นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 381

บรรยากาศละเอียดอ่อนมากจนทำให้เสียวสันหลัง

กู่เฉินพยายามเมินต่อความเย็นที่ฮ่อฉวนสือปล่อยออกมาจากกาย กระแอมไอเล็กน้อย "ครั้งก่อนที่นายให้ฉันไปปกป้องคุณสือ เธอได้ยินเข้าน่ะ เธอรู้ว่าฉันคือคนของนาย เพราะงั้นช่วงนี้อารมณ์เธอเลย...อยู่เหนือการควบคุมไปนิดหน่อย..."

ก่อนหน้านี้หนานจิ่นผิงคอยเอาใจเขา ถึงจะโดนเขาข่มขู่ เธอก็ไม่ยั้ง

เพื่อสือฮว่า เธอต้องเอากู่เฉินมาที่ค่ายนี่ เพราะงั้นเลยเป็นตัวช่วยให้เขา

แต่หลังจากที่รู้ว่าเขาอยู่ในค่ายของฮ่อฉวนสือ หนานจิ่นผิงก็เปลี่ยนไปและก็มีอารมณ์เล็กๆน้อยๆตลอด

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมามีปัญหากับเขาหลายครั้ง และทั้งสองก็เกือบจะเลิกรากัน ถ้าไม่ใช่เพราะสัญญา หนานจิ่นผิงคงจะทิ้งเขาไปจริงๆ

กู่เฉินน่าสงสาร ก้มหน้าเล็กน้อย รู้ว่าหนานจิ่นผิงคงพูดแบบนี้ ให้ตายไงเขาก็ไม่เปิดโอกาสหรอก

ฮ่อฉวนสือปิดปากไอด้วยนัยน์ตาที่จืดจาง

เขายังอยู่ที่โรงพยาบาล ช่วงนี้ยังไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง ผิวก็ยังขาวซีด

กู่เฉินรู้สึกไม่สบายใจ คิดว่าถ้าคนๆนี้ไปงานเลี้ยง ไม่ต้องพูดถึงหนานจิ่นผิง สือฮว่าเองก็คงไม่ชอบ

"นายท่าน ฉันจะไปพาทั้งสองคนกลับมา ช่วงนี้จิ่นผิงค่อนข้างจะงี่เง่าไปหน่อย ไม่ดูด้วยซ้ำว่างานเลี้ยงอยู่ที่ไหน แล้วจะพาคุณสือไปได้ยังไง"

ฮ่อฉวนสือเหลือบมองเขานิ่งๆ กู่เฉินก็หยุดทันที

โทรศัพท์ของฮ่อฉวนสือดังขึ้นมาพอดี เป็นหมิ่นซาที่โทรมาบอกว่าช่วยคุณท่านออกมาได้แล้ว

ดวงตาฮ่อฉวนสือสั่น เป็นเวลาที่เหมาะเจาะจริง

"คุณท่านเป็นอย่างไรบ้าง?"

หมิ่นซาขมวดคิ้ว "ไม่ดีมากเลย คนของหมิงยวิ๋นลงมือแบบไม่เมตตาเลย อีกทั้งพวกเขาไม่รู้ว่าคุณท่านคือคนของสำนักงานใหญ่"

"หมิ่นซา แพร่ข่าวลืมตัวตนของคุณท่าน ตระกูลหมิงต้องชดใช้ให้ตระกูลฮ่อ แล้วก็ทายาทตัวจริงที่เสียชีวิตไปในตอนแรกด้วย ฉันให้ไป๋เยี่ยนไปตรวจสอบแล้ว ถ้าสองเรื่องนี่แพร่ออกไป หมิงยวิ๋นต้องไม่มีเวลามาอยู่กับฉันแน่ เธอต้องรีบกลับเมืองหลวงแห่งบาปอย่างแน่นอน"

หมิ่นซาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ทราบแล้วครับนายท่าน แต่คุณท่านเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว ต้องเตรียมใจให้ดีนะครับ"

ฮ่อฉวนสือหลุบตาลง กำโทรศัพท์แน่น "ไปเถอะ"

หลังจากวางสาย เขาก็ลุกออกจากเตียง

กู่เฉินเดินตามหลังเขา เป็นชายที่ทนการดูถูกจากหนานจิ่นผิง ตอนนี้เขายังเจ็บหัวใจอยู่

ฮ่อฉวนสือไปด้านล่างโรงพยาบาล เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะไปงานเลี้ยงนั่นเอง

กู่เฉินเองก็ขึ้นรถตามเขาไป มองยังไงทำไมพวกดูเหมือนไปจับคนทรยศ

ในด้านงานเลี้ยง หนานจิ่นผิงและสือฮว่ามดสติ มีของบางอย่างอยู่ในเครื่องดื่ม ทั้งสองคนโดนหลอก

หนุ่มเจ้าเล่ห์ที่หนานจิ่นผิงกอดอยู่นั้นใส่ใจเธอมากขึ้นและใบหน้าก็ยิ้มอย่างสดใส

ผู้ชายที่นี่แข็งแรงมาก เหมือนกับผู้หญิงที่หลงทาง หวังว่าจะเจอคนที่หน้าตาดีสักคน

ท้ายที่สุดแล้วพวกผู้หญิงบางคนก็ดูมีเสน่ห์ แต่ลงมือได้อย่างน่ากลัวเกิน เส้นทางนี้คือการทำเงิน

ตอนนี้ทุกคนเห็นสือฮว่างดงามมาก ต่างก็มีความคิดในใจ

ชายที่ดูชั่วร้ายมาที่ด้านข้างของสือฮว่าแล้วลองโอบเอวเธอ

ใครจะไม่มีใครรู้จักใบหน้าของสือฮว่ากันล่ะ ผู้หญิงที่เพิ่งหย่ากับประธานตี้เซิ่ง ได้ยินว่าท่านประธานให้ของกับเธอตั้งมากมายคุณค่าของเธอคงสูงไม่น้อย

"คุณสือ?"

ชายชั่วเอาแขนโอบเอวเธอ สูดดมกลิ่นของเธอ จนอยากทำอะไรต่อมิอะไร

ดวงตาพร่าเลือนของสือฮว่าเหลือบมองเขา รู้สึกว่าชายคนนั้นใช้เครื่องสะอางเยอะ ก็ขมวดคิ้วเและผลักออกไป "ฉันไม่ชอบผู้ชายที่แต่งหน้า"

แม้ว่าสือฮว่าจะอยู่ในแวดวงชั้นสูงเพียงปีเดียว แต่ก็เจอชายหล่อไม่น้อย มีแต่ฮ่อฉวนสือที่ชนะทุกคนได้

สำหรับการปรากฏตัวของสัตว์ประหลาด ฮ่อฉวนสือก็ดีที่สุดในบรรดาสัตว์ประหลาดทั้งหมดล่ะนะ

ในงานเลี้ยง ถ้าผู้หญิงไม่ชอบ ฝ่ายชายก็ไม่สามารถบังคับได้ ยังไงทุกคนก็เป็นคนมีฐานะ

ใบหน้าของชายคนนั้นดูน่าเกลียดไปทันที แต่กลับทำได้เพียงถอยกลับ

ได้ยินมาว่าสือฮว่าไม่ชอบผู้ชายแต่งหน้า สักพักผู้ชายก็แย่งกันล้างเครื่องสำอาง ยืนเรียงรายให้เธอเลือก

ถ้าเป็นปกติ สือฮว่าจะไม่กล้ามากขนาดนี้หรอก แต่พอเมาแล้วเธอก็เปลี่ยนไป

ยังจำได้ตอนที่เธออยู่นอกบ้านตระกูลสือ หลังจากถูกวางยา ไม่สนใจท่าทีไม่แยแสของฮ่อฉวนสือแถมยังบอกจะเลี้ยงดูเขาอีก

ตอนนี้สือฮว่าก็มีความคิดในใจเช่นกัน เธอยกมือขึ้นและเชยคางของผู้ชายพวกนั้นเบาๆ

ของที่ใส่ในเครื่องดื่มทำให้เมาง่ายมากขึ้น

สือฮว่าเดินโซเซและเชยคางของชายพวกนั้นทีละคน "เหมือนจะดูไม่ดีเท่าฮ่อฉวนสือเลยนะ ขนตาก็ไม่ยาวเท่าเขา ผิวก็ไม่ขาวเท่า แล้วก็ไม่สูงเท่าด้วย"

ใบหน้าพวกผู้ชายต่างมืดมน ใครบ้างที่ไม่รู้จักฮ่อฉวนสือ นั่นคือคนที่อยู่บนยอดพีระมิด รวยก็ว่ารวย ที่สำคัญคือหน้าตายังดีด้วย ไม่เหลือทางให้ชายอื่นรอดเลย

แก้มของสือฮว่าแดง ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

เธอรู้เพียงเล็กน้อยว่าเธอได้รับจูบแรกของฮ่อฉวนสือก็ในสภาพนี้แหละ

ผ่านไปประมาณยี่สิบนาที เธอก็มาถึงชายคนสุดท้าย

ผู้ชายคนนี้หน้าตาดีมากเลยนะเนี่ย แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเปลวเพลิง

สือฮว่าชะงักอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเชยคางของเขา "ไม่เลวเลยนี่ คุณแล้วกัน คืนนี้...คือนี้คุณมาอยู่กับฉัน"

เธอเกี่ยวคออีกฝ่าย มองใกล้ๆ ยิ่งมองยิ่งพอใจ แต่ว่าทำไมถึงดูเหมือนฮ่อฉวนสือจังล่ะ?

เธอตกใจจริงๆ ที่เทพให้เป็นฮ่อฉวนสือ

เธอจับมือเขาแล้วหันไปก็เห็นว่าหนานจิ่งผิงอยู่ในอ้อมแขนของชายอีกคนหนึ่งและทั้งสองก็กำลังจูบกันอยู่

เอ่อ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงเหมือกู่เฉินล่ะ?

สือฮว่าตบหัวตัวเองแล้วเกี่ยวชายด้านข้างเล้วเเดินโซเซไปข้างหน้า

ชายคนนั้นอุ้มเธอขึ้น สือฮว่าก็อยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างสบาย ๆ ก่อนยิ้มอย่างสั่นเทา "บริการของพวกคุณดีมากเลยนะ ครั้งหน้าจะเลือกคุณอีกแล้วกันนะ"

มือของชายคนนั้นแข็งทื่อ ใบหน้าขรึมและไม่ได้พูดอะไร

มาถึงบันไดงานเลี้ยง ชั้นบนเป็นห้องสำหรับแขกทุกคน สือฮว่าก็ดึงเขาขึ้นไป

ชายคนนั้นกลับยืนนิ่ง สือฮว่าก็หันมามอง "เหม่ออะไร? ขึ้นไปนอนกับฉันสิ"

"ที่พวกนั้นเคยมีหลายคนไปนอนแล้ว สกปรก"

ฝีเท้าของสือฮว่าช้าลงก่อนจะคิดถึงเหตุผลเดียวกัน ก่อนจะหันหลังเดินออกไปข้างนอก "งั้นขึ้นรถกลับบ้าน"

ทั้งสองไปที่ประตูบ้านที่สือฮว่าอาศัยอยู่ เธอเริ่มมึนหัวมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามีดาวนับไม่ถ้วนอยู่ตรงหน้าเธอ

ทันทีที่มาถึงประตู เธอก็เริ่มปลดกระดุมชายคนนั้น

ชายคนนั้นจับมือเธอไว้ด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม "รีบขนาดนั้นเลยเหรอ? ดูเหมือนว่าสามีเก่าของคุณสือจะไม่ได้เลี้ยงดูคุณดีพอนะ"

มือสือฮว่าชะงักก่อนจะขมวดคิ้ว ราวกับไม่พอใจมาก "ซวยจริง คุณจะพูดถึงเขาทำไม"

ทันทีที่พูดจบ เธอรู้สึกหนาวเย็นชาราวกับถูกมีดจ่อเอาชีวิต

เธอแหงนมองท้องฟ้าข้างนอกอย่างประหลาด หรืออุณหภูมิจะลดนะ?