นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 383

หัวใจหมิงยวิ๋นสั่นอย่างรุนแรง หายใจติดๆขัดๆ

คนที่มีศักดิ์ในตระกูลหมิงที่สุด ก็คงไม่มีใครเหนือกว่าหัวหน้าตระกูลหมิงและคุณท่านหมิงแล้ว ตอนนี้ทั้งคู่กำลังรอให้เธอกลับไป เธอก็จะอยู่กับฮ่อฉวนสือที่จิงตูต่อไปไม่ได้

เธอก้มมองการ์ดเชิญในมืออยากไม่พอใจ นี่คือเธอออกแบบเอง ฮ่อฉวนสือไม่เคยถามอะไรทั้งนั้น แล้วก็ไม่ได้พาเธอไปกินข้าวที่บ้านใหญ่ด้วย แสเงให้เห็นว่าไม่อยากเจอเธอแค่ไหน

ใจเธอสั่น ด้านหนึ่งก็โกรธ อีกด้านก็กลัวการเปลี่ยนแปลงในตระกูลหมิง

ตระกูลหมิงแตกต่างจากตระกูลอื่น ตระกูลหมิงเกิดในเมืองหลวงแห่งบาป แนวคิดด้านครอบครัวนั้นอ่อนมาก

เมืองแห่งบาปต่างจากภายนอกมาก ผู้ชายมีสถานะที่สูง ก็มาจากการต่อสู้และเข่นฆ่า

ผู้ชายที่ร่ำรวยและมีอำนาจก็เล่นกับผู้หญิงตรงไหรก็ได้ เอาผู้นำของตระกูลหมิงมาพูด ผู้นำคนปัจจุบันมีภรรยาหลายคนและผู้หญิงหลายคนต่างก็ต่อสู้กันเอง เพื่อต้องการเลื่อนตำแหน่งลูกชายให้ขึ้นมาเป็นผู้นำตระกูล

อย่างไรก็ตาม ผู้นำตระกูลหมิงดูเหมือนจะชอบเธอมากตั้งแต่เด็ก และปลูกฝังให้เธอเป็นทายาทรับช่วงคนต่อไป

แรกเริ่มหมิงยวิ๋นมีความสุขมาก เธอนึกว่ามันเป็นความพยายามของเธอเองที่ได้ใจพ่อในนามของเธอ

แต่แล้วเธอก็บังเอิญรู้ว่าเธอไม่ใช่ทายาทที่แท้จริง ทายาทที่แท้จริงคือหมิงฟาน

ยิ่งตระกูลหมิงเอาเธอไว้สูงเท่าไร ตอนล้มลงมาก็มีแต่ยิ่งเจ็บมากเท่านั้น

เธอเริ่มหวาดกลัวและเริ่มหลีกหนีจากคำเยินยอคนรอบข้าง แต่เธอถูกรั้งไว้สูงเกินไปแล้ว หามีลูศรพุ่งมากทางเธอ เธอคงไปเยือนนรกแล้ว เลยยิ่งขุ่นเคืองตระกูลหมิงมากขึ้นเรื่อยๆ

ต่อมาฮ่อหมิงก็มาหาเธอ บังเอิญว่าเธอต้องการอำนาจของฮ่อหมิงพอดี ดังนั้นทั้งสองจึงร่วมมือกันอย่างมีความสุข

เมื่อหมิงฟานเตาย ตระกูลหมิงก็ไม่มีทายาทที่มีคุณสมบัติเหมาะสม เธอถึงมาได้ถึงทุกวันนี้

หมิงฟานเป็นทายาทที่ผู้นำตระกูลและคุณท่านที่ทำงานอย่างหนักเพื่อปลูกฝังมา พวกเขาใช้ความพยายามเพื่อเขาไปนับไม่ถ้วน พอเขาตาย คนที่เหลือก็ไม่มีใครสามารถเทียบกับหมิงยวิ๋นได้ เพราะงั้นผู้นำตระกูลหมิงกับคุณท่านเลยทำได้แค่ให้เธอเป็นทายาท

หมิงยวิ๋นคิดว่าฮ่อหมิงจะเก็บความลับนี้ไปตลอด ไม่คิดเลยว่าคราวนี้เธอบังเอิญไปจับคุณท่านตระกูลฮ่อ ไปจี้จุดฮ่อหมิงเข้า เขาเลยเอาเรื่องนี้ไปพูดงั้นเหรอ?

เธอก้มหน้าครุ่นคิดและพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฮ่อหมิงไม่มีทางเอาเรื่องนี้ไปพูดแน่ ยังไงเรื่องนี้เขาก็มีส่วน พูดออกไปก็คงไม่ดีต่อเขา

ตอนนี้ทุกคนเชื่อมโยงการตายของหมิงฟานมาที่เธอ เห็นได้ชัดว่าหาหมิงเป็นคนนอก เธอเองก็โทษไม่ได้

หากเธอย้อนเวลากลับไปและบอกเรื่องอาหมิงออกไปแบบไม่ได้ตั้งใจ เธอกับอาหมิงก็จะเป็นศัตรูกัน ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ

หมิงยวิ๋นเห็นว่าตัวเองอยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอก็ต้องรีบกลับไปที่เมืองหลวงแห่งบาป

ไม่นานรถก็มาหยุดที่โรงพยาบาล เธอจะไปเยี่ยมฮ่อฉวนสือก่อน เลื่อนงานหมั้นของทั้งคู่ไปแล้วค่อยกลับเมืองแห่งบาป

ในห้องคนไข้ สายตาฮ่อฉวนสือจับจ้องที่คอมพิวเตอร์และกำลังทำงาน

เมื่อคืนเขากับกู่เฉินแอบออกไป หมอเองก็ไม่รู้

ในสมองของเขายังมีเลือดคั่ง หมอแนะนำให้เขาเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเพื่อสังเกตอาการ ช่วงนี้เขาเลยไม่สามารถออกไปไหนมาไหนได้

เพราะงั้นตอนใกล้รุ่งสาง เขาเลยกลับมาที่ห้องคนไข้อีกครั้ง

ประตูห้องคนไข้ดังขึ้น และหมิงยวิ๋นก็ผลักประตูเดินเข้ามา

เธอถือการ์ดเชิญอยู่ในมือ พอเห็นฮ่อฉวนสือ ใบหน้าของเธอก็มืดมน "เดิมทีคิดว่าคนของคุณคงไม่เจอคุณท่านเร็วขนาดนี้ เพราะฉันซ่อนคุณท่านในเมืองหลวงแห่งบาป และที่นั่นก็เป็นที่ของอาหมิง อำนาจคุณไปไม่ถึงที่นั่น แต่ไม่คิดเลยว่าฉันจะดูถูกคุณเกินไป ฉวนสือ คุณสมแล้วที่เป็นคนที่ฉันชอบ"

ฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดอะไรและไม่แม้แต่จะมองเธอ

หมิงยวิ๋นก็ไม่ว่าอะไร ยังไงเขาก็เป็นแบบนี้มาตลอดอยู่แล้ว

เธอนั่งลงข้างๆและมองการ์ดเชิญอย่างเหม่อลอย "เดิมคิดว่าจะหมั้นกันแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะคนของสำนักงานใหญ่เจอคุณท่านเข้า ฮวนสือ คุณรู้ว่าเขาคือผู้อาวุโสตระกูลฮ่อใช่ไหม?"

ฮ่อฉวนสือยังคงไม่ตอบ จัดการกับอีเมลในคอมพิวเตอร์อย่างเงียบๆ

หมิงยวิ๋นแค่นยิ้มและเก็บการ์ดเชิญ "เมื่อกี้ฉันเพิ่งไปส่งการ์ดเชิญให้สือฮว่า"

หลังจากที่เธอพูดจบ ก็สังเกตเห็นว่ามือของฮ่อฉวนสือที่กำลังพิมพ์บนแป้นพิมพ์ชะงัก ก่อนจะปิดเครื่องคอมพิวเตอร์

มีเพียงแต่เอาเรื่องสือฮว่ามาพูด เขาถึงจะตอบสนอง

หมิงยวิ๋นเจ็บปวดหัวใจมาก เธอไม่รู้เลยว่าสือฮว่ามีอะไรดี ทำไมสองพี่น้องถึงรักมากขนาดนี้!

อาหมิงเป็นแบบนี้ ฮ่อฉวนสือก็เช่นกัน

"แต่ดูเหมือนฉันจะไปขัดจังหวะคุณสือเข้า มีผู้ชายในบ้านเธอแถมคอของเธอก็เต็มไปด้วยรอยรัก คุณยังเอาแต่คิดถึงเธอ แต่เธอกลับไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นแล้ว ไม่ไหวเลยจริงๆนะ คุณว่าไหม?"

ฮ่อฉวนสือหลุบตาลงและเม้มริมฝีปากแน่นโดยไม่พูดอะไร

หมิงยวิ๋นคิดว่าเขาเจ็บปวดก็ยกยิ้ม "สือฮว่าอาจไม่เคยพูดว่าเธอรักกับคุณเลยสินะ ไม่รู้จริงๆว่าเธอคิดอะไรอยู่ อาศัยอยู่บ้านคุณแต่ก็พาชายอื่นเข้าบ้าน น่าทึ่งจริงๆ"

"ฉวนสือ ตระกูลหมิงเกิดเรื่องขึ้น ถึงคุณท่านจะได้รับการช่วยเหลือแล้ว แต่คุณอย่าลืมล่ะ ฉันไม่ได้กุมจุดอ่อนคุณไว้แค่เรื่องเดียว ถ้าคุณไปคืนดีกับสือฮว่าตอนที่ฉันไปจากจิงตู ฉันจะเอาเรื่องนั้นไปบอกสือฮว่า พวกคุณจะได้จบกันสักที"

ตั้งแต่ที่หมิงยวิ๋นรู้ว่าสือฮว่านอนกับชายอื่น ก็อารมณ์ดีมาก แม้ว่าทางตระกูลหมิงยังมีเรื่องไม่ดีรอเธออยู่มากมาย แต่เธอก็รู้ว่าฮ่อฉวนสือเป็นคนรักสะอาดมาก

ความสะอาดแบบนี้ไม่เพียงแต่ในชีวิตเท่านั้น แต่ยังรวมถึงด้านอารมณ์ด้วย

สือฮว่ากับอาหมิง อาจพูดได้ว่าถูกบังคับ แต่คราวนี้ล่ะ? เขาจะสามารถทนผู้หญิงที่สวมเขาให้เขาครั้งแล้วครั้งเล่าได้ไหม?

เธอมั่นใจอย่างยิ่งว่าระหว่างสือฮว่ากับฮ่อฉวนสือมันจบลงแล้ว!

หมิงยวิ๋นลุกขึ้นยืน ก่อนจะยกยิ้ม "ฉันจะออกเดินทางทันที และเมื่อฉันกลับมา ค่อยมาพูดเรื่องงานหมั้นของเรา ฉวนสือ ฉันรักคุณนะ"

เธอโน้มตัว พยายามจูบบนใบหน้าของฮ่อฉวนสือแต่ฮ่อฉวนสือกลับหลบ

ดวงตาของเธอเย็นชา "สือฮว่าทำถึงขนาดนั้นแล้ว ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะทนได้ ฉวนสือ ฉันไม่รีบหรอก รอฉันกลับมานะ"

สิ่งที่หมิงยวิ๋นไม่รู้ก็คือฮ่อฉวนสือไม่ได้แค่ทนได้ แต่ยังลิ้มลองอย่างอร่อยแล้วด้วย

เธอลุกขึ้นและจากไปอย่างไม่ลังเล

ฮ่อฉวนสือรอให้เธอออกไปก่อนที่จะเอนหลัง นึกถึงสือฮว่าก็ยกยิ้มมุมปาก

เช้านี้เขาออกมาแต่เช้า ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นคงจะตื่นตระหนกและหวาดกลัว เขาไม่คิดจะบอกเธอ ถือว่าให้บทเรียนเธอ ดูซิว่าคราวหน้าจะยังกล้าไปที่แบบนั้นอีกไหม

เขาปิดปากไอ ใบหน้าซีดเผือดมีรอยแดงจางๆ คอเสื้อเลื่อนลงเผยให้เห็นรอยเล็บข่วน