นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 380

ใครๆก็สามารถฟังคำพูดของความหมายนี้ออก

ใบหน้าของ หมิงยวิ๋นทรุดลงทันที และการอยู่กับฮ่อฉวนสือคือเธอได้บังคับเขา แล้วเขาจะยอมจ่ายเงินให้กับเธอได้ไง นับประสาให้การ์ดกับเธอ

ฝ่ามือของเธอถูกบีบทันที และเล็บของเธอก็ฝังลึกลงไปในเนื้อหนัง

พนักงานช้อปปิ้งยืนอยู่ข้างหน้าทั้งสองและไม่กล้าที่จะรุกรานจึงไม่กล้ารับการ์ดของทั้งสอง

หมิงยวิ๋นรู้สึกว่าดวงตาของเธอโดนการ์ดนั้แทงตา เธอกัดฟันและบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ "คุณหนูสือ คุณพูดถูก ผู้หญิงยังต้องพึ่งพาตัวเอง"

สือฮว่า ยิ้ม สิ่งต่อไปคือเธอไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไปและก็ถือว่าเธอชนะ

ใครกำลังได้เปรียบสามารถมองผ่านได้อย่างรวดเร็ว

เธอรับการ์ดคืนมา แค่ใช้มันรุกรานหมิงยวิ๋น เธอจะจ่ายเงินเพื่อเธอได้อย่างไร

ท้ายที่สุดแล้ว เงินมาจากฮ่อฉวนสือ หากซื้อให้จริง ก็ถือว่าฮ่อฉวนสือ ซื้อกระโปรงให้ หมิงยวิ๋นทางอ้อมไม่ใช่หรือ เธอไม่ได้โง่

"ถ้าอย่างนั้น ไว้เจอกันใหม่คราวหน้า"

เธอเป็นคนใจกว้าง ใส่การ์ดกลับเข้าไปในกระเป๋าของเธอ หันหลังไปทางซ้าย

ทันทีที่เธอจากไป หมิงยวิ๋นก็โกรธมากจนเธอโยนกระโปรงทิ้งไปสองสามตัว และไม่มีอารมณืจะช้อปปิ้งต่อ!

สือฮว่าเดินมาไกลก่อนที่มุมปากของเธอจะค่อยๆ หย่อนยานลง

หมิงยวิ๋นเป็นสาวคนโตของตระกูลหมิง ร่ำรวยและมีอำนาจ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่ด่ากัน

ณ จุดนี้ สือฮว่า อ่อนแอเล็กน้อย แม้ว่าเธอไม่ต้องการยอมรับ แต่ช่องว่างระหว่างเธอกับ หมิงยวิ๋น นั้นใหญ่เกินไป

เธอบังเอิญพบเก้าอี้และนั่งลง หลังจากงุนงง หนานจิ่นผิงก็โทรมาและขอให้เธอแต่งหน้าโดยบอกว่าเธอจะพาเธอไปที่ดีๆ

สือฮว่าอารมณ์ไม่ค่อยดีและต้องการพักผ่อนจริงๆ เธอจึงรีบกลับไปที่บ้านปัจจุบันของเธออย่างรวดเร็ว

มีคนกดกริ่งประตูของเธอ เธอเปิดออกและพบว่าคือหนานจิ่นผิง

เมื่อเห็นชุดของเธอ หนานจิ่นผิงขมวดคิ้วอย่างดุเดือด "เก็บตัวแน่นขนาดนี้ คุณกลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าหุ่นคุฯดีเหรอ?"

สือฮว่าก้มศีรษะลงและเหลือบมองที่ชุดของเขา ชุดสตรีมืออาชีพที่เรียบง่าย ผิดปกติตรงไหร?

หนานจิ่นผิงวางกระเป๋าในมือลง "ฉันซื้อเสื้อผ้าให้คุณและใส่มัน"

เมื่อสือฮว่าเปิดกระเป๋า เธอพบว่าเธอซื้อสลิงไหมที่มีผ้าน้อยมากและลื่นมาก

ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที และเธอก็เหลือบมองกางเกงอีกครั้ง ผ้ายังลื่นอยู่ และเธออยากจะสัมผัสมัน

หนานจิ่นผิงเห็นหน้าตาของเธอและผลักเธอขึ้นไปชั้นบน "ช้าอยู่ได้ ตอนนี้คุณโสดแล้วนะ เป็นไปได้ไหมที่คุณยังต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่ฮ่อฉวนสือคิด? ไอ้สารเลวนั่นจะหมั้นกับคนอื่นแล้วยังจะคิดถึงเขาทำไม!"

สือฮว่า ต้องการเถียงเพื่อฮ่อฉวนสือสักสองคำแต่ตอนนี้ หนานจิ่นผิงโกรธอยู่ดังนั้นเธอจึงหุบปาก

เธอขมวดคิ้ว สวมชุดนั้น และเห็นตัวเองในกระจก แก้มของเธอก็ยิ่งแดง และทั้งตัวของเธอดูเหมือนลูกพีชสุก ซึ่งทำให้คนอยากหยิบขึ้นมา

มันน่าละอายมากหรือน้อยที่จะสวมใส่วิธีนี้เป็นครั้งแรก

"เอาล่ะไม่หรอก?"

หนานจิ่นผิงเปิดประตูและเข้ามา เมื่อเห็นว่าเธอสวมชุดนี้ เธออยากจะเช็ดเลือดกำเดาระหว่างจมูกของเธอ

ผิวของ สือฮว่า สีขาวและรูปร่างของเธอก็ดูดี ทุกอย่างกำลังพอดี

สลิงสีดำนี้บุผิวของเธอใสราวกับหยก และขาของเธอยาวและตรงราวกับเธอเดินด้วยกลิ่นหอม

"ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันคงจะทำดี๋ยวนี้เลย!"

ปากของ หนานจิ่นผิง พูดเรื่องไร้สาระและเขาอยู่ในวงการบันเทิงมาเป็นเวลานานและไม่มีสิ่งกีดขวางในปากของเขา

สือฮว่าขมวดคิ้ว "คุณจะไปไหน ฉันแต่งแบบนี้โอเคเหรอ"

หนานจิ่นผิงคว้าข้อมือของเธอและผลักเธอไปที่กระจกแต่งหน้า "ทำไมไม่โอเค เสี่ยวฮว่าเอ๋อร์ ฉันบอกคุณเลยนะแม้ว่าคุณไม่อยู่กับฮ่อฉวนสือแล้ว แต่ก็มีผู้ชายมากมายที่ต้องการไล่จีบคุณ อย่าติดอยู่กับคนๆเดียว"

หนานจิ่นผิงเหยียดมือออก เกาหัวของ สือฮว่ามัดผมของเธอเป็นหางม้าเผยให้เห็นคอของเธอ

เส้นไหล่และคอของคนส่วนใหญ่ไม่เรียบและกล้ามเนื้อออกโดดเด่นซึ่งจะดูน่าเกลียด

อย่างไรก็ตาม เส้นไหล่และคอของ สือฮว่า นั้นสมบูรณ์แบบ เหมือนกับหงส์ขาวที่คอของเขายกขึ้น

สือฮว่าไม่รู้ว่าหนานจิ่นผิงจะพาเธอไปที่ไหน เขาไม่รู้จนกระทั่งถึงที่นั้น มันกลายเป็นงานฉลอง

งานเลี้ยงไม่เหมือนกับเวินเซ่อ เวินเซ่อนั้นต้อนรับแค่แขกชาย แต่งานเลี้ยงนี้รับแขกหญิงเป็นหลัก

แน่นอนว่าตำรวจไม่รู้อย่างแน่นอ แต่ใครก็ตามที่ยุ่งกับแวดวงนี้จะเข้าใจกฎนี้

สือฮว่า ถูก หนานจิ่นผิง ผลักเข้าไป ขมวดคิ้วไปทั่ว

โชคดีที่สภาพภายในไม่ได้แย่อย่างที่คิดไว้

คนมางานเลี้ยงมักเป้นคุณหนูรวยๆแล้วคนที่มีชื่อเสียง

ฉันได้ยินมาว่าผู้ชายที่นี่หล่อกว่าผู้ชายคนอื่นๆ และดาราชายหลายคนตั้งราคาไว้ที่นี่อย่างชัดเจน

สาวๆ ธรรมดาๆ ที่เป็นเทพชายที่ไม่สามารถบรรลุได้สามารถแพ็คของหลายแสนถึงหลายล้านเหรียญต่อคืนได้ ยิ่งชื่อเสียงสูง ราคายิ่งแพง

หนานจิน่ผิงแต่งตัวเป็นผู้หญิงในคืนนี้ แต่มีผมหยิกยาวประบ่าและปลอมตัว

เธอจับแขนของ สือฮว่า และมุมปากของเธอขดตัว "จริงๆ แล้ว ฉันเพิ่งได้ยินเกี่ยวกับสถานที่นี้เมื่อเร็วๆ นี้ ดาราหญิงหลายคนชอบมาที่นี่เพื่อเล่น ฉันเลยคิดว่าฉันต้องพาคุณมาที่นี่ เพราะคุณสามารถพักผ่อนได้ บางทีคุณสามารถเลือกคนกลับไปนอนได้ และใช้เงินที่ฮ่อฉวนสือทิ้งไว้ให้เลี้ยงผู้ชายคนหนึ่งและทำให้เขาโมโห!"

สือฮว่า รู้สึกตลกและถูกผลักให้นั่งลงโดยเธอ

ชุดของเธอพราวมากจนผู้ชายหลายคนสังเกตเห็นและถามผู้จัดการว่าเธอจะไปอยู่กับเธอได้ไหม

ผู้จัดการรีบเข้าไปหาพวกเขาที่ข้างๆ "สองสาว พวกคุณชอบใครไหม"

หนานจินผิงเพียงต้องการปฏิเสธ แต่เมื่อชำเลืองมองเขาสังเกตเห็นเด็กผู้ชายที่มีฟันเขี้ยวเล็กๆ อยู่ไม่ไกล เขาจึงเอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็ว "ฉันเอาเขา"

ฟันเขี้ยวอาจไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะถูกเรียกในคืนแรกเมื่อเขาออกมา แต่เขาถูกผู้จัดการผลักและนั่งถัดจาก หนานจิ่นผิง

หนานจิ่นผิงก็เป็นผู้จัดการ และเธอยังคงรู้จักละครโทรทัศน์อยู่ และในเวลาไม่นาน เธอก็คว้าเอวของหนุ่มฟันเขี้ยวและยิ้มอย่างแรงจนมองไม่เห็นฟันของเธอ

สือฮว่า ขมวดคิ้วเมื่อเธอมองไปด้านข้าง กระสับกระส่ายเล็กน้อย

"เสี่ยวฮว่าเอ๋อร์คุณไม่สั่งสักคนเหรอ?"

มานั่งอยู่ตรงนี้แล้วจะนั่งเฉยๆได้ไง ให้เขาล้อคุณเหรอ?

สือฮว่าส่ายหัว ยกมือขึ้นเพื่อดื่มเครื่องดื่มบนโต๊ะ จิบสองสามจิบและรู้สึกร้อนเล็กน้อย

เครื่องดื่มในโอกาสนี้ไม่สามารถดื่มตามอำเภอใจได้ แต่สือฮว่าไม่เข้าใจ และหนาน จิ่นผิงก็มาเป็นครั้งแรก นับประสาจะเข้าใจได้ไง

หลังจากจิบไปไม่กี่ครั้ง สือฮว่ารู้สึกสับสนเล็กน้อย

โทรศัพท์มือถือของ หนานจิ่นผิง ดังขึ้น และ เป็นกู่เฉินเองที่โทรมา คิ้วของเธอก็แน่นขึ้น และหลังจากกดปุ่มรับ เธอก็พูดด้วยเสียงดัง "กู่...กู่เฉินตอนนี้คุณ... คุณอยู่ข้างฮ่อฉวนสือหรือเปล่า"

จิงที่กู่เแินได้ อยู่กับฮ่อฉวนสือ และเขาได้ยินมาว่าฮ่อฉวนสือ เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ดังนั้นเขาไปเยี่ยม

"คุณ...คุณเปิดลำโพง ให้ฉันอย่างรวดเร็ว ฉันต้องการพูดสองสามคำกับ ฮ่อฉวนสือ"

กู่เฉินฟังคำพูดของ หนานจิ่นผิงเป็นอย่างมากและเปิดลำโพงโดยไม่รู้ตัว

ถ้าเขารู้ว่าหนานจิ่นผิงจะพูดในสิ่งต่อไป ตีเขาให้ตายเขาก็ไม่มีวันเปิดลำโพงนี้เลย

หนานจิ่นผิง กล่าวว่า: "ฮ่อฉวนสือ คุณเป็นคนขี้ขลาด ฉัน... ฉันบอกคุณไว้เลยว่า เสี่ยวฮว่าเอ๋อร์ อยู่ที่งานเลี้ยง เธอพูดว่า...ผู้ชายที่อยู่ในนี้ใหญ่กว่าคุณทุกคน!"

กู่เฉินจับมือเขาอยากจะย่อตัวให้กลายเป็นนกกระทา