาดใจ สือฮว่าจะใจดีขนาดนี้?

วินาทีถัดมา สือฮว่ายิ้ม "อย่างไรก็ตาม การ์ดใบนี้ไม่ใช่ของฉัน มันให้โดยอดีตสามีของฉัน กลัวว่าฉันจะถูกลำบากในข่างนอก อันที่จริงการ์ดใบนี้ ฉันสามารถนอนกินบ้านเมืองได้เลย แต่บางครั้ง ฉันก็ยังอิจฉาคุณหนูหมิง ที่ต้องพึ่งตนเอง แม้แต่ซื้อชุดก็ไม่ใช้เงินของผู้ชาย"